The impossible narration: Memory and photography of the Kalavryta Slaughter

The impossible narration: Memory and photography of the Kalavryta Slaughter
The impossible narration explores the difficult memories of a massacre perpetrated by the German Wehrmacht in the town of Kalavryta, Greece in 1943. The film focuses on survivor Giorgos Dimopoulos and his narration of the day of the slaughter which he experienced as a 13-year-old boy, who was by chance spared execution. Dimopoulos takes the director and the audience on a walk where he retraces the steps that he took that day, particularly after fleeing from the elementary school in which other women and children were held captive. During the walk, he remembers the people, the landscape and the things he encountered: from burning houses that collapsed amidst fruit groves to a frightened girl that he reencountered some 70 years later as an old woman. The protagonist also discusses with the filmmaker the difficulties and (im)possibilities of narrating this slaughter, and of turning his raw experience of the past into visual and verbal representations.
A film by Konstantinos Kalantzis.
Directed and researched by Konstantinos Kalantzis.
Edited by Leonidas Papafotiou.
Original music and subtitles by Konstantinos Kalantzis
Post-production sound by Jason Theofanou.
The film was funded by the European Research Council (EU Horizon 2020 research and innovation program, grant agreement no. 695283, PhotoDemos: Citizens of Photography, Department of Anthropology, UCL.
© Konstantinos Kalantzis, 2021.
H αδύνατη αφήγηση: Μνήμη και φωτογραφία της σφαγής των Καλαβρύτων
Η αδύνατη αφήγηση διερευνά μνήμες της σφαγής που διαπράχθηκε από το στρατό της Βέρμαχτ το 1943 στα Καλάβρυτα. Η ταινία είναι επικεντρωμένη στον επιζώντα Γιώργο Δημόπουλο και την αφήγηση του της μέρα της σφαγής την οποία έζησε ως 13-χρονο αγόρι που από τύχη γλίτωσε την εκτέλεση. Ο Δημόπουλος προσκαλεί σκηνοθέτη και κοινό σε ένα περίπατο στον οποίο αναβιώνει τα βήματα που έκανε εκείνη τη μέρα, ιδίως αφού εγκατέλειψε το σχολείο στο οποίο κρατούνταν όμηροι ντόπιες γυναίκες και παιδιά. Κατά τη διάρκεια του περιπάτου, ανακαλεί πρόσωπα, τοπία και πράγματα που συνάντησε: από φλεγόμενα σπίτια που κατέρρεαν δίπλα σε περιβόλια έως ένα τρομαγμένο κορίτσι το οποίο ξανασυνάντησε τυχαία 70 χρόνια μετά. Ο πρωταγωνιστής επίσης συζητά με το σκηνοθέτη τις δυσκολίες και τα όρια της αφήγησης της σφαγής καθώς και ευρύτερα της μετατροπής της ωμής εμπειρίας του σε οπτική και λεκτική αναπαράσταση.
Σκηνοθεσία και έρευνα: Κωνσταντίνος Καλαντζής, Μοντάζ: Λεωνίδας Παπαφωτίου, Πρωτότυπη μουσική και υπότιτλοι: Κωνσταντίνος Καλαντζής, Μιξάζ ήχου: Ιάσων Θεοφάνου

[@BettyCzubaja]

Ancestors were from Kalabits