Diafana Krina - Paradeisos

Από το cd/lp "Ότι Απέμεινε Απ' Την Ευτυχία" (2003)
Άφησαν τη γύμνια τους και ντύθηκαν
Απ' την πόρτα του Παράδεισου
βγήκαν μ'αναφιλητά
Στην αρχή ήταν οι σαύρες, η φωτιά και η σπηλιά
κι ένας σέλας που έβαφε τη λάσπη ξανθιά
Οι εκρήξεις του σύμπαντος μας δώσαν καρδιά
μα μαγιά ήταν τ' ατσάλι και ζυμάρι η φωτιά
Με δυο πόλους στηρίξαμε τη ζωή μας για πάντα
Ο έρωτας κι ο θάνατος, στοχασμός στα σαράντα
μα η ελπίδα είναι αυτή που γεννιέται και μένει
στις αυλές των παιδιών σε μια χώρα καμένη
Τώρα δυο εποχές μείναν, ήλιος και χιόνι
Σ' άλλους τόπους και μέρη πιο νωρίς πια νυχτώνει
Εκεί οι αγέρες κουρνιάζουν στα ζεστά μέτωπά τους
και στεγνώνουν το αίμα απ' τα ψεύτικα δάκρυά τους
Ας ήμουν κύμα σε ακτή να πάρω
αυτό που μου αναλογεί
Ας ήμουν ήλιος σε βροχή κι ας γεννιόμουν
σε λάθος εποχή
Ας ήμουν πλάσμα από πηλό για
να λιώσω και να ξαναπλαστώ
Ας ήμουν ποίημα και ωδή
ένας στίχο γεμάτος με οργή

[@katerinatravloy3342]

Καλό παράδεισο 🌹 να εχης 🌹 θα ζης για πάντα στη καρδιά μας🌹δεν θα ξεχασο ποτέ την φονη σου

[@giannisdrakopoulos]

Τί κομματάρες έχετε γράψει ρε φίλε;!

[@BILL5N13]

Αιώνια σου ή μνήμη θανο μας λείπεις και εσύ και οι υπόλοιποι