Տիգրան Մարտիրոսյանը 44-օրյա պատերազմից հետո

«Երկու օր արնաքամ եմ եղել: Բժիշկն ասաց, որ եթե պարանոցս մկանուտ չլիներ, գլխավոր երակս, որի վրայով անցնում է դեմքիս սպին, չէր դիմանա: Ինձ Աստված ու սպորտն են փրկել»: Տիգրանը պատերազմից հետո նոր կյանք է սկսել, բայց ստիպված է եղել թողնել սպորտը: Հադրությում ԱԹՍ-ի հարվածից է վիրավորվել: «Դանակ ունեի, մի կերպ ուժ գտա, հանեցի գրպանիցս ու պահում էի սրտիս մոտ, որ եթե հանկարծ թուրքի ձեն լսեմ, սպանեմ ինձ: Ձայներ լսեցի՝ տեսեք, մեկը շարժվում է, վանաձորցի Տիգրանն ա: Մերոնք եկել էին»:
Tigran Martirosyan after the 44-day war
I was bleeding for two days. The doctor said that if my neck wasn't muscular, the main vein that the scar on my face runs through wouldn't last. God and sport saved me." Tigran started a new life after the war, but had to leave sports. He was injured by an anti-aircraft missile strike in Hadrut. "I had a knife, somehow I found the strength, took it out of my pocket and kept it close to my heart, so that if I suddenly hear the voice of a Turk, I will kill myself. I heard voices: look, someone is moving, it's Tigran from Vanadzor. Ours came."