Cabaretier Mike Boddé overwon zijn depressie
Вставка
- Опубліковано 3 бер 2010
- Boddé brak begin jaren '90 met Thomas van Luyn door als duo Ajuinen en Look. Ze stopten toen Boddé in een diepe depressie raakte. In het boek 'Pil' vertelt hij over die zwarte periode en hoe hij eruit kwam.
Bekijk hier de gehele uitzending: bit.ly/cXLqAv
Je doet je ogen open en denkt: :"Er was iets heel kuts...Oja die depressie" Heel herkenbaar.
Troostrijk en dapper. Hulde aan Mike Boddé! Pillen, praatjesmakers, boekenschrijvers, muziekmakers. Wat je nodig hebt om eruit te komen moet je nemen. Depressie zuigt. Leve het leven
Mike bodde, mooie vent met prachtige piano skills
Geweldige man met een geweldig verhaal. Hoop dat het nogsteeds goed met hem gaat!
Briljant geweldig persoon en muzikant. Bescheiden maar heel fijne intellectie (Y)
Top Eerlijk.Mooi verteld Mike.
Grappig hoe iedereen het beter denkt te weten dan een ervaringsdeskundige of psycholoog enkel omdat men de theoretische betekenis van het woord "depressie" kent. Omdat ik nou toevallig de afkortingen van het periodieke systeem der elementen ken, ben ik ook niet meteen een scheikundige.
En Breaking Bad 2x heb gezien, telt dat?
prachtig. thnx for posting
Zo herkenbaar dit. Vooral die straatvrees. Helaas heeft geen enkele medicatie voor mij gewerkt...
Probeer Nardil
@wohoonno
Ieder zijn eigen leven. Je kiest zelf of je ergens voor staat of niet. En in zo'n situatie van een depressie is het gewoon erg lastig om keuzes te maken in de zin van wat is goed voor me en wat niet. Wie moet ik geloven en wie niet?
Ik heb het boek in ieder geval op mijn verlanglijstje staan voor sinterklaas.
Je doet het zeer goed, kom op
Mike heeft er ook een mooi lied over gemaakt. Heeft iemand die misschien?
@lycanthropyxxx U heeft duidelijk het boek niet gelezen.
02:33
prachtvent! duidelijker kan niet
het werkt voor hem prima toch!
dit vraag ik mij erg sterk af. Zonder twijfel zal ie zich niet aanstellen dat wil ik absoluut niet zeggen. Ik neem dit ondeerwerp extreem serieus. Maar er zijn drie diagnoses die nog veel te veel door elkaar heen worden gebruikt.
Burn out - het werk gerelateerd onder te lange en te grote druk hebben gestaan, waardoor je in een extreme over vermoeidheid terrecht komt. Dit maakt degene erg somber en geeft het gevoel dat degene in een depressie is terrecht gekomen. Wat het niet is.
Angst stoornis - (kan overigens door een burn out getriggerd worden) constante vermoeidheid, doemscenarios , het kleiner worden van je wereld, omdat je vermijdingsgedrag ontwikkeld om zo je paniek aanvallen/ hyperventilatie te ontvluchten etc. Straatvrees, dwanggedachten, obsessies, misselijkheid, geen eetlust etc. Van hot naar her worden gestuurd voor de ene na de andere niet werkende therapie. Kan wederom op den duur het gevoel geven dat je in een depressie komt/zit. Dat is niet zo. De neerslachtigheid hierbij komt door oververmoeidheid en wanhoop. Je lichaam is OVERGEVOELIG (dit is het belangrijkste verschil met een depressie) en overprikkeld 24/7.
Depressie - geen levenslust, geen zin inzien van je activiteiten, compleet NIET GEVOELIG zijn. Geen emoties hebben en/of kunnen uiten. Hoewel de bovenste twee genoemde je deze gevoelens wel kunnen geven, betekend het niet dat je in een depressie zit.
Depressie komt door chemisch onbalans in je hersenen en bloed.
Een burn out is een tijdelijke halt van je lichaam op jouw aangewende hoeveelheid druk die je toelaat in je leven, maar ook die je mentaal op dat moment denkt te kunnen hebben.
Een angststoornis zit in je onbewuste aangeleerde reactie op, voor jou op dat moment, angst triggers. Zo aangewend dat het second nature voor je is geworden. Een gedrag wat je jezelf kunt afleren door de creatieve intellectuele kant van jezelf helemaal anders in te gaan zetten. Bewust en langdurig genoeg met de juiste tussentijdse geruststelling en een nieuwe dag structuur vol creatief uitdagende taken en afleidingen je leven totaal omgooien. Dit door op een langzame manier een toch prettige herintroductie aan de dingen die je eerst angst gaven.
Ik ben van mening dat de burnout en angststoornissen in veel gevallen hand in hand gaan en dat daar de grootste groep mensen juist last van hebben.
De depressie komt in mindere mate voor maar wordt wel het meest besproken, waardoor er een compleet onhelder beeld wordt geschetst van wat iemand met dit soort klachten nu juist wel of niet heeft. En dat kan juist erg beschadigend zijn omdat iemand met een angst stoornis bijv. als laatste het label “depressie” zou moeten krijgen. Dit omdat depressie en zelfmoord vaak in dezelfde zin genoemd worden. 2 onderwerpen die een overgevoelig en angstig persoon op dat moment absoluut niet zou moeten horen. Dit doet niets meer dan het versterken van doem scenarios.
Van bovengenoemde drie is enkel de depressie een echte ziekte. Ik durf zelfs zo ver te gaan (en gevestigde gezondheidsinstanties wereldwijd met mij) dat depressie en angststoornis niet tegelijkertijd in iemands brein kan bestaan. Ze zijn physiologisch gezien twee conpleet uit elkaar staande condities met beide een totaal andere oorsprong.
Volgens mij zijn alle onderzoeken al gedaan om dit eens helemaal helder voor iedereen te krijgen. Maar ondanks dat de media het goed bedoelt en het onder de aandacht brengt. Door middel van voornamelijk ervaringsdeskundigen die niet het complete verschil en de uitleg weten en “ specialisten” die alleen maar de niet kloppende achterhaalde technieken hebben geleerd. Er wordt op deze manier helaas eerder het averechtse effect bereikt.
Nogmaals met alle respect. Iedereen bedoelt het goed. Maar daar gaat het niet om. Het gaat om het beste en juiste resultaat op dit vlak en dat is dus dat er de juiste informatie hierover bekend moet gaan worden gemaakt. .Alleen daar heeft iedereen pas ècht baad bij.
Ik herken heel veel in wat hij vertelt. In mijn geval is het een burnout, ergens denk ik dat het misschien bij hem ook wel dat is geweest of daarmee is begonnen... Het nog wel willen maar door vermoeidheid niet meer kunnen en steeds het gevoel dat er iets ergs staat te gebeuren. Ik vraag mijzelf echt af of de beste man de juiste diagnose heeft gekregen.
eik, wel benieuwd of ie ooit wel verkleed kan gaan als erykah badu. En wat er dan met z'n spel gebeurd. Hoef je iig niet zo'n man-bun. Zelf rook ik weer, maar ja, een bewuste keuze wellicht.
Check ook eens op brainmed.nl
Referenced EEG is een wetenschappelijk bewezen methode waarbij op basis van een meting van het brein de gevoeligheid voor medicatie in kaart kan worden gebracht voor patiënten met depressie en/ of angst.
nu moet je de zaak eens omdraaien - NEEN, ik ben NIET depressief, maar ik zou het wel kunnen worden als ik in jullie aanpak zou geloven ... het was dus geen depressie, maar een burn-out en waar men al externe hulpmiddelen zoekt bij minus 1 (als je over een depressie spreekt) dan zat ik ondertussen op minus 11 bij de burn-out en nu schat ik in dat het op z'n minst minus 33 is ... wat is er toch met ons aan de hand dat we mee moeten doen met dat - wat heb ik het toch fijn - gevoel, als alles rondom jou in duigen valt? Ik schreef geen boek over depressie, maar over het feit dat ik op een paar maanden tijd twee psychoses had gehad en een dodelijke ziekte, die men niet herkende omdat het ook iet psychisch had kunnen zijn. Op het diepst, dacht ik dat het allemaal aan mij lag, dat ik de BRON was, die de ellende veroorzaakte - als ik er morgen plots niet meer zou zijn, dan zou men SPIJT als haren op z'n hoofd hebben dat men me niet geloofd had en mijn kinderen zouden tenminste van plan B kunnen profiteren, want nu was er nog altijd het idee dat ik aan het carottentrekken was. Het klinkt grappiger dan het is, maar humor heeft me wel erdoor gesleept - ik heb geen normaal leven, dat is waar, maar met iemand telepathisch spreken, die je 1 keer op de trein gezien hebt en nog grappig is ook, kan je leven redden als iedereen alleen maar adviseert om te kiezen voor een advocaat (die gegarandeerd ingaat op onder-de-tafel afspraakjes) of een psychiater (die ik dus 'online' had, want Kaey was wel degelijk de therapeut die wist wat ik nodig had). Kijk, dat kan mijn logisch verstand dus niet behappen, ofwel ben je bezorgd en dan blijf je alert (zoals die moederlijke instincten die je vertellen dat er iets aan de hand is met je kind, dat je niet kan bereiken), ofwel interesseert het je geen donder, maar dan ga je iemand, die niks vraagt, ook niet op therapie sturen. Ik weet waar mijn grenzen liggen, maar daar houdt men absoluut geen rekening mee, want jij ben INTERESSANT voor de statistieken en voor gezondheidszorg is er wel geld, als men er tegelijkertijd ook aan kan verdienen. Kortom, ik weet niet hoe het voor anderen is, maar bij mij genereerde het een super- rationele helderheid en als ik ZAG dat iets toch geen zin had, dan had ik het helemaal bij het rechte end, maar voor anderen zover zijn dat zij dat erkennen, zit je gegarandeerd aan de pil en dan mag je blij zijn als die aanslaat, want anders ben je nog verder van huis (richting psychiatrie) - dus, misschien moeten we het eerst eens zijn over wat we NORMAAL mogen noemen en gewoon bij een verwerkingsproces hoort voor we van mensen levende mummies maken!!!