Filmin "Hayatın anlamı insanlığa faydalı olacak bir şey miras bırakmaktır" mesajı çok yalın ve değerli bir düşünce. Bu düşünce hayatın anlamını sorgulamanın saçma olduğunu düşünenlere, insan üstü güçlere veya dünya ötesi yerlere refere ederek kadercilikle ve yazgıcılıkla dışsal olarak içeriklendirenlere, gerici ideolojilere ve muhafazakar tutuculuğa körü körüne bağlanma olarak görenlere ve son olarak kendi kültür varlığını tümüyle reddederek kendine yabancı ve popüler kültürle doldurmaya çalışanlara karşı anlamlı bir mesaj.
Yönetmenin filmde birşeylerin değerini onu kaybetmek üzereyken veya onu kaybettikten sonra anlama olgusuna özel bir dikkat çekmesi çok önemli. Olgu diyorum çünkü bu durum kişisel bir tercih değil genel bir eğilim ve bu eğilimi besleyen, insanın özüne uygun düşmeyen toplumsal ilişki biçimi (yasallık/düzen) var. Yönetmen filmde insanların özsel doğasına, düşüncelerini evrenselliğe yükseltme yetisine karşın sürü gibi öylece yaşamalarına ve hayatı birbirleri için zorlaştırmalarına özel bir vurgu yapması farkındalık oluşturmak açısından çok anlamlı. Bir kitle sanatı ve iletişim aracı olan sinema böylesi kaliteli filmlerle insanların kendi özsel doğalarıyla uyumlu bir yaşam inşaa etmelerine çok önemli katkılar sunabilir.
Evet, Kurosawa sadece ve dolaylı biçimde ideal durumu tanımlamakla kalmıyor, iyi bir yaşam ve yaşamın iyileştirilmesi için neyin gerekli ve engellerin ne olduğunu da ortaya koyuyor.
Filmin "Hayatın anlamı insanlığa faydalı olacak bir şey miras bırakmaktır" mesajı çok yalın ve değerli bir düşünce. Bu düşünce hayatın anlamını sorgulamanın saçma olduğunu düşünenlere, insan üstü güçlere veya dünya ötesi yerlere refere ederek kadercilikle ve yazgıcılıkla dışsal olarak içeriklendirenlere, gerici ideolojilere ve muhafazakar tutuculuğa körü körüne bağlanma olarak görenlere ve son olarak kendi kültür varlığını tümüyle reddederek kendine yabancı ve popüler kültürle doldurmaya çalışanlara karşı anlamlı bir mesaj.
Watanabe üzerinden bir modern toplum okuması… yaşamımız ve “anlam” üzerine bir düşünüş…
Yönetmenin filmde birşeylerin değerini onu kaybetmek üzereyken veya onu kaybettikten sonra anlama olgusuna özel bir dikkat çekmesi çok önemli. Olgu diyorum çünkü bu durum kişisel bir tercih değil genel bir eğilim ve bu eğilimi besleyen, insanın özüne uygun düşmeyen toplumsal ilişki biçimi (yasallık/düzen) var. Yönetmen filmde insanların özsel doğasına, düşüncelerini evrenselliğe yükseltme yetisine karşın sürü gibi öylece yaşamalarına ve hayatı birbirleri için zorlaştırmalarına özel bir vurgu yapması farkındalık oluşturmak açısından çok anlamlı. Bir kitle sanatı ve iletişim aracı olan sinema böylesi kaliteli filmlerle insanların kendi özsel doğalarıyla uyumlu bir yaşam inşaa etmelerine çok önemli katkılar sunabilir.
Evet, Kurosawa sadece ve dolaylı biçimde ideal durumu tanımlamakla kalmıyor, iyi bir yaşam ve yaşamın iyileştirilmesi için neyin gerekli ve engellerin ne olduğunu da ortaya koyuyor.