Ταυτίστηκα όσο ποτέ άλλοτε! Κάθε ανάμνηση και μια κακή σκέψη για τον εαυτό μας! Απλή αφήγηση αλλά εξομολογητική, με νόημα βαθύ ❤🧡 Θα γίνω ο συνήγορος του διαβόλου προσθέτοντας ότι αποδοχή δεν σημαίνει συμβιβασμός και παραίτηση. Η δυσμορφία για το σώμα πρέπει να λειτουργήσει ως κινητήριος δύναμη για εκείνα τα μεγάλα βήματα (πχ, ψυχοθεραπεία, γυμναστήριο, καλή διατροφή) που θα μας οδηγήσουν στην καλύτερη εκδοχή του εαυτού μας.
Πόσο μόνη ΔΕ νιώθω σήμερα βλέποντας αυτό το βίντεο και διαβάζοντάς τα σχόλιά. Εύχομαι σε όλους ψυχική και σωματική υγεία από καρδιάς και δύναμη να κάνουμε μέσα μας χώρο να αγκαλιάσουμε ό,τι μας έχει πονέσει, να μας πάρουμε από το χέρι , να μας φροντίσουμε και να μας πούμε όμορφα πράγματα, όπως άλλοτε είχαμε ανάγκη να ακούσουμε από άλλους! Κι αυτή η αγκαλιά να είναι αρκετή. 🫂
Είναι απίστευτο πόσο ίδια νιώθουμε όλοι και πόσο μόνοι νιώθουμε παρ όλα αυτά. Έβαλα και εγώ κιλά με αντικαταθλιπτικά γιατί για πρώτη φορά στη ζωή μου έτρωγα χωρίς τύψεις και τι ποιο σύνηθες πάχυνα. Μετά έκοψα τα αντικαταθλιπτικά γιατί δεν άντεχα άλλο να παχαίνω και τότε προέκυψε ένα χειρουργείο και για αρκετό καιρό δεν περπατούσα οπότε έβαλα κι άλλα κιλά. Ελάχιστες μέρες έδωσα κρεντιτς σε αυτό το σώμα που τα πέρασε όλα αυτά και πολλές περισσότερες το σύγκρινα-συγκρίνω με μια παλιότερη βερσιόν του, στο μυαλό μου πιο όμορφη, πιο αδύνατη, πιο λαμπερή. Αυτή η βερσιόν όμως δεν θα ξανά υπάρξει ποτέ γιατί είμαστε ζωντανοί οργανισμοί και αλλάζουμε μέρα με τη μέρα. Μπορεί να φτάσουμε να είμαστε πάλι στα ίδια κιλά με αυτά που έχουμε στο μυαλό μας σαν ιδανικά αλλά δεν θα είμαστε ποτε ξανα 22 χρονών όπως τότε και θα κοιτάμε πιθανές άσπρες τρίχες ή ριτιδες. Άρα η πάλη δεν θα σταματήσει ποτέ. Εύχομαι λοιπόν μια συμφιλίωση με το εδώ και τώρα που αναπάντεχα θα φέρει ένα όμορφο αύριο ❤
Δε συνηθιζω να σχολιάζω και δεν εχω προλάβει να το ακούσω καν ολοκληρο αλλα αυτο το ποντκαστ ειναι σαν μια αγκαλιά που με κανει να μη νιωθω μόνη καθώς εχω ταυτιστεί σχεδον με όλα. Οπότε θα ηθελα (έστω και διαδικτυακά) να επιστρέψω αυτη την αγκαλιά. Μια αγκαλια λοιπόν για την μικρή Αθηνουλα και μία για την Αθηνά του τώρα. Δεν ειμαστε μονες και μόνοι. Ευχαριστούμε 💘🫂🫶🏼
Πόσα χρόνια και πόσα άσχημα σχόλια έχω ακούσει γιατί πάντα πάντα είμαι +10 κιλά από το ιδανικό. Και τα έχανα και τα έπαιρνα πάλι. Η πλάκα είναι ότι αν οι άλλοι δεν μου έκαναν σχόλια , εγώ δεν ένιωθα ότι έχω κάποιο "πρόβλημα". Αλλά έγινα ένας άνθρωπος με τρομερά χαμηλή αυτοεκτίμηση και κόμπλεξ λόγω όσων άκουγα. Τώρα είναι καλύτερα. Αγκαλιά σε όλους ❤️
Μπράβο Αθηνά!! Θαυμάζω τόσο πολύ ότι καταφέρνεις να μοιράζεσαι τόσο ανοιχτά θέματα που συχνά ούτε στον εαυτό μας δε θέλουμε να παραδεχτούμε. Είσαι πολύ δυνατή! Το σώμα μας είναι εδώ για να μας βοηθάει να ζούμε μια ζωή όπως τη φανταζόμαστε και όχι για να μαυρίζει ωραίες στιγμές με δεύτερες σκέψεις για το πώς φαινόμαστε. Δυστυχώς όταν έχεις μεγαλώσει με την κοινωνία και ακόμα πιο σημαντικό την οικογένεια να υπολογίζει την αξία σου από την εικόνα σου, είναι πολύ δύσκολο να αλλάξεις το αφήγημα της σκέψης σου. Αλλά θα το καταφέρουμε! Ευχαριστούμε πολύ για το μοίρασμα.
Με ότι είπες ένιωσα 100% εγώ …. Σε ΟΛΑ. Τα είπες άψογα και έξω από τα δόντια. Ζω την απόλυτη ταύτιση. Σε ευχαριστούμε και μόνο που έκανες αυτό το υπέροχο βίντεο !
Πολύ πολύ inspirational πιρι πιρι. Και συμπληρωματικά προτείνω να δείτε την παράσταση «Στο σώμα της» ώστε να ολοκληρωθεί κάπως αυτό το «σπάσιμο» των στερεοτύπων και να δούμε όλα μας πιο φιλικά την εικόνα μας.
Ξεκλείδωσες πολλές αναμνήσεις μέσα μου, Αθηνά. Θυμάμαι από την Ε’ Δημοτικού ακόμη να κοιτάω τις συμμαθήτριες μου που είχαν εντελώς διαφορετική σωματοδομή από μένα, και να νιώθω απαίσια για το δικό μου σώμα. Σε συνδυασμό με χρόνια μαθημάτων μπαλέτου, στα οποία ήμουν από τις πιο «γεμάτες» του τμήματος (στην πραγματικότητα είχα ένα πολύ υγιές βάρος!), δεν μπορώ να θυμηθώ κάποια φάση της ζωής μου που να μη με απασχολούσε πώς έδειχνε το σώμα μου ή μην ένιωθα δυσφορία με αυτό. Όταν προέκυψε το trend με το Roman Empire, διαπίστωσα ότι το δικό μου είναι το πώς φαίνεται το σώμα μου! Σ’ ευχαριστώ γι’ αυτή την κουβέντα, αισθάνομαι λες και ακούω τον εαυτό μου.
Ταυτιστικα φοβερά με όσα είπες σε αυτό το βίντεο. Χαρακτηριστικά θυμήθηκα που ήμουνα ίσως 13 χρόνων και έκλαιγα απαρηγόρητα και έλεγα στον πατέρα μου ότι έχω κυτταρίτιδα στη γάμπα και τη ζούμπαγα και αυτός με κοίταζε σαν να ήμουν χαζό. Επίσης πριν 2 χρόνια ήμουν στη χειρότερη φάση της ζωής μου με άγχος και ιδεοληψίες και δεν έτρωγα, περνούσα όμως μπροστά απ' τον καθρέπτη και έλεγα να κοιτά τουλάχιστον χάνω βάρος. Και άπειρα αλλά παράδειγματα φυσικά. Είναι πολύ θλιβερό το ποσό τιμωρούμε τον εαυτό μας. Ευχαριστούμε για το βίντεο ελπίζω οι πιο νέες γενιές να απελευθερωθουνε επιτέλους από αυτή τη μανία με τα πρότυπα ομορφιάς και τη νιότη ❤
Αθήνα, η σημερινή θεματική με αγγίζει πάρα πολύ. Το βιώνω και εγώ φουλ στην καθημερινότητα μου. Με συγκίνησες πάρα πολύ και σε ευχαριστώ για ακόμη μια φορά…❤
Είμαι τέσσερις μήνες gluten free απο δική μου επιλογή και πραγματικά μου λείπει ελάχιστα διατροφικά και αισθάνομαι υπέροχα. Κινούμαι καλύτερα, κοιμάμαι καλύτερα και συνεχίζουμε😍
Καλησπέρα γλυκιά Αθηνά. Περίμενα αυτό το βίντεο με αγωνία, καθώς, όπως σου έγραψα και στο instagram, αντιμετώπιζα και συνεχίζω να αντιμετωπίζω ως γκέι άντρας, αυτή την εξαιρετικά επόδυνη συνθήκη της δυσφορίας σώματος. Δεν έχω παρακολουθήσει παρά ελάχιστα λεπτά, αλλά με άγγιξε ιδιαίτερα αυτό που είπες σχετικά με την αίσθηση της κοιλιάς όταν ξάπλωνες. Θα ήθελα να μοιραστώ μια παρόμοια εμπειρία. Ύστερα από μια τρομερή ερωτική απογοήτευση στην πόλη όπου σπούδαζα (ουσιαστικά κάποιος με έπεισε να του αποκαλύψω τα συναισθήματα μου για εκείνον, πετώντας το "τυράκι" ότι είναι αμοιβαία, με αποτέλεσμα όταν του το είπα μου είπε: Ούπς! Λάθος κατάλαβες, σε βλέπω σαν φίλο), ξεκίνησε ένα μπαράζ αφόρητων συναισθημάτων. Θυμάμαι τότε είχα ένα μονό κρεβάτι και κάθε φορά που ξάπλωνα, νόμιζα ότι ξεχείλιζε το σώμα μου αριστερά και δεξιά. Σιχαινόμουν τόσο πολύ το σώμα μου, καθώς πίστευα ότι ο προαναφερόμενος νάρκισσος με απέρριψε επειδή ήμουν παχύς, που έφτανα σε σημείο να κάνω αυτοκαταστροφικές σκέψεις. Έκανα μπάνιο πολλές φορές την ημέρα, γιατί ένιωθα ότι έχω γλίτσα πάνω μου και φυσικά τότε ξεκίνησαν και τα υπερφαγικά επεισόδια. Οπότε μπράβο που ανοίγεις ένα τόσο σπουδαίο σώμα και θα ήθελα πολύ να επικοινωνούσα μαζί σου, αν το θες κι εσύ φυσικά. Με αγάπη Άγγελος.
ένα τόσο παγκόσμια σιωπηλό και ταυτόχρονα βροντερό θέμα. τόσο σιωπηλό που με μια πολύ καλή μου φίλη εχουμε την ίδια ανασφάλεια (μπούτια, κοιλιά, μάγουλα) και προχθές πρώτη φορά εκφράσαμε την κοινή μας αυτή ανασφάλεια, με μεγάλη ενοχή. ταυτόχρονα μιλάμε για 2 ανθρώπους φανέρα αδύνατους που απλά έτυχε το διάστημα αυτό να πάρουμε από 2 κιλά, τα οποία μας έχουν τσακίσει την ψυχολογία. και ενω γνωστικά ξέρουμε ότι αυτό ειναι κουτό που σκεφτόμαστε, το σαράκι ότι είναι κατάτι διαφορετική πλεον η εικόνα μας από αυτή που εμμονικά έχουμε στο μυαλό μας, μας διαλύει. και αν δεν το λέγαμε φωναχτά η μια στην άλλη δε θα γνώριζε ποτέ καμιά μας αυτή μας τη δυσκολία
Είχα μπει σήμερα 3 φορές στο UA-cam για να δω αν ανέβηκε το βίντεο μετά το χθεσινό στορυ . Έφτασε αυτή η στιγμή για την δεύτερη ψυχοθεραπεία της εβδομαδας ❤
Σχόλιο νο1: θα φανεί αστείο, αλλά σκεφτείτε μια γάτα (ή και οποιοδήποτε φαντάζομαι ζώο) πόσο δεν νοιάζεται αν έχει πατσοκοιλα και πόσο χαρούμενη είναι! Σχόλιο νο2: όπως έχει ειπωθεί σε μια ταινία, όταν σκέφτεσαι την εικόνα σου δίπλα σε έναν άντρα πχ (ή οποιοδήποτε άλλο φυλο) σκέψου ότι είσαι γυμνή δίπλα του, έχει κερδίσει το λαχείο, δεν τον ενδιαφέρει ό,τι εσύ μπορεί να θεωρείς άσχημο απάνω σου. Αν νοιάζεται, φύγετε μακριά! ❤️❤️❤️
Όταν ήμουν στην εφηβεία και ειδικά όσο πλησίαζα προς τη γ λυκείου είχα πάθει στεναχωρη εμμονή με το γεγονός ότι το στήθος μου ήταν πλάκα. Εννοείται ότι υπήρχαν και τα αντίστοιχα σχόλια από συμμαθητές κλπ που σε εκείνη τη περίοδο με επηρεαζαν, βλέποντας και τις συμμαθητριες μου που όλες λίγο ή πολύ είχαν αναπτύξει στήθος. Σήμερα έξω έχω γίνει και μητέρα το στήθος μου είναι ακόμα πλάκα, δε με πειράζει καθόλου, πότε κανένας ερωτικός σύντροφος από οσουσ έχω παρευρεθεί δεν είχε πρόβλημα με αυτό και εγώ πλέον αυτόσαρκαζομαι αληθινά και πότε δε θα ήθελα να κάνω κάτι για να αλλάξω το μικρό στητο μου στήθος. Αυτό το γράφω για όλες τις κοπέλες που είναι σε αυτή την ηλικια και σκέφτονται τα ίδια, ότι ο κάθε άνθρωπος είναι όμορφος έτσι όπως είναι και πως αυτό που άρα δικά μας Ματια τη συγκεκριμένη χρονική στιγμή φαίνεται το πιο άσχημο του κόσμου, στα μάτια κάποιου ή κάποιων άλλων είναι το πιο όμορφο.
Όχι μόνο έμεινα μέχρι το τέλος, αλλά όταν έκανα κάτι και έχανα δύο προτάσεις σου, ξαναγυρνούσα για να τις ακούσω. Μίλησες για την ζωή μου όλη μέχρι τα 48 που βρίσκομαι τώρα, με έναν εντελώς διαφορετικό σωματότυπο από τον δικό σου, αλλά με τόσο ίδιες σκέψεις. Φωτογραφίες για μία μεγάλη περίοδο της ζωής μου δεν έβγαζα για κανέναν λόγο, μέχρι και στο γάμο μου ήθελα να έχω όσο το δυνατόν λιγότερες. Ακόμα εξακολουθώ να μην μου αρέσω σε καμία αλλά τώρα προσπαθώ να εστιάζω στο πώς νιώθω μέσα μου. Γιατί αυτό κατευθύνει τα πάντα.
Δεν το έχω ακούσει ακόμη ολόκληρο το Podcast. Είμαι 31 στα 32. Μια ζωή να προσπαθήσω να πείσω τον εαυτό μου ότι ένας αριθμός στη ζυγαριά δεν πρέπει να με καθορίζει. Κοιτάζω παλαιότερες φωτογραφίες και ανασέρνω στη μνήμη μου τις σκέψεις μου όλων αυτών των ετών: «πρέπει να αδυνατίσω», «είμαι χοντρή», «έχω ακόμη κάποια κιλά να χάσω», «να χάσω την κοιλιά/ τον κώλο/ το στήθος». Τώρα συνειδητοποιώ ότι ήμουν αδύνατη, ήμουν όμορφη, ήμουν φρέσκια, ήμουν υγιής. (Φυσικά έχουν υπάρξει περίοδοι που δεν ήμουν υγιής, διότι είχα χάσει πολλά κιλά/ είχα πάρει κιλά- πλέον έχω μια πιο εξισορροπημένη σχέση με το φαγητό.) Συλλογίζομαι όλες τις στιγμές ανασφάλειας και έλλειψης αυτοπεποίθησης, όλα αυτά τα συναισθήματα που με κατέκλυζαν. Μετανιώνω οικτρά που αντί να απολαμβάνω το καλοκαίρι μου/ τη ζωή μου, με απασχολούσε να μη φάω πολύ, πόσο μάλλον παγωτά, να κρύβω την κοιλιά μου, το σώμα μου… Μια ζωή να αισθάνομαι ανεπαρκής. Δυστυχώς, ακόμη υπάρχουν αυτές οι σκέψεις. Τουλάχιστον προσπαθώ να τις ελέγχω και να τις αποδομώ. Σε μια εσωτερική αναζήτηση για ποιό λόγο είχα συνέχεια τέτοιες σκέψεις: πέρα από τα ερεθίσματα των περιοδικών/ της τηλεόρασης/ της κοινωνίας, ανέσυρα τις συζητήσεις της μητέρας μου με τις φίλες: κάθε χρόνο μιλούσαν για μια καινούρια δίαιτα που ήταν στη μόδα, την είχαν δοκιμάσει και είχε λειτουργήσει… ο τρόπος με τον οποίο η μητέρα μου αναφερόταν στο σώμα της, πώς ο πατέρας μου χαρακτήριζε το σώμα παχύτερων γυναικών (ή και ανθρώπων), όμως δεν ασκούσε κριτική στη δική του κοιλιά ή δε συζητούσε ποτέ με τους φίλους του για τα κιλά τους…
Αθηνουλα σε αγαπω.. δε ξερω πως αλλιως να εκφραστω για αυτο το βίντεο.. ημουν μια κανονικα αδυνατη κοπελα και μετα απο 6 χρονια εξωσωματικων κατι χειρουργεια και φυσικα καταθλιψη και κρίσεις πανικου εχω παρει παρα πολλα κιλα και ολοι το σχολιάζουν... τελικα εκανα 2 μωρα (δίδυμα) με εγκυμοσύνη αστα να πανε και γέννα τυπου φτηνα τη γλιτώσαμε προσπαθώ πολυ να μη κρινω το σωμα μου και να θυμαμαι τα οσα περασε.. και εγω αλλαξα αντικαταθληπτικα γιατι πηρα στα ηδη αρκετά που ειχα αλλα 16 κιλά ❤ομως η καινούρια αγωγη δε με πιάνει... και ειμαι χάλια..😢. Σε ευχαριστώ για οσα μοιράστηκες.. και μακαρι τα παιδια μου να μπορουσαν να ακουσουν και να καταλαβουν απο τωρα οσα ειπες.. θα προσπαθήσω πολυ ομως να τους τα δωσω να τα καταλαβουν εγω❤
Στελνω μεγαλη αγκαλια! Πραγματικα δεν ειναι απλο ολο αυτο σε κανενα επιπεδο! Δες τον εαυτο σου μεσα απ τα ματια των παιδιων σου που σ αγαπανε και σε βρισκουν υπεροχη σε οποιο σχημα και μεγεθος βρεθεις ❤
Share σε όλες τις φίλες μου. Πρέπει να ξεκινήσουμε να μιλάμε για όλα αυτά που μας απασχολούν όλους/όλες/όλα! Σ'ευχαριστούμε που γίνεσαι ευάλωτη για να μας βοηθάς. Δεν το θεωρούμε καθόλου δεδομένο 😉
Συμπάσχουσα με στρουμπουλα μπράτσα ακόμα και στα πιο αδυνατά μου. Σε ΚΑΘΕ φωτογρφία μου φαινονταν γιγάντια, ωσπου αποφασισμένη πια να το κανω embrace εκανα τατουαζ ένα μικρό φρατζολάκι στο μπράτσο μου (παρατσούκλι που του εχει βγάλει φίλη μου). γιατί άλλωστε σε ποιον δεν αρέσει ένα αχνιστό φρατζολάκι ψωμί :) Θέλει καιρό η συνειδητοποίηση και η αποδοχή ακόμα και με τις καλύτερες βάσεις.😶🌫
Πόσο άδικα μας φερόμαστε.Έχεις πολύ δίκιο σε όσα λες. Το κόλπο με το μικρό παιδάκι το έχω βάλει κοντά 1 χρόνο σε εφαρμογή και λειτουργεί....Λειτουργεί γιατί σε ένα 3χρονο δε θα μιλούσαμε έτσι, δε θα συμπετιφετόμασταν τόσο σκληρά. Θέλει επιμονή και αγάπη. Αθηνά είσαι υπέροχη πάντα ❤
(Νοτ σο) Φαν φακτ: Λόγω κατάθλιψης είχα φτάσει 148 κιλά. Συνηλθα. Έκανα επέμβαση βαριατρικης στο στομάχι, έφτασα 89 κιλά (60 κιλά ελαφρύτερη) και ακόμη ένιωθα ότι είμαι πανχοντρη γιατί συνεκρινα τα μπούτια μου με τα μπούτια άλλων κοριτσιών με πολύ διαφορετικό σωματοτυπο από μένα. Δεν κερδίζεις ποτέ φίλε! Ποτέ! 😂😂
Σε αυτό το βίντεο Αθηνά μου είναι σαν να μιλάω εγώ για μένα και με στεναχωρεί γιατί ακόμα δεν μπορώ να με δεχτώ και νιώθω συνέχεια δυσφορία και πάντα στο παρασκήνιο τα κιλά μου. Δεν με αφήνουν να χαρώ τη στιγμή ή όταν χαίρομαι έρχεται ένα διαβολακι που μου λέει ναι αλλά τα κιλά; 😢
για να είμαι ειλικρινής, ξέρω ότι πολλά κορίτσια (πολλές θηλυκότητες γενικά) άρχισαν να νιώθουν άσχημα για το σώμα τους επειδή συνέκριναν πολύ τον εαυτό τους με τις κούκλες που έπαιζαν. για εμένα όμως ποτέ δεν ήταν έτσι. τις κούκλες μου, τις 'ζήλευα' γιατί είχαν μακριά και απαλά μαλλιά, πανέμορφα ρούχα και μπορούσαν να έχουν ένα σωρό περιπέτειες. τις ζήλευα επίσης για τα σπιτάκια, τα αυτοκινητάκια τους κλπ. άρχισα να νιώθω άσχημα με το σώμα μου, όταν στην προεφηβία, οι γονείς μου (κι άλλοι ενήλικες τριγύρω μου) έκαναν σχόλια του τύπου "α ωραία είσαι τώρα που έχασες μερικά κιλά" , "μπα, δεν θα κάνεις γυμναστική να χάσεις κανένα κιλό;" , "μικρό κοριτσάκι κι έχεις ραγάδες στα γόνατα, κρίμα" (που δεν ξέρω και πως προέκυψαν αυτές, και ήταν και σε φάση που είχα χάσει κιλά) αλλά κι όταν άκουγα από συνομήλικούς μου σχόλια του τύπου "ιου, πώς είσαι έτσι με σπυράκια;" , "τι χάλια που είναι τα μαλλιά σου, πήγαινε να τα ισιώσεις" κλπ και φυσικά, όλο αυτό το αρνητικό συναίσθημα, συνεχίστηκε όταν άρχισα να βλέπω πως αντιμετωπίζονταν άτομα που θεωρούταν όμορφα (κοινώς: είχαν pretty priviledge) και πως αντιμετωπίζονταν άτομα που δεν ταίριαζαν στα πρότυπα της ομορφιάς. στα 29 μου πλέον, είναι μια ανάμεικτη κατάσταση. πχ, τα μαλλιά μου πλέον τα αγαπάω και δεν υπάρχει περίπτωση να τα ισιώσω. δεν με ενθουσιάζει το γεγονός ότι έχω πάρει κιλά, αλλά δε με θλίβει κιόλας, γιατί λόγω θέματος υγείας, έχω ζήσει και το να πρέπει να είμαι με άπειρες στερήσεις σε ό,τι αφορά το φαγητό και δεν μού άρεσε καθόλου, οπότε απλά, δεν δίνω σημασία στα κιλά. η μύτη μου, δεν μού αρέσει και αν δεν ήμουν τόσο κότα, θα έκανα κινήσεις για να τη φτιάξω. οπότε ναι. κι αν κάτι εξακολουθεί να με πληγώνει πιο πολύ, είναι τα double standards και η διαφορά στη συμπεριφορά που θα αντιμετωπίσει ένα άτομο με pretty priviledge κι ένα άτομο που δεν το έχει, ή το έχει σε μικρότερο βαθμό. ελπίζω να βγάζουν νόημα όλα αυτά που λέω και συγνώμη για το σεντόνι!
Πόσα πολλά μου θύμισες από την παιδική μου ηλικία μέχρι τελευταία... Μια ζωή θυμάμαι να παλεύω με διατροφές (σχεδόν ποτέ υγιεινές) και γυμναστική και να αποτυγχάνω και να νιώθω σκατά. Πέρσι πρώτη φορά ασχολήθηκα με το να κάνω διατροφή για να φροντίσω τον εαυτό μου και να μάθω να τρώω πιο σωστά...και εντέλει έχασα και 12 κιλά, έφτασα πιο κάτω από στόχο που είχα τα τελευταία χρόνια ΚΑΙ ΠΑΛΙ θυμάμαι να με κοιτάω και να μην είμαι αυτό που έχω στο μυαλό μου... Δεν είμαστε μόνοι και ας ελπίσουμε στην εξάληψη αυτών των κακών συνηθειών και συμπεριφορών προς τον εαυτό μας... Κάπου ώπα ρε παιδί μου!
Θυμάμαι μια ζωή να προσπαθώ να ‘διπλώσω’ το μπράτσο μου με τέτοιο τρόπο ώστε να το κλέβω στις φωτογραφίες..ακόμα και τώρα που ομολογουμένως είμαι στα πιο αδύνατα μου πάντα θέλω αυτό το ριμαδι το μπράτσο σε μια καλύτερη εκδοχή.. από πάντα είχα θέμα με την εξωτερική εμφάνιση είτε ήταν τα κιλά, είτε ήταν τα στραβά δόντια κ ακόμη αργοτερα τα σιδεράκια, είτε ήταν τα πιο λίγα μαλλιά σε σχέση με άλλες κοπέλες που είχαν τα πλούσια μαλλιά, είτε τα γυαλιά γιατί πάντα ήμουν ο γυαλαμπουκας του σχολείου..πάντα κατι με ενοχλούσε πολλές φορές κ όλα μαζί.. πολύ άγχος για μια μικρή ψυχή
Εννοείται πως συμφωνώ με όλα.. από 13 χρονών(τώρα 40) ασχολούμαι με αυτό το θέμα να είμαι για χρόνια 57 κιλά και να γκρινιάζω και τώρα είμαι 69 και πασχίζω να κατέβω στα 60 με φόβο και τρόμο ότι και να τα φτάσω δε θα μπορέσω να τα διατηρήσω.. επίσης τα νούμερα των ρούχων με κάνουν έξαλλη.. έχω σορτς από 90s small nike που μου κάνει και 75 κιλά να έφτανα και τώρα στο small nike δεν μπαίνει ούτε η γάμπα μου.. τα large σε κάποιες μάρκες είναι αστεία δεν έμπαινα ούτε όταν ήμουν 60 κιλά. Ελπίζω να απελευθερούμε κάποια στιγμή και να είμαστε υγιείς όλες
Συμφωνώ φουλ στο ότι έχουμε τελείως πλασματική εικόνα για τον εαυτό μας και δεν βλέπουμε την πραγματικότητα, αλλά πολλές φορές και οι άλλοι που μας βλέπουν και μας δινουν feedback δεν έχουν. Το λέω σε περίπτωση που κάποιος στηρίζεται μόνο στα λόγια των άλλων είτε είναι θετικά είτε αρνητικά. Και το συνειδητοποίησα κι εγώ καλύτερα τώρα που είδα σε βίντεο γνωστής youtuber, που πάσχει από διατροφική διαταραχή και είναι ξεκάθαρα εμφανές, να της γράφουν τόσο αποπροσανατολιστικα σχόλια τα οποία εν τέλει κάνουν κακο στην ήδη διαστρεβλωμένη εικόνα που έχει η ίδια για τον εαυτό της. Και τα σχόλια ήταν άκρως θετικά. Το επισημαίνω απλά γιατί κι εγώ το συνειδητοποίησα αρκετά μεγάλη αυτό, και δεν το είχα σκεφτεί καν, αν δεν το μοιραζόταν η κοπέλα αυτή.
Υπέρβαρη από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου. Με αυξομειώσεις βάρους, διαταραγμένη σχέση με το φαγητό, γύρω στα 20 πέρασα σοβαρό εθισμό στη ζάχαρη και ΕΝΝΟΕΙΤΑΙ μόνιμη δυσφορία εικόνας. Πριν χρόνια έχασα 15 κιλά επειδή περνούσα μια φρικτή αρρώστια με μακρόχρονες νοσηλείες και βαριά φάρμακα. Το χειρότερο δεν είναι που μου έδιναν όλοι συγχαρητήρια για το αδυνάτισμα...αλλά που μου έδινα κι εγώ, που το μόνο που μπορούσα να σκεφτώ είναι, εντάξει, παραλίγο να π*θάνω, αλλά τουλάχιστον έκανα κορμάρα 😔και φοβόμουν μην τα ξαναπάρω. Spoiler alert, έγινα καλά και τα ξαναπήρα. Και τώρα παλεύω για την αυτοαποδοχή. ΠΟΤΕ μην ταυτίζετε την εικόνα ενός ανθρώπου με την υγεία του!! Ποτέ μην ταυτίζετε τα κιλά με κάτι καλό ή κάτι κακό. Είναι αφόρητο...
Ποσο δικιο εχεις. Χαιρομαι που τουλαχιστον εισαι καλα στην υγεια σου! Και ευχομαι μεσα απο την καρδια μου να τα βρεις με το μεσα σου και να το αγκαλιασεις! Προς το παρον μεγάλη αγκαλιά απο εμενα 🫂
Και αβαφη κούκλα είσαι,το θέμα πολυ τζιζ, νομίζω οτι η παρουσία ενός ειδικού θα ήταν χρήσιμη.δυστυχως είναι πολυ επικίνδυνο να διαλέξεις ψυχική υγεία η φυσική κατασταση.καλη εβδομάδα.
Δε ξερεις ποσο πολυ ταυτιστηκα με αυτο που ειπες για την περιοδο που χωρισες κ ησουν σκατα αλλα σκεφτοσουν οτι τουλαχιστον εισαι αδυνατη. Κ εγω ακριβως αυτα σκεφτομουν σε αντιστοιχη περιοδο κ μετα οταν ημουν καλυτερα αγχωνομουν μη τα ξαναπαρω
Εγώ εντωμεταξυ παθαίνω πολλές φορές το αντίθετο! Με βλέπω πχ στον καθρεφτη, μ'αρεσω οκ, δεν έχω κανένα θέμα, άντε να πω ένα "χμμ έχεις παχύνει λίγο αλλά δεν πειράζει είσαι juicy"...ΑΚΟΜΑ και σε φωτογραφίες μου αρέσω, και μετά από κάνα χρόνο-δύο, ειδικά αν εχει τύχει να χάσω κιλά στην πορεία, είμαι σε φάση "ΕΤΣΙ ΗΜΟΥΝ ΚΑΙ ΔΕΝ ΤΟ ΕΙΧΑ ΠΑΡΕΙ ΧΑΜΠΑΡΙ?"..που εντωμεταξυ μια χαρά ήμουν σε όλες τις περιπτώσεις, αλλά έχει ενδιαφέρον ότι το παθαίνω εκ των υστέρων, ΚΑΘΟΛΟΥ την στιγμή που το ζω, με αποτέλεσμα να έχει τύχει να έχω πάρει 10 κιλά, και εγώ να νιώθω -10 επειδή είμαι delulu 😂
Απο παντα πιο ανεπτυγμένη ,θα ελεγε κανείς,σε σχέση με ολα τα παιδιά της ηλικίας μου. Εκτη; πέμπτη; δημοτικού,πλησιαζουν τα γενέθλιά μου κ η μαμα μου ειχε τη φαεινη ιδεα να αγοράσει ρουχα για εκεινη τη μερα κ τι μου φερνει;;;; παντελόνι λαχανί με ασπρο σε τεράστιο καρό! ψυχολογικά χαλια εγω με το θεαμα κ καπακι να σχολιαζει"ναι ομως αν δεν ειχες τετοια μπουτια,θα φαινόταν καλύτερο" (μεσες-ακρες). Πρώτη γυμνασίου πια,εβλεπα τη ΣΚΙΑ μου μπροστά στο δρόμο κ λεγαμε με την αδερφή μου "μακαρι τα μπούτια μας να ηταν ετσι",την ωρα που συμπαικτριες στο βόλεϊ,τα σχολιαζαν κολακευτικά γιατι ηταν μακρια ισια χωρις κυτταρίτιδα. πλεον 38 σκέφτομαι τέτοια σκηνικα,με κάνω ταπ ταπ στον ώμο κ λεω αν είναι δυνατόν
1,5 ώρα πίρι πίρι! 1,5 ώρα Σαββατιάτικης αγκαλιάς! ❤
Θεώρησα πως αξίζει να είναι μπαμπάτσικο το σημερινό!
Ζούμε για τα μπαμπατσικα Αθήνα 🫶🏻@@athinoid_
Ταυτίστηκα όσο ποτέ άλλοτε! Κάθε ανάμνηση και μια κακή σκέψη για τον εαυτό μας! Απλή αφήγηση αλλά εξομολογητική, με νόημα βαθύ ❤🧡
Θα γίνω ο συνήγορος του διαβόλου προσθέτοντας ότι αποδοχή δεν σημαίνει συμβιβασμός και παραίτηση. Η δυσμορφία για το σώμα πρέπει να λειτουργήσει ως κινητήριος δύναμη για εκείνα τα μεγάλα βήματα (πχ, ψυχοθεραπεία, γυμναστήριο, καλή διατροφή) που θα μας οδηγήσουν στην καλύτερη εκδοχή του εαυτού μας.
@@iro3499 ♥️
Πόσο μόνη ΔΕ νιώθω σήμερα βλέποντας αυτό το βίντεο και διαβάζοντάς τα σχόλιά. Εύχομαι σε όλους ψυχική και σωματική υγεία από καρδιάς και δύναμη να κάνουμε μέσα μας χώρο να αγκαλιάσουμε ό,τι μας έχει πονέσει, να μας πάρουμε από το χέρι , να μας φροντίσουμε και να μας πούμε όμορφα πράγματα, όπως άλλοτε είχαμε ανάγκη να ακούσουμε από άλλους! Κι αυτή η αγκαλιά να είναι αρκετή. 🫂
Γλυκακι μου 🥹🥹🫂♥️
Είναι απίστευτο πόσο ίδια νιώθουμε όλοι και πόσο μόνοι νιώθουμε παρ όλα αυτά. Έβαλα και εγώ κιλά με αντικαταθλιπτικά γιατί για πρώτη φορά στη ζωή μου έτρωγα χωρίς τύψεις και τι ποιο σύνηθες πάχυνα. Μετά έκοψα τα αντικαταθλιπτικά γιατί δεν άντεχα άλλο να παχαίνω και τότε προέκυψε ένα χειρουργείο και για αρκετό καιρό δεν περπατούσα οπότε έβαλα κι άλλα κιλά. Ελάχιστες μέρες έδωσα κρεντιτς σε αυτό το σώμα που τα πέρασε όλα αυτά και πολλές περισσότερες το σύγκρινα-συγκρίνω με μια παλιότερη βερσιόν του, στο μυαλό μου πιο όμορφη, πιο αδύνατη, πιο λαμπερή. Αυτή η βερσιόν όμως δεν θα ξανά υπάρξει ποτέ γιατί είμαστε ζωντανοί οργανισμοί και αλλάζουμε μέρα με τη μέρα. Μπορεί να φτάσουμε να είμαστε πάλι στα ίδια κιλά με αυτά που έχουμε στο μυαλό μας σαν ιδανικά αλλά δεν θα είμαστε ποτε ξανα 22 χρονών όπως τότε και θα κοιτάμε πιθανές άσπρες τρίχες ή ριτιδες. Άρα η πάλη δεν θα σταματήσει ποτέ. Εύχομαι λοιπόν μια συμφιλίωση με το εδώ και τώρα που αναπάντεχα θα φέρει ένα όμορφο αύριο ❤
Εδω και τωρα ♥️🫂🥹
Δε συνηθιζω να σχολιάζω και δεν εχω προλάβει να το ακούσω καν ολοκληρο αλλα αυτο το ποντκαστ ειναι σαν μια αγκαλιά που με κανει να μη νιωθω μόνη καθώς εχω ταυτιστεί σχεδον με όλα. Οπότε θα ηθελα (έστω και διαδικτυακά) να επιστρέψω αυτη την αγκαλιά. Μια αγκαλια λοιπόν για την μικρή Αθηνουλα και μία για την Αθηνά του τώρα. Δεν ειμαστε μονες και μόνοι. Ευχαριστούμε 💘🫂🫶🏼
🥹🥹🥹 Μεγαλη αγκαλια 🫂
Μια τεράστια αγκαλιά για άλλη μια φορά !μιλάς στη καρδιά μου κάθε φορά !από μένα ένα μπράβο για όσα έχεις καταφέρει!είσαι δύναμη ❤
♥️🥹♥️
Πόσα χρόνια και πόσα άσχημα σχόλια έχω ακούσει γιατί πάντα πάντα είμαι +10 κιλά από το ιδανικό. Και τα έχανα και τα έπαιρνα πάλι. Η πλάκα είναι ότι αν οι άλλοι δεν μου έκαναν σχόλια , εγώ δεν ένιωθα ότι έχω κάποιο "πρόβλημα". Αλλά έγινα ένας άνθρωπος με τρομερά χαμηλή αυτοεκτίμηση και κόμπλεξ λόγω όσων άκουγα. Τώρα είναι καλύτερα. Αγκαλιά σε όλους ❤️
Αγκαλια μεγαλη ❤
Μετά από αυτό το βίντεο σ’αγαπώ λίγο περισσότερο! Πόσο μέσα στην ψυχή μου μίλησες …
Δεν έχω ταυτιστεί περισσότερο με βίντεο...🎉 Σε ευχαριστώ πολύ 🪻
🥹🥹🥹🫂
Μπράβο Αθηνά!! Θαυμάζω τόσο πολύ ότι καταφέρνεις να μοιράζεσαι τόσο ανοιχτά θέματα που συχνά ούτε στον εαυτό μας δε θέλουμε να παραδεχτούμε. Είσαι πολύ δυνατή! Το σώμα μας είναι εδώ για να μας βοηθάει να ζούμε μια ζωή όπως τη φανταζόμαστε και όχι για να μαυρίζει ωραίες στιγμές με δεύτερες σκέψεις για το πώς φαινόμαστε. Δυστυχώς όταν έχεις μεγαλώσει με την κοινωνία και ακόμα πιο σημαντικό την οικογένεια να υπολογίζει την αξία σου από την εικόνα σου, είναι πολύ δύσκολο να αλλάξεις το αφήγημα της σκέψης σου. Αλλά θα το καταφέρουμε! Ευχαριστούμε πολύ για το μοίρασμα.
ΕΓΩ ευχαριστω 🥹🫂♥️
Πολύ ενθαρρυντικό βίντεο, θεραπευτικός λόγος,ενα πιρι-πιρι αγκαλιά για όλους μας 💓💓part2 με εμπειρίες δικές μας να περιμένουμε??
Αμε γιατι οχι 🫂
Με ότι είπες ένιωσα 100% εγώ …. Σε ΟΛΑ. Τα είπες άψογα και έξω από τα δόντια. Ζω την απόλυτη ταύτιση. Σε ευχαριστούμε και μόνο που έκανες αυτό το υπέροχο βίντεο !
Εγω ευχαριστώ ♥️🫂
Δεν ξερω τι να πρωτο σχολιάσω απλα διαδικτιακη αγκαλια σε νιωθω❤❤
@@xristinaathanasiadi αγκαλιες πολλες ♥️
Πολύ πολύ inspirational πιρι πιρι. Και συμπληρωματικά προτείνω να δείτε την παράσταση «Στο σώμα της» ώστε να ολοκληρωθεί κάπως αυτό το «σπάσιμο» των στερεοτύπων και να δούμε όλα μας πιο φιλικά την εικόνα μας.
♥️♥️♥️
Ξεκλείδωσες πολλές αναμνήσεις μέσα μου, Αθηνά. Θυμάμαι από την Ε’ Δημοτικού ακόμη να κοιτάω τις συμμαθήτριες μου που είχαν εντελώς διαφορετική σωματοδομή από μένα, και να νιώθω απαίσια για το δικό μου σώμα. Σε συνδυασμό με χρόνια μαθημάτων μπαλέτου, στα οποία ήμουν από τις πιο «γεμάτες» του τμήματος (στην πραγματικότητα είχα ένα πολύ υγιές βάρος!), δεν μπορώ να θυμηθώ κάποια φάση της ζωής μου που να μη με απασχολούσε πώς έδειχνε το σώμα μου ή μην ένιωθα δυσφορία με αυτό. Όταν προέκυψε το trend με το Roman Empire, διαπίστωσα ότι το δικό μου είναι το πώς φαίνεται το σώμα μου! Σ’ ευχαριστώ γι’ αυτή την κουβέντα, αισθάνομαι λες και ακούω τον εαυτό μου.
Ειμαστε μαζι 🫂
Ταυτιστικα φοβερά με όσα είπες σε αυτό το βίντεο. Χαρακτηριστικά θυμήθηκα που ήμουνα ίσως 13 χρόνων και έκλαιγα απαρηγόρητα και έλεγα στον πατέρα μου ότι έχω κυτταρίτιδα στη γάμπα και τη ζούμπαγα και αυτός με κοίταζε σαν να ήμουν χαζό. Επίσης πριν 2 χρόνια ήμουν στη χειρότερη φάση της ζωής μου με άγχος και ιδεοληψίες και δεν έτρωγα, περνούσα όμως μπροστά απ' τον καθρέπτη και έλεγα να κοιτά τουλάχιστον χάνω βάρος. Και άπειρα αλλά παράδειγματα φυσικά. Είναι πολύ θλιβερό το ποσό τιμωρούμε τον εαυτό μας. Ευχαριστούμε για το βίντεο ελπίζω οι πιο νέες γενιές να απελευθερωθουνε επιτέλους από αυτή τη μανία με τα πρότυπα ομορφιάς και τη νιότη ❤
Σε αγκαλιαζω σφιχτα ♥️🫂
Απ τα πιο ωραια και παρηγορητικα βιντεο. Ευχαριστουμε😊
🥹🫂🧿
Είσαι τόσο γλυκός άνθρωπος και δεν σου αξίζει όλο αυτό που περνάς σε σχέση με το σώμα σου❤❤ Κάνε τα live σου και ζήσε το
♥️♥️
Αθήνα, η σημερινή θεματική με αγγίζει πάρα πολύ. Το βιώνω και εγώ φουλ στην καθημερινότητα μου. Με συγκίνησες πάρα πολύ και σε ευχαριστώ για ακόμη μια φορά…❤
@@constantinaandreou3787 ειμαστε μαζι σε αυτο ♥️
Είμαι τέσσερις μήνες gluten free απο δική μου επιλογή και πραγματικά μου λείπει ελάχιστα διατροφικά και αισθάνομαι υπέροχα. Κινούμαι καλύτερα, κοιμάμαι καλύτερα και συνεχίζουμε😍
Ασε γιατι εχω τεσσερις μερες που επαθα ΨΩΜΙ
@athinoid_ Το ψωμί παλεύεται. Η τυρόπιτα είναι η μεγάλη πληγή 😁
Καλησπέρα γλυκιά Αθηνά. Περίμενα αυτό το βίντεο με αγωνία, καθώς, όπως σου έγραψα και στο instagram, αντιμετώπιζα και συνεχίζω να αντιμετωπίζω ως γκέι άντρας, αυτή την εξαιρετικά επόδυνη συνθήκη της δυσφορίας σώματος. Δεν έχω παρακολουθήσει παρά ελάχιστα λεπτά, αλλά με άγγιξε ιδιαίτερα αυτό που είπες σχετικά με την αίσθηση της κοιλιάς όταν ξάπλωνες. Θα ήθελα να μοιραστώ μια παρόμοια εμπειρία. Ύστερα από μια τρομερή ερωτική απογοήτευση στην πόλη όπου σπούδαζα (ουσιαστικά κάποιος με έπεισε να του αποκαλύψω τα συναισθήματα μου για εκείνον, πετώντας το "τυράκι" ότι είναι αμοιβαία, με αποτέλεσμα όταν του το είπα μου είπε: Ούπς! Λάθος κατάλαβες, σε βλέπω σαν φίλο), ξεκίνησε ένα μπαράζ αφόρητων συναισθημάτων. Θυμάμαι τότε είχα ένα μονό κρεβάτι και κάθε φορά που ξάπλωνα, νόμιζα ότι ξεχείλιζε το σώμα μου αριστερά και δεξιά. Σιχαινόμουν τόσο πολύ το σώμα μου, καθώς πίστευα ότι ο προαναφερόμενος νάρκισσος με απέρριψε επειδή ήμουν παχύς, που έφτανα σε σημείο να κάνω αυτοκαταστροφικές σκέψεις. Έκανα μπάνιο πολλές φορές την ημέρα, γιατί ένιωθα ότι έχω γλίτσα πάνω μου και φυσικά τότε ξεκίνησαν και τα υπερφαγικά επεισόδια. Οπότε μπράβο που ανοίγεις ένα τόσο σπουδαίο σώμα και θα ήθελα πολύ να επικοινωνούσα μαζί σου, αν το θες κι εσύ φυσικά. Με αγάπη Άγγελος.
Καλε μου Αγγελε 🥲 Λυπαμαι που ταλαιπωρηθηκες τοσο κι ευχομαι το συντομοτερο δυνατο να ησυχασει το μεσα σου ♥️
Όπως πάντα μίλησες στην καρδουλιτσα μου ❤❤❤σε ευχαριστώ πολύ Αθηνουλα μου ❤
Γλυκακι μου ❤
ένα τόσο παγκόσμια σιωπηλό και ταυτόχρονα βροντερό θέμα. τόσο σιωπηλό που με μια πολύ καλή μου φίλη εχουμε την ίδια ανασφάλεια (μπούτια, κοιλιά, μάγουλα) και προχθές πρώτη φορά εκφράσαμε την κοινή μας αυτή ανασφάλεια, με μεγάλη ενοχή. ταυτόχρονα μιλάμε για 2 ανθρώπους φανέρα αδύνατους που απλά έτυχε το διάστημα αυτό να πάρουμε από 2 κιλά, τα οποία μας έχουν τσακίσει την ψυχολογία. και ενω γνωστικά ξέρουμε ότι αυτό ειναι κουτό που σκεφτόμαστε, το σαράκι ότι είναι κατάτι διαφορετική πλεον η εικόνα μας από αυτή που εμμονικά έχουμε στο μυαλό μας, μας διαλύει. και αν δεν το λέγαμε φωναχτά η μια στην άλλη δε θα γνώριζε ποτέ καμιά μας αυτή μας τη δυσκολία
🥹🥹🥹 ευτυχως που το ειπατε ❤
Ρε Αθηνά! ❤ Μιλάς πάντα στις ψυχές μας.
🥹🫂♥️
Πόσο αλήθεια όσα είπες!!! Πολύ ωραίο βίντεο Μπραβοοοοο Αθήνα ❤
Σε ευχαριστω πολυ ♥️🥹
Είχα μπει σήμερα 3 φορές στο UA-cam για να δω αν ανέβηκε το βίντεο μετά το χθεσινό στορυ .
Έφτασε αυτή η στιγμή για την δεύτερη ψυχοθεραπεία της εβδομαδας ❤
Καλο μουυυυυ
Αθηνούλα ❤ ευχαριστούμε ❤ τίποτα άλλο ❤
@@vera_skg εγω ♥️
Είμαστε όλες Paola μπράτσο
@@TheIoanna7miou 🤣🤣🤣
@@TheIoanna7miou καιρος να τα αγαπησουμε!
Το βιντεο που χρειαζομουν 🤍
♥️🫂
Ούτε κατάλαβα πως πέρασε 1.30 ώρα! Ειπώθηκαν μεγάλες αλήθειες . Στέλνω πολλή αγάπη ❤❤❤
Αγαπη κι αγκαλιες ♥️
Βρίσκομαι στο σωστό μέρος. Team αχλαδάκι! Μέση S και γλουτοί L/XL εδώ!
Αχλαδακι αγαπαμε πολυ ♥️
βλέπω πιρι πιρι ποντκαστ και το πατάω! τόσο απλά χαχα! σαγαπάμε!❤
Γλυκακιιι
Φεύγουμε από Τόκιο και πετάμε για Βιετνάμ, 6:30 ώρες πτήση και τόση ώρα έχω καρφώσει τα μάτια μου στο download μήπως και δεν προλάβει να κατέβει!!
ουαου καλο ταξιδι!
♥️♥️♥️♥️
Σχολάς, βλέπεις πως ανέβηκε πίρι πίρι, δε ψάχνεις κάτι άλλο. Πατάς αναπαραγωγή κ καλό μπανάκι 🤞
Αωωωω
🌸🌸🌸
ακριβως το ιδιο κ εγω χθες 😂
Σχόλιο νο1: θα φανεί αστείο, αλλά σκεφτείτε μια γάτα (ή και οποιοδήποτε φαντάζομαι ζώο) πόσο δεν νοιάζεται αν έχει πατσοκοιλα και πόσο χαρούμενη είναι!
Σχόλιο νο2: όπως έχει ειπωθεί σε μια ταινία, όταν σκέφτεσαι την εικόνα σου δίπλα σε έναν άντρα πχ (ή οποιοδήποτε άλλο φυλο) σκέψου ότι είσαι γυμνή δίπλα του, έχει κερδίσει το λαχείο, δεν τον ενδιαφέρει ό,τι εσύ μπορεί να θεωρείς άσχημο απάνω σου. Αν νοιάζεται, φύγετε μακριά!
❤️❤️❤️
Μου αρεσει ο τροπος σκεψης σου:)
Μεγάλη αγκαλιά ❤
Μεγαλη ♥️
Ρε φιλε τι τραβαμε ολες μαζι❤
@@tablelamp801 αντε ντεεε
Επίσης Αθηνά μου ήσουν είσαι κ θα είσαι μια κούκλα πανέξυπνη κ ταλαντούχα! Αγαπήσου!❤❤❤❤ σε παραδέχομαι !!!!
❤❤❤
Όταν ήμουν στην εφηβεία και ειδικά όσο πλησίαζα προς τη γ λυκείου είχα πάθει στεναχωρη εμμονή με το γεγονός ότι το στήθος μου ήταν πλάκα. Εννοείται ότι υπήρχαν και τα αντίστοιχα σχόλια από συμμαθητές κλπ που σε εκείνη τη περίοδο με επηρεαζαν, βλέποντας και τις συμμαθητριες μου που όλες λίγο ή πολύ είχαν αναπτύξει στήθος. Σήμερα έξω έχω γίνει και μητέρα το στήθος μου είναι ακόμα πλάκα, δε με πειράζει καθόλου, πότε κανένας ερωτικός σύντροφος από οσουσ έχω παρευρεθεί δεν είχε πρόβλημα με αυτό και εγώ πλέον αυτόσαρκαζομαι αληθινά και πότε δε θα ήθελα να κάνω κάτι για να αλλάξω το μικρό στητο μου στήθος. Αυτό το γράφω για όλες τις κοπέλες που είναι σε αυτή την ηλικια και σκέφτονται τα ίδια, ότι ο κάθε άνθρωπος είναι όμορφος έτσι όπως είναι και πως αυτό που άρα δικά μας Ματια τη συγκεκριμένη χρονική στιγμή φαίνεται το πιο άσχημο του κόσμου, στα μάτια κάποιου ή κάποιων άλλων είναι το πιο όμορφο.
Όχι μόνο έμεινα μέχρι το τέλος, αλλά όταν έκανα κάτι και έχανα δύο προτάσεις σου, ξαναγυρνούσα για να τις ακούσω. Μίλησες για την ζωή μου όλη μέχρι τα 48 που βρίσκομαι τώρα, με έναν εντελώς διαφορετικό σωματότυπο από τον δικό σου, αλλά με τόσο ίδιες σκέψεις. Φωτογραφίες για μία μεγάλη περίοδο της ζωής μου δεν έβγαζα για κανέναν λόγο, μέχρι και στο γάμο μου ήθελα να έχω όσο το δυνατόν λιγότερες. Ακόμα εξακολουθώ να μην μου αρέσω σε καμία αλλά τώρα προσπαθώ να εστιάζω στο πώς νιώθω μέσα μου. Γιατί αυτό κατευθύνει τα πάντα.
Σε αγκαλιαζω ♥️🫂
Αγαπώ απλά❤
♥️🥹
Δεν το έχω ακούσει ακόμη ολόκληρο το Podcast. Είμαι 31 στα 32. Μια ζωή να προσπαθήσω να πείσω τον εαυτό μου ότι ένας αριθμός στη ζυγαριά δεν πρέπει να με καθορίζει. Κοιτάζω παλαιότερες φωτογραφίες και ανασέρνω στη μνήμη μου τις σκέψεις μου όλων αυτών των ετών: «πρέπει να αδυνατίσω», «είμαι χοντρή», «έχω ακόμη κάποια κιλά να χάσω», «να χάσω την κοιλιά/ τον κώλο/ το στήθος». Τώρα συνειδητοποιώ ότι ήμουν αδύνατη, ήμουν όμορφη, ήμουν φρέσκια, ήμουν υγιής. (Φυσικά έχουν υπάρξει περίοδοι που δεν ήμουν υγιής, διότι είχα χάσει πολλά κιλά/ είχα πάρει κιλά- πλέον έχω μια πιο εξισορροπημένη σχέση με το φαγητό.) Συλλογίζομαι όλες τις στιγμές ανασφάλειας και έλλειψης αυτοπεποίθησης, όλα αυτά τα συναισθήματα που με κατέκλυζαν. Μετανιώνω οικτρά που αντί να απολαμβάνω το καλοκαίρι μου/ τη ζωή μου, με απασχολούσε να μη φάω πολύ, πόσο μάλλον παγωτά, να κρύβω την κοιλιά μου, το σώμα μου… Μια ζωή να αισθάνομαι ανεπαρκής. Δυστυχώς, ακόμη υπάρχουν αυτές οι σκέψεις. Τουλάχιστον προσπαθώ να τις ελέγχω και να τις αποδομώ. Σε μια εσωτερική αναζήτηση για ποιό λόγο είχα συνέχεια τέτοιες σκέψεις: πέρα από τα ερεθίσματα των περιοδικών/ της τηλεόρασης/ της κοινωνίας, ανέσυρα τις συζητήσεις της μητέρας μου με τις φίλες: κάθε χρόνο μιλούσαν για μια καινούρια δίαιτα που ήταν στη μόδα, την είχαν δοκιμάσει και είχε λειτουργήσει… ο τρόπος με τον οποίο η μητέρα μου αναφερόταν στο σώμα της, πώς ο πατέρας μου χαρακτήριζε το σώμα παχύτερων γυναικών (ή και ανθρώπων), όμως δεν ασκούσε κριτική στη δική του κοιλιά ή δε συζητούσε ποτέ με τους φίλους του για τα κιλά τους…
@@pavlova4201 ειναι πολυ βαθυ ολο αυτο! Αλλα εχω την αισθηση οτι υπαρχει φως εκει εξω!
Αθηνουλα σε αγαπω.. δε ξερω πως αλλιως να εκφραστω για αυτο το βίντεο.. ημουν μια κανονικα αδυνατη κοπελα και μετα απο 6 χρονια εξωσωματικων κατι χειρουργεια και φυσικα καταθλιψη και κρίσεις πανικου εχω παρει παρα πολλα κιλα και ολοι το σχολιάζουν... τελικα εκανα 2 μωρα (δίδυμα) με εγκυμοσύνη αστα να πανε και γέννα τυπου φτηνα τη γλιτώσαμε προσπαθώ πολυ να μη κρινω το σωμα μου και να θυμαμαι τα οσα περασε.. και εγω αλλαξα αντικαταθληπτικα γιατι πηρα στα ηδη αρκετά που ειχα αλλα 16 κιλά ❤ομως η καινούρια αγωγη δε με πιάνει... και ειμαι χάλια..😢. Σε ευχαριστώ για οσα μοιράστηκες.. και μακαρι τα παιδια μου να μπορουσαν να ακουσουν και να καταλαβουν απο τωρα οσα ειπες.. θα προσπαθήσω πολυ ομως να τους τα δωσω να τα καταλαβουν εγω❤
Στελνω μεγαλη αγκαλια! Πραγματικα δεν ειναι απλο ολο αυτο σε κανενα επιπεδο! Δες τον εαυτο σου μεσα απ τα ματια των παιδιων σου που σ αγαπανε και σε βρισκουν υπεροχη σε οποιο σχημα και μεγεθος βρεθεις ❤
Share σε όλες τις φίλες μου. Πρέπει να ξεκινήσουμε να μιλάμε για όλα αυτά που μας απασχολούν όλους/όλες/όλα!
Σ'ευχαριστούμε που γίνεσαι ευάλωτη για να μας βοηθάς. Δεν το θεωρούμε καθόλου δεδομένο 😉
Ειμαστε μαζι σε αυτο 🫂🫂🫂
Συμπάσχουσα με στρουμπουλα μπράτσα ακόμα και στα πιο αδυνατά μου. Σε ΚΑΘΕ φωτογρφία μου φαινονταν γιγάντια, ωσπου αποφασισμένη πια να το κανω embrace εκανα τατουαζ ένα μικρό φρατζολάκι στο μπράτσο μου (παρατσούκλι που του εχει βγάλει φίλη μου). γιατί άλλωστε σε ποιον δεν αρέσει ένα αχνιστό φρατζολάκι ψωμί :) Θέλει καιρό η συνειδητοποίηση και η αποδοχή ακόμα και με τις καλύτερες βάσεις.😶🌫
Πόσο άδικα μας φερόμαστε.Έχεις πολύ δίκιο σε όσα λες. Το κόλπο με το μικρό παιδάκι το έχω βάλει κοντά 1 χρόνο σε εφαρμογή και λειτουργεί....Λειτουργεί γιατί σε ένα 3χρονο δε θα μιλούσαμε έτσι, δε θα συμπετιφετόμασταν τόσο σκληρά. Θέλει επιμονή και αγάπη.
Αθηνά είσαι υπέροχη πάντα ❤
Ο δρομος ειναι μακρυς αλλα εδω ειμαστε να τον διανυσουμε ♥️
Αθηνά❤
(Νοτ σο) Φαν φακτ: Λόγω κατάθλιψης είχα φτάσει 148 κιλά. Συνηλθα. Έκανα επέμβαση βαριατρικης στο στομάχι, έφτασα 89 κιλά (60 κιλά ελαφρύτερη) και ακόμη ένιωθα ότι είμαι πανχοντρη γιατί συνεκρινα τα μπούτια μου με τα μπούτια άλλων κοριτσιών με πολύ διαφορετικό σωματοτυπο από μένα. Δεν κερδίζεις ποτέ φίλε! Ποτέ! 😂😂
@@Cynicism89 🥹🥹🥹
Σε αυτό το βίντεο Αθηνά μου είναι σαν να μιλάω εγώ για μένα και με στεναχωρεί γιατί ακόμα δεν μπορώ να με δεχτώ και νιώθω συνέχεια δυσφορία και πάντα στο παρασκήνιο τα κιλά μου. Δεν με αφήνουν να χαρώ τη στιγμή ή όταν χαίρομαι έρχεται ένα διαβολακι που μου λέει ναι αλλά τα κιλά; 😢
Θελει πολλη δουλεια να φυγει το δαιμονι!! Αλλα θα το διωξουμε!
@1:10:50 😍 Σίριουσλι.
♥️
για να είμαι ειλικρινής, ξέρω ότι πολλά κορίτσια (πολλές θηλυκότητες γενικά) άρχισαν να νιώθουν άσχημα για το σώμα τους επειδή συνέκριναν πολύ τον εαυτό τους με τις κούκλες που έπαιζαν. για εμένα όμως ποτέ δεν ήταν έτσι. τις κούκλες μου, τις 'ζήλευα' γιατί είχαν μακριά και απαλά μαλλιά, πανέμορφα ρούχα και μπορούσαν να έχουν ένα σωρό περιπέτειες. τις ζήλευα επίσης για τα σπιτάκια, τα αυτοκινητάκια τους κλπ.
άρχισα να νιώθω άσχημα με το σώμα μου, όταν στην προεφηβία, οι γονείς μου (κι άλλοι ενήλικες τριγύρω μου) έκαναν σχόλια του τύπου "α ωραία είσαι τώρα που έχασες μερικά κιλά" , "μπα, δεν θα κάνεις γυμναστική να χάσεις κανένα κιλό;" , "μικρό κοριτσάκι κι έχεις ραγάδες στα γόνατα, κρίμα" (που δεν ξέρω και πως προέκυψαν αυτές, και ήταν και σε φάση που είχα χάσει κιλά) αλλά κι όταν άκουγα από συνομήλικούς μου σχόλια του τύπου "ιου, πώς είσαι έτσι με σπυράκια;" , "τι χάλια που είναι τα μαλλιά σου, πήγαινε να τα ισιώσεις" κλπ
και φυσικά, όλο αυτό το αρνητικό συναίσθημα, συνεχίστηκε όταν άρχισα να βλέπω πως αντιμετωπίζονταν άτομα που θεωρούταν όμορφα (κοινώς: είχαν pretty priviledge) και πως αντιμετωπίζονταν άτομα που δεν ταίριαζαν στα πρότυπα της ομορφιάς.
στα 29 μου πλέον, είναι μια ανάμεικτη κατάσταση.
πχ, τα μαλλιά μου πλέον τα αγαπάω και δεν υπάρχει περίπτωση να τα ισιώσω. δεν με ενθουσιάζει το γεγονός ότι έχω πάρει κιλά, αλλά δε με θλίβει κιόλας, γιατί λόγω θέματος υγείας, έχω ζήσει και το να πρέπει να είμαι με άπειρες στερήσεις σε ό,τι αφορά το φαγητό και δεν μού άρεσε καθόλου, οπότε απλά, δεν δίνω σημασία στα κιλά. η μύτη μου, δεν μού αρέσει και αν δεν ήμουν τόσο κότα, θα έκανα κινήσεις για να τη φτιάξω. οπότε ναι.
κι αν κάτι εξακολουθεί να με πληγώνει πιο πολύ, είναι τα double standards και η διαφορά στη συμπεριφορά που θα αντιμετωπίσει ένα άτομο με pretty priviledge κι ένα άτομο που δεν το έχει, ή το έχει σε μικρότερο βαθμό.
ελπίζω να βγάζουν νόημα όλα αυτά που λέω και συγνώμη για το σεντόνι!
Yeah, yeah, yeah (ohh), yeah
Wheeeere have beeeeen all of my liiiife liiiife .
@@Etotolu 🥹🥹🥹
Μπορει ολος ο κοσμος να γεμισει Αθηνουλες παρακαλω??Σε ευχαριστουμε για ολα❤🩹
🥹😭🥹😭
Πόσα πολλά μου θύμισες από την παιδική μου ηλικία μέχρι τελευταία...
Μια ζωή θυμάμαι να παλεύω με διατροφές (σχεδόν ποτέ υγιεινές) και γυμναστική και να αποτυγχάνω και να νιώθω σκατά.
Πέρσι πρώτη φορά ασχολήθηκα με το να κάνω διατροφή για να φροντίσω τον εαυτό μου και να μάθω να τρώω πιο σωστά...και εντέλει έχασα και 12 κιλά, έφτασα πιο κάτω από στόχο που είχα τα τελευταία χρόνια ΚΑΙ ΠΑΛΙ θυμάμαι να με κοιτάω και να μην είμαι αυτό που έχω στο μυαλό μου...
Δεν είμαστε μόνοι και ας ελπίσουμε στην εξάληψη αυτών των κακών συνηθειών και συμπεριφορών προς τον εαυτό μας...
Κάπου ώπα ρε παιδί μου!
Αγκαλιες πολλες και θα τα καταφερουμε!
Θυμάμαι μια ζωή να προσπαθώ να ‘διπλώσω’ το μπράτσο μου με τέτοιο τρόπο ώστε να το κλέβω στις φωτογραφίες..ακόμα και τώρα που ομολογουμένως είμαι στα πιο αδύνατα μου πάντα θέλω αυτό το ριμαδι το μπράτσο σε μια καλύτερη εκδοχή.. από πάντα είχα θέμα με την εξωτερική εμφάνιση είτε ήταν τα κιλά, είτε ήταν τα στραβά δόντια κ ακόμη αργοτερα τα σιδεράκια, είτε ήταν τα πιο λίγα μαλλιά σε σχέση με άλλες κοπέλες που είχαν τα πλούσια μαλλιά, είτε τα γυαλιά γιατί πάντα ήμουν ο γυαλαμπουκας του σχολείου..πάντα κατι με ενοχλούσε πολλές φορές κ όλα μαζί.. πολύ άγχος για μια μικρή ψυχή
🥹🥹🥹🫂
Εννοείται πως συμφωνώ με όλα.. από 13 χρονών(τώρα 40) ασχολούμαι με αυτό το θέμα να είμαι για χρόνια 57 κιλά και να γκρινιάζω και τώρα είμαι 69 και πασχίζω να κατέβω στα 60 με φόβο και τρόμο ότι και να τα φτάσω δε θα μπορέσω να τα διατηρήσω.. επίσης τα νούμερα των ρούχων με κάνουν έξαλλη.. έχω σορτς από 90s small nike που μου κάνει και 75 κιλά να έφτανα και τώρα στο small nike δεν μπαίνει ούτε η γάμπα μου.. τα large σε κάποιες μάρκες είναι αστεία δεν έμπαινα ούτε όταν ήμουν 60 κιλά. Ελπίζω να απελευθερούμε κάποια στιγμή και να είμαστε υγιείς όλες
Θα τα καταφερουμε 🫂♥️
❤❤❤
@@ZoiKon. ♥️
Συμφωνώ φουλ στο ότι έχουμε τελείως πλασματική εικόνα για τον εαυτό μας και δεν βλέπουμε την πραγματικότητα, αλλά πολλές φορές και οι άλλοι που μας βλέπουν και μας δινουν feedback δεν έχουν. Το λέω σε περίπτωση που κάποιος στηρίζεται μόνο στα λόγια των άλλων είτε είναι θετικά είτε αρνητικά. Και το συνειδητοποίησα κι εγώ καλύτερα τώρα που είδα σε βίντεο γνωστής youtuber, που πάσχει από διατροφική διαταραχή και είναι ξεκάθαρα εμφανές, να της γράφουν τόσο αποπροσανατολιστικα σχόλια τα οποία εν τέλει κάνουν κακο στην ήδη διαστρεβλωμένη εικόνα που έχει η ίδια για τον εαυτό της. Και τα σχόλια ήταν άκρως θετικά. Το επισημαίνω απλά γιατί κι εγώ το συνειδητοποίησα αρκετά μεγάλη αυτό, και δεν το είχα σκεφτεί καν, αν δεν το μοιραζόταν η κοπέλα αυτή.
@@iolibiri7586 ♥️
Διαβάζω τον τίτλο και σκέφτομαι "ουπς ... Αουτς... Πφ..."
@@eleannadalla244 🥹🥹🥹
Υπέρβαρη από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου. Με αυξομειώσεις βάρους, διαταραγμένη σχέση με το φαγητό, γύρω στα 20 πέρασα σοβαρό εθισμό στη ζάχαρη και ΕΝΝΟΕΙΤΑΙ μόνιμη δυσφορία εικόνας. Πριν χρόνια έχασα 15 κιλά επειδή περνούσα μια φρικτή αρρώστια με μακρόχρονες νοσηλείες και βαριά φάρμακα. Το χειρότερο δεν είναι που μου έδιναν όλοι συγχαρητήρια για το αδυνάτισμα...αλλά που μου έδινα κι εγώ, που το μόνο που μπορούσα να σκεφτώ είναι, εντάξει, παραλίγο να π*θάνω, αλλά τουλάχιστον έκανα κορμάρα 😔και φοβόμουν μην τα ξαναπάρω. Spoiler alert, έγινα καλά και τα ξαναπήρα. Και τώρα παλεύω για την αυτοαποδοχή.
ΠΟΤΕ μην ταυτίζετε την εικόνα ενός ανθρώπου με την υγεία του!! Ποτέ μην ταυτίζετε τα κιλά με κάτι καλό ή κάτι κακό. Είναι αφόρητο...
Ποσο δικιο εχεις. Χαιρομαι που τουλαχιστον εισαι καλα στην υγεια σου! Και ευχομαι μεσα απο την καρδια μου να τα βρεις με το μεσα σου και να το αγκαλιασεις! Προς το παρον μεγάλη αγκαλιά απο εμενα 🫂
@athinoid_ Σε ευχαριστώ πολύ! Τα podcasts σου είναι βάλσαμο❤️
Afros perase h 1,5 writsa! Egw lew na mhn kaneis edit katholou!
Χαχαχα ❤
Οριακα θελω να κλαψω με την τοση ταύτιση ....
@@elena-lilianamunteanu4580 🥹🫂
Ταυτίστηκα.
❤
☺️☺️
❤❤❤❤❤❤❤
❤
💚💚💚
@@demetriapapad ♥️
❤😮💨
🫂♥️
Αχ ρε Αθήνα... τόσο αληθινά κ ανθρώπινα τα είπες. Αχ...😢
♥️🥹🫂
Αχ ❤️🩹
♥️
Και αβαφη κούκλα είσαι,το θέμα πολυ τζιζ, νομίζω οτι η παρουσία ενός ειδικού θα ήταν χρήσιμη.δυστυχως είναι πολυ επικίνδυνο να διαλέξεις ψυχική υγεία η φυσική κατασταση.καλη εβδομάδα.
Θεωρητικα θα επρεπε να πανε μαζι αυτα τα δυο 🥹
💗💞🩷
@@rafailinastrati3535 ♥️♥️
Δε ξερεις ποσο πολυ ταυτιστηκα με αυτο που ειπες για την περιοδο που χωρισες κ ησουν σκατα αλλα σκεφτοσουν οτι τουλαχιστον εισαι αδυνατη. Κ εγω ακριβως αυτα σκεφτομουν σε αντιστοιχη περιοδο κ μετα οταν ημουν καλυτερα αγχωνομουν μη τα ξαναπαρω
Τι τραβαμεε 🥲🫂
Εγώ εντωμεταξυ παθαίνω πολλές φορές το αντίθετο! Με βλέπω πχ στον καθρεφτη, μ'αρεσω οκ, δεν έχω κανένα θέμα, άντε να πω ένα "χμμ έχεις παχύνει λίγο αλλά δεν πειράζει είσαι juicy"...ΑΚΟΜΑ και σε φωτογραφίες μου αρέσω, και μετά από κάνα χρόνο-δύο, ειδικά αν εχει τύχει να χάσω κιλά στην πορεία, είμαι σε φάση "ΕΤΣΙ ΗΜΟΥΝ ΚΑΙ ΔΕΝ ΤΟ ΕΙΧΑ ΠΑΡΕΙ ΧΑΜΠΑΡΙ?"..που εντωμεταξυ μια χαρά ήμουν σε όλες τις περιπτώσεις, αλλά έχει ενδιαφέρον ότι το παθαίνω εκ των υστέρων, ΚΑΘΟΛΟΥ την στιγμή που το ζω, με αποτέλεσμα να έχει τύχει να έχω πάρει 10 κιλά, και εγώ να νιώθω -10 επειδή είμαι delulu 😂
Ντελουλου ιζ δε σολουλου δε λενε; ♥️♥️
Απο παντα πιο ανεπτυγμένη ,θα ελεγε κανείς,σε σχέση με ολα τα παιδιά της ηλικίας μου. Εκτη; πέμπτη; δημοτικού,πλησιαζουν τα γενέθλιά μου κ η μαμα μου ειχε τη φαεινη ιδεα να αγοράσει ρουχα για εκεινη τη μερα κ τι μου φερνει;;;; παντελόνι λαχανί με ασπρο σε τεράστιο καρό! ψυχολογικά χαλια εγω με το θεαμα κ καπακι να σχολιαζει"ναι ομως αν δεν ειχες τετοια μπουτια,θα φαινόταν καλύτερο" (μεσες-ακρες). Πρώτη γυμνασίου πια,εβλεπα τη ΣΚΙΑ μου μπροστά στο δρόμο κ λεγαμε με την αδερφή μου "μακαρι τα μπούτια μας να ηταν ετσι",την ωρα που συμπαικτριες στο βόλεϊ,τα σχολιαζαν κολακευτικά γιατι ηταν μακρια ισια χωρις κυτταρίτιδα. πλεον 38 σκέφτομαι τέτοια σκηνικα,με κάνω ταπ ταπ στον ώμο κ λεω αν είναι δυνατόν
ΤΟ ΛΑΧΑΝΙ ΠΑΝΤΕΛΟΝΙ ΔΕ ΘΑ ΕΔΕΙΧΝΕ ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΣΕ ΚΑΝΕΝΑ ΜΠΟΥΤΙ. ΤΟ ΕΙΠΑ 🫂
❤❤❤
♥️
❤
@@marionn554 ♥️
❤
♥️🫂
❤❤❤❤
♥️
❤
❤