สำรวจปรัชญาตะวันตกอย่างย่อๆ (๔) สมภาร พรมทา
Вставка
- Опубліковано 14 жов 2024
- เจ้าของ : ศูนย์ศึกษาพุทธปรัชญา มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย
ผู้บรรยาย : ศาสตราจารย์ ดร. สมภาร พรมทา
บรรยายแก่ : นิสิตสาขาปรัชญา มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย
วันที่เผยแพร่ : ๑๐ ตุลาคม ๒๕๖๔
ชอบมากค่ะอาจารย์
สุดยอดเลยครับ ได้เปิดโลกทัศน์ในทางปรัชญามากเลยครับ อยากไปอ่านหนังสือที่อาจารย์แนะนำทั้งสองนักคิด แต่ติดด้วยอุปสรรคด้านภาษาครับ
ชัดเจนแจ่ม
ฟัง. คลิบ อาจารย์ คลิบ ละหลายๆรอบ ได้ความรู้ และ สนุกมาก ครับ
แสงและเงา(หมายเลข4)
แสงและเงาปราฏจึงเห็นชัด..
รู้บัญญัติไม่เห็นตัวตนจริง..
สอนว่างเปล่าไม่เอาแม้สักสิ่ง..
แล้วจะทิ้งตัวตนได้อย่างไร..
เห็นมีอยู่จึงรู้ว่าไม่เที่ยง..
ได้ยินเสียงกับเงียบระลึกได้..
มีสติรู้ตัวเห็นจิตใจ..
ตัวตนใดปรากฏทุกข์จึงมี..
หลอกตัวเองขันธ์ห้าล้วนว่างเปล่า..
ความโง่เง่าลัดชุ่ยเดรถีร์..
ไม่ยึดมั่นคำสอนและคัมภีร์..
คนเช่นนี้ฟังไปยิ่งมืดมน..
เมื่อไร้แสงส่องใจไม่เห็นธรรม..
ในเงาดำไม่เห็นกิเลสตน..
ใครบอกเตือนไม่ฟังห่างมรรคผล..
ให้ไฟลนทนทุกข์ฉุกคิดเอง..
บ้าบุญ(หมายเลข1)
คนบ้าบุญอยากไปแดนสวรรค์..
หวังวิมานเมืองฟ้าหลังความตาย..
จึงเข้าทางศิษย์วัดธรรมกาย..
เพราะงมงายอยากได้สิ่งไม่มี..
พุทธองค์ทรงสอนเรื่องไตรลักษณ์..
อันเป็นหลักสำคัญในคัมภีร์..
ใครสอนขัดไม่ตรงไม่เข้าที..
ควรถอยหนีอย่าฟังเขาล่อลวง..
อนิจจังสอนไว้อย่าได้ทิ้ง..
เห็นความจริงไม่เที่ยงสิ่งทั้งปวง..
รูปและนามบีบคั้นแต่ละช่วง..
ยิ่งรักห่วงยิ่งทุกข์ทรมาน..
อนัตตาแสดงอยู่ทุกเวลา..
ถืออัตตาว่ามีแดนนิพพาน..
มันไม่มีอยู่จริงจึงประจาน..
พวกหน้าด้านขายบุญควรระวัง..
บ้าบุญ(หมายเลข2)
คนบ้าบุญพาใจให้ดิ้นรน..
ไร้กุศลเพราะอวดเพราะอยากดัง..
เพิ่มโมหะราคะโทสะบ้าง..
ความโลภหวังผลบุญที่ชักนำ..
จิตกุศลไม่มีขาดสติ..
ด้วยทิฏฐิมิจฉามันครอบงำ..
เชื่องมงายไม่ปฎิบัติธรรม..
อยากพ้นกรรมแต่ไม่เอาปัญญา..
ควรรู้เหตุรู้ผลสิ่งที่สอน..
อย่าซื้อผ่อนสวรรค์ด้วยเงินตรา..
อยากพ้นทุกข์จะต้องภาวนา..
จนเห็นว่าไตรลักษณ์เป็นอย่างไร..
อริยสัจจ์ทั้งสี่ควรเรียนรู้..
สิ่งมีอยู่ดูเอาจากกายใจ..
มันเป็นทุกข์ไม่เที่ยงจนแจ้งใจ..
จึงจะได้มรรคผลนิพพานจริง..
บ้าบุญ(หมายเลข3)
ช่องส่องผีมอมเมาให้งมงาย
ปรุงแต่งไปด้วยความที่ไม่รู้
อ้างไม่เชื่อไม่เห็นอย่าลบหลู่
หลอกให้ดูให้หลงบ้าบุญกัน
พุทธองค์ทรงสอนเรื่องไม่เที่ยง
ใครก็เถียงไม่ขึ้นอย่าดื้อรั้น
คำสอนพราหมณ์ยึดถือในวิญญาณ
พุทธเรานั้นไม่เชื่อเป็นตัวตน
ไม่เรียนรู้กายใจให้เห็นธรรม
ไม่เอาคำพระพุทธเพื่อหลุดพ้น
จึงถูกหลอกให้เชื่อมีตัวตน
หลังจากคนตายแล้วกลายเป็นผี
ฟังเรื่องเล่ามีเปรตเทวดา
อุปมาพระสอนให้ทำดี
มันอุบัติในใจของเรานี่
คนไม่มีปัญญาไม่เข้าใจ
บ้าบุญ(หมายเลข4)
ดูหนังผีไม่เห็นผีในใจ!
เปรตข้างในตอนอยากด้วยราคะ!
อยากได้รูปได้เสียงเสพผัสสะ!
เกิดโทสะไม่เห็นในตัวตน!
จึงบ้าบุญอยากเป็นเทวดา!
ไม่รู้ว่าถ้าใจเป็นกุศล!
มีสติมีศีลแม้เป็นคน!
จิตของตนย่อมเกิดภพที่ดี!
ภพในใจของใครก็ของมัน!
ต่างสร้างกันขึ้นมาทุกนาที!
ทั้งสวรรค์นรกณ.บัดนี้!
ผลชั่วดีเกิดในปัจจุบัน!
หากเรียนรู้กายใจแล้วจะเห็น!
จิตตนเป็นอะไรได้ทั้งวัน!
พุทธองค์บอกเล่าจริงทั้งนั้น!
สอนนิพพานดับสิ้นทุกตัวตน!
หาคนวิเคราะห์งานของฮูมมานานมากครับ ขอบคุณมากครับ
การตีความของจอร์น ล็อค ต้องย้อนกลับไปพิจารณาความว่างปล่าว จึงจะรู้เหตุที่มาของก็อตที่ว่านั้น คือความมีอยู่ก่อน กับสถานะ ที่กระทำเหตุให้เข้าสู่เข้าถึงภาวะเจ้า ตัวจอร์นล็อคไม่ได้กระทำ จึงไม่สามารถอธิบาย เรียกว่าเหตุแห่งศรัทธานั่นเอง สังคมศาสนา ยื้อแย่งกัน
ให้ถอด ความจากที่อ่านนี้
เดวิด ฮูม คือนักปรัชญาทีมองมนุษย์ทะลุที่สุด
พระพุทธเจ้ารู้สารพัด เป็นสัพพัญญู แต่พวกนี้ยังตามหลังพระศาสดาอย่างคนละฟากฟ้า เรียนปรัชญาเหมือนกับคนเสียเวบาเปล่า พระอานนต์รู้พระพุทธพจน์ทั้งหมดยังไม่บรรลุ เรียนปรัชญา สอนปรัชญาทั้งหมดก็ไม่บรรลุ กิเลสเท่าเดิม นี้เพราะอวิชชาของคน
ถ้าเป็นสัพพัญญูแล้วทำไมไม่ตอบปัญหาอภิปรัชญา? ถ้าจะอ้างว่าการที่ไม่ตอบเป็นเพราะว่าไม่จำเป็นต้องตอบหรือเพราะว่านั่นเป็นเรื่องไร้สาระแสดงว่าไม่ใข่สัพพัญญูรู้สารพัดตามที่อ้างมาจริง แล้วการที่เราจะเทียบความห่างชั้นคนนี่เอามาตรฐานอะไรมาชี้วัด? ถ้าใช้มาตรฐานของสาวกพุทธแนะนำให้สงบความคิดแล้วเข้าป่าไปนั่งกรรมฐาน น่าจะมีประโยชน์มากกว่ามาปล่อยความคิด นกๆ กาๆ ง่าวๆ แบบนี้
ขอบคุณครับ
นักปรัชญา คือนักคิดเป็นปุถุชน มีกิเลส โลกทางปรัชญาเป็นเรื่องเกี่ยวกับโลกีวิสัย
แล้วไง...
กินข้าวทำไม โลกีย์ทั้งนั้น โลกีย์เป็นฐานให้โลกุตรเหยียบ...
@@happykpp4843 เถียงกะคนโง่มันก็เอาโง่มาเถึยง เสียเวลา
ศาลกะลา ไม่สามารถตัดสินใจให้ประกันคดี112บนพื้นฐาน ความชอบ ไม่ชอบเสื้อแดงส่วนตัวได้ครับ ต้องตัดสินไปตามนโยบายของซาตานใหญ่
ดูตอนนี้นับวันยิ่งหนักขึ้นเรื่อยๆ
รักนะจุ้บๆ
คนไทยไม่ค่อยรู้จัก เสรีภาพ หลักการธรรมชาติ หลักการปกครอง