Πρακτικό και χρήσιμο, thnx. Να επισημάνω σχετικά: 1ο tip: Δεν βάζουμε ταμπέλες δλδ δεν χαρακτηρίζουμε κι επομένως δεν στιγματίζουμε το παιδί αλλά τη συμπεριφορά του. Το πρώτο αποδίδει ηθική απαξία στο πρόσωπο του παιδιού, ενώ το δεύτερο διατυπώνει ηθική κρίση επί της συμπεριφοράς του με συγκατάβαση κι ενίοτε αυτοκριτική διάθεση. Σεβόμαστε την ελευθερία του παιδιού στις ηθικές του επιλογές, ώστε μαθαίνοντας από τα λάθη του να καθίσταται εξελικτικά πιο ώριμο και υπεύθυνο για τον εαυτό του και τις συνέπειες των πράξεών του. 2ο tip: Αποενοχοποίηση του λάθους, ώστε το παιδί να μαθαίνει βιωματικά να μην συνταυτίζεται με λανθασμένες συμπεριφορές, να μην συγκροτεί την ταυτότητά του από τα σφάλματα τα δικά του ή των άλλων αλλά να υιοθετεί (αυτο)κριτική στάση έναντι των ηθικών του επιλογών, να επαναπροσδιορίζει τα ηθικά διλήμματα (πχ σωστό-λάθος, δίκαιο-άδικο) το πλαίσιο στο οποίο αυτά τίθενται και να αυτορρυθμίζεται με βάση αξιακό άξονα που θα το βοηθά να διακρίνει το αληθινό από το ψεύτικο, το γνήσιο από το επίπλαστο και αργότερα το Είναι από το Φαίνεσθαι. 3ο tip: Οριοθέτηση της συμπεριφοράς με σαφείς και κατανοητούς κανόνες αλλά και συμφωνημένες με το παιδί συνέπειες, όχι εν είδει αδυσώπητης τιμωρίας αλλά ως συνταγή επανόρθωσης της συμπεριφοράς του. Να συμφωνήσω μαζί του σε μια συνέπεια που θα το βοηθήσει, μέσα από τη στέρηση κάποιου δικαιώματος, να ξανασκεφτεί τη συμπεριφορά του χωρίς να βλάψει συναισθηματικά τη σχέση του μαζί μου. Έτσι θα καλλιεργήσουμε την ευσυνειδησία του και την υπευθυνότητά του, θα συμβάλλουμε στην ομαλότερη κοινωνικοποίησή του στο σχολείο και τον κοινωνικό του περίγυρο και θα αναπτύξουμε την ενσυναίσθησή του και την αυτοπειθαρχία του.
Έχετε απόλυτο δίκιο. Οι παππούδες συχνά «κακομαθαίνουν» τα εγγόνια! Πολλές φορές τους μαθαίνουν να λένε και ψέματα, «πάρε αυτό αλλά μην το πεις στην μαμα». Και είναι πολύ δύσκολο να αλλάξουμε τις συνήθειες τους. Αλλά θα πρέπει να γνωρίζετε πως τα παιδιά αντιλαμβάνονται τα όρια από τους γονείς. Ασχέτως που μπορεί να αντιδρούν όταν τα θέτουμε. Στο τέλος, όμως, μαθαίνουν πως ακόμα και αν ο παππούς δίνει ένα γλυκό παραπάνω, η μαμά έχει δίκιο.
Πρακτικό και χρήσιμο, thnx. Να επισημάνω σχετικά:
1ο tip: Δεν βάζουμε ταμπέλες δλδ δεν χαρακτηρίζουμε κι επομένως δεν στιγματίζουμε το παιδί αλλά τη συμπεριφορά του. Το πρώτο αποδίδει ηθική απαξία στο πρόσωπο του παιδιού, ενώ το δεύτερο διατυπώνει ηθική κρίση επί της συμπεριφοράς του με συγκατάβαση κι ενίοτε αυτοκριτική διάθεση. Σεβόμαστε την ελευθερία του παιδιού στις ηθικές του επιλογές, ώστε μαθαίνοντας από τα λάθη του να καθίσταται εξελικτικά πιο ώριμο και υπεύθυνο για τον εαυτό του και τις συνέπειες των πράξεών του.
2ο tip: Αποενοχοποίηση του λάθους, ώστε το παιδί να μαθαίνει βιωματικά να μην συνταυτίζεται με λανθασμένες συμπεριφορές, να μην συγκροτεί την ταυτότητά του από τα σφάλματα τα δικά του ή των άλλων αλλά να υιοθετεί (αυτο)κριτική στάση έναντι των ηθικών του επιλογών, να επαναπροσδιορίζει τα ηθικά διλήμματα (πχ σωστό-λάθος, δίκαιο-άδικο) το πλαίσιο στο οποίο αυτά τίθενται και να αυτορρυθμίζεται με βάση αξιακό άξονα που θα το βοηθά να διακρίνει το αληθινό από το ψεύτικο, το γνήσιο από το επίπλαστο και αργότερα το Είναι από το Φαίνεσθαι.
3ο tip: Οριοθέτηση της συμπεριφοράς με σαφείς και κατανοητούς κανόνες αλλά και συμφωνημένες με το παιδί συνέπειες, όχι εν είδει αδυσώπητης τιμωρίας αλλά ως συνταγή επανόρθωσης της συμπεριφοράς του. Να συμφωνήσω μαζί του σε μια συνέπεια που θα το βοηθήσει, μέσα από τη στέρηση κάποιου δικαιώματος, να ξανασκεφτεί τη συμπεριφορά του χωρίς να βλάψει συναισθηματικά τη σχέση του μαζί μου. Έτσι θα καλλιεργήσουμε την ευσυνειδησία του και την υπευθυνότητά του, θα συμβάλλουμε στην ομαλότερη κοινωνικοποίησή του στο σχολείο και τον κοινωνικό του περίγυρο και θα αναπτύξουμε την ενσυναίσθησή του και την αυτοπειθαρχία του.
Ευχαριστούμε πολύ για το σχόλιο σας και πολύ δε μάλλον για τις εύστοχες επισημάνσεις σας!!
Εμείς πλέον κάνουμε συμφωνία από πριν και έχει αποτέλεσμα .
Τέλεια !!
Όταν οι παππούδες αναιρουνε την γονεϊκή στάση και υποκειπτουν...οι γονείς ξαναπροσπαθουν φτου και από την αρχή;ή τελικά κάποια μέρα θα καταλάβει;
Έχετε απόλυτο δίκιο. Οι παππούδες συχνά «κακομαθαίνουν» τα εγγόνια! Πολλές φορές τους μαθαίνουν να λένε και ψέματα, «πάρε αυτό αλλά μην το πεις στην μαμα». Και είναι πολύ δύσκολο να αλλάξουμε τις συνήθειες τους. Αλλά θα πρέπει να γνωρίζετε πως τα παιδιά αντιλαμβάνονται τα όρια από τους γονείς. Ασχέτως που μπορεί να αντιδρούν όταν τα θέτουμε. Στο τέλος, όμως, μαθαίνουν πως ακόμα και αν ο παππούς δίνει ένα γλυκό παραπάνω, η μαμά έχει δίκιο.