Kitapları okumak istersen, Google'da bazı PDF'lerini bulabilirsin. Farklı çeviri araçlarını kullanarak Türkçe'ye çevirebilirsin; ben tercihen Sider ve Ddict Translate eklentilerini kullanıyorum, tavsiye ederim, kullanımları oldukça rahat.
Ben Theory Of Fun'ı çevirmeye kendim başlamıştım, yarısına kadar falan hallettim, o sırada yayınevi kurdum, telifini alıp, yayına hazırlayıp basacaktım. Sonra sermaye sorunu yaşadım ve riski göze alamayıp vazgeçtim. Şirketi de devrettim. Şu ekonomik ortamda %90 oranla batacak bir işti zira. Matbaası, marketingi, yayın süreci şusu busu derken her tür ameliyenin altından sen kalkacak olsan bile, kitabı 500-600 liradan aşağı satamayacak durumda işi nihayete erdirebiliyorsun. Ülke ekonomisini biraz adam ederlerse, kağıt fiyatları düşerse ve biz daha önce basılmamış, yayınlanmamış işlere, yayın alanlarına girip, risk alıp yayın yapabilecek ekonomik güvenceyi edinebilirsek her şey yayınlanır. MIT press'in bu alanda bir yayınları var, aklın hayalin durur. Felaket bir potansiyel. Ama el değmemiş topraklar gibi göründüğünden ve kitle potansiyeli henüz kestirilemediğinden, hiçbir yatırımcı ve yayıncı risk alıp para ayırmıyor. Bizim gibi çulsuzlar da çevirdiğiyle, borçlandığıyla kalıyor.
@@halilchelic Haklısın, şuan zor iş. Basit bir roman bile 150-200 TL'ye satılıyor. 1-2 yıl önce işimle alakalı bazı kitaplar almıştım şimdi bakıyorum fiyatları 200-300 TL'lere gelmiş, bilgiye dayalı kitaplar biraz daha pahalı oluyor. Bu kitapları da büyük yayınevlerinin çevirmesi lazım aslında ama yine de ucuz olmayacak.
Johan Huizinga'nın yazdığı Homo Ludens kitabında da insanı oyun oynayan canlı olarak tanımlıyor ve CS'nin bahsettiği konuların aslında doğrudan bizim hayatımızla ilgili olduğunu gösteriyor. Farklı ortamlarda, farklı paternler içinde bellrli kurallarda hareket ediyoruz. İşte, evde, okulda... aslında hepimiz her gün farklı oyun circle'larına girip çıkıyoruz. Bu yüzden Tükettiğimiz içeriklerde kitap, dizi, filmde ve hatta hayatımızda CS'nin bahsettiği kuralları arıyoruz. Flow'un içinde kalmaya çalışıyoruz. Örneğin iş hayatımızda flow'a düzenli giremediğimizde sıkılıyoruz ya da nefret ediyoruz ve iş değiştirmek için uğraşıyoruz. Oyun sadece oyun değildir :d
@@haliltastekin0 Antipati duymaya başladım her yerden fışkıran pahalı viskilerden, "biz de mühendisiz"lerden, iki laf toplayıp "konu anlatımı" oluşturmalardan. Sanki içeriğin kendisindense "Can Sungur ne adammış be"yi dedirtmek için var videolar hissiyatından uzaklaşamıyorum. O gösterdiği kimliğin gerçekliğine de şahsen güvenmiyorum, bunu tasvip etmiyorum. Bu sebeple.
Oyunların genellikle "escapism" olarak görüldüğü günümüz(ve ülkemiz)de ciddi ve akademik çalışmalarla ilgilenip bunu içerik olarak sunmak çok önemli bir şey. Son derece bilgilendirici ve zevkli bir video olmuş. İyi ki varsın CS.
Civ6, Game design ve flow konusunda ders niteliği taşıyan , 3000 saat oynasanızda her lider ile her oynayışta farklı bir tecrübe yaşayabileceğiniz , Deity zorluk beğenmezseniz Deity+++ zorluklarda kendi sınırlarınızı zorlayabileceğiniz bir şaheserdir. Sid Meier amca Respect
bi oyuna dikkat çekmek istiyorum; geometry dash. oyunda her türlü zorlukta binlerce bölüm var ve her bölümün patterni, kullandığı türlü türlü mekanik kombinasyonları, gameplay tarzı birbirinden farklı. oyunda demon diye bi zorluk var ve biz oyuncular sürekli daha zor demon leveller geçerek kendimize challange yaratıyor, kendimizi geliştiriyor, ve kendimizi inanılmaz tatmin ediyoruz. oyunlarda zorlanıp eğlenmek isteyenler için ideal, bir şans vermenizi isterim. çoğu kişi sıradan, kareyle dikenlerin üzerinden zıpladığımız olaysız bir oyun gibi düşünüyor ama alakası yok. abartısız geometry dash gördüğüm en geniş oyun ve bitmeyen içeriği var. kendi bölümlerinizi oluşturabiliyorsunuz ve oyunun bu kadar geniş olmasındaki en büyük etken bu. insanlar inanılmaz işler çıkarıyor. bi deneyin
@@csnaber baldurs gate 3ü tek karakterle bitirmek gibi. oyunda kendine kısıtlamalar getiriyorsun, bayılan pokemonu bir daha kullanamazsın, her bölgede ilk gördüğün pokemonu takıma almak zorundasın ve başka pokemon alamazsın gibi türlü türlü kısıtlamalar var
@@csnaber arceus biraz açıklamış. Pokemon oyunları çocuklara hitap eden oyunlar olduğu için bazı kompleks etkileşimlere sahip olsa dahi yeterince level atlayarak her savaşı kazanabilirsin. Oyuncular oyunu kendi adlarına zorlaştırmak için bir takım kurallar çerçevesinde oyunu oynarlar. Nuzzlocke adı bu kuralı ilk koyan oyuncunun yaptığı run'dan gelir. Özetle girdiğin her route'ta sadece karşılaştığın ilk pokemonu yakalayabilirsin. Kaçırırsan başka yakalayamazsın. Savaşta ölen bir pokemon gerçekten ölmüş gibi olur, bir daha kullanamazsın, release etmek zorundasın. Sıradaki gym leader'ın en yüksek seviye pokemonundan daha yüksek seviyede bir pokemonu o gym leaderı yeninceye kadar kullanamazsın (örneğin ilk gym leader Brock, 12 level geodude ve 13 level onix'i var. 14 level bir pokemon ile bu Gym battle'a giremezsin.) Savaş sırasında item kullanmak yasaktır. Savaşta kullanacak Pokemon'un kalmazsa oyun biter ve oyuna en baştan başlarsın. Bütün bu kuralları oyuncu kendisine ekstra zorluklar yaratmak için koyar. Oyuncunun kendisinden başka bu kuralları forse eden herhangi bir oyun içi mekanik bulunmamaktadır.
Nuzzlocke sadece oyunu daha zor hale getiren bir challenge değil , temel oyundan daha çok keyif almayı da amaçlamayan bir yöntemdir. Her pokemon’una isim vermek zorundasın ki ona daha çok bağlan, öldüğünde daha çok üzül. Savaşlarda daha çok zorlan ki hangi tür saldırılar hangi tür pokemonlara daha etkili bu işin hesabına kafa yor. Yakalayacağın pokemon tamamen random olacağından eldeki imkanlarla en güçlü ve dengeli pokemon takımını kurmaya çalış, hangisi kaç levelde evolve oluyor hangi saldırıyı kaç levelde öğreniyor araştır. Bu tarz detaylar sayesinde tüm pokemon oyunları için en doğru oynama yöntemi denir nuzzlocke için
Ama artık millete nuzzlocke bile kolay geldiği için randomizer modlarına falan giriştiler. Oyunda ilk savaştığın pokemon efsanevi olabiliyor, pokemon gym kapısından geçiyorsun ama seni dağa başına ışınlıyor gibi gibi modlar mevcut
Souls like oyunlarla ilgili tek bir sorunum var ve bu sorunu bir türlü aşamadım. Herhangi bir oyundaki zorlu bir mücadeleyi ikinci üçüncü veya beşinci denemede geçtiğimde bir başarı hissi yaşıyorum ama deneme sayısı artmaya devam ettiği zaman o his yok olmaya başlıyor. Bir boss'u 30. denemede geçtiysem 30'a 1 yenilmiş hatta hezimete uğramış gibi hissediyorum. Böyle olunca da zevk alamıyorum bir türlü. 7-8 defa öldükten sonra oyun eziyete dönüşmeye başlıyor. Üstelik bir de takıldığım yer boss değil de aralarda bir yerlerdeyse ve öldükten sonra oraya kadar tekrar gitmek ve daha önce öldürdüğüm düşmanları tekrar öldürmek zorunda kalıyorsam, oyun artık bir eğlence unsuru olmaktan tamamen çıkıyor benim için... Sanırım oyunların olduğu gibi, oyuncuların da bazı kategorileri var. Lunaparka gittiğinde, G kuvveti ile adrenalin pompalayan rollercoaster tarzı oyuncaklara binenler ayrı bir kategori, korku tüneline girenler ayrı, çarpışan arabalara binenler ayrı, dönmedolaba binenler de ayrı kategoride insanlar. Kimisi türev integral sorusu çözer gibi bir oyunu çözmek için saatlerini harcamaktan zevk alırken, kimisi de hızlıca ve çok kafa yormadan eğlenmek istiyor. Ben strateji oyunlarını da pek oynayamadığımdan herhalde ikinci kategoriye giriyorum. Oysa stratejileri ve souls like oyunları da oynamayı çok isterdim. Ama bunlardan zevk almayı beceremedim bir türlü.
@@OynarBaslik katılıyorum. Ben de öyle çok zorlanınca zevk alamıyorum. Belki bu gündelik hayatın biraz bizi zorlamasından ve oyuna ayıracak pek vaktimizin olmamasındandır.
Elden ring öncesi soulslar için ben de aynı hissi yaşayarak takıldığım ilk bossta oyunu bırakıyordum. Elden ringin açık dünya olması, farklı build seçenekleri, summon özellikleri fazla zorlandığım, sıkılmaya başladığım anda devreye giriyor ve bu sorunu aşıyor. Bu yüzden souls türünü sevmeyen veya yeni başlayanlar için en uygun oyunun elden ring olduğunu düşünüyorum. Bir de yorucu oyun ve daha rahat oyun seçimi dönemden döneme değişebiliyor. Hayatımın her döneminde orta zorluğun üzerine çıkmayan biri olsam da, eskiye nazaran son senelerde hayat şartlarımın stresli ve yorucu olması sebebiyle hem arayüz hem oynanış hem öğrenme açısından kolay oyunları tercih ediyorum.
Gamedesign konuşan Can Abi gerçekten çok hoşuma gidiyor, liseden beri oyun tasarımına ilgili biri olarak bana bu ilgimi körüklediğin için teşekkür ederim
06:00 Witcher 3 tam olarak buydu benim için, özellikle en zorda başladım ki tüm yağları iksirleri arayıp bulmak zorunda kalayım onlar olmadan zorlandığımı hissedeyim, yani oyunun mekaniklerinin hepsini tüketerek oynayayım istedim. Sonuç olarak ne kılıca yağ sürdüm ne büyü kullandım dümdüz vura vura gittim hatta meşhur döne döne vurduğumuz çok broken bir skill var onu kullanınca zaten basit olan oyun daha da basitleşiyor diye kullanmak istemediğim bir noktaya gelmiştim. En kral oyuncuyum falan tribine de girmedim yanlış anlaşılmasın, oyun düpedüz kolaydı zevk almadım. Mekanları manzaraları ve 1-2 tane güzel yan görevi hatırına bitirmiştim.
Bu tarz videolar kesinlikle devam etmeli. Yalnızca ve basitçe oyun oynamak değil, neden oyun oynadığımız üzerinde düşünmek ve derinleşmek inanılmaz keyifli.
Çok keyifli bilgilendirici bir içerik olmuş, game design videolarının devamı gelsin teşekkürler CS! Arkadaki Fate Condensed Türkçe detayı gözden kaçmadı. 😶🌫
Can abi senden seriyi izleyip hiç yapamam dediğim baldur's gate 3'ü üç kere bitirdim şimdi asla oynayamam dediğim elden ring aldım bitirmek üzereyim, teşekkür ederim bana "aaa böyle bir dünya da var" deme şansı verdiğin için
Keşke şu anlattıkların milyonlarca kişinin ilgisini çekse ama eminim ilerde game developer olmak isteyen arkadaşlara müthiş kafa açan faydalı kıymetli bir içerik olmuş, senin ağzından dinlemekte ayrı bir kiraz tadı katmış 😊
İki videoyu da art arda izledim ve keşke okuduğum bölümü de senin gibi anlatanlar olsa diye düşündüm şimdi gidip var mı diye araştıracağım. Ayrıca verdiğin bilgiler, alıntı yaptığın kitaplar beni daha da meraklandırdı. Lütfen devamı gelsin.
Akademik bilgilerle dolu bu video için çok teşekkürler. Ben beni zorlayan hatta en ufak bir rekabet hissi barındıran her oyundan hemen sıkılan biriyim. O yüzden videodaki "zorluk oyunu eğlenceli kılan şeydir" argümanı beni düşündürdü. Oyunlardan eğlenebilme durumunun oyuncuların mizacına çok fazla bağlı olduğunu düşünüyorum, videoda sizin de dediğiniz gibi "inatçı" olabilmek oyun zorluğu arttıkça eğlence düzeyinin artacak olmasını en iyi yordayacak etken olmalı. Mizaç olarak inatçı olmayan, hırslı olmayan, çabuk pes eden insanlar için oyun zorluğu o oyunun eğlenceliliğini yordamayacaktır. Kendim en çok oynadığım, en fazla keyif aldığım oyunları göz önüne aldığımda çeşitli simulasyonları, hiçbir rekabet ya da şiddet vb. barındırmayan cozy oyunları sevdiğimi ve keyif aldığımı görüyorum. Mizaç olarak hiç hırslı biri değilim, bununla beraber ADHD biriyim. ADHD kişilerin dürtüsel, sabırsız ve sürekli ödüllendirilerek motive olabilen bir beyin yapısı var. Ödülün bu kadar fazla emek istemesi ve hedefe olan yolun çok uzak olması (özellikle hırslı mizaca sahip olmayan) ADHD kişiler için bu tarz oyunları eğlenceli olmaktan uzaklaştırabilir diye düşünüyorum. Bu konularda nörotipik-nöroçeşitli kişileri karşılaştırarak eğlenme eğilimlerini inceleyen araştırmalar var mı diye merak ettim. En kısa zamanda araştıracağım. Üzerine düşünecek ve araştıracak yeni bir ilgi alanı kazandırdığınız için yeniden teşekkürler.
Şahsen ben oyun zorluğu süreyi uzatan bir etken ,bu yüzden eğlence bitip yorucu olmaya başlayınca iş orada kopuyor. İki çeşit oyuncu vardır. Elindeki karakterle ilerleyip,sadece bir build ile gelişip defalarca saatlerce mücadele eden tipler. Birde sürekli build değiştirip deneme yanılma ile karakteri değiştirerek ilerleyenler. Biri zevk alırken diğeri bunalım geçiriyor. Yetenek ,şans etkenleri de eklenince herkes aynı zevki almıyor malesef.
Bence ülkemizdeki halka yayılması gereken bilgi açığını çok güzel kapatan bir video serisi başlangıcı olmuş. Oyunları sadece keyif almalık kullan at tüketim nesnelerinden ziyade entelektüel objeler olarak görebilirsek dünyamızın daha çok genişleyeceğini düşünüyorum. Zevk aldığımız ya da sevmediğimiz şeyler hakkında daha derinlikli bilgi bizi hem tükettiğimiz şeyler karşısında daha bilinçli kılar, hem de kendimizi tanımamız noktasında bize fayda sağlar. Ben video serisinin devamını dört gözle bekliyorum, ellerine sağlık :)
Burada anlatılan teoriye göre Rubik küp şahane bir oyun. Birinci level’da küplerin hareketini ve birbirleri ile ilişkisini keşfederek kazanıyorsun. küpü ve basit hareketleri tanıyorsun. 2. level’da, derinliği anlıyorsun, 1. leveldaki hareketlerden örüntüler çıkararak bunları uyguluyorsun eğer örüntüleri görmediysen sıkılıp bırakıyorsun. Oyun sonunda ise 1. seviyede öğrendiğin hareketleri ve 2. seviyede öğrendiğin comboları çok daha dikkatli ve efektif kullanarak kübü tamamlıyorsun. Ha, birkaç kez oynadıktan sonra artık çok daha basitleşiyor ama hangi oyunda bu yok ki? Üstelik arkadaşınla yarışıp oyunu multiplayer yapabilirsini zamana karşı yarışabilirsin, 4x4’e geçebilirsin. Bu da ilk videoda anlatılan konu.
indie oyun geliştirici olarak bu şekilde ingilizce kaynakların süzgeçten geçirilip Türkçe olarak anlatılması ve bunları dinleyebilmek çok değerli, lütfen devam et CS ♥
Harika bir video olmuş. Akademik düzeyde oyun konuşmak, düşünmek ve okumak çok keyifli. Rules of Play çok teknik olsa da gerçek hayat örnekleri ile birlikte düşünerek okuması ufku fazlasıyla geliştiriyor. Umarım bu video serisinin devamı gelir.
Zor oyunlar ve farklı challenge'lardan bahsediyorsak Hades'i es geçmek olmaz. Sizi farklı şeyler (buildler, silahlar) denemeye zorlayan nadir oyunlardan.
Düşüşten sonra içerikler daha kalitesiz olur diye düşünmüştüm, üstüne koyarak devam ediyorsun. Helal olsun kral, dramadan uzak bu tip bilgi dolu içeriklerine bayılıyorum. Bu seriye de ayrıca bayıldım umarım yakın zamanda devamı gelir.
Devil may Cry serisi, "Dante must die" oyun zorluğu yine son konuya güzel bir örnektir. Düşmanların kombolar ile, oyuncunun ise tek vuruşta öldüğü zorluk seviyesidir. Oyunu artık her şekilde oynadım bitirdim diyorsun. O sırada "Dante must die" zorluk seviyesi sana göz kırpıyor.
bir oyun yapımcısı olarak boss design etmek adına çok şey öğrendiğim bir video oldu boss geliştirirken kesinlikle tekrar izleyeceğim. Elden ring dışında fps oyunları içinde bir boss tasarım videosu olsa izlerdim bunun içişn ayrı bir kanal olsa çok iyi olurdu.
Nasıl ki Elden Ring oyuncuyu doğru şekilde zorladığı için keyif veriyorsa, bu tür video içerikleri de sıradan youtube videolarına kıyasla zihinleri daha fazla zorlayarak izleyiciye yeni perspektifler kazandırdığı için keyifli. O yüzden bu seri hiç bitmemeli. Çünkü oyunu oynamak kadar oyun kavramı üzerinde birlikte düşünüp tartışmak da güzel abi.
10:00 da bahsettiğin olayı sekirodan elden ringe geçince yaşadım sekiroyu o kadar sevdim ki zorluğuna rağmen aşık oldum o gaz ile elden ringe başladım bir ton kılıç,zırh vb eşya aldım keşfettim belli bir seviyeye gelip keşif olayını bir kenara bırakıp boss kesmem gereken vakit oyundan soğudum ama bunun Sebebi bossların zor olması değil tam tersi sekironun yanında çerez kalıyorlar sorun bir yerden sonra tüm bossların aslında aynı şeyi yaptığını fark etmemdi.sekironun ilk oynanışı homecoming ending 35 saat sürdü ama şuan başlasam(shura ending için) 5 saatte zorlanmadan bitiririm. niye bitirmiyorum diye sorarsanız tam olarak bu konu sebebiyle artık keyif vermiyor
Çok güzel video olmuş eline sağlık! Videonun yorumlarında çoğu kişi gameplay zorluğu kısmına takılmış ancak bence en az onun kadar önemli olan, tıpkı senin de videoda dediğin gibi oyunun bize yeni şeyler öğretmesi ve bizim bunları öğrenirken zorlanmamız da var.
LinkedIn'e yazdım ama buraya da yazayım: Dolu dolu bir video, yorumum da paragraflarca sürecek. 1. Dark Souls gibi zorluğuyla meşhur oyunların neden bu kadar sevildiğini anlayamazdım, ta ki Blasphemous'ı oynayana kadar. Boss'larla savaşırken zorlanır, sinirlenirdim. Ama boss'ları kestiğimde arkaplanın tamamen kararıp karakterlerin kırmızı silüete bürünmesinin verdiği haz bu öncesinde yaşadığım öfkeden kat kat yüksekti. Zor bir bölümü geçmek ciddi bir şekilde başarı hissi yaratıyor. Souls-like oyunlarının bu yüzden zor kalması gerek, bunların olayı zaten bu zorlukları geçmenin yarattığı başarı. 2. Pawn of the Dead'i piyasaya çıkarıp oyun piyasasının bildirimini aldıktan sonra bu örüntü olayının önemli bir kısmını anladım: İnsanlar halihazırda alışık oldukları örüntülerin çok uzağına çıkılmasını sevmiyor. 3. Oyuncular günümüzde neden oyunlardan keyif almıyor? Teorim, sürekli aynı (belki isimleri farklı ama birebir aynı formülleri takip eden) oyunları oynadıkları ve oyun oynamanın bir keyiften ziyade sosyal gereklilik haline gelmiş olması. Eğer akranlarım çoğunlukla toksik oyuncularla dolu multiplayer oyunları oynasaydı ve ben bu ortama dahil olmak için o oyunları oynamak zorunda olsaydım oyunlardan nefret ederdim şahsen.
Survival tarzı sevenle zaten biliyordur ama türe ilgi duyanlar için bütün bu anlatılanlar kapsamında en iyi örnek The Long Dark. yaklaşık 20-25 saat süren bir hikaye modu var ve size oyunu güzel bir hikaye oynatarak öğretiyor. Hikaye tamam, oyun içi bir kaç az zorluk seviyesinde challenge görevi ile birlikte mekanikleri az çok çözdüm dedikten sonra hayatta kalmanın içine atladığınızda bambaşka bir dünya, zorluk ve keyif içinde buluyorsun kendini. iyice ustalaştın üst zorluğu dene, o tamamsa oyun içi aşırı zor challenge görevlerini dene, onda da ustalaştın kendi kendine bile hayatta kalma modu içerisinde yaratabileceğin onlarca farklı challenge fikri ile defalarca oynayıp farklı zevkler alabileceğin bir oyun.
Bu seri güzelmiş. Oyunlardaki zorluk ve oyunun bizi kendi başımıza bırakması hissi gerçekten keyif verici. En son Kingdom Come Deliverence oynarken böyle bir hisse kapıldım.
abi aynı senin gibi oyunlardan max keyif almaya çalışan ve oyun kültürünün sıkı takipçisiyim bu video aşırı hoşuma gitti ilk videoyu da hemen izledim kitaplar çok ilgimi çekti alıyorum şuan :D
Okumak istediğim ama yetersiz ingilizcemden dolayı zorlanarak okuduğum kitaplardan örnekler veriyor olman, benim için çok güzel oluyor. Serinin devamının gelmesini de çok isterim, Türkiye'de indie oyunlar gelişirken senin #FOY serinin de birçok kişiye bu konuda fazlasıyla destek sağlayacağını düşünüyorum. (benim gibi)
Daha fazla gelsin bu tarz videolar, hatta daha teknik içerik bile içerebilir, ünide aldığım herhangi bir dersten daha kaliteli ve verimli bir video oldu, harikaydı.
Derinlik ile sıkılma konusunda aklıma witcher 3 geliyor iksir yapma yağ yapma gibi bir sürü mekanik var ancak çoğu oyuncu hiç dokunmadan bitirebiliyor.Ben şahsen en yüksek zorlukta oynadığımda iksir yağ gibi mekaniklere de yatırım yapıp oyundan daha çok keyif almıştım.
böyle teknik terim ve bilgi açısından zengin olup anlaşılması bu kadar kolay olan çok video/ eser yok. ellerine sağlık can abi, senden bu tarzda daha da çok video görmeyi isterim. yalnızca game design değil, oyun pazarlama ve reklamcılık tarafında da (bknz. öyle oyuna böyle pazarlama videosu) videolarının devam etmesini umuyorum. sağlıcakla…
Bossların içinde bulunduğu ortamın bosslar kadar önemli olması lafını duyunca bir şeyler yerine oturdu. Sanki hep farkında olduğum ama üstüne düşünmediğim bir konu gibi hissettim. DnD’de halbuki sık sık karşılaştığım bir şey lair action vs. Fromsoft’un oyunlarında da genelde ilk bölgedeki bir boss ileride tekrar karşımıza çıkar. Bana hep, güçlendiğim için, gözüme güçsüz gözüküyor gibi gelmiştir ama içinde bulunduğu ortamın ona özel hazırlanmamış olması da etkiliyormuş.
Can gerçekten emeklerine sağlık. Bir sektör paydaşı olarak hem verdiğin bilgilerin ne kadar kıymetli olduğunu doğrulayabilirim hem de istifade ettiğimi paylaşmak isterim. Hem öğretici hem eğlendirici hem de İstanbul trafiğinde dahi dinlendirici bir etkiye sahip. Umarım devamı gelir bu serinin.
Videodan daha fazla keyif almak için mobil veriden kasa kasa ve ses seviyesi %10 da izledim.Videonun sesini duyamadığım için daha dikkatli dinledim ve 240p takıla takıla ilediğim için bu zahmetli çile bittiğinde çok daha fazla keyif aldım
Warframe örneği verdin ben de ondan giderek ''Zorlanma yoksa eğlence de yok'' mantığını kısmen çürütmeyi amaçlayarak bu yazıyı yazıyorum. Şimdi warframe içerisinde endgame öğesi olabilecek fazlaca zorlu mod barınıyor aslında (örneğin normalde düşmanların 1 lvl olan dünyada new game + benzeri bir mod sayesinde 140-150 lvl olup bir de üstüne %300 can, zırh ve hasar alabiliyorlar). Ama warframe oyuncularının deneme ve dizilimleri sağolsun bu seviyelerin çok daha üstünü artık tereyağı keser gibi kesebiliyorsunuz çünkü oyun bunu yapmana izin verecek kadar çeşitli. Bunu geçtim ortalama bir oyun bilgisi (yani rehbere bakmadan) ile bile oyunun ''zor'' modlarını geçebiliyorsunuz ve işin ilginç tarafı herkese tek atan dizilimler yapmış olsanız bile zorlanmamanıza rağmen hiç sıkılmıyorsunuz. Bence o kitaptaki ''if zorluk yes eğlence, if no zorluk no eğlence'' mantığı tam olarak doğru değil zira bazı oyunlar hiç zor olmamasına rağmen bir şeyler sunup eğlendirmeyi başarıyor. Bence asıl eğlence unsuru sağlayan şey oyunun ne kadar yeni içerik/öğe/mekanik sunmasından kaynaklanmalı. Ör: zamanında nemesis sistemiyle çıkış yapmış olan middle earth oyunlarının insanları heyecanlandırması (oyunun iyi veya kötü olmasından bağımsız konuşuyorum. Asıl olay alışılagelmişin dışında konseptlerle gelmesi). Ya da zamanında watch dogs ile her şeyi hackleme sözü verilmesi (tekrar ediyorum bu vaadin tutup tutmadığından bağımsız olarak söylüyorum o ayrı bir konu) Tekrar warframe örneğine dönecek olursam da oyunda 3.500 saatim var ve zorlandığım çok çok az yer hatırlıyorum ki genelde ilk saatler. Ama warframe zor olmamasına rağmen oyuncuları tutabiliyorsa bunun sebebi kendine has mekanikleri ile konseptlerini bir bütün halinde oyunculara sunup her zaman yeni şeyler getirmesindendir. Bu sebeple ben bu eğlence kavramına iki maddeli bakıyorum: birincisi yukarıda bahsettiğim şekilde yenilikler vs ile. İkincisi ise aşırı yenilik getirmemesine rağmen, yıllarca aynı kalmasına rağmen büyükçe kitleleri olan oyunların yöntemi. Cod, cs, pubg gibi oyunlar elbette yenilikler getiriyor ama bence bu oyunların asıl eğlence aracı videoda bahsi geçen zorluk-eğlence kriterine daha çok oturuyor (buradaki zorluk oyun zorluğu olmak zorunda değil, karşımıza her maçta gelen farklı takımlar ve farklı yetenekteki oyuncuların bize sunduğu ve bizim geçmemiz gereken çeşitli meydan okumalar olarak değerlendirilmeli ki biz de bu takımları alt edip zorluğun üstesinden gelince tatmin olup eğlenme duygusu yaşayabilelim). Hatta Dost Kayaoğlu'nun çok sevdiğim bir sözü vardır ''Bu tarz oyunlar coca cola gibi her girdiğnide aynı tadı alman için yapılmış''. Bu mantıkta olan bir oyunun oyuncusunu eğlendirmek için elbette bu tarz zorluklara ve meydan okumalara başvurması gerekmekte (tabi rekabet duygusu ve çeşitli yenilikler getiren etkinlikler de var) Sonuç olarak ben bu eğlence mevzusuna iki çeşitli bakıyorum: Biri videodaki zorluk-eğlence kriteri. Diğeri ise yenilik-eğlence kriteri olarak geçiyor. O yüzden bana kalırsa bir oyun eğlenceli olmak için zor olmak zorunda olmamalı çünkü o sadece bir seçenek. Eğer beynin ödül mekanizmasını farklı şekillerde de aktif tutabiliyorsan (mmo oyunlarının yaptıüı gibi bkz: warframe) eğlendirme şansın hayli hayli vardır.
Keyifli ve bilgilendirici oldu. Farklı bir bakış açısı kazandırdığını söylemem lazım. Oyunlar ve dizi film üzerinden yorumlayacak olsamda hayatın her yerine oturtabileceğimiz bir yöntem aslında bahsettiklerin. Yaptığımız eylemden keyif almayı ve eğlenmeyi artıran yaşamı deneyimlemek ve mutlu olmayı pekiştiren bir tavsiye söylediklerin. Tüketim çılgınlığından çıkıp dinginlikle anın tadına varmak ard arda shotlamak yerine bardağa koyup havalandırıp iki çevirip koklayıp tadına varıp dilinde hissettiğini beyninde bi kaç elektrik akımıyla yaşamak yani düşüncelerimi tam toparlayıp aktaramadım da okursan yorumu anlatmaya çalıştıklarımı göreceğini biliyorum. Kafa açtığın içi teşekkürler, bilinçli insan izlemek güzel ❤
Can kardeşimin, yaşı benden küçük diye diyorum yoksa abi demekten gücenmem, mizahını ve konuşma tarzını çok beğeniyorum. Sabaha kadar dinlesem sıkılmam. Esenlikler diliyorum.
2 місяці тому
1 hafta önce Hitman'e başladım bu videoda görünce çok sevindim çünkü gerçekten kendi kendine bile Challange koymak oyundan aldığın zevki arttırıyor. Oynarken şunu fark ettim daha önce oynarken 1. oyun proluge ve 1. bölümde o kadar çok eğlenmişim ki oyunda 3. bölüme kadar gitmemişim bile yine girdiğimde Paris'te 4 saat falan geçirdim.
Sekiro hayli hayli farklı bir oyun. Bi kere sadece single player olan tek oyun. Serinin rpg ayarlarının kısılıp aksiyon maceraya kaydığı bir oyun. Oyunda tek bir kılıcınız var. Bir de ninja toolları var. Farklı kılıç stilleri ve farklı ninja toollarıyla oynayışınızı ayarlıyorsunuz. Onun dışında karakter oluşturma + farklı statlar kasma + farklı buildler yapmak oyunda bulunmuyor. Bahsetmeden olmaz diyebileceğimiz deflect barı ve mekanikleri de bu oyunun en önemli parçası. Bloodborne ise biraz daha Souls serisine sadık kalmış bir oyun. Ama yinede Sekiro'dan sonra en farklı Souls oyunu diyebiliriz. Ağır zırh ve kalkan kullanan buildleri iptal etmiş bir oyun. Bu oyunda tank bir karakter yapmak çok daha zor. Stat'ları tank olarak kasabilirsiniz ama zırh ve kalkan yok denilecek kadar az. Ondan dolayı hasardan korunmanın en önemli 3 yolu var: -dodge, parry(silahlar ile), saldırmaya devam etmek. Dodge bildiğimiz yuvarlanarak kaçmak aslında. Oyunun ilerisinde farklı dodge'lar kullanabiliyor olsak da çoğu zaman yuvarlana yuvarlana düşmanlardan kaçıyoruz. Parry ise bu oyunun çok daha farklı ve önemli bir mekaniği. Souls oyunlarındaki gibi kalkanı ya da bıçağınızı doğru zamanda sallayarak parry'lemek yerine silahımızı doğru zamanda ateşliyoruz. Belki kulağa o kadar farklı gelmiyor ama gerçekten oynanışı çok değiştiriyor. 3. yöntem ise yine bu oyuna özel bir olay. Hasar aldıktan sonra aldığımız hasar gri olarak kalıyor. Eğer düşmana bu sırada saldırırsak bu gri canımız tekrar can olarak dönebiliyor bize. Bir nevi can çalma özelliği gibi. Bu da çok daha agresif oynayabilmemizi sağlıyor. Hasardan kaçmak için saldırmaya devam etmek bu oyunun en sürpriz oynanış mekaniği bence. BB en sevdiğim Soulsborne oyunu diyebilirim. Ek olarak karakterimizin çok daha çevik olduğunu eklemezsem olmaz. Aynı zamanda dönüşebilen silahları da unutmamak lazım. Hem çok havalı gözüküyor hem de tek bir silaha çok daha geniş bir moveset eklemesi de cabası. Silahı savaşırken bile dönüştürebiliyorsunuz ve bu hareketler de saldırmak için kullanılıyor. Diğer souls'lardaki farkları %100 bilmiyorum. Sadece Orjinal Dark Souls'u bitirdim. Dark Souls 3 ve 2'yi de uzun süre oynadım ama bitirmedim. Oyunları zaten Orjinal Dark Souls ile karşılaştırdığım için onu es geçiyorum. Dark Souls 2'de farkettiğim en önemli fark çoğu boss'un stagger ya da poise kırmanın imkansıza yakın olması. Bu terimler aslında stun'ın Dark Souls versiyonu diyebilirsiniz. Onun dışında o kadar farklı gelmedi. Dark Souls 3 ise Bloodborne gibi çok daha hızlı bir karaktere sahip. Estus Flask'ı çok daha hızlı içmek gibi bir çok animasyon daha hızlı. Bu da oyunu normalde kolaylaştıran bir şey olsa da düşmanları ve boss'ları da buna göre tasarladıklarından dolayı DS3'e daha kolay denilmesi doğru olmaz tabii. DS serisi tabii ki de birbirine daha benzeyen oyunlar olduğu için farklılıklar çok daha az. Ama eminim benim tecrübemin azlığından dolayı unuttuğum bir çok fark vardır. Eklemek isteyenler olursa cevaplara bekliyorum. Edit: Elden Ring'i unutmuşum ama farklarını anlatmak ile bitmez. Artık at sürüyoruz. Estus Flask'ı yürüyerek içiyoruz. Acayip büyüler eklendi. Harita gerçekten açık dünya oldu. Zaten Elden Ring'i oynamayan kalmadı. Yine muhabbetini döndürürüz aşağıda.
Kardeşim anlattığın teknik koularda o kadar haklısın ki hiç bir itirazım yok. Tek itirazım herkesin Elden Ring oynayabileceği konusu. Sabır ve zamanı olmayan insanlar için cidden içine girmesi çok zor bir oyun. Çalışan çocuğu olan ben, her gün düzenli oynayamayan ben çok çabuk o el koordinasyonunu kaybediyorum.
İlk fırsatta Elden Ring'e başlayacağım. İlk souls oyunum olacak bu arada. Hiç oynamadım ve "zor" oyunlardan hep kaçmışımdır. Ama Elden Ring başarabileceğimi gösteriyor. Tabii ki de sizin gibi yayıncılar ve özellikle Emin Çıtak'ın Tam Çözümleri sayesinde oynayabileceğime inanıyorum. Video harika. Oyunları sadece oynayıp yüzeysel bitirmemeğimize yardımcı oluyorsun. Devamı gelsin! 😘
zamanında witcher 3 ü ilk oynadığımda orta zorlukla bitirmiştim. o kadar hoşuma gitmişti ki bittikten hemen sonra zorda oynamaya karar verip onu da bitirdim fakat death march modunda bitirince aldığım tatmin duygusu ve haz çektiğim eziyetlere ve zamanıma tamamen değdi diyebilirim. Ayrıca harika bir video olmuş keşke saatlerce anlatsan da dinlesek cs
O kadar bilgilendirici bir video olmuş ki gerçekten çok teşekkür ederiz ve benzer videolar kesinlikle gelmeli :)) Evet gaza geldim ve kesinlikle başlayacağım
Çocukken kardeşimle çakma NES'te Mario'yu o kadar ezberlemiştik ki kendimize challangelar koyuyorduk. Mesela en hızlı sürede bölümü bitirme, en çok altını toplama, mantar yemedem bitirme veya düşman öldürmeden bitirme gibi. Bence elindeki oyunu lego gibi bir oradan bir buradan oynayabiliryorsan güzel oyundur :)
BPM: Bullets Per Minute oyununu örnek verebilirim. Oyun bir roguelike. Türü gereği, her run da farklılık sunuyor. Bunun yanında bir sürü farklı karakter ile 3 farklı zorluk seviyesinde oynanabiliyor ve bir de challange modu var. Oyunun her şeyini deneyimlemiş biri olarak, bu oyun bana ds serisini oynarken hissettiğim zorluk-öfke-tatmin durumlarını yaşattı. Tavsiye ederim.
Elden Ring Karanlık topraklarda, kaybolmuş ruhlar, Bir efsane anlatır, derin ve ıssız diyarlar. Elden Ring parçalara ayrılmış, dağıtılmış, Bir kahraman arar, tekrar birleştirilmiş. Gölgelerle dolu, düşmanlarla dolu yollar, Cesaret gerektirir, her adımda bir savaş var. Ejderhalar, canavarlar, lanetli ruhlar, Hepsini aşmak gerek, güç ve inançla. Altın parlayan yüzük, kudretin sembolü, Birleştirenin kaderi, kahramanın yolu. Karanlığa meydan okur, ışığı getirir, Elden Ring’in gücü, dünyayı değiştirir. Bu yolculuk zorlu, ama bir umut var, Her adımda yaklaşıyor, o büyük zafer anı. Elden Ring’e uzanır, kahramanın eli, Birleştirdiğinde tüm parçaları, zafer senin, beklenen zaman.
Kendi kendine mücadele alanı yaratma konusunda en iyi oyunlardan biri Football Manager. En düşük ligden en düşük seviye teknik direktör olarak başlamak, transfer işini yönetime bırakmak, sadece 21 yaş altı oyuncu transfer etmek gibi. Bunları hepsi oyunu daha keyifli hale getiriyor.
Can bey, bir argüman ortaya atıldığında, bu argümanı örneklerle doldurmak yerine (eşim beğendi vb.) genel bir çerçevede ele alabiliyorsanız, o argüman kendi içinde rasyonel olur. Dark Souls 1-3, Sekiro ve Elden Ring'i defalarca bitirmiş biri olarak bu oyunların temel olarak birbirinin aynı olduğunu söyleyebilirim. Elden Ring oynarken "Miyazaki yine insanın açgözlülüğünü ve hırsını hedef alan bir oyun yapmış" diye düşündüm. Bu oyunların altyapıları farklı olabilir, ancak zincirin başındaki halka tamamen aynı: İnsanın hırsını temel alan oyunlar. Bu, kötü bir şey değil; iyi bir yemek her sofrada lezzetlidir. Evet, oyunlarda oyuncular yaptığınız ürünü yüzde yüz anlarsa sıkılabilir. Ancak bu konuyu sadece zorlukla dile getirmek biraz sığ kalıyor. Oyuncular, hikayelerde bırakılan boşluklarla da eğlenebilirler çünkü kafalarında net bir tablo tamamlayamadıkları için merak ederler. Örneğin, Silent Hill 2 zor bir oyun mu? Değil. Peki, onu efsane yapan şey ne? Tabi ki, oyuncuya her şeyi vermeyip oyuncunun hikayeyi kendi kafasında oturtmasını beklemesi. Elden Ring, oynanış olarak bizleri zorlayan oyunlardan çok iyi bir örnek. Ancak video içerisinde Braid, Stephen's Sausage Roll gibi bulmaca türünde zorlayan oyunlardan ve Silent Hill gibi hikaye nazarında oyuncuyu içine çekip, oyuncunun kafasında hikaye parçalarını birleştirmesini sağlayan oyunlara da yer vermenizi beklerdim. Sonuç olarak, oyuncuların oyunun örüntüsüne açık bir şekilde ulaşamadığı ve öğrenmeye dayalı olan her türlü element; oynanış, hikaye, bulmaca vb. oyunun sürükleyiciliğini artıran unsurlardır diyebiliriz.
@@ysfbkn2241 Olay oyunu zor yapmak değil. Zorluğu belli bi seviyede tutup ödüllendirme hissini arttırmak. Böylece içerik ne kadar kaliteli olmasa bile oyuncu kendini ödüllendirilmiş hissettiği için oyunun dizaynını iyi buluyor. Tabii ki FromSoft sadece bu duruma güvenip içerik kalitesini minimuma indirmiyor. Hem içeriği kaliteli tutuyor hem de ayarladığı zorluk seviyesiyle oyundan aldığın zevki maksimuma getiriyor. İlk oynadığında oyunun saçlarını yoldurtmasına rağmen 2. defa oynamak zorunda hissetme sebebin de bu.
Videonun konusu "eşim Sekiro değil de neden Elden Ring oynuyor" değil, "eşim neden Elden Ring oynuyor". Bu örnek de bu konuya verilen bir örnek olduğu için çerçevenin içinde çok küçük bir yer kaplıyor. Ayrıca yine aynı şekilde videoda "bir oyunu efsane yapan şeyler nedir" değil "zor oyunları efsane yapan şeyler nedir" üzerine duruluyor. Oyunun her şeyini açık etmemesi de bu oyunlar için bir kıstas olduğundan bahsediliyor. Söyledikleriniz doğru olabilir fakat elestirileriniz sütlaca sirke döküp, "bu niye güzel olmadı, bu sirke bozuk" demekten farksız duyuluyorlar. Yani şu an sütlaç yiyoruz, sirke bir dursun 😄
emeğine sağlık, harika video olmuş. evet teknik konular ülkede asla değer bulmuyor ancak bu videolar bir kişinin bile hayatına etki etse amacına ulaşmış olur. bu tarz videolarının devamının gelmesini dilerim. 35 yaşımı doldurmak üzereyim, seni yıllardır biliyorum ancak son 1 senedir tanımaya başladım. yakın oturuyoruz sanırım, 2-3 kere denk geldik ancak o zamanlar seni yeteri kadar tanımadığım için selam vermek bile aklıma gelmedi. pandemi zamanı gaza gelip twitch yayıncısı olmaya kalkışmış ve bu işi hakkıyla yapmanın ne kadar zor olduğunu anlayıp vazgeçmiş (her zaman içimde bir istek var ama tekrar başlayamıyorum bir türlü) biri olarak seni çok takdir ediyorum. oynadığımız oyunlardan, viski tercihlerimize kadar aşırı benzer gustolarımız varmış, keşke yayıncılık serüvenine başından beri tanıklık edebilseydim ama en azından bu yaşımda yakaladım :) viski etkinliklerinde de bir türlü tarihlerimiz uymadı ama ilk uygun tarihte kesin geleceğim. tekrardan emeklerine sağlık, görüşmek üzere.
Yine çok keyifli bir video olmuş. Oyunlara bu şekilde akademik, bilimsel yaklaşınca ne oynadığının da farkına varıyorsun. O açıdan ayrı bir keyif veriyor bu bilgileri öğrenmek. Emeğine sağlık. Bu tarz videoların devamını bekliyoruz :)
Fifa örneği de güzel bir örnek kariyer vs oynayanların real madrid gibi takımlar aldığını pek görmeyiz çoğu oyuncu dipten bir takım alıp yükseltmeyi daha eğlenceli buluyor.Oyunun zorluğu da aynı şekilde, maçları çok rahat kazanmaya başladığında oyuncuların hep zorluğu arttırdığını görüyoruz.
Anlattığın şeylerin bazılarını yaşadım. En önemlisi DLC'de dayanamadım ve Mimic kullandım. Mesmer'i 3. denemede mimicle birlikte geçtik. O andan itibaren oyuna karşı hırsım düştü. DLC öncesi oyuna aşıkken şimdi kavgalı çift gibiyiz. Hem sövüyorum hem seni bitiricem diyorum. Mimic oyun içi bir şey sonuçta hile değil ama benim hype'ımı fazlasıyla düşürdü. Mimic kullanınca zihnine girip şöyle diyor Elden Ring: Beceremedin. Mimic olmasa 50 kez ölürdün. Bir daha baştan oyna göreyim seni. Şimdiden sonra oynasan nolur. Mesmer'i kesemedin resmen. Mimic benim oyun içi hilemdi sen onu kullandın. Yani kısacası oyun içi mekanik bile olsa bazı şeyler kötü hissettiriyorsa kullanmamak lazım. Zevki düşürüyor. Tabi 3 kişi girip boss dövenler de var. Kişiye kalmış bir durum. Saygılar Sungur Bey
Uf tertemiz video olmuş cs eline ağzına sağlık. Ben yazılım mühendisiyim, şimdilik oyun programlamada çok gözüm yok, işin low level, embedded kısmından zevk alıyorum. Bu tarz teknik videolardan aşırı keyif alıyorum. Bayılıyorum senin tarafından bilgilenmeye.
Ben Elden Ring'i Gutsın kılıcıyla bitirdim greatswordla. Zorlandığım zaman mimic çağırdım. DLC'de hem mimic çağırıyorum hem npc çağırıyorum anca geçebiliyorum.
Ben Football Manager oynuyorum. Saha içi aksiyonlar, sakatlıklar, yönetimin ve taraftarın beklentisi, oyuncuların mutluluk durumu sizi challange yapmaya fazlasıyla yönlendiriyor. Elinize kağıt kalem alıp kafa patlatmanız gerekiyor. Mystery shirt sitesinden gizli forma alıyorum. Hem forma kolleksiyonum genişliyor hem de forma hangi takımınsa o takım ile kariyer açıp yıl sınırlandırmalı challange yapıyorum çok keyifli oluyor. Bazen bütün transferleri futbol direktörüne yaptırıp onun aldığı topçularla kupa kazanmaya çalışıyorum ( Şenol Güneş gibi)
Bir developer olarak takip ettiğim yayıncının konulara bu şekilde hem teknik ve akademik taraftan hem zevkli oyun tarafından bakması videonun zevkini ve kalitesini inanılmaz arttırıyor bence, bu yüzden csyi seviyorum ve genelde videolarını ya kod yazarken ya da oyunda takılırken arkada açıp izliyorum ❤
Kaliteli içerik, keşke birisi şu kitapları Türkçe'ye çevirse.
:)
Kitapları okumak istersen, Google'da bazı PDF'lerini bulabilirsin. Farklı çeviri araçlarını kullanarak Türkçe'ye çevirebilirsin; ben tercihen Sider ve Ddict Translate eklentilerini kullanıyorum, tavsiye ederim, kullanımları oldukça rahat.
Ben Theory Of Fun'ı çevirmeye kendim başlamıştım, yarısına kadar falan hallettim, o sırada yayınevi kurdum, telifini alıp, yayına hazırlayıp basacaktım. Sonra sermaye sorunu yaşadım ve riski göze alamayıp vazgeçtim. Şirketi de devrettim. Şu ekonomik ortamda %90 oranla batacak bir işti zira. Matbaası, marketingi, yayın süreci şusu busu derken her tür ameliyenin altından sen kalkacak olsan bile, kitabı 500-600 liradan aşağı satamayacak durumda işi nihayete erdirebiliyorsun.
Ülke ekonomisini biraz adam ederlerse, kağıt fiyatları düşerse ve biz daha önce basılmamış, yayınlanmamış işlere, yayın alanlarına girip, risk alıp yayın yapabilecek ekonomik güvenceyi edinebilirsek her şey yayınlanır.
MIT press'in bu alanda bir yayınları var, aklın hayalin durur. Felaket bir potansiyel. Ama el değmemiş topraklar gibi göründüğünden ve kitle potansiyeli henüz kestirilemediğinden, hiçbir yatırımcı ve yayıncı risk alıp para ayırmıyor. Bizim gibi çulsuzlar da çevirdiğiyle, borçlandığıyla kalıyor.
@@halilchelic Haklısın, şuan zor iş. Basit bir roman bile 150-200 TL'ye satılıyor. 1-2 yıl önce işimle alakalı bazı kitaplar almıştım şimdi bakıyorum fiyatları 200-300 TL'lere gelmiş, bilgiye dayalı kitaplar biraz daha pahalı oluyor. Bu kitapları da büyük yayınevlerinin çevirmesi lazım aslında ama yine de ucuz olmayacak.
İzlediğim en iyi en bilgilendirici videolardan. Türkçe içerik pek bulunmuyor. Bence devam etmelisin CS ileride değerlenecek bunlar. Teşekkürler
beğenin paylaşın :)
Lor Nene beklerken Zor Nene geldi
Lor Ana değil miydi
@@haktan7482 olabilir gece yatmadan önce denk gelmiştim aklıma bu geldi direkt
Johan Huizinga'nın yazdığı Homo Ludens kitabında da insanı oyun oynayan canlı olarak tanımlıyor ve CS'nin bahsettiği konuların aslında doğrudan bizim hayatımızla ilgili olduğunu gösteriyor. Farklı ortamlarda, farklı paternler içinde bellrli kurallarda hareket ediyoruz. İşte, evde, okulda... aslında hepimiz her gün farklı oyun circle'larına girip çıkıyoruz.
Bu yüzden Tükettiğimiz içeriklerde kitap, dizi, filmde ve hatta hayatımızda CS'nin bahsettiği kuralları arıyoruz. Flow'un içinde kalmaya çalışıyoruz. Örneğin iş hayatımızda flow'a düzenli giremediğimizde sıkılıyoruz ya da nefret ediyoruz ve iş değiştirmek için uğraşıyoruz.
Oyun sadece oyun değildir :d
Keşke birden fazla like hakkımız olsaydı dediğim videolardan.. Ellerine sağlık Cs
aynısını dislike için hissettim kalp kalbe karşı
@@senetsalim neden genç
@@haliltastekin0 Antipati duymaya başladım her yerden fışkıran pahalı viskilerden, "biz de mühendisiz"lerden, iki laf toplayıp "konu anlatımı" oluşturmalardan. Sanki içeriğin kendisindense "Can Sungur ne adammış be"yi dedirtmek için var videolar hissiyatından uzaklaşamıyorum. O gösterdiği kimliğin gerçekliğine de şahsen güvenmiyorum, bunu tasvip etmiyorum. Bu sebeple.
Çok zevkli ve bilgili içerik. Gelsin bu videolar.
beğenin paylaşın o vakit
Oyunların genellikle "escapism" olarak görüldüğü günümüz(ve ülkemiz)de ciddi ve akademik çalışmalarla ilgilenip bunu içerik olarak sunmak çok önemli bir şey. Son derece bilgilendirici ve zevkli bir video olmuş. İyi ki varsın CS.
Civ6, Game design ve flow konusunda ders niteliği taşıyan , 3000 saat oynasanızda her lider ile her oynayışta farklı bir tecrübe yaşayabileceğiniz , Deity zorluk beğenmezseniz Deity+++ zorluklarda kendi sınırlarınızı zorlayabileceğiniz bir şaheserdir. Sid Meier amca Respect
türk youtube'unda game design ile alakalı izlediğim en iyi video galiba
beğenin paylaşın :)
bi oyuna dikkat çekmek istiyorum; geometry dash. oyunda her türlü zorlukta binlerce bölüm var ve her bölümün patterni, kullandığı türlü türlü mekanik kombinasyonları, gameplay tarzı birbirinden farklı. oyunda demon diye bi zorluk var ve biz oyuncular sürekli daha zor demon leveller geçerek kendimize challange yaratıyor, kendimizi geliştiriyor, ve kendimizi inanılmaz tatmin ediyoruz. oyunlarda zorlanıp eğlenmek isteyenler için ideal, bir şans vermenizi isterim. çoğu kişi sıradan, kareyle dikenlerin üzerinden zıpladığımız olaysız bir oyun gibi düşünüyor ama alakası yok. abartısız geometry dash gördüğüm en geniş oyun ve bitmeyen içeriği var. kendi bölümlerinizi oluşturabiliyorsunuz ve oyunun bu kadar geniş olmasındaki en büyük etken bu. insanlar inanılmaz işler çıkarıyor. bi deneyin
@@arceus1297 GD ne
@@Lighttworkk geometry dash 😀
Pokemon oyunlarının nuzzlocke challangeları bahsettiğin konuya çok güzel bir örnek.
açıklar mısın?
@@csnaber baldurs gate 3ü tek karakterle bitirmek gibi. oyunda kendine kısıtlamalar getiriyorsun, bayılan pokemonu bir daha kullanamazsın, her bölgede ilk gördüğün pokemonu takıma almak zorundasın ve başka pokemon alamazsın gibi türlü türlü kısıtlamalar var
@@csnaber arceus biraz açıklamış. Pokemon oyunları çocuklara hitap eden oyunlar olduğu için bazı kompleks etkileşimlere sahip olsa dahi yeterince level atlayarak her savaşı kazanabilirsin. Oyuncular oyunu kendi adlarına zorlaştırmak için bir takım kurallar çerçevesinde oyunu oynarlar. Nuzzlocke adı bu kuralı ilk koyan oyuncunun yaptığı run'dan gelir. Özetle girdiğin her route'ta sadece karşılaştığın ilk pokemonu yakalayabilirsin. Kaçırırsan başka yakalayamazsın. Savaşta ölen bir pokemon gerçekten ölmüş gibi olur, bir daha kullanamazsın, release etmek zorundasın. Sıradaki gym leader'ın en yüksek seviye pokemonundan daha yüksek seviyede bir pokemonu o gym leaderı yeninceye kadar kullanamazsın (örneğin ilk gym leader Brock, 12 level geodude ve 13 level onix'i var. 14 level bir pokemon ile bu Gym battle'a giremezsin.) Savaş sırasında item kullanmak yasaktır. Savaşta kullanacak Pokemon'un kalmazsa oyun biter ve oyuna en baştan başlarsın. Bütün bu kuralları oyuncu kendisine ekstra zorluklar yaratmak için koyar. Oyuncunun kendisinden başka bu kuralları forse eden herhangi bir oyun içi mekanik bulunmamaktadır.
Nuzzlocke sadece oyunu daha zor hale getiren bir challenge değil , temel oyundan daha çok keyif almayı da amaçlamayan bir yöntemdir. Her pokemon’una isim vermek zorundasın ki ona daha çok bağlan, öldüğünde daha çok üzül. Savaşlarda daha çok zorlan ki hangi tür saldırılar hangi tür pokemonlara daha etkili bu işin hesabına kafa yor. Yakalayacağın pokemon tamamen random olacağından eldeki imkanlarla en güçlü ve dengeli pokemon takımını kurmaya çalış, hangisi kaç levelde evolve oluyor hangi saldırıyı kaç levelde öğreniyor araştır. Bu tarz detaylar sayesinde tüm pokemon oyunları için en doğru oynama yöntemi denir nuzzlocke için
Ama artık millete nuzzlocke bile kolay geldiği için randomizer modlarına falan giriştiler. Oyunda ilk savaştığın pokemon efsanevi olabiliyor, pokemon gym kapısından geçiyorsun ama seni dağa başına ışınlıyor gibi gibi modlar mevcut
Anlatım tarzını ve ses tonunu çok beğeniyorum. Çok rahatlatıcı konuşuyorsun. Ne konu hakkında konuşursan konuş açar dinlerim valla.
Ne keyifli video oldu ya, sohbet edermişçesine bilgiler edinmek çok keyif verdi. Bir de bildiğim oyundan örnekler geldi malum elden ring :)
Souls like oyunlarla ilgili tek bir sorunum var ve bu sorunu bir türlü aşamadım. Herhangi bir oyundaki zorlu bir mücadeleyi ikinci üçüncü veya beşinci denemede geçtiğimde bir başarı hissi yaşıyorum ama deneme sayısı artmaya devam ettiği zaman o his yok olmaya başlıyor. Bir boss'u 30. denemede geçtiysem 30'a 1 yenilmiş hatta hezimete uğramış gibi hissediyorum. Böyle olunca da zevk alamıyorum bir türlü. 7-8 defa öldükten sonra oyun eziyete dönüşmeye başlıyor. Üstelik bir de takıldığım yer boss değil de aralarda bir yerlerdeyse ve öldükten sonra oraya kadar tekrar gitmek ve daha önce öldürdüğüm düşmanları tekrar öldürmek zorunda kalıyorsam, oyun artık bir eğlence unsuru olmaktan tamamen çıkıyor benim için... Sanırım oyunların olduğu gibi, oyuncuların da bazı kategorileri var. Lunaparka gittiğinde, G kuvveti ile adrenalin pompalayan rollercoaster tarzı oyuncaklara binenler ayrı bir kategori, korku tüneline girenler ayrı, çarpışan arabalara binenler ayrı, dönmedolaba binenler de ayrı kategoride insanlar. Kimisi türev integral sorusu çözer gibi bir oyunu çözmek için saatlerini harcamaktan zevk alırken, kimisi de hızlıca ve çok kafa yormadan eğlenmek istiyor. Ben strateji oyunlarını da pek oynayamadığımdan herhalde ikinci kategoriye giriyorum. Oysa stratejileri ve souls like oyunları da oynamayı çok isterdim. Ama bunlardan zevk almayı beceremedim bir türlü.
Rocky filmini izle
@@OynarBaslik katılıyorum. Ben de öyle çok zorlanınca zevk alamıyorum. Belki bu gündelik hayatın biraz bizi zorlamasından ve oyuna ayıracak pek vaktimizin olmamasındandır.
strateji ben de zevk alamıyorum bi türlü kafamı çok kullanasım gelmiyo özellikle 9 saat mesaiden sonra, bi frostpunk'ı oynamıştım
yaptığın şeyleri iyi analiz et nerede hangi hatayı yapıyorum diye ben de çok iyi oyuncu değilim ama zorlayınca çok iyi oluyor
Elden ring öncesi soulslar için ben de aynı hissi yaşayarak takıldığım ilk bossta oyunu bırakıyordum. Elden ringin açık dünya olması, farklı build seçenekleri, summon özellikleri fazla zorlandığım, sıkılmaya başladığım anda devreye giriyor ve bu sorunu aşıyor. Bu yüzden souls türünü sevmeyen veya yeni başlayanlar için en uygun oyunun elden ring olduğunu düşünüyorum. Bir de yorucu oyun ve daha rahat oyun seçimi dönemden döneme değişebiliyor. Hayatımın her döneminde orta zorluğun üzerine çıkmayan biri olsam da, eskiye nazaran son senelerde hayat şartlarımın stresli ve yorucu olması sebebiyle hem arayüz hem oynanış hem öğrenme açısından kolay oyunları tercih ediyorum.
Gamedesign konuşan Can Abi gerçekten çok hoşuma gidiyor, liseden beri oyun tasarımına ilgili biri olarak bana bu ilgimi körüklediğin için teşekkür ederim
İnsanların hangi oyunu neden sevdiğini ve aslında kendi hoşlandığı şeyleri fark etmesini sağlayan bir içerik olmuş. Devamı gelirse güzel olur❤
26:00 "Anyone can play Elden Ring, but only the fearless can be great."
- Chef Agus Gusteau
kesinlikle böyle videolar gelsin
özellikle tekniği kavramak isteyen insanlar için harika oluyor
beğeniler şelale bayramın kutlu olsun abi
06:00 Witcher 3 tam olarak buydu benim için, özellikle en zorda başladım ki tüm yağları iksirleri arayıp bulmak zorunda kalayım onlar olmadan zorlandığımı hissedeyim, yani oyunun mekaniklerinin hepsini tüketerek oynayayım istedim. Sonuç olarak ne kılıca yağ sürdüm ne büyü kullandım dümdüz vura vura gittim hatta meşhur döne döne vurduğumuz çok broken bir skill var onu kullanınca zaten basit olan oyun daha da basitleşiyor diye kullanmak istemediğim bir noktaya gelmiştim. En kral oyuncuyum falan tribine de girmedim yanlış anlaşılmasın, oyun düpedüz kolaydı zevk almadım. Mekanları manzaraları ve 1-2 tane güzel yan görevi hatırına bitirmiştim.
Sen ne anlatıyon la? bence sen valorant oynamaya devam et
@@jadoliveanil sen ne anlatıyon la?
Bu tarz videolar kesinlikle devam etmeli. Yalnızca ve basitçe oyun oynamak değil, neden oyun oynadığımız üzerinde düşünmek ve derinleşmek inanılmaz keyifli.
Yeni arka plan bu seriye çok yakışmış
Çok keyifli bilgilendirici bir içerik olmuş, game design videolarının devamı gelsin teşekkürler CS! Arkadaki Fate Condensed Türkçe detayı gözden kaçmadı. 😶🌫
Can abi senden seriyi izleyip hiç yapamam dediğim baldur's gate 3'ü üç kere bitirdim şimdi asla oynayamam dediğim elden ring aldım bitirmek üzereyim, teşekkür ederim bana "aaa böyle bir dünya da var" deme şansı verdiğin için
kesinlikle teknik bilgilerle bu tat ile devam etmelisin CS. aşırı keyif aldım devamını dört gözle bekliyorum
Keşke şu anlattıkların milyonlarca kişinin ilgisini çekse ama eminim ilerde game developer olmak isteyen arkadaşlara müthiş kafa açan faydalı kıymetli bir içerik olmuş, senin ağzından dinlemekte ayrı bir kiraz tadı katmış 😊
İki videoyu da art arda izledim ve keşke okuduğum bölümü de senin gibi anlatanlar olsa diye düşündüm şimdi gidip var mı diye araştıracağım. Ayrıca verdiğin bilgiler, alıntı yaptığın kitaplar beni daha da meraklandırdı. Lütfen devamı gelsin.
Akademik bilgilerle dolu bu video için çok teşekkürler. Ben beni zorlayan hatta en ufak bir rekabet hissi barındıran her oyundan hemen sıkılan biriyim. O yüzden videodaki "zorluk oyunu eğlenceli kılan şeydir" argümanı beni düşündürdü. Oyunlardan eğlenebilme durumunun oyuncuların mizacına çok fazla bağlı olduğunu düşünüyorum, videoda sizin de dediğiniz gibi "inatçı" olabilmek oyun zorluğu arttıkça eğlence düzeyinin artacak olmasını en iyi yordayacak etken olmalı. Mizaç olarak inatçı olmayan, hırslı olmayan, çabuk pes eden insanlar için oyun zorluğu o oyunun eğlenceliliğini yordamayacaktır. Kendim en çok oynadığım, en fazla keyif aldığım oyunları göz önüne aldığımda çeşitli simulasyonları, hiçbir rekabet ya da şiddet vb. barındırmayan cozy oyunları sevdiğimi ve keyif aldığımı görüyorum. Mizaç olarak hiç hırslı biri değilim, bununla beraber ADHD biriyim. ADHD kişilerin dürtüsel, sabırsız ve sürekli ödüllendirilerek motive olabilen bir beyin yapısı var. Ödülün bu kadar fazla emek istemesi ve hedefe olan yolun çok uzak olması (özellikle hırslı mizaca sahip olmayan) ADHD kişiler için bu tarz oyunları eğlenceli olmaktan uzaklaştırabilir diye düşünüyorum. Bu konularda nörotipik-nöroçeşitli kişileri karşılaştırarak eğlenme eğilimlerini inceleyen araştırmalar var mı diye merak ettim. En kısa zamanda araştıracağım. Üzerine düşünecek ve araştıracak yeni bir ilgi alanı kazandırdığınız için yeniden teşekkürler.
Şahsen ben oyun zorluğu süreyi uzatan bir etken ,bu yüzden eğlence bitip yorucu olmaya başlayınca iş orada kopuyor. İki çeşit oyuncu vardır. Elindeki karakterle ilerleyip,sadece bir build ile gelişip defalarca saatlerce mücadele eden tipler. Birde sürekli build değiştirip deneme yanılma ile karakteri değiştirerek ilerleyenler. Biri zevk alırken diğeri bunalım geçiriyor. Yetenek ,şans etkenleri de eklenince herkes aynı zevki almıyor malesef.
Çok kaliteli, video zaman akıp gitti. Videonun patterni var, videoda ne olacağını da bilmiyordum. Best video design of 2024.
Bence ülkemizdeki halka yayılması gereken bilgi açığını çok güzel kapatan bir video serisi başlangıcı olmuş. Oyunları sadece keyif almalık kullan at tüketim nesnelerinden ziyade entelektüel objeler olarak görebilirsek dünyamızın daha çok genişleyeceğini düşünüyorum. Zevk aldığımız ya da sevmediğimiz şeyler hakkında daha derinlikli bilgi bizi hem tükettiğimiz şeyler karşısında daha bilinçli kılar, hem de kendimizi tanımamız noktasında bize fayda sağlar. Ben video serisinin devamını dört gözle bekliyorum, ellerine sağlık :)
FOY Serisi devam etsin abi ya. Beni teknik terimlere boğ abi. Rules of Play başta olmak üzere 4 kitabı da alıp okumayı düşünüyorum
Benim gibi kendi oyununu yapmak isteyen insanlar için çok güzel ve bilgilendirici bir içerik olmuş. Devamını sabırsızlıkla bekliyorum 👏👏
Burada anlatılan teoriye göre Rubik küp şahane bir oyun. Birinci level’da küplerin hareketini ve birbirleri ile ilişkisini keşfederek kazanıyorsun. küpü ve basit hareketleri tanıyorsun. 2. level’da, derinliği anlıyorsun, 1. leveldaki hareketlerden örüntüler çıkararak bunları uyguluyorsun eğer örüntüleri görmediysen sıkılıp bırakıyorsun. Oyun sonunda ise 1. seviyede öğrendiğin hareketleri ve 2. seviyede öğrendiğin comboları çok daha dikkatli ve efektif kullanarak kübü tamamlıyorsun.
Ha, birkaç kez oynadıktan sonra artık çok daha basitleşiyor ama hangi oyunda bu yok ki? Üstelik arkadaşınla yarışıp oyunu multiplayer yapabilirsini zamana karşı yarışabilirsin, 4x4’e geçebilirsin. Bu da ilk videoda anlatılan konu.
Can Bey, sizi tebrik ederim gerçekten şahane bir video olmuş. Şahsım adına, böyle eğitici ve felsefi videoları kanalda daha çok görmek isterim.
indie oyun geliştirici olarak bu şekilde ingilizce kaynakların süzgeçten geçirilip Türkçe olarak anlatılması ve bunları dinleyebilmek çok değerli, lütfen devam et CS ♥
Teşekkürler üstad, olumlu anlamda "kafa açan" bir video.
sonunda devamini getirdin #FOY serisinin kesinlikle bu tarz videolar gelsin. ama daha fazla gelsin. cok bekliyoruz kral.
Harika bir video olmuş. Akademik düzeyde oyun konuşmak, düşünmek ve okumak çok keyifli. Rules of Play çok teknik olsa da gerçek hayat örnekleri ile birlikte düşünerek okuması ufku fazlasıyla geliştiriyor. Umarım bu video serisinin devamı gelir.
Zor oyunlar ve farklı challenge'lardan bahsediyorsak Hades'i es geçmek olmaz. Sizi farklı şeyler (buildler, silahlar) denemeye zorlayan nadir oyunlardan.
Düşüşten sonra içerikler daha kalitesiz olur diye düşünmüştüm, üstüne koyarak devam ediyorsun. Helal olsun kral, dramadan uzak bu tip bilgi dolu içeriklerine bayılıyorum. Bu seriye de ayrıca bayıldım umarım yakın zamanda devamı gelir.
arada çöpleri topluyor belediye, biz devam
Çok güzel ve farklı bir bakış açısı getirmişsiniz. Emek verilmiş ve kaliteli bir içerik çıkmış. Elinize ,dilinize sağlık.
Çok güzel bir içerik. Yeni yeni oyun konseptini anlamaya çalışan biri olarak çok faydasını göreceğim. Devamı gelirse çok güzel olur🤩
CS youtube'ta boşa gitmeyen ve yararlı 30 dakika için teşekkürler, devamını bekliyorum.
İlk defa oyun inceleme videosunda, kavramlardan terimlerden yola çıkarak açıklandığını izledim. Keyifli videoydu.
Devil may Cry serisi, "Dante must die" oyun zorluğu yine son konuya güzel bir örnektir. Düşmanların kombolar ile, oyuncunun ise tek vuruşta öldüğü zorluk seviyesidir. Oyunu artık her şekilde oynadım bitirdim diyorsun. O sırada "Dante must die" zorluk seviyesi sana göz kırpıyor.
bir oyun yapımcısı olarak boss design etmek adına çok şey öğrendiğim bir video oldu boss geliştirirken kesinlikle tekrar izleyeceğim. Elden ring dışında fps oyunları içinde bir boss tasarım videosu olsa izlerdim bunun içişn ayrı bir kanal olsa çok iyi olurdu.
Video konsepti çok iyi olmuş. Simülasyon teorisi ve The Sims hakkında bir video hazırlarken karşıma çıktı bu video ^^
youtube en kaliteli zamanlarını yaşıyo gibi hissediyorum ya
Nasıl ki Elden Ring oyuncuyu doğru şekilde zorladığı için keyif veriyorsa, bu tür video içerikleri de sıradan youtube videolarına kıyasla zihinleri daha fazla zorlayarak izleyiciye yeni perspektifler kazandırdığı için keyifli. O yüzden bu seri hiç bitmemeli. Çünkü oyunu oynamak kadar oyun kavramı üzerinde birlikte düşünüp tartışmak da güzel abi.
10:00 da bahsettiğin olayı sekirodan elden ringe geçince yaşadım sekiroyu o kadar sevdim ki zorluğuna rağmen aşık oldum o gaz ile elden ringe başladım bir ton kılıç,zırh vb eşya aldım keşfettim belli bir seviyeye gelip keşif olayını bir kenara bırakıp boss kesmem gereken vakit oyundan soğudum ama bunun Sebebi bossların zor olması değil tam tersi sekironun yanında çerez kalıyorlar sorun bir yerden sonra tüm bossların aslında aynı şeyi yaptığını fark etmemdi.sekironun ilk oynanışı homecoming ending 35 saat sürdü ama şuan başlasam(shura ending için) 5 saatte zorlanmadan bitiririm. niye bitirmiyorum diye sorarsanız tam olarak bu konu sebebiyle artık keyif vermiyor
Çok güzel bir video olmuş. Keyifle izledim. Devam etmesini dilerim. İşin teknik ve psikolojik kısmı en zevkli kısmı bence.
Bu tarz videolar devam etsin lütfen. Muhtemelen bu video sayesinde elden ring e yöneleceğim.
Çok güzel video olmuş eline sağlık! Videonun yorumlarında çoğu kişi gameplay zorluğu kısmına takılmış ancak bence en az onun kadar önemli olan, tıpkı senin de videoda dediğin gibi oyunun bize yeni şeyler öğretmesi ve bizim bunları öğrenirken zorlanmamız da var.
LinkedIn'e yazdım ama buraya da yazayım:
Dolu dolu bir video, yorumum da paragraflarca sürecek.
1. Dark Souls gibi zorluğuyla meşhur oyunların neden bu kadar sevildiğini anlayamazdım, ta ki Blasphemous'ı oynayana kadar. Boss'larla savaşırken zorlanır, sinirlenirdim. Ama boss'ları kestiğimde arkaplanın tamamen kararıp karakterlerin kırmızı silüete bürünmesinin verdiği haz bu öncesinde yaşadığım öfkeden kat kat yüksekti. Zor bir bölümü geçmek ciddi bir şekilde başarı hissi yaratıyor.
Souls-like oyunlarının bu yüzden zor kalması gerek, bunların olayı zaten bu zorlukları geçmenin yarattığı başarı.
2. Pawn of the Dead'i piyasaya çıkarıp oyun piyasasının bildirimini aldıktan sonra bu örüntü olayının önemli bir kısmını anladım: İnsanlar halihazırda alışık oldukları örüntülerin çok uzağına çıkılmasını sevmiyor.
3. Oyuncular günümüzde neden oyunlardan keyif almıyor? Teorim, sürekli aynı (belki isimleri farklı ama birebir aynı formülleri takip eden) oyunları oynadıkları ve oyun oynamanın bir keyiften ziyade sosyal gereklilik haline gelmiş olması. Eğer akranlarım çoğunlukla toksik oyuncularla dolu multiplayer oyunları oynasaydı ve ben bu ortama dahil olmak için o oyunları oynamak zorunda olsaydım oyunlardan nefret ederdim şahsen.
Survival tarzı sevenle zaten biliyordur ama türe ilgi duyanlar için bütün bu anlatılanlar kapsamında en iyi örnek The Long Dark. yaklaşık 20-25 saat süren bir hikaye modu var ve size oyunu güzel bir hikaye oynatarak öğretiyor. Hikaye tamam, oyun içi bir kaç az zorluk seviyesinde challenge görevi ile birlikte mekanikleri az çok çözdüm dedikten sonra hayatta kalmanın içine atladığınızda bambaşka bir dünya, zorluk ve keyif içinde buluyorsun kendini. iyice ustalaştın üst zorluğu dene, o tamamsa oyun içi aşırı zor challenge görevlerini dene, onda da ustalaştın kendi kendine bile hayatta kalma modu içerisinde yaratabileceğin onlarca farklı challenge fikri ile defalarca oynayıp farklı zevkler alabileceğin bir oyun.
Bu videoda edindiğiniz bilgileri ilişkilerinizde de kullanabilirsiniz, ilgi çekmek,ilgiyi üzerinizde tutmak,soğutmak,sıkmak vs
Bu seri güzelmiş. Oyunlardaki zorluk ve oyunun bizi kendi başımıza bırakması hissi gerçekten keyif verici. En son Kingdom Come Deliverence oynarken böyle bir hisse kapıldım.
abi aynı senin gibi oyunlardan max keyif almaya çalışan ve oyun kültürünün sıkı takipçisiyim bu video aşırı hoşuma gitti ilk videoyu da hemen izledim kitaplar çok ilgimi çekti alıyorum şuan :D
abi pdf varmış buldum (i want go home and edge)
Okumak istediğim ama yetersiz ingilizcemden dolayı zorlanarak okuduğum kitaplardan örnekler veriyor olman, benim için çok güzel oluyor. Serinin devamının gelmesini de çok isterim, Türkiye'de indie oyunlar gelişirken senin #FOY serinin de birçok kişiye bu konuda fazlasıyla destek sağlayacağını düşünüyorum. (benim gibi)
Psikoloji mezunu biri olarak ufkumu çok genişletti umarım böyle daha çok video gelir. Seviliyorsun Can ağabey ❤
Daha fazla gelsin bu tarz videolar, hatta daha teknik içerik bile içerebilir, ünide aldığım herhangi bir dersten daha kaliteli ve verimli bir video oldu, harikaydı.
Derinlik ile sıkılma konusunda aklıma witcher 3 geliyor iksir yapma yağ yapma gibi bir sürü mekanik var ancak çoğu oyuncu hiç dokunmadan bitirebiliyor.Ben şahsen en yüksek zorlukta oynadığımda iksir yağ gibi mekaniklere de yatırım yapıp oyundan daha çok keyif almıştım.
oyunlardan hiç anlamam, ses olsun diye açtım. 2 saattir düşünüyorum miyazakinin boss'u ne totoro falan mı diye. googlelayınca farkettim.
nefis içerik olmuş. neden elden ring hastası olduğumu ve hali hazırda oynadığım oyunlardan niye sıkıldığımı birebir öğrenmiş oldum
böyle teknik terim ve bilgi açısından zengin olup anlaşılması bu kadar kolay olan çok video/ eser yok. ellerine sağlık can abi, senden bu tarzda daha da çok video görmeyi isterim. yalnızca game design değil, oyun pazarlama ve reklamcılık tarafında da (bknz. öyle oyuna böyle pazarlama videosu) videolarının devam etmesini umuyorum. sağlıcakla…
Valla TR’de oyun tasarımıyla alakalı izlediğim en iyi ve dolu videolardan biriydi. Umarım devamı gelir.
Bu tarz içeriklerin daha çok gelmesi dileğiyle, ellerine, emeğine sağlık abi.
Bossların içinde bulunduğu ortamın bosslar kadar önemli olması lafını duyunca bir şeyler yerine oturdu. Sanki hep farkında olduğum ama üstüne düşünmediğim bir konu gibi hissettim. DnD’de halbuki sık sık karşılaştığım bir şey lair action vs. Fromsoft’un oyunlarında da genelde ilk bölgedeki bir boss ileride tekrar karşımıza çıkar. Bana hep, güçlendiğim için, gözüme güçsüz gözüküyor gibi gelmiştir ama içinde bulunduğu ortamın ona özel hazırlanmamış olması da etkiliyormuş.
Can gerçekten emeklerine sağlık. Bir sektör paydaşı olarak hem verdiğin bilgilerin ne kadar kıymetli olduğunu doğrulayabilirim hem de istifade ettiğimi paylaşmak isterim.
Hem öğretici hem eğlendirici hem de İstanbul trafiğinde dahi dinlendirici bir etkiye sahip. Umarım devamı gelir bu serinin.
Bu tarz videoları çok kaliteli yapıyorsun cs, devamının gelmesini çok isterim. Emeğine sağlık.
Videodan daha fazla keyif almak için mobil veriden kasa kasa ve ses seviyesi %10 da izledim.Videonun sesini duyamadığım için daha dikkatli dinledim ve 240p takıla takıla ilediğim için bu zahmetli çile bittiğinde çok daha fazla keyif aldım
Warframe örneği verdin ben de ondan giderek ''Zorlanma yoksa eğlence de yok'' mantığını kısmen çürütmeyi amaçlayarak bu yazıyı yazıyorum.
Şimdi warframe içerisinde endgame öğesi olabilecek fazlaca zorlu mod barınıyor aslında (örneğin normalde düşmanların 1 lvl olan dünyada new game + benzeri bir mod sayesinde 140-150 lvl olup bir de üstüne %300 can, zırh ve hasar alabiliyorlar). Ama warframe oyuncularının deneme ve dizilimleri sağolsun bu seviyelerin çok daha üstünü artık tereyağı keser gibi kesebiliyorsunuz çünkü oyun bunu yapmana izin verecek kadar çeşitli. Bunu geçtim ortalama bir oyun bilgisi (yani rehbere bakmadan) ile bile oyunun ''zor'' modlarını geçebiliyorsunuz ve işin ilginç tarafı herkese tek atan dizilimler yapmış olsanız bile zorlanmamanıza rağmen hiç sıkılmıyorsunuz.
Bence o kitaptaki ''if zorluk yes eğlence, if no zorluk no eğlence'' mantığı tam olarak doğru değil zira bazı oyunlar hiç zor olmamasına rağmen bir şeyler sunup eğlendirmeyi başarıyor. Bence asıl eğlence unsuru sağlayan şey oyunun ne kadar yeni içerik/öğe/mekanik sunmasından kaynaklanmalı.
Ör: zamanında nemesis sistemiyle çıkış yapmış olan middle earth oyunlarının insanları heyecanlandırması (oyunun iyi veya kötü olmasından bağımsız konuşuyorum. Asıl olay alışılagelmişin dışında konseptlerle gelmesi).
Ya da zamanında watch dogs ile her şeyi hackleme sözü verilmesi (tekrar ediyorum bu vaadin tutup tutmadığından bağımsız olarak söylüyorum o ayrı bir konu)
Tekrar warframe örneğine dönecek olursam da oyunda 3.500 saatim var ve zorlandığım çok çok az yer hatırlıyorum ki genelde ilk saatler. Ama warframe zor olmamasına rağmen oyuncuları tutabiliyorsa bunun sebebi kendine has mekanikleri ile konseptlerini bir bütün halinde oyunculara sunup her zaman yeni şeyler getirmesindendir.
Bu sebeple ben bu eğlence kavramına iki maddeli bakıyorum: birincisi yukarıda bahsettiğim şekilde yenilikler vs ile. İkincisi ise aşırı yenilik getirmemesine rağmen, yıllarca aynı kalmasına rağmen büyükçe kitleleri olan oyunların yöntemi.
Cod, cs, pubg gibi oyunlar elbette yenilikler getiriyor ama bence bu oyunların asıl eğlence aracı videoda bahsi geçen zorluk-eğlence kriterine daha çok oturuyor (buradaki zorluk oyun zorluğu olmak zorunda değil, karşımıza her maçta gelen farklı takımlar ve farklı yetenekteki oyuncuların bize sunduğu ve bizim geçmemiz gereken çeşitli meydan okumalar olarak değerlendirilmeli ki biz de bu takımları alt edip zorluğun üstesinden gelince tatmin olup eğlenme duygusu yaşayabilelim). Hatta Dost Kayaoğlu'nun çok sevdiğim bir sözü vardır ''Bu tarz oyunlar coca cola gibi her girdiğnide aynı tadı alman için yapılmış''. Bu mantıkta olan bir oyunun oyuncusunu eğlendirmek için elbette bu tarz zorluklara ve meydan okumalara başvurması gerekmekte (tabi rekabet duygusu ve çeşitli yenilikler getiren etkinlikler de var)
Sonuç olarak ben bu eğlence mevzusuna iki çeşitli bakıyorum: Biri videodaki zorluk-eğlence kriteri. Diğeri ise yenilik-eğlence kriteri olarak geçiyor. O yüzden bana kalırsa bir oyun eğlenceli olmak için zor olmak zorunda olmamalı çünkü o sadece bir seçenek. Eğer beynin ödül mekanizmasını farklı şekillerde de aktif tutabiliyorsan (mmo oyunlarının yaptıüı gibi bkz: warframe) eğlendirme şansın hayli hayli vardır.
en sevdigim bölum oldu, daha detayli game design videolarinin devamini bekliyorum. tesekkurler
Can bey, bu anlatim tarzina bayildim. Davamı gelirse ilgi ile takip ederiz...
sıkılmadan sonuna kadar zevkle izledim bu tarz sohbet videoların tam benlik
Keyifli ve bilgilendirici oldu. Farklı bir bakış açısı kazandırdığını söylemem lazım. Oyunlar ve dizi film üzerinden yorumlayacak olsamda hayatın her yerine oturtabileceğimiz bir yöntem aslında bahsettiklerin. Yaptığımız eylemden keyif almayı ve eğlenmeyi artıran yaşamı deneyimlemek ve mutlu olmayı pekiştiren bir tavsiye söylediklerin. Tüketim çılgınlığından çıkıp dinginlikle anın tadına varmak ard arda shotlamak yerine bardağa koyup havalandırıp iki çevirip koklayıp tadına varıp dilinde hissettiğini beyninde bi kaç elektrik akımıyla yaşamak yani düşüncelerimi tam toparlayıp aktaramadım da okursan yorumu anlatmaya çalıştıklarımı göreceğini biliyorum. Kafa açtığın içi teşekkürler, bilinçli insan izlemek güzel ❤
Can kardeşimin, yaşı benden küçük diye diyorum yoksa abi demekten gücenmem, mizahını ve konuşma tarzını çok beğeniyorum. Sabaha kadar dinlesem sıkılmam. Esenlikler diliyorum.
1 hafta önce Hitman'e başladım bu videoda görünce çok sevindim çünkü gerçekten kendi kendine bile Challange koymak oyundan aldığın zevki arttırıyor. Oynarken şunu fark ettim daha önce oynarken 1. oyun proluge ve 1. bölümde o kadar çok eğlenmişim ki oyunda 3. bölüme kadar gitmemişim bile yine girdiğimde Paris'te 4 saat falan geçirdim.
Sekiro hayli hayli farklı bir oyun. Bi kere sadece single player olan tek oyun. Serinin rpg ayarlarının kısılıp aksiyon maceraya kaydığı bir oyun. Oyunda tek bir kılıcınız var. Bir de ninja toolları var. Farklı kılıç stilleri ve farklı ninja toollarıyla oynayışınızı ayarlıyorsunuz. Onun dışında karakter oluşturma + farklı statlar kasma + farklı buildler yapmak oyunda bulunmuyor. Bahsetmeden olmaz diyebileceğimiz deflect barı ve mekanikleri de bu oyunun en önemli parçası.
Bloodborne ise biraz daha Souls serisine sadık kalmış bir oyun. Ama yinede Sekiro'dan sonra en farklı Souls oyunu diyebiliriz. Ağır zırh ve kalkan kullanan buildleri iptal etmiş bir oyun. Bu oyunda tank bir karakter yapmak çok daha zor. Stat'ları tank olarak kasabilirsiniz ama zırh ve kalkan yok denilecek kadar az. Ondan dolayı hasardan korunmanın en önemli 3 yolu var: -dodge, parry(silahlar ile), saldırmaya devam etmek. Dodge bildiğimiz yuvarlanarak kaçmak aslında. Oyunun ilerisinde farklı dodge'lar kullanabiliyor olsak da çoğu zaman yuvarlana yuvarlana düşmanlardan kaçıyoruz. Parry ise bu oyunun çok daha farklı ve önemli bir mekaniği. Souls oyunlarındaki gibi kalkanı ya da bıçağınızı doğru zamanda sallayarak parry'lemek yerine silahımızı doğru zamanda ateşliyoruz. Belki kulağa o kadar farklı gelmiyor ama gerçekten oynanışı çok değiştiriyor. 3. yöntem ise yine bu oyuna özel bir olay. Hasar aldıktan sonra aldığımız hasar gri olarak kalıyor. Eğer düşmana bu sırada saldırırsak bu gri canımız tekrar can olarak dönebiliyor bize. Bir nevi can çalma özelliği gibi. Bu da çok daha agresif oynayabilmemizi sağlıyor. Hasardan kaçmak için saldırmaya devam etmek bu oyunun en sürpriz oynanış mekaniği bence. BB en sevdiğim Soulsborne oyunu diyebilirim. Ek olarak karakterimizin çok daha çevik olduğunu eklemezsem olmaz. Aynı zamanda dönüşebilen silahları da unutmamak lazım. Hem çok havalı gözüküyor hem de tek bir silaha çok daha geniş bir moveset eklemesi de cabası. Silahı savaşırken bile dönüştürebiliyorsunuz ve bu hareketler de saldırmak için kullanılıyor.
Diğer souls'lardaki farkları %100 bilmiyorum. Sadece Orjinal Dark Souls'u bitirdim. Dark Souls 3 ve 2'yi de uzun süre oynadım ama bitirmedim. Oyunları zaten Orjinal Dark Souls ile karşılaştırdığım için onu es geçiyorum. Dark Souls 2'de farkettiğim en önemli fark çoğu boss'un stagger ya da poise kırmanın imkansıza yakın olması. Bu terimler aslında stun'ın Dark Souls versiyonu diyebilirsiniz. Onun dışında o kadar farklı gelmedi. Dark Souls 3 ise Bloodborne gibi çok daha hızlı bir karaktere sahip. Estus Flask'ı çok daha hızlı içmek gibi bir çok animasyon daha hızlı. Bu da oyunu normalde kolaylaştıran bir şey olsa da düşmanları ve boss'ları da buna göre tasarladıklarından dolayı DS3'e daha kolay denilmesi doğru olmaz tabii.
DS serisi tabii ki de birbirine daha benzeyen oyunlar olduğu için farklılıklar çok daha az. Ama eminim benim tecrübemin azlığından dolayı unuttuğum bir çok fark vardır. Eklemek isteyenler olursa cevaplara bekliyorum.
Edit: Elden Ring'i unutmuşum ama farklarını anlatmak ile bitmez. Artık at sürüyoruz. Estus Flask'ı yürüyerek içiyoruz. Acayip büyüler eklendi. Harita gerçekten açık dünya oldu. Zaten Elden Ring'i oynamayan kalmadı. Yine muhabbetini döndürürüz aşağıda.
:)
Kardeşim anlattığın teknik koularda o kadar haklısın ki hiç bir itirazım yok. Tek itirazım herkesin Elden Ring oynayabileceği konusu. Sabır ve zamanı olmayan insanlar için cidden içine girmesi çok zor bir oyun. Çalışan çocuğu olan ben, her gün düzenli oynayamayan ben çok çabuk o el koordinasyonunu kaybediyorum.
İlk fırsatta Elden Ring'e başlayacağım. İlk souls oyunum olacak bu arada. Hiç oynamadım ve "zor" oyunlardan hep kaçmışımdır. Ama Elden Ring başarabileceğimi gösteriyor. Tabii ki de sizin gibi yayıncılar ve özellikle Emin Çıtak'ın Tam Çözümleri sayesinde oynayabileceğime inanıyorum.
Video harika. Oyunları sadece oynayıp yüzeysel bitirmemeğimize yardımcı oluyorsun. Devamı gelsin! 😘
zamanında witcher 3 ü ilk oynadığımda orta zorlukla bitirmiştim. o kadar hoşuma gitmişti ki bittikten hemen sonra zorda oynamaya karar verip onu da bitirdim fakat death march modunda bitirince aldığım tatmin duygusu ve haz çektiğim eziyetlere ve zamanıma tamamen değdi diyebilirim.
Ayrıca harika bir video olmuş keşke saatlerce anlatsan da dinlesek cs
Bu tarz videolar devam etsin. Dark Souls ve Elden Ring hangi açılardan farklı bunun incelemesi de hoş olabilir.
beğenin paylaşın :)
O kadar bilgilendirici bir video olmuş ki gerçekten çok teşekkür ederiz ve benzer videolar kesinlikle gelmeli :)) Evet gaza geldim ve kesinlikle başlayacağım
Çocukken kardeşimle çakma NES'te Mario'yu o kadar ezberlemiştik ki kendimize challangelar koyuyorduk. Mesela en hızlı sürede bölümü bitirme, en çok altını toplama, mantar yemedem bitirme veya düşman öldürmeden bitirme gibi. Bence elindeki oyunu lego gibi bir oradan bir buradan oynayabiliryorsan güzel oyundur :)
Elinize sağlık çok değerli bilgiler bunlar. "Elden Ring" alacağız ve oynayacağız artık orası kesinleşti :) Lütfen bu tarz içeriklerin devamı gelsin.
BPM: Bullets Per Minute oyununu örnek verebilirim. Oyun bir roguelike. Türü gereği, her run da farklılık sunuyor. Bunun yanında bir sürü farklı karakter ile 3 farklı zorluk seviyesinde oynanabiliyor ve bir de challange modu var. Oyunun her şeyini deneyimlemiş biri olarak, bu oyun bana ds serisini oynarken hissettiğim zorluk-öfke-tatmin durumlarını yaşattı. Tavsiye ederim.
Cities skylineda yaptığımız hiçbir şeyi yıkmadan şehir kurmaya çalışıyoduk bayaa keyifli oluyor
Elden Ring
Karanlık topraklarda, kaybolmuş ruhlar,
Bir efsane anlatır, derin ve ıssız diyarlar.
Elden Ring parçalara ayrılmış, dağıtılmış,
Bir kahraman arar, tekrar birleştirilmiş.
Gölgelerle dolu, düşmanlarla dolu yollar,
Cesaret gerektirir, her adımda bir savaş var.
Ejderhalar, canavarlar, lanetli ruhlar,
Hepsini aşmak gerek, güç ve inançla.
Altın parlayan yüzük, kudretin sembolü,
Birleştirenin kaderi, kahramanın yolu.
Karanlığa meydan okur, ışığı getirir,
Elden Ring’in gücü, dünyayı değiştirir.
Bu yolculuk zorlu, ama bir umut var,
Her adımda yaklaşıyor, o büyük zafer anı.
Elden Ring’e uzanır, kahramanın eli,
Birleştirdiğinde tüm parçaları, zafer senin, beklenen zaman.
Ne güzel bir içerik ya bu kesinlikle devamının gelmesi gerek
Kendi kendine mücadele alanı yaratma konusunda en iyi oyunlardan biri Football Manager. En düşük ligden en düşük seviye teknik direktör olarak başlamak, transfer işini yönetime bırakmak, sadece 21 yaş altı oyuncu transfer etmek gibi. Bunları hepsi oyunu daha keyifli hale getiriyor.
Can bey, bir argüman ortaya atıldığında, bu argümanı örneklerle doldurmak yerine (eşim beğendi vb.) genel bir çerçevede ele alabiliyorsanız, o argüman kendi içinde rasyonel olur. Dark Souls 1-3, Sekiro ve Elden Ring'i defalarca bitirmiş biri olarak bu oyunların temel olarak birbirinin aynı olduğunu söyleyebilirim. Elden Ring oynarken "Miyazaki yine insanın açgözlülüğünü ve hırsını hedef alan bir oyun yapmış" diye düşündüm. Bu oyunların altyapıları farklı olabilir, ancak zincirin başındaki halka tamamen aynı: İnsanın hırsını temel alan oyunlar. Bu, kötü bir şey değil; iyi bir yemek her sofrada lezzetlidir.
Evet, oyunlarda oyuncular yaptığınız ürünü yüzde yüz anlarsa sıkılabilir. Ancak bu konuyu sadece zorlukla dile getirmek biraz sığ kalıyor. Oyuncular, hikayelerde bırakılan boşluklarla da eğlenebilirler çünkü kafalarında net bir tablo tamamlayamadıkları için merak ederler. Örneğin, Silent Hill 2 zor bir oyun mu? Değil. Peki, onu efsane yapan şey ne? Tabi ki, oyuncuya her şeyi vermeyip oyuncunun hikayeyi kendi kafasında oturtmasını beklemesi. Elden Ring, oynanış olarak bizleri zorlayan oyunlardan çok iyi bir örnek. Ancak video içerisinde Braid, Stephen's Sausage Roll gibi bulmaca türünde zorlayan oyunlardan ve Silent Hill gibi hikaye nazarında oyuncuyu içine çekip, oyuncunun kafasında hikaye parçalarını birleştirmesini sağlayan oyunlara da yer vermenizi beklerdim.
Sonuç olarak, oyuncuların oyunun örüntüsüne açık bir şekilde ulaşamadığı ve öğrenmeye dayalı olan her türlü element; oynanış, hikaye, bulmaca vb. oyunun sürükleyiciliğini artıran unsurlardır diyebiliriz.
@@ysfbkn2241 Olay oyunu zor yapmak değil. Zorluğu belli bi seviyede tutup ödüllendirme hissini arttırmak. Böylece içerik ne kadar kaliteli olmasa bile oyuncu kendini ödüllendirilmiş hissettiği için oyunun dizaynını iyi buluyor. Tabii ki FromSoft sadece bu duruma güvenip içerik kalitesini minimuma indirmiyor. Hem içeriği kaliteli tutuyor hem de ayarladığı zorluk seviyesiyle oyundan aldığın zevki maksimuma getiriyor. İlk oynadığında oyunun saçlarını yoldurtmasına rağmen 2. defa oynamak zorunda hissetme sebebin de bu.
Ustam iyi demişsin de adam aynı değil dedikten hemen önce ,usta bir game designer ince ayrıntılarla oynar, diyor orada farklı dediği şey o
Videonun konusu "eşim Sekiro değil de neden Elden Ring oynuyor" değil, "eşim neden Elden Ring oynuyor". Bu örnek de bu konuya verilen bir örnek olduğu için çerçevenin içinde çok küçük bir yer kaplıyor.
Ayrıca yine aynı şekilde videoda "bir oyunu efsane yapan şeyler nedir" değil "zor oyunları efsane yapan şeyler nedir" üzerine duruluyor. Oyunun her şeyini açık etmemesi de bu oyunlar için bir kıstas olduğundan bahsediliyor.
Söyledikleriniz doğru olabilir fakat elestirileriniz sütlaca sirke döküp, "bu niye güzel olmadı, bu sirke bozuk" demekten farksız duyuluyorlar. Yani şu an sütlaç yiyoruz, sirke bir dursun 😄
emeğine sağlık, harika video olmuş. evet teknik konular ülkede asla değer bulmuyor ancak bu videolar bir kişinin bile hayatına etki etse amacına ulaşmış olur. bu tarz videolarının devamının gelmesini dilerim.
35 yaşımı doldurmak üzereyim, seni yıllardır biliyorum ancak son 1 senedir tanımaya başladım. yakın oturuyoruz sanırım, 2-3 kere denk geldik ancak o zamanlar seni yeteri kadar tanımadığım için selam vermek bile aklıma gelmedi. pandemi zamanı gaza gelip twitch yayıncısı olmaya kalkışmış ve bu işi hakkıyla yapmanın ne kadar zor olduğunu anlayıp vazgeçmiş (her zaman içimde bir istek var ama tekrar başlayamıyorum bir türlü) biri olarak seni çok takdir ediyorum. oynadığımız oyunlardan, viski tercihlerimize kadar aşırı benzer gustolarımız varmış, keşke yayıncılık serüvenine başından beri tanıklık edebilseydim ama en azından bu yaşımda yakaladım :) viski etkinliklerinde de bir türlü tarihlerimiz uymadı ama ilk uygun tarihte kesin geleceğim.
tekrardan emeklerine sağlık, görüşmek üzere.
Yine çok keyifli bir video olmuş. Oyunlara bu şekilde akademik, bilimsel yaklaşınca ne oynadığının da farkına varıyorsun. O açıdan ayrı bir keyif veriyor bu bilgileri öğrenmek. Emeğine sağlık. Bu tarz videoların devamını bekliyoruz :)
Fifa örneği de güzel bir örnek kariyer vs oynayanların real madrid gibi takımlar aldığını pek görmeyiz çoğu oyuncu dipten bir takım alıp yükseltmeyi daha eğlenceli buluyor.Oyunun zorluğu da aynı şekilde, maçları çok rahat kazanmaya başladığında oyuncuların hep zorluğu arttırdığını görüyoruz.
Anlattığın şeylerin bazılarını yaşadım. En önemlisi DLC'de dayanamadım ve Mimic kullandım. Mesmer'i 3. denemede mimicle birlikte geçtik. O andan itibaren oyuna karşı hırsım düştü. DLC öncesi oyuna aşıkken şimdi kavgalı çift gibiyiz. Hem sövüyorum hem seni bitiricem diyorum. Mimic oyun içi bir şey sonuçta hile değil ama benim hype'ımı fazlasıyla düşürdü. Mimic kullanınca zihnine girip şöyle diyor Elden Ring: Beceremedin. Mimic olmasa 50 kez ölürdün. Bir daha baştan oyna göreyim seni. Şimdiden sonra oynasan nolur. Mesmer'i kesemedin resmen. Mimic benim oyun içi hilemdi sen onu kullandın.
Yani kısacası oyun içi mekanik bile olsa bazı şeyler kötü hissettiriyorsa kullanmamak lazım. Zevki düşürüyor. Tabi 3 kişi girip boss dövenler de var. Kişiye kalmış bir durum. Saygılar Sungur Bey
Hastasıyız böyle içeriklerin, böyle oyunların. eline sağlık Can
Bir ara oyun hikayesi içeriği başlamıştı, bu video ile hikayenin harmanlanmasi belgesel olur. Kitaplarin Türkçe çevirisini bekleyen taraftayim 🖐
Uf tertemiz video olmuş cs eline ağzına sağlık. Ben yazılım mühendisiyim, şimdilik oyun programlamada çok gözüm yok, işin low level, embedded kısmından zevk alıyorum. Bu tarz teknik videolardan aşırı keyif alıyorum. Bayılıyorum senin tarafından bilgilenmeye.
Ben Elden Ring'i Gutsın kılıcıyla bitirdim greatswordla. Zorlandığım zaman mimic çağırdım. DLC'de hem mimic çağırıyorum hem npc çağırıyorum anca geçebiliyorum.
Ben Football Manager oynuyorum. Saha içi aksiyonlar, sakatlıklar, yönetimin ve taraftarın beklentisi, oyuncuların mutluluk durumu sizi challange yapmaya fazlasıyla yönlendiriyor. Elinize kağıt kalem alıp kafa patlatmanız gerekiyor. Mystery shirt sitesinden gizli forma alıyorum. Hem forma kolleksiyonum genişliyor hem de forma hangi takımınsa o takım ile kariyer açıp yıl sınırlandırmalı challange yapıyorum çok keyifli oluyor. Bazen bütün transferleri futbol direktörüne yaptırıp onun aldığı topçularla kupa kazanmaya çalışıyorum ( Şenol Güneş gibi)
Bir developer olarak takip ettiğim yayıncının konulara bu şekilde hem teknik ve akademik taraftan hem zevkli oyun tarafından bakması videonun zevkini ve kalitesini inanılmaz arttırıyor bence, bu yüzden csyi seviyorum ve genelde videolarını ya kod yazarken ya da oyunda takılırken arkada açıp izliyorum ❤
Kendi adıma kesinlikle bu tarz videolar devam etsin.