Η καταιγίδα (από την όπερα Αλκυόνη) (Χορωδία των ναυτών) Ουρανέ! Ω, ουρανέ! Τι θύελλα φριχτή!; Τίποτε, πια, να μας βοηθήσει δεν μπορεί Αχ! τι απελπισία! τι μανία! Οι δύστυχοι! θε να χαθούμε (Μορφέας) Αχ! σας χάνω αγαπημένη Αλκυόνη Αλλοίμονο! Τι θ’ απογίνετε; (Χορωδία) Η Θάλασσα έχει μανιάσει, ο Άνεμος μουγκρίζει! Ο Ουρανός βροντάει! Θεοί μεγαλοδύναμοι! Τι τρόμος! Ω θάνατε, σίμωσε να τους αποτελειώσεις (Μορφέας) Αχ! σας χάνω αγαπημένη Αλκυόνη (Χορωδία) Οι δύστυχοι! Όλοι μας χανόμαστε (Μορφέας καθώς χάνεται στα κύματα) Αγαπημένη σύζυγε, η καρδιά μου μόνο για σας λυπάται. Μέσα από τη μετάφραση - απόδοση των παραπάνω στίχων δίνεται η ευκαιρία της ακρόασης της περίφημης “Καταιγίδας” της όπερας “Αλκυών”. “Alcione ή Alcyone - Tragédie en musique” του Marin Marais (1656 - 1728). Συνθέτης, ο οποίος μου είναι πολύ αγαπητός λόγω της σχέσης του με το μουσικό όργανο της βιόλα ντα γκάμπα της εποχής Μπαρόκ. Λειτούργησε στη σκιά του Lully, του οποίου υπήρξε διευθυντής ορχήστρας και για λίγο διάστημα υπήρξε και μαθητής του Sieur de Sainte-Colombe (πατέρα), του μοναδικού αυτού δεξιοτέχνη της βιόλα ντα γκάμπα. Είναι μια από τις πολύ γνωστές “καταιγίδες” της ευρωπαϊκής μουσικής δραματουργίας (“Καταιγίδα της θάλασσας” του Βιβάλντι καθώς κ.α. ) του συνθέτη αυτού, ο οποίος μαζί με τους Jean-Baptiste Lully, Marc-Antoine Charpentier και Jean-Philippe Rameau, ανήκει στην “άγια τετράδα” συνθετών της χρυσής εποχής της γαλλικής όπερας - μπαλέτο. Η Alcyon, σε λιμπρέτο του συγγραφέα Antoine Houdar de la Motte, πρωτοπαρουσιάστηκε το 1706 και είναι η ιστορία του Κήυκα (βασιλιά της Τραχίδος) και της συζύγου του Αλκυόνης, δανεισμένη από το μύθο “Κήυξ και Αλκυών” των “Μεταμορφώσεων” του Οβιδίου (παρ’ όλο το διαφορετικό τέλος τους καθώς στην όπερα οι δύο πρωταγωνιστές επανέρχονται στη ζωή! - happy ending γαρ!). Η καταιγίδα περιλαμβάνεται και αποτελεί αποκορύφωμα της τέταρτης σκηνής της τέταρτης πράξης στην όπερα αυτή (με πρόλογο και πέντε πράξεις). Το συνημμένο βίντεο του you tube είναι το μόνο που βρήκα στο διαδίκτυο το οποίο ξεκινά με το ορχηστρικό της καταιγίδας για να συνεχιστεί (ευτυχώς γιατί έτσι είχα την ευκαιρία να μεταφράσω τους στίχους που την ακολουθούν και να το παρουσιάσω!!) με το χορωδιακό των ναυτών και τις μονωδίες του Μορφέα καθώς όλοι πνίγονται στα μανιασμένα κύματα.
LaTempête (Alcione ou Alcyone) (Choeur de matelots) Ciel! Ô Ciel! Quel affreux Orage! Rien ne peut plus nous secourir. Ah! Quel désespoir! Quelle rage! Malheureux! Nous allons périr.
(Morphée) Ah! je vous perds, chère Alcyone: Hélas! Qu’allez-vous devenir?
(Le choeur) La Mer est en fureur, l'Air mugit! Le Ciel tone! Grands Dieux! Quelles frayeurs! Ô Mort, viens les finir.
(Morphée) Ah! Je vous perds, chère Alcyone!
(Le choeur) Malheureux! Nous périssons tous!
(Morphée en se perdant dans les flots) Chère Épouse, mon coeur ne regrette que vous.
QUEL BONHEUR DE TROUVER CETTE INTERPRETATION!
MARIN MARAIS
( Paris 1656-1728 Paris )
{ ALCIONE } TEMPÊTE ( JORDI SAVALL & LE CONCERT DES NATIONS.Trop court mais magnifique avec le maître merci.
Quel Bruit!
Wonderful, thank you !
love the percussion bloke.
Very Good
Pedro Estevan, who's not only gloriously bearded but also much skilled.
joli
sacré tempête,comment s'appelle cet instrument qui reproduit le son du vent
l'éoliphone :-)
@thomasdeneuville merci beaucoup ça décoiffe:-))
Excellent commentaire, Alain! Héliophone serait peut-être une faute d'orthographe rentrée dans l'usage?
Non, sinon se serait Héole et non Eole... étymologiquement cela n'à aucun sens
Where's the full concert?
How can we watch the whole concert?
featuring Karl Marx on timpani
What italian it is gluck and Mozart here
Η καταιγίδα (από την όπερα Αλκυόνη)
(Χορωδία των ναυτών)
Ουρανέ! Ω, ουρανέ! Τι θύελλα φριχτή!;
Τίποτε, πια, να μας βοηθήσει δεν μπορεί
Αχ! τι απελπισία! τι μανία!
Οι δύστυχοι! θε να χαθούμε
(Μορφέας)
Αχ! σας χάνω αγαπημένη Αλκυόνη
Αλλοίμονο! Τι θ’ απογίνετε;
(Χορωδία)
Η Θάλασσα έχει μανιάσει, ο Άνεμος μουγκρίζει! Ο Ουρανός βροντάει!
Θεοί μεγαλοδύναμοι! Τι τρόμος! Ω θάνατε, σίμωσε να τους αποτελειώσεις
(Μορφέας)
Αχ! σας χάνω αγαπημένη Αλκυόνη
(Χορωδία)
Οι δύστυχοι! Όλοι μας χανόμαστε
(Μορφέας καθώς χάνεται στα κύματα)
Αγαπημένη σύζυγε, η καρδιά μου μόνο για σας λυπάται.
Μέσα από τη μετάφραση - απόδοση των παραπάνω στίχων δίνεται η ευκαιρία της ακρόασης της περίφημης “Καταιγίδας” της όπερας “Αλκυών”. “Alcione ή Alcyone - Tragédie en musique” του Marin Marais (1656 - 1728).
Συνθέτης, ο οποίος μου είναι πολύ αγαπητός λόγω της σχέσης του με το μουσικό όργανο της βιόλα ντα γκάμπα της εποχής Μπαρόκ.
Λειτούργησε στη σκιά του Lully, του οποίου υπήρξε διευθυντής ορχήστρας και για λίγο διάστημα υπήρξε και μαθητής του Sieur de Sainte-Colombe (πατέρα), του μοναδικού αυτού δεξιοτέχνη της βιόλα ντα γκάμπα.
Είναι μια από τις πολύ γνωστές “καταιγίδες” της ευρωπαϊκής μουσικής δραματουργίας (“Καταιγίδα της θάλασσας” του Βιβάλντι καθώς κ.α. ) του συνθέτη αυτού, ο οποίος μαζί με τους Jean-Baptiste Lully, Marc-Antoine Charpentier και Jean-Philippe Rameau, ανήκει στην “άγια τετράδα” συνθετών της χρυσής εποχής της γαλλικής όπερας - μπαλέτο.
Η Alcyon, σε λιμπρέτο του συγγραφέα Antoine Houdar de la Motte, πρωτοπαρουσιάστηκε το 1706 και είναι η ιστορία του Κήυκα (βασιλιά της Τραχίδος) και της συζύγου του Αλκυόνης, δανεισμένη από το μύθο “Κήυξ και Αλκυών” των “Μεταμορφώσεων” του Οβιδίου (παρ’ όλο το διαφορετικό τέλος τους καθώς στην όπερα οι δύο πρωταγωνιστές επανέρχονται στη ζωή! - happy ending γαρ!).
Η καταιγίδα περιλαμβάνεται και αποτελεί αποκορύφωμα της τέταρτης σκηνής της τέταρτης πράξης στην όπερα αυτή (με πρόλογο και πέντε πράξεις).
Το συνημμένο βίντεο του you tube είναι το μόνο που βρήκα στο διαδίκτυο το οποίο ξεκινά με το ορχηστρικό της καταιγίδας για να συνεχιστεί (ευτυχώς γιατί έτσι είχα την ευκαιρία να μεταφράσω τους στίχους που την ακολουθούν και να το παρουσιάσω!!) με το χορωδιακό των ναυτών και τις μονωδίες του Μορφέα καθώς όλοι πνίγονται στα μανιασμένα κύματα.
LaTempête (Alcione ou Alcyone)
(Choeur de matelots)
Ciel! Ô Ciel! Quel affreux Orage!
Rien ne peut plus nous secourir.
Ah! Quel désespoir! Quelle rage!
Malheureux! Nous allons périr.
(Morphée)
Ah! je vous perds, chère Alcyone:
Hélas! Qu’allez-vous devenir?
(Le choeur)
La Mer est en fureur, l'Air mugit! Le Ciel tone!
Grands Dieux! Quelles frayeurs! Ô Mort, viens les finir.
(Morphée)
Ah! Je vous perds, chère Alcyone!
(Le choeur)
Malheureux! Nous périssons tous!
(Morphée en se perdant dans les flots)
Chère Épouse, mon coeur ne regrette que vous.
Ich hoffe jemand kommentiert hier auf deutsch
Tg
Marx & Solzhenitsyn's love child.