Ζήτημα ανατολικό εγίνηκε ο δεσμός μας μα πως να κλάψω να μη σκεφτείς ποτέ το χωρισμό μας Παράξενος απ'την αρχή ήτονε ο δεσμός μας γι'αυτό είμαστε υπεύθυνοι κι οι δυό στον χωρισμό μας Όλο μιλεί για χωρισμό μετά τον αναβάλει γιατί θα ντρέπεται μετά στον κόσμο να προβάλει Δε θέλει ο χωρισμός γιατρό γιατί πληγές δε κάνει καίγεται μέσα η καρδιά μα εξώ καπνό δε βγάνει Είναι βαρύς,είναι σκληρός του χωρισμού ο πόνος να κάνεις όνειρα για δυό και να βαδίζεις μόνος Πολλές φορές αμοναχός κλαίω κι αναδακρυώνω σκέφτομαι πως δε γίνεται αγάπη δίχως πόνο Ποτέ δε νιώθω μοναχός μέσα στη μοναξά μου τη σκέψη σου καθημερνώς έχω για συντροφιά μου Τον αμαθιώ τα δάκρυα κάνουνε καταρράκτη γι'αυτό οι πόνοι στην καρδιά έχουνε στήσει φτάχτη Στον ουρανό θε ν'ανεβώ να κάτσω σε μιαν άκρη κι όταν θα δεις ψιλή βροχή είναι δικό μου δάκρυ Κανείς στον κόσμο δεν μπορεί να με παρηγορήσει το μαύρο δάκρυ να σταθεί μη τρέχει σα τη βρύση Έλα να δεις πως έγινα μετά το χωρισμό σου χλωμός και κατακίτρινος και μ'έφαε ο καημός σου Μελαχρινέ μου έρωτα και να 'σουνε μαζί μου δεν ήθελα άλλη χαρά να νιώσω στη ζωή μου Έρωντα και για ποια αφορμή μ'έβαλες ν'αγαπήσω με τρόπο που δεν ημπορώ ποτέ να λησμονήσω Το μαύρο δάκρυ κοπελιά μου δώσε ο σεβντάς σου να πίνω να δροσίζομαι όσο θα ζω μακριά σου Λόγο μου 'δωσες σταθερό πως μ'αγαπάς μικρή μου κι ας πάθει του Ρωτόκριτου τα πάθη το κορμί μου Χίλιους σκοπούς ερωντικούς για μιαν αγάπη βγάνω για να πηγαίνω στ'όνειρο καντάδα να τση κάνω Αγάπη που δεν παίρνεται δεν πρέπει ν'αγαπιέται γιατί κι ο νέος φθείρεται κι η νέα καταλιέται Απ'του σεβντά τα δάκρυα πίνω και δροσερεύω αφού του μαύρου χωρισμού τα βάσανα παλεύω Συνήθισα εις τη ζωή μονάχος να παλεύω μα είναι στιγμές που δε μπορώ και συντροφιά γυρεύω Χίλιους σκοπούς ερωντικούς για μιαν αγάπη βγάνω για να πηγαίνω στ'όνειρο καντάδα να τση κάνω Δεντρί που δε σου μέλλεται να φας απ'τον καρπό του μη κοιμηθείς στον ίσκιο του να πάρεις τον καημό του Δε κλαίω πως με πλήγωσες πληγή 'ναι και θα γιάνει κλαίω πως εχωρίσαμε και μια φιλιά ποκάνει Εστώ κι απ'το τηλέφωνο ν'ακούσω τη φωνή σου κλείνω τα μάθια και θαρρώ πως βρίνομαι μαζί σου Ένα σου βλέμμα εγίνηκε σφαίρα θανατηφόρα και σκότωσε με εξ'επαφής στου έρωντα τη μπόρα Να πάθει θέλει ο άνθρωπος όσο και να προσέχει γιατί την ώρα τη κακή ποτέ δεν τη κατέχει Κι αν κλάψω επικίνδυνο το 'χω να φανερώσω τσ'αγάπης σου τη μαχαιριά που με πληγώνει τόσο Δάκρυ 'σαι μες τα μάθια μου κι αν κλάψω θα σε χάσω μα κι αν σε χάσω μην σκεφτείς ότι θα σε ξεχάσω Εγκλήματα τα μάθια σου κάνει κι ο έρωντας σου μα εγώ 'μαι πρέπει αθάνατος για 'κείνο ζω κοντά σου Μάθια που εύκολα γελούν κι εύκολα πάλι κλαίνε κι αυτά μ'αρέσει ν'αγάπω ψέματα δε λένε Γελώ και κλαίει η καρδιά κλαίω κι αναστενάζει και δε θωρώ χαρά ποτέ γιατί έχω το μαράζι Νύχτα θα μπω στον κήπο τζη μια βιόλα να διαλέξω αυτή τζι δίνει δανεικές μα εγώ θα τζη τη κλέψω
Μαγευτικές δοξαριες
Ζήτημα ανατολικό
εγίνηκε ο δεσμός μας
μα πως να κλάψω να μη σκεφτείς
ποτέ το χωρισμό μας
Παράξενος απ'την αρχή
ήτονε ο δεσμός μας
γι'αυτό είμαστε υπεύθυνοι
κι οι δυό στον χωρισμό μας
Όλο μιλεί για χωρισμό
μετά τον αναβάλει
γιατί θα ντρέπεται μετά
στον κόσμο να προβάλει
Δε θέλει ο χωρισμός γιατρό
γιατί πληγές δε κάνει
καίγεται μέσα η καρδιά
μα εξώ καπνό δε βγάνει
Είναι βαρύς,είναι σκληρός
του χωρισμού ο πόνος
να κάνεις όνειρα για δυό
και να βαδίζεις μόνος
Πολλές φορές αμοναχός
κλαίω κι αναδακρυώνω
σκέφτομαι πως δε γίνεται
αγάπη δίχως πόνο
Ποτέ δε νιώθω μοναχός
μέσα στη μοναξά μου
τη σκέψη σου καθημερνώς
έχω για συντροφιά μου
Τον αμαθιώ τα δάκρυα
κάνουνε καταρράκτη
γι'αυτό οι πόνοι στην καρδιά
έχουνε στήσει φτάχτη
Στον ουρανό θε ν'ανεβώ
να κάτσω σε μιαν άκρη
κι όταν θα δεις ψιλή βροχή
είναι δικό μου δάκρυ
Κανείς στον κόσμο δεν μπορεί
να με παρηγορήσει
το μαύρο δάκρυ να σταθεί
μη τρέχει σα τη βρύση
Έλα να δεις πως έγινα
μετά το χωρισμό σου
χλωμός και κατακίτρινος
και μ'έφαε ο καημός σου
Μελαχρινέ μου έρωτα
και να 'σουνε μαζί μου
δεν ήθελα άλλη χαρά
να νιώσω στη ζωή μου
Έρωντα και για ποια αφορμή
μ'έβαλες ν'αγαπήσω
με τρόπο που δεν ημπορώ
ποτέ να λησμονήσω
Το μαύρο δάκρυ κοπελιά
μου δώσε ο σεβντάς σου
να πίνω να δροσίζομαι
όσο θα ζω μακριά σου
Λόγο μου 'δωσες σταθερό
πως μ'αγαπάς μικρή μου
κι ας πάθει του Ρωτόκριτου
τα πάθη το κορμί μου
Χίλιους σκοπούς ερωντικούς
για μιαν αγάπη βγάνω
για να πηγαίνω στ'όνειρο
καντάδα να τση κάνω
Αγάπη που δεν παίρνεται
δεν πρέπει ν'αγαπιέται
γιατί κι ο νέος φθείρεται
κι η νέα καταλιέται
Απ'του σεβντά τα δάκρυα
πίνω και δροσερεύω
αφού του μαύρου χωρισμού
τα βάσανα παλεύω
Συνήθισα εις τη ζωή
μονάχος να παλεύω
μα είναι στιγμές που δε μπορώ
και συντροφιά γυρεύω
Χίλιους σκοπούς ερωντικούς
για μιαν αγάπη βγάνω
για να πηγαίνω στ'όνειρο
καντάδα να τση κάνω
Δεντρί που δε σου μέλλεται
να φας απ'τον καρπό του
μη κοιμηθείς στον ίσκιο του
να πάρεις τον καημό του
Δε κλαίω πως με πλήγωσες
πληγή 'ναι και θα γιάνει
κλαίω πως εχωρίσαμε
και μια φιλιά ποκάνει
Εστώ κι απ'το τηλέφωνο
ν'ακούσω τη φωνή σου
κλείνω τα μάθια και θαρρώ
πως βρίνομαι μαζί σου
Ένα σου βλέμμα εγίνηκε
σφαίρα θανατηφόρα
και σκότωσε με εξ'επαφής
στου έρωντα τη μπόρα
Να πάθει θέλει ο άνθρωπος
όσο και να προσέχει
γιατί την ώρα τη κακή
ποτέ δεν τη κατέχει
Κι αν κλάψω επικίνδυνο
το 'χω να φανερώσω
τσ'αγάπης σου τη μαχαιριά
που με πληγώνει τόσο
Δάκρυ 'σαι μες τα μάθια μου
κι αν κλάψω θα σε χάσω
μα κι αν σε χάσω μην σκεφτείς
ότι θα σε ξεχάσω
Εγκλήματα τα μάθια σου
κάνει κι ο έρωντας σου
μα εγώ 'μαι πρέπει αθάνατος
για 'κείνο ζω κοντά σου
Μάθια που εύκολα γελούν
κι εύκολα πάλι κλαίνε
κι αυτά μ'αρέσει ν'αγάπω
ψέματα δε λένε
Γελώ και κλαίει η καρδιά
κλαίω κι αναστενάζει
και δε θωρώ χαρά ποτέ
γιατί έχω το μαράζι
Νύχτα θα μπω στον κήπο τζη
μια βιόλα να διαλέξω
αυτή τζι δίνει δανεικές
μα εγώ θα τζη τη κλέψω