Canı gönülden teşekkür ederim, mükemmel emek profesyonel seslendirme muazzam bilgiler ve değerli araştırma. Hocam ailemizden biri gibi oldun vallahi eşimle beraber uyumadan önce dinliyoruz
Bölüm 1: Kara Ormanın Fısıltıları Orta Dünya’nın kara gölgelerle örtülü bir köşesinde, kuzeydeki Kara Orman’ın derinliklerinde doğmuştum. Biz orklar için hayat, bir savaş ve hayatta kalma mücadelesinden ibaretti. Yine de, her şeyin gölgesinde bir düzen ve hiyerarşi vardı. Biz, sıradan orklar, Uruk-hai’lerin gölgesinde yaşar, onların emirlerini sorgusuz yerine getirirdik. Ve bu hiyerarşinin zirvesinde, Kara Orman’ın gölgelerinden bile daha karanlık olan bir figür yükseliyordu: Bihter, Uruk-hai kraliçesi. Bihter’in ismini ilk kez duymamıştım. Zira onun ünü yalnızca Kara Orman’da değil, Mordor’un sınırlarından öteye kadar yayılmıştı. Karanlık Lord’un kendisi bile onun zekâsından ve acımasızlığından bahsederdi. Ancak onu ilk gördüğüm an, tüm hikâyelerde anlatılanlardan çok daha güçlü bir gerçeklikle karşılaşmıştım. Yüksek ve korkutucu bir figürü vardı; kılıcı, gölgelerden dokunmuş gibiydi ve gözleri, alevlerle yanan uçurumlar gibi parlıyordu. Ben, Behlül, sıradan bir ork olmaktan fazlasını hayal etmeyen biriydim. Ancak kader, bizi beklenmedik bir şekilde karşı karşıya getirdi. Gölgedeki Toplanma Bir gün, Kara Orman’ın derinliklerindeki mağaralarda emir geldi. Uruk-hai liderlerinden bir grup, Mordor’un batısındaki sınır köylerini ele geçirmek için bir araya gelecekti. Görev, yalnızca bir baskından ibaret gibi görünse de, bu baskının liderliğini Bihter’in yapacağı söylenmişti. Kalbimde hem korku hem de bir garip hayranlık doğmuştu. Bu fırsat, onunla aynı savaş alanını paylaşmam anlamına geliyordu. Toplanma noktasına vardığımda, diğer orklar gibi sıranın sonunda durdum. Ancak gözlerim, istemsizce Bihter’e kilitlenmişti. Kara zırhı, üzerindeki alev desenleriyle ışıldıyordu. Öfkesi, hiçbir kelimeye ihtiyaç duymadan hissedilebiliyordu. Yanında, Mordor’dan gelen birkaç Nazgûl ve diğer güçlü savaşçılar duruyordu. Ama onların arasında beni en çok etkileyen, Bihter’in çevresindeki soğuk, tehditkâr auraydı. İlk Karşılaşma Toplanma sırasında bir hata yapmış olmalıyım. Çünkü bir anda Bihter’in keskin bakışlarını üzerimde hissettim. Korkudan yere bakmaya çalışsam da, o bana yaklaşıp durdu. “Adın nedir, ork?” diye sordu. Sesi, kara taşların birbirine sürtünmesi gibiydi; sert, ama bir o kadar da büyüleyici. “Behlül,” diye cevapladım titrek bir sesle. Bihter, beni baştan aşağı süzdü. Sonrasında soğuk bir gülümsemeyle, “Bu görevin sonunda hayatta kalmayı başarırsan, belki seninle daha çok konuşuruz,” dedi. O an anladım ki, bu sadece bir savaş olmayacaktı. Bu, hayatta kalmanın ötesinde bir sınav olacaktı. Baskının Gölgesi Günlerce ormanın karanlık patikalarında ilerledik. Bihter’in liderliğinde, birliklerimiz sessiz ama ölümcül bir şekilde hareket ediyordu. Ben, sıradan bir ork olarak, en arkalarda yer alıyordum. Ancak her durduğumuzda gözlerim istemsizce Bihter’e kayıyordu. O, sanki doğrudan Karanlık Lord’un kendisi tarafından yaratılmış gibi, her hareketiyle savaşın şiirini yazıyordu. Sonunda sınır köylerine vardık. İnsanlar, bu tarz baskınlara alışık gibi görünüyordu, ancak bu kez karşılarında Bihter vardı. Onun planı, yalnızca saldırmak değil, korkuyu silah olarak kullanmaktı. İlk saldırıda köyün savunucuları tamamen yok edildi. Ben ise, hem Bihter’in zekâsına hem de acımasızlığına tanıklık ederken, kendi varlığımı sorguluyordum. Biz orklar neden yaşıyorduk? Sadece başkaları için mi? Yoksa bizim de, bu karanlık dünyada bir iz bırakma hakkımız var mıydı? Beklenmedik Bir İhanet Baskın başarıyla tamamlandığında, Bihter’in kazandığı zaferi kutlama fırsatı olmadı. Çünkü içimizden bazıları, onun liderliğini sorgulamaya başlamıştı. Özellikle Uruk-hai’ler arasındaki birkaç hain, Karanlık Lord’a sadakatlerinden şüphe duyduklarını dile getirdi. Bu, Bihter’in soğukkanlılığını ilk kez tehdit eden bir durumdu. Ancak o, korkusuzca onlara karşı çıktı. “Beni sorgulayanlar, şimdi konuşsun. Çünkü bir daha konuşma şansı bulamayacaksınız,” dedi ve kılıcını çekti. Sesi, gök gürültüsü gibi yankılandı. O an, cesaretimi toplayarak bir adım öne çıktım. “Bihter, biz seninle birlikteyiz. Karanlık Lord’a sadakatimiz, senin liderliğinde şüphe götürmez,” dedim. Bu sözlerim, hem kendi hayatımı tehlikeye attı hem de bir anda Bihter’in ilgisini tekrar bana çekti. Bihter, bakışlarını bana çevirdi ve yüzünde hafif bir gülümseme belirdi. “Behlül, belki de sandığımdan daha cesursun,” dedi. Ancak bu cesaretin bedelini, ilerleyen günlerde çok daha ağır bir şekilde ödeyeceğimi henüz bilmiyordum. Gölgelerin Fısıldadığı Gece O gece, düşman köyünden geriye kalanların ateşi sönerken, Kara Orman’ın kalbindeki fısıltılar geri döndü. Bihter, yanına sadece beni çağırdı. “Behlül, sen sıradan bir ork değilsin. Gözlerinden anlıyorum. Kara Orman’ın kaderi değişecekse, bunu sıradan olmayanlar yapacak,” dedi. Bu sözler, kaderimin bir şekilde onunla kesiştiğini hissettirdi. Ama bu kader, ne kadar karanlık ve ne kadar acımasız olacaktı? Devam Edecek...
Bölüm 2: Karanlığın Sınavı Bihter'in sözleri gece boyunca zihnimde yankılandı. Kara Orman’ın kaderi değişecekse, bunu sıradan olmayanlar yapacakmış. Ama bu değişim neyi gerektiriyordu? Onun planları neydi? Savaşın gölgesinde, Bihter'in yanında olmak bir ayrıcalık gibi görünse de, bu ayrıcalığın ne tür bir bedeli olduğunu anlamaya başlıyordum. Ertesi sabah, birliklerimiz toparlandı. Mordor’a dönmek üzere yola çıkmadan önce Bihter, bizi büyük bir tepeye çıkardı. Buradan, ufukta dumanları tüten köylerin harabelerini görebiliyorduk. Konuşmaya başladığında, sesi bir liderin değil, adeta bir peygamberin sesiydi. “Orta Dünya’da karanlığın hükmü henüz tamamlanmadı,” dedi. “Biz orklar, yalnızca başkalarının hizmetkârları değiliz. Kendi kaderimizi yazabilecek gücümüz var. Ve bu kaderi yazacak kişi, ben olacağım.” Sözleri, içimizde bir kıvılcım yakmış gibiydi. Ancak bu kıvılcım, bir isyan ateşine mi dönüşecekti yoksa Bihter'in karanlık planlarının bir parçası mı olacaktı? Henüz bilmiyordum. Bihter’in Teklifi Günler süren zorlu yürüyüşün ardından Mordor sınırına vardığımızda, Bihter beni yanına çağırdı. Dumanlı bir vadide, Kara Kule'nin gölgesinde onunla yalnız kaldım. Gözleri, orklar arasında görmeye alışık olmadığımız bir zekâyla parlıyordu. “Behlül,” dedi. “Sana bir teklifim var. Senin sıradan bir ork olmadığını görüyorum. Sadakatin ve cesaretin, seni farklı kılıyor. Ancak sıradanlık ve sadakat, bu dünyayı değiştirmeye yetmez. Güçlü olman gerek. Benim yanımda, gerçek bir lider olabilirsin. Ama bunun için bir sınavı geçmen gerek.” “Ne sınavı?” diye sordum, içimde büyüyen hem korkuyla hem de merakla. “Beni sorgulayan Uruk-hai liderlerinden biri olan Nihal,” dedi. “Onun beni tehdit ettiğini biliyorum. Ama ben onun oyunlarına düşmeyeceğim. Bu işi sen halledeceksin. Onu ortadan kaldır ve benim gerçekten güvendiğim biri olduğunu kanıtla.” Bihter’in sözleriyle nefesim kesildi. Bir Uruk-hai liderini öldürmek, intihara eş değerdi. Ancak onu reddetmek, bundan daha da büyük bir tehlikeyi göze almak demekti. Sadakat ve İhanet Arasında Bihter’in verdiği emirle harekete geçtim. Nihal, Mordor sınırındaki kampın en uç noktasında bulunuyordu. Görevim, gece karanlığında sessizce yaklaşmak ve onu ortadan kaldırmaktı. Ancak bu görevin beni kim olduğumu sorgulamaya iteceğini bilmiyordum. Karanlıkta ilerlerken, Nihal’i tek başına buldum. Beni fark etmemişti. Elimdeki paslı kılıcı sımsıkı tutarken, zihnimde farklı sesler yankılanıyordu. Bihter’e sadakatim mi, yoksa kendi hayatım mı daha önemliydi? Ama nihayetinde bir karar verdim. Saldırdım. Ancak Nihal, sıradan bir Uruk-hai değildi. Saldırımı fark etti ve karşılık verdi. Karanlığın içinde kılıçlarımız çarpıştı, etrafı kıvılcımlar aydınlattı. Nihal’in gücü beni ezmek üzereydi, ama o an Bihter’in sözlerini hatırladım: “Kendi kaderini yaz.” Bu düşünceyle tüm cesaretimi topladım ve Nihal’in açığını yakaladım. Bir hamleyle kılıcımı onun zırhının altına sapladım. Güçlü bir çığlık attı ve yere yığıldı. Nefes nefese, zaferin acı tadını hissettim. Yeni Bir Yemin Kampa döndüğümde, Bihter beni bekliyordu. Gözlerindeki parıltı, Nihal’in sonunu zaten tahmin ettiğini gösteriyordu. “Seninle gurur duyuyorum, Behlül,” dedi. “Artık yalnızca bir ork değil, benim sağ kolum ve güvendiğim bir savaşçı oldun.” Ancak bu zafer, içimde bir huzursuzluk doğurdu. Bihter’in yanında olmak, onun gücünün bir parçası olmak bana cazip gelse de, bu yolun beni nereye götüreceğini bilmiyordum. Yine de onun yanında kalmaya karar verdim. Çünkü artık yalnızca bir ork değildim. Kendi kaderimi yazacak bir figürdüm. Kara Kule’ye Çağrı Bihter, Mordor’daki Kara Kule’ye bir mesaj gönderdi. Karanlık Lord’un huzuruna çıkacak ve planlarını ona sunacaktı. Ancak bu sırada, içimizde başka bir tehdit yükseliyordu. Nihal’in ölümü, diğer Uruk-hai’lerin güvenini tamamen kaybetmemize neden olmuştu. Savaş alanında bir iç isyan patlak vermesi an meselesiydi. Yine de Bihter’in kararlılığı, tüm bunları aşabileceğimize dair bir güven veriyordu. Kara Kule’ye vardığımızda, Karanlık Lord’un huzuruna çıkmadan önce bana son sözlerini söyledi. “Behlül, bu dünya yalnızca güçlülerin hayatta kalabileceği bir yer. Biz, yalnızca karanlıkta değil, karanlığı yaratabilenler arasında var olacağız. Benimle misin?” “Seninleyim,” dedim. Ama bu sözlerimin ne kadar ağır bir bedeli olacağını henüz bilmiyordum. Sonun Başlangıcı Bihter, Kara Kule’nin tahtına yaklaştığında, Karanlık Lord’un gölgesi onu kucakladı. Ama bu gölge, yalnızca onun değil, benim de kaderimi sonsuza dek değiştirecekti. Çünkü farkında olmadan, bu karanlık oyunun bir parçası olmuştum. Artık geri dönüş yoktu. Son.
Yorum yazmak pek tarzım değil ama gerçekten hakediyor bu paylaşım. Çok güzel bir çalışma yapmışsınız. Keyifle dinliyorum. Takip edilmesi gereken bir kanal.
Canı gönülden teşekkür ederim, mükemmel emek profesyonel seslendirme muazzam bilgiler ve değerli araştırma. Hocam ailemizden biri gibi oldun vallahi eşimle beraber uyumadan önce dinliyoruz
Sizlerde uzaktanda olsa manevi arkadaşım gibi oldunuz. Değerlisiniz 🙏
Bölüm 1: Kara Ormanın Fısıltıları
Orta Dünya’nın kara gölgelerle örtülü bir köşesinde, kuzeydeki Kara Orman’ın derinliklerinde doğmuştum. Biz orklar için hayat, bir savaş ve hayatta kalma mücadelesinden ibaretti. Yine de, her şeyin gölgesinde bir düzen ve hiyerarşi vardı. Biz, sıradan orklar, Uruk-hai’lerin gölgesinde yaşar, onların emirlerini sorgusuz yerine getirirdik. Ve bu hiyerarşinin zirvesinde, Kara Orman’ın gölgelerinden bile daha karanlık olan bir figür yükseliyordu: Bihter, Uruk-hai kraliçesi.
Bihter’in ismini ilk kez duymamıştım. Zira onun ünü yalnızca Kara Orman’da değil, Mordor’un sınırlarından öteye kadar yayılmıştı. Karanlık Lord’un kendisi bile onun zekâsından ve acımasızlığından bahsederdi. Ancak onu ilk gördüğüm an, tüm hikâyelerde anlatılanlardan çok daha güçlü bir gerçeklikle karşılaşmıştım. Yüksek ve korkutucu bir figürü vardı; kılıcı, gölgelerden dokunmuş gibiydi ve gözleri, alevlerle yanan uçurumlar gibi parlıyordu.
Ben, Behlül, sıradan bir ork olmaktan fazlasını hayal etmeyen biriydim. Ancak kader, bizi beklenmedik bir şekilde karşı karşıya getirdi.
Gölgedeki Toplanma
Bir gün, Kara Orman’ın derinliklerindeki mağaralarda emir geldi. Uruk-hai liderlerinden bir grup, Mordor’un batısındaki sınır köylerini ele geçirmek için bir araya gelecekti. Görev, yalnızca bir baskından ibaret gibi görünse de, bu baskının liderliğini Bihter’in yapacağı söylenmişti. Kalbimde hem korku hem de bir garip hayranlık doğmuştu. Bu fırsat, onunla aynı savaş alanını paylaşmam anlamına geliyordu.
Toplanma noktasına vardığımda, diğer orklar gibi sıranın sonunda durdum. Ancak gözlerim, istemsizce Bihter’e kilitlenmişti. Kara zırhı, üzerindeki alev desenleriyle ışıldıyordu. Öfkesi, hiçbir kelimeye ihtiyaç duymadan hissedilebiliyordu. Yanında, Mordor’dan gelen birkaç Nazgûl ve diğer güçlü savaşçılar duruyordu. Ama onların arasında beni en çok etkileyen, Bihter’in çevresindeki soğuk, tehditkâr auraydı.
İlk Karşılaşma
Toplanma sırasında bir hata yapmış olmalıyım. Çünkü bir anda Bihter’in keskin bakışlarını üzerimde hissettim. Korkudan yere bakmaya çalışsam da, o bana yaklaşıp durdu. “Adın nedir, ork?” diye sordu. Sesi, kara taşların birbirine sürtünmesi gibiydi; sert, ama bir o kadar da büyüleyici.
“Behlül,” diye cevapladım titrek bir sesle.
Bihter, beni baştan aşağı süzdü. Sonrasında soğuk bir gülümsemeyle, “Bu görevin sonunda hayatta kalmayı başarırsan, belki seninle daha çok konuşuruz,” dedi. O an anladım ki, bu sadece bir savaş olmayacaktı. Bu, hayatta kalmanın ötesinde bir sınav olacaktı.
Baskının Gölgesi
Günlerce ormanın karanlık patikalarında ilerledik. Bihter’in liderliğinde, birliklerimiz sessiz ama ölümcül bir şekilde hareket ediyordu. Ben, sıradan bir ork olarak, en arkalarda yer alıyordum. Ancak her durduğumuzda gözlerim istemsizce Bihter’e kayıyordu. O, sanki doğrudan Karanlık Lord’un kendisi tarafından yaratılmış gibi, her hareketiyle savaşın şiirini yazıyordu.
Sonunda sınır köylerine vardık. İnsanlar, bu tarz baskınlara alışık gibi görünüyordu, ancak bu kez karşılarında Bihter vardı. Onun planı, yalnızca saldırmak değil, korkuyu silah olarak kullanmaktı. İlk saldırıda köyün savunucuları tamamen yok edildi. Ben ise, hem Bihter’in zekâsına hem de acımasızlığına tanıklık ederken, kendi varlığımı sorguluyordum. Biz orklar neden yaşıyorduk? Sadece başkaları için mi? Yoksa bizim de, bu karanlık dünyada bir iz bırakma hakkımız var mıydı?
Beklenmedik Bir İhanet
Baskın başarıyla tamamlandığında, Bihter’in kazandığı zaferi kutlama fırsatı olmadı. Çünkü içimizden bazıları, onun liderliğini sorgulamaya başlamıştı. Özellikle Uruk-hai’ler arasındaki birkaç hain, Karanlık Lord’a sadakatlerinden şüphe duyduklarını dile getirdi. Bu, Bihter’in soğukkanlılığını ilk kez tehdit eden bir durumdu. Ancak o, korkusuzca onlara karşı çıktı.
“Beni sorgulayanlar, şimdi konuşsun. Çünkü bir daha konuşma şansı bulamayacaksınız,” dedi ve kılıcını çekti. Sesi, gök gürültüsü gibi yankılandı.
O an, cesaretimi toplayarak bir adım öne çıktım. “Bihter, biz seninle birlikteyiz. Karanlık Lord’a sadakatimiz, senin liderliğinde şüphe götürmez,” dedim. Bu sözlerim, hem kendi hayatımı tehlikeye attı hem de bir anda Bihter’in ilgisini tekrar bana çekti.
Bihter, bakışlarını bana çevirdi ve yüzünde hafif bir gülümseme belirdi. “Behlül, belki de sandığımdan daha cesursun,” dedi. Ancak bu cesaretin bedelini, ilerleyen günlerde çok daha ağır bir şekilde ödeyeceğimi henüz bilmiyordum.
Gölgelerin Fısıldadığı Gece
O gece, düşman köyünden geriye kalanların ateşi sönerken, Kara Orman’ın kalbindeki fısıltılar geri döndü. Bihter, yanına sadece beni çağırdı. “Behlül, sen sıradan bir ork değilsin. Gözlerinden anlıyorum. Kara Orman’ın kaderi değişecekse, bunu sıradan olmayanlar yapacak,” dedi.
Bu sözler, kaderimin bir şekilde onunla kesiştiğini hissettirdi. Ama bu kader, ne kadar karanlık ve ne kadar acımasız olacaktı?
Devam Edecek...
Bölüm 2: Karanlığın Sınavı
Bihter'in sözleri gece boyunca zihnimde yankılandı. Kara Orman’ın kaderi değişecekse, bunu sıradan olmayanlar yapacakmış. Ama bu değişim neyi gerektiriyordu? Onun planları neydi? Savaşın gölgesinde, Bihter'in yanında olmak bir ayrıcalık gibi görünse de, bu ayrıcalığın ne tür bir bedeli olduğunu anlamaya başlıyordum.
Ertesi sabah, birliklerimiz toparlandı. Mordor’a dönmek üzere yola çıkmadan önce Bihter, bizi büyük bir tepeye çıkardı. Buradan, ufukta dumanları tüten köylerin harabelerini görebiliyorduk. Konuşmaya başladığında, sesi bir liderin değil, adeta bir peygamberin sesiydi.
“Orta Dünya’da karanlığın hükmü henüz tamamlanmadı,” dedi. “Biz orklar, yalnızca başkalarının hizmetkârları değiliz. Kendi kaderimizi yazabilecek gücümüz var. Ve bu kaderi yazacak kişi, ben olacağım.”
Sözleri, içimizde bir kıvılcım yakmış gibiydi. Ancak bu kıvılcım, bir isyan ateşine mi dönüşecekti yoksa Bihter'in karanlık planlarının bir parçası mı olacaktı? Henüz bilmiyordum.
Bihter’in Teklifi
Günler süren zorlu yürüyüşün ardından Mordor sınırına vardığımızda, Bihter beni yanına çağırdı. Dumanlı bir vadide, Kara Kule'nin gölgesinde onunla yalnız kaldım. Gözleri, orklar arasında görmeye alışık olmadığımız bir zekâyla parlıyordu.
“Behlül,” dedi. “Sana bir teklifim var. Senin sıradan bir ork olmadığını görüyorum. Sadakatin ve cesaretin, seni farklı kılıyor. Ancak sıradanlık ve sadakat, bu dünyayı değiştirmeye yetmez. Güçlü olman gerek. Benim yanımda, gerçek bir lider olabilirsin. Ama bunun için bir sınavı geçmen gerek.”
“Ne sınavı?” diye sordum, içimde büyüyen hem korkuyla hem de merakla.
“Beni sorgulayan Uruk-hai liderlerinden biri olan Nihal,” dedi. “Onun beni tehdit ettiğini biliyorum. Ama ben onun oyunlarına düşmeyeceğim. Bu işi sen halledeceksin. Onu ortadan kaldır ve benim gerçekten güvendiğim biri olduğunu kanıtla.”
Bihter’in sözleriyle nefesim kesildi. Bir Uruk-hai liderini öldürmek, intihara eş değerdi. Ancak onu reddetmek, bundan daha da büyük bir tehlikeyi göze almak demekti.
Sadakat ve İhanet Arasında
Bihter’in verdiği emirle harekete geçtim. Nihal, Mordor sınırındaki kampın en uç noktasında bulunuyordu. Görevim, gece karanlığında sessizce yaklaşmak ve onu ortadan kaldırmaktı. Ancak bu görevin beni kim olduğumu sorgulamaya iteceğini bilmiyordum.
Karanlıkta ilerlerken, Nihal’i tek başına buldum. Beni fark etmemişti. Elimdeki paslı kılıcı sımsıkı tutarken, zihnimde farklı sesler yankılanıyordu. Bihter’e sadakatim mi, yoksa kendi hayatım mı daha önemliydi? Ama nihayetinde bir karar verdim.
Saldırdım. Ancak Nihal, sıradan bir Uruk-hai değildi. Saldırımı fark etti ve karşılık verdi. Karanlığın içinde kılıçlarımız çarpıştı, etrafı kıvılcımlar aydınlattı. Nihal’in gücü beni ezmek üzereydi, ama o an Bihter’in sözlerini hatırladım: “Kendi kaderini yaz.”
Bu düşünceyle tüm cesaretimi topladım ve Nihal’in açığını yakaladım. Bir hamleyle kılıcımı onun zırhının altına sapladım. Güçlü bir çığlık attı ve yere yığıldı. Nefes nefese, zaferin acı tadını hissettim.
Yeni Bir Yemin
Kampa döndüğümde, Bihter beni bekliyordu. Gözlerindeki parıltı, Nihal’in sonunu zaten tahmin ettiğini gösteriyordu. “Seninle gurur duyuyorum, Behlül,” dedi. “Artık yalnızca bir ork değil, benim sağ kolum ve güvendiğim bir savaşçı oldun.”
Ancak bu zafer, içimde bir huzursuzluk doğurdu. Bihter’in yanında olmak, onun gücünün bir parçası olmak bana cazip gelse de, bu yolun beni nereye götüreceğini bilmiyordum. Yine de onun yanında kalmaya karar verdim. Çünkü artık yalnızca bir ork değildim. Kendi kaderimi yazacak bir figürdüm.
Kara Kule’ye Çağrı
Bihter, Mordor’daki Kara Kule’ye bir mesaj gönderdi. Karanlık Lord’un huzuruna çıkacak ve planlarını ona sunacaktı. Ancak bu sırada, içimizde başka bir tehdit yükseliyordu. Nihal’in ölümü, diğer Uruk-hai’lerin güvenini tamamen kaybetmemize neden olmuştu. Savaş alanında bir iç isyan patlak vermesi an meselesiydi.
Yine de Bihter’in kararlılığı, tüm bunları aşabileceğimize dair bir güven veriyordu. Kara Kule’ye vardığımızda, Karanlık Lord’un huzuruna çıkmadan önce bana son sözlerini söyledi.
“Behlül, bu dünya yalnızca güçlülerin hayatta kalabileceği bir yer. Biz, yalnızca karanlıkta değil, karanlığı yaratabilenler arasında var olacağız. Benimle misin?”
“Seninleyim,” dedim. Ama bu sözlerimin ne kadar ağır bir bedeli olacağını henüz bilmiyordum.
Sonun Başlangıcı
Bihter, Kara Kule’nin tahtına yaklaştığında, Karanlık Lord’un gölgesi onu kucakladı. Ama bu gölge, yalnızca onun değil, benim de kaderimi sonsuza dek değiştirecekti. Çünkü farkında olmadan, bu karanlık oyunun bir parçası olmuştum. Artık geri dönüş yoktu.
Son.
Knight online videosu sandım
🙂
Emeğine sağlık kıral yine mükemmel bi anlatım olmuş 🕳️🍫
Teşekkür ederim 🙏
Çalışırken dinliyorum akıyor valla başka fantastik serilerinde seslendirmesini yapacak mısınız
Teşekkür ederim 🙏 Diğer fantastik kitaplar için şimdilik bişey demek zor. Ama yaparsam da aklımdaki ilk seri Harry Potter
Harikasın hocam . Hakettiğin değeri göreceksin 🫡
Teşekkür ederim. İnşallah bir gün daha iyi olacağız 🙂
Emeğinize sağlık kardeşim ❤❤❤❤❤
Çok teşekkür ederim ❤
❤❤❤
güzel video eline ağzına sağlık.
Teşekkür ederim 🙏
Harikasın 🎉🎉
👏👏👏
🙏
Sesine, emeğine sağlık 🙏
Teşekkür ederim
Teşekkür ederim 🙏
🙏
Sam in tekerlemesinde yarildim 😀
Ona bende yarıldım 😃 farklı bir renk katalım dedik 😃
Yorum yazmak pek tarzım değil ama gerçekten hakediyor bu paylaşım. Çok güzel bir çalışma yapmışsınız. Keyifle dinliyorum. Takip edilmesi gereken bir kanal.
Çok teşekkür ederim 🙏❤
27:30 ne demek istedi burada
❤
❤❤❤❤
🙏
❤