Πως δε θα πετάξω ξανά Όλο μου κόβουν τα φτερά, όλο πέφτω Μου 'παν πως δε θα πετάξω ξανά Απλά μου κόβουν τα φτερά Μου 'παν πως δε θα πετάξω ξανά Μου κόβω τα φτερά, όλο πέφτω 'Παν πως δε θα πετάξω ξανά Κι απλά μου κόβω τα φτερά Είναι φορές που κρατιέμαι Έχω δεν έχω να πιαστώ αναρωτιέμαι Άμα ειμαι εγώ, χλωμό να μη με δεις χλωμό Μια ανάσα βαθιά κι έπειτα πέφτω στο πάτωμα Φωνάζω γιατί έχω ελάττωμα Φωνάζω μπας και φύγει το μάγκωμα Μα δε ένιωσα ελεύθερος ποτέ κι ήταν το μόνο πράγμα για το οποίο στράβωνα Να 'χω να λέω πως έζησα μια ζωή Δίχως πυρηνικά ή πεντάγωνα Δίχως γείτονες, μπάτσους Με άγχος για ό,τι έλεγα ή όταν το άναβα Η πόλη από 'δω πάνω είναι λιγότερο σάπια Αφού είμαι μακρυά της Λιγότερο σάπια, περισσότερα χάπια και στρες Μια βόλτα απ' τον τρίτο στη Ντάπια χωρίς sms Έχω για ντάμα μια γάτα και κάτι ουλές ε Κάτι που λες όσο έχουμε χρόνο Το είδα τους είπα πως έτσι δε βγάζουμε χρόνο Γράφω για δύο φτερά και τα κόβω Για δύο κομμένα φτερά καμαρώνω Ψάχνω να βρω κάτι που 'ναι δικό μου Κάτι που να 'ναι ακόμα εδώ Κοιτάω στον καθρέφτη το είδωλο μου Ώρες ώρες αμφιβάλλω άμα είναι πραγματικό Ταλαιπωρώ το μυαλό μου σε σκέψεις που μοιάζουνε γκρι Να τις βάλω σε γραμμή, δεν πετυχαίνει Κι ό,τι κι αν γράψω, έχω κι άλλο από μέσα Δε βγαίνει, εκεί που πηγαίνει το ξέρει καλά Το τέλος αργεί μα έχει ακόμα σιωπή την ακούω καθαρά Κι είν' η ζωή μας γεμάτη κελιά, οι αναμνήσεις να παίρνουν μορφή όταν κρατάω τα μάτια κλειστά Η μοναξιά είναι θηλιά απ' το μπαλκόνι βουτιά Κι άμα τυχόν μείνω μόνος ποτέ ίσως να πέσω δίπλα Κι άμα τυχόν μείνω μόνος ποτέ ίσως να πέσω δίπλα Όσα γεννιούνται ξανά πεθαίνουν κι αυτά Θα 'ναι που αλλάζεις κι εσύ και που παίρνεις μαζί τα δικά μου κομμάτια, να μην είμαι πια, έτσι απλά με σκορπά Γεμίζω με σκόνη όταν πάω να σκεφτώ λογικά και δεν τολμώ να το κάνω, Να πω πως υπάρχω Βρίσκω το δρόμο κοντά σου για να 'ρθω Κι άμα το κάνω, σημαίνει πως πρέπει να βρω αποδοχή στο ότι απλώς θα πεθάνω Άφησε με κοντά σου για να 'ρθω Για το παρόν απλά γράφω Ό,τι δε θέλω να πάρω μαζί μου στον τάφο Όσα με 'κάνανε να πιάσω πάτο Να με κρατάς μακρυά, νομίζω σε βλάπτω Να με κρατάς αγκαλιά, είν' η μόνη στιγμή που δεν αμφιβάλλω, για το αν υπάρχω Για το αν υπάρχω.. (Βάλαμε την πινελιά μας παντού) Βάλαμε την πινελιά μας παντού Μα εμείς δεν είμαστε να κάνουμε ατμόσφαιρα Γυρίζεις το κεφάλι και κοιτάς αλλού Λες κι από την άλλη είναι το ίδιο ομορφότερα Τα παιδιά που δε γίνανε περισσότερα Που είχαν ένα λόγο για να γίνουνε χειρότερα Που ήταν εντάξει με τα λίγα Γιατί μάθανε καλά πως είναι και με τα λιγότερα Ωραία μέρα για να πέσουμε μαζί Μου φτάνει να ξέρεις αν θα 'βαζα όρους Σε δύο κόσμους ήθελε να το ζει Μα με κατηγορεί χωρίς να έχει λόγους Θα 'ρθει το timing που όλα έρχονται σε λάθους χρόνους απλά Θα φταις κι εσύ που έχεις μάθει στο θα.. Κι όλα αόριστα μα περιμένει να τα κάνω όλα σωστά Λέω αν είσαι εκεί πως θα 'ρθω Έχω έναν τετράποδο φίλο να ακούει ό,τι γράφω Κι ήσουν επιλογή μου Λέω πως είσαι η σωστή εκδοχή μου να μάθω Αν μου αξίζει τότε καλά να πάθω Λαμβάνεις; Νιώθω ελεύθερος κάθε φορά που θα με καταλάβεις Άσε τους άλλους και σκέψου τι κάνεις
Πως δε θα πετάξω ξανά
Όλο μου κόβουν τα φτερά, όλο πέφτω
Μου 'παν πως δε θα πετάξω ξανά
Απλά μου κόβουν τα φτερά
Μου 'παν πως δε θα πετάξω ξανά
Μου κόβω τα φτερά, όλο πέφτω
'Παν πως δε θα πετάξω ξανά
Κι απλά μου κόβω τα φτερά
Είναι φορές που κρατιέμαι
Έχω δεν έχω να πιαστώ αναρωτιέμαι
Άμα ειμαι εγώ, χλωμό να μη με δεις χλωμό
Μια ανάσα βαθιά κι έπειτα πέφτω στο πάτωμα
Φωνάζω γιατί έχω ελάττωμα
Φωνάζω μπας και φύγει το μάγκωμα
Μα δε ένιωσα ελεύθερος ποτέ κι ήταν το μόνο πράγμα για το οποίο στράβωνα
Να 'χω να λέω πως έζησα μια ζωή
Δίχως πυρηνικά ή πεντάγωνα
Δίχως γείτονες, μπάτσους
Με άγχος για ό,τι έλεγα
ή όταν το άναβα
Η πόλη από 'δω πάνω είναι λιγότερο σάπια
Αφού είμαι μακρυά της
Λιγότερο σάπια, περισσότερα χάπια και στρες
Μια βόλτα απ' τον τρίτο στη Ντάπια χωρίς sms
Έχω για ντάμα μια γάτα και κάτι ουλές ε
Κάτι που λες όσο έχουμε χρόνο
Το είδα τους είπα πως έτσι δε βγάζουμε χρόνο
Γράφω για δύο φτερά και τα κόβω
Για δύο κομμένα φτερά καμαρώνω
Ψάχνω να βρω κάτι που 'ναι δικό μου
Κάτι που να 'ναι ακόμα εδώ
Κοιτάω στον καθρέφτη το είδωλο μου
Ώρες ώρες αμφιβάλλω άμα είναι πραγματικό
Ταλαιπωρώ το μυαλό μου σε σκέψεις που μοιάζουνε γκρι
Να τις βάλω σε γραμμή, δεν πετυχαίνει
Κι ό,τι κι αν γράψω, έχω κι άλλο από μέσα
Δε βγαίνει, εκεί που πηγαίνει το ξέρει καλά
Το τέλος αργεί μα έχει ακόμα σιωπή την ακούω καθαρά
Κι είν' η ζωή μας γεμάτη κελιά, οι αναμνήσεις να παίρνουν μορφή όταν κρατάω τα μάτια κλειστά
Η μοναξιά είναι θηλιά απ' το μπαλκόνι βουτιά
Κι άμα τυχόν μείνω μόνος ποτέ ίσως να πέσω δίπλα
Κι άμα τυχόν μείνω μόνος ποτέ ίσως να πέσω δίπλα
Όσα γεννιούνται ξανά πεθαίνουν κι αυτά
Θα 'ναι που αλλάζεις κι εσύ και που παίρνεις μαζί τα δικά μου κομμάτια,
να μην είμαι πια, έτσι απλά με σκορπά
Γεμίζω με σκόνη όταν πάω να σκεφτώ λογικά
και δεν τολμώ να το κάνω,
Να πω πως υπάρχω
Βρίσκω το δρόμο κοντά σου για να 'ρθω
Κι άμα το κάνω, σημαίνει πως πρέπει να βρω αποδοχή στο ότι απλώς θα πεθάνω
Άφησε με κοντά σου για να 'ρθω
Για το παρόν απλά γράφω
Ό,τι δε θέλω να πάρω μαζί μου στον τάφο
Όσα με 'κάνανε να πιάσω πάτο
Να με κρατάς μακρυά, νομίζω σε βλάπτω
Να με κρατάς αγκαλιά, είν' η μόνη στιγμή που δεν αμφιβάλλω, για το αν υπάρχω
Για το αν υπάρχω..
(Βάλαμε την πινελιά μας παντού)
Βάλαμε την πινελιά μας παντού
Μα εμείς δεν είμαστε να κάνουμε ατμόσφαιρα
Γυρίζεις το κεφάλι και κοιτάς αλλού
Λες κι από την άλλη είναι το ίδιο ομορφότερα
Τα παιδιά που δε γίνανε περισσότερα
Που είχαν ένα λόγο για να γίνουνε χειρότερα
Που ήταν εντάξει με τα λίγα
Γιατί μάθανε καλά πως είναι και με τα λιγότερα
Ωραία μέρα για να πέσουμε μαζί
Μου φτάνει να ξέρεις αν θα 'βαζα όρους
Σε δύο κόσμους ήθελε να το ζει
Μα με κατηγορεί χωρίς να έχει λόγους
Θα 'ρθει το timing που όλα έρχονται σε λάθους χρόνους απλά
Θα φταις κι εσύ που έχεις μάθει στο θα..
Κι όλα αόριστα μα περιμένει να τα κάνω όλα σωστά
Λέω αν είσαι εκεί πως θα 'ρθω
Έχω έναν τετράποδο φίλο να ακούει ό,τι γράφω
Κι ήσουν επιλογή μου
Λέω πως είσαι η σωστή εκδοχή μου να μάθω
Αν μου αξίζει τότε καλά να πάθω
Λαμβάνεις;
Νιώθω ελεύθερος κάθε φορά που θα με καταλάβεις
Άσε τους άλλους και σκέψου τι κάνεις
*Να με κρατάς αγκαλιά, είναι η μόνη στιγμή που δεν αμφιβάλλω για τον αν υπάρχω..* Να ΄στε πάντα καλά ρε..
Να με κρατάς αγκαλιά, είναι η μόνη στιγμή που δεν αμφιβάλω για το αν υπάρχω.
Είδα στο τίτλο όψη διπλή και ανατρίχιασα. Μη ξανά χαθείς φίλε, σε έχουμε ανάγκη
Πες τα ρε αδελφέ, κυνηγάω κάθε κουπλέ του αλλά και τα παιδιά γαμανε
Όψη διπλή... Υπέροχος όπως πάντα... Μπράβο παιδιά...
Περικλαρα μου μη χάνεσαι!!! Μπράβο παίδες!!!
Mioy mioy mioy
Erxomai na se kano agalitsa peri
Το υπέροχο με τα κομμάτια σας είναι ότι στην αρχή φαίνονται περίεργα και μετά απλά πανέμορφα
...
Η εικόνα είναι απο τη ταινία Persona του Ingmar Bergman
ωραία μέρα για να πέσουμε μαζί
Για τον παρόν απλά γράφω
Ότι δεν θέλω να πάρω μαζί μου στον τάφο
Μπράβο ρε μάγκες,τον σεβασμό μου καλοταξιδο
Πραγματικά όμορφο!!! Keep rapping!!! 🔥🔥🔥
Σαγηνευτική ταύτιση μάγκες🪐
wreoi re alania✨
ωραιοι μαγκες!!!
sexy
Τρομερό ρε μπαγάσες!
Γράφω για δύο φτερά και τα κόβω,για δύο κομμένα φτερά καμαρώνω..
GIA BASILI
Άιντα ρεεηηηγγ
Μα εμείς δεν είμαστε να κάνουμε ατμόσφαιρα..
γυριζεις το κεφάλι και κοιτας αλλου λες κι απο την αλλη ειναι το οδιο ομορφοτερα
ασε τους αλλους και σκεψου τι κανεις....