Σχόλιο από ένα φόρουμ που έγραφαν για τις εμπειρίες τους με οριακούς. Τα άτομα αυτά ποτέ δεν θα ξεκινήσουν μια σχέση εάν πρώτα δεν βεβαιωθούν ότι η "άλλη πλευρά" θα τους ερωτευτεί. Δεν ρισκάρουν με τέτοια διότι ο φόβος της εγκατάλειψης είναι τεράστιος. Στην αρχή εξιδανικεύουν τον άλλο σε απίστευτο βαθμό. Πχ "έναν άνθρωπο σαν εσένα περίμενα σε όλη μου την ζωή", "σε θαυμάζω, σε καμαρώνω", " κανείς δεν με έχει πηδήξει καλύτερα ποτέ πριν", "είσαι ο πιο σημαντικός που πέρασε από την ζωή μου", "σε κανέναν άλλο δεν έχω ανοιχτεί όσο μαζί σου" και άλλα παρόμοια. Τότε είναι και η στιγμή που σου "πασάρουν" γλυκά -γλυκά το προσωπικό τους δράμα φορτώνοντας έτσι ανεπαίσθητα το βάρος της ύπαρξής τους στους ώμους σου. Αυτό το "πασάρισμα" καλύπτει κυρίως δύο ανάγκες 1. την ολοκλήρωση της εξιδανίκευσης 2. την μεταβίβαση της ευθύνης και την μείωση της ενοχικότητας όταν θα συμβεί η εγκατάλειψη που είναι δεδομένη (το ήξερες ή σου είχα πει από την αρχή ποια είμαι) τίποτα δεν είναι τυχαίο και όλα γίνονται ασυνείδητα. Η ευθύνη τώρα είναι επάνω σου χωρίς να το ξέρεις. Αλλά εσύ νοιώθει ήδη Θεός, εκεί θα κωλώσεις? Εξάλλου το κορίτσι σε αγαπάει τι έχεις να φοβηθείς? Η δύναμη της αγάπης είναι τεράστια. Θα είσαι εκεί γι'αυτήν και το εννοείς. Μόλις αισθανθούν κάποια αλλαγή συμπεριφοράς "ύποπτη" προτιμούν να φύγουν πρώτοι. Το κάθε τι που δεν τους αρέσει ή μάλλον που τους ξυπνάει τον τεράστιο φόβο που κρύβουν μέσα τους, είναι λόγος εγκατάλειψης. Πως όμως να παρατήσεις χωρίς ουσιαστικό λόγο, έναν άνθρωπο που τον έχεις θεοποιήσει πριν χωρίς ενοχές;- Διότι συνήθως είναι και τρομερά ενοχικοί.- Είναι απλό. Ενοχοποιείς τον άλλον. Όλο και κάποιος λόγος θα υπάρχει. Κανείς δεν είναι τέλειος εξάλλου. Το κάθε τι χρησιμοποιείται, ούτε καρφίτσα πέφτει κάτω, η κάθε φράση, η κάθε χειρονομία, όλα περνούν από επεξεργασία. Αρχίζεις και νοιώθεις ότι κάτι δεν πάει καλά αλλά δυσκολεύεσαι να αντιδράσεις. Την μία νοιώθεις βασιλιάς, την άλλη ζητιάνος. Αυτή η εναλλαγή σε σκοτώνει. Προσπαθείς να καταλάβεις, να βάλεις την λογική σου σε λειτουργία, να κατανοήσεις. Μάταιο. Αρχίζεις και αντιδράς. Έχεις θυμό μέσα σου που δεν εκφράζεται γιατί φοβάσαι την αντίδραση της και τον καταπνίγεις. Το νοιώθεις ότι θα σε παρατήσει για λιγότερο σημαντικούς λόγους, που να θυμώσεις κιόλας. Εάν δεν έχεις τα κότσια να φύγεις θα αρχίσεις να αντιδράς μέσο του παράπονου και της γκρίνιας, διότι είναι η μόνη ισχύς που σου έχει απομείνει μέσο της αδυναμίας σου. Θέλεις να νοιώσεις πάλι βασιλιάς. Θα έδινες τα πάντα γι'αυτό. Οι ρόλοι πλέον έχουν αντιστραφεί. Έχεις αρχίσει να κάνεις λάθη πάνω στην συναισθηματική σου σύγχυση και αυτό είναι κάτι που θα πληρώσεις ακριβά! Το τέλος θα σε βρει να κλαις μπροστά σε μια ταφόπλακα η οποία πάνω της θα γράφει το όνομα του ενόχου, του φονιά αυτής της σχέσης. Το δικό σου όνομα. Θα είσαι απαρηγόρητος για το έγκλημα που διέπραξες. Ωστόσο επρόκειτο για αυτοκτονία.
@@BillyTavoularis Όλα όσα διάβασες στο σχόλιο από το φόρουμ που αντέγραψα, είναι καταστάσεις που ταιριάζουν 100 τοις 100 σε άτομα με οριακή διαταραχή! Κάθε πράξη, λέξη, ακόμη και σειρά των γεγονότων, μου συνέβησαν κι εμένα, με την δυσάρεστη εμπειρία που είχα! Όταν κάποτε διάβασα αυτό το σχόλιο, σοκαρίστηκα τόσο πολύ με την ομοιότητα που διέκρινα σύμφωνα με την δική μου εμπειρία, που νόμιζα πως έγραφε για την ίδια κοπέλα! Οι άνθρωποι αυτοί σύμφωνα πάντα και με το βιβλίο ''Μιλώντας για την οριακή διαταραχή προσωπικότητας'', είναι δύσκολες περιπτώσεις, που δυστυχώς δεν υπάρχει κατάλληλη θεραπεία, και παίρνουν αγωγή εφ' όρου ζωής! Σου εύχομαι να μην ζήσεις πότε μια τέτοια κατάσταση!
Σχόλιο από ένα φόρουμ που έγραφαν για τις εμπειρίες τους με οριακούς.
Τα άτομα αυτά ποτέ δεν θα ξεκινήσουν μια σχέση εάν πρώτα δεν βεβαιωθούν ότι η "άλλη πλευρά" θα τους ερωτευτεί. Δεν ρισκάρουν με τέτοια διότι ο φόβος της εγκατάλειψης είναι τεράστιος. Στην αρχή εξιδανικεύουν τον άλλο σε απίστευτο βαθμό. Πχ "έναν άνθρωπο σαν εσένα περίμενα σε όλη μου την ζωή", "σε θαυμάζω, σε καμαρώνω", " κανείς δεν με έχει πηδήξει καλύτερα ποτέ πριν", "είσαι ο πιο σημαντικός που πέρασε από την ζωή μου", "σε κανέναν άλλο δεν έχω ανοιχτεί όσο μαζί σου" και άλλα παρόμοια. Τότε είναι και η στιγμή που σου "πασάρουν" γλυκά -γλυκά το προσωπικό τους δράμα φορτώνοντας έτσι ανεπαίσθητα το βάρος της ύπαρξής τους στους ώμους σου. Αυτό το "πασάρισμα" καλύπτει κυρίως δύο ανάγκες 1. την ολοκλήρωση της εξιδανίκευσης 2. την μεταβίβαση της ευθύνης και την μείωση της ενοχικότητας όταν θα συμβεί η εγκατάλειψη που είναι δεδομένη (το ήξερες ή σου είχα πει από την αρχή ποια είμαι) τίποτα δεν είναι τυχαίο και όλα γίνονται ασυνείδητα. Η ευθύνη τώρα είναι επάνω σου χωρίς να το ξέρεις. Αλλά εσύ νοιώθει ήδη Θεός, εκεί θα κωλώσεις? Εξάλλου το κορίτσι σε αγαπάει τι έχεις να φοβηθείς? Η δύναμη της αγάπης είναι τεράστια. Θα είσαι εκεί γι'αυτήν και το εννοείς.
Μόλις αισθανθούν κάποια αλλαγή συμπεριφοράς "ύποπτη" προτιμούν να φύγουν πρώτοι. Το κάθε τι που δεν τους αρέσει ή μάλλον που τους ξυπνάει τον τεράστιο φόβο που κρύβουν μέσα τους, είναι λόγος εγκατάλειψης. Πως όμως να παρατήσεις χωρίς ουσιαστικό λόγο, έναν άνθρωπο που τον έχεις θεοποιήσει πριν χωρίς ενοχές;- Διότι συνήθως είναι και τρομερά ενοχικοί.- Είναι απλό. Ενοχοποιείς τον άλλον. Όλο και κάποιος λόγος θα υπάρχει. Κανείς δεν είναι τέλειος εξάλλου. Το κάθε τι χρησιμοποιείται, ούτε καρφίτσα πέφτει κάτω, η κάθε φράση, η κάθε χειρονομία, όλα περνούν από επεξεργασία. Αρχίζεις και νοιώθεις ότι κάτι δεν πάει καλά αλλά δυσκολεύεσαι να αντιδράσεις. Την μία νοιώθεις βασιλιάς, την άλλη ζητιάνος. Αυτή η εναλλαγή σε σκοτώνει. Προσπαθείς να καταλάβεις, να βάλεις την λογική σου σε λειτουργία, να κατανοήσεις. Μάταιο. Αρχίζεις και αντιδράς. Έχεις θυμό μέσα σου που δεν εκφράζεται γιατί φοβάσαι την αντίδραση της και τον καταπνίγεις. Το νοιώθεις ότι θα σε παρατήσει για λιγότερο σημαντικούς λόγους, που να θυμώσεις κιόλας. Εάν δεν έχεις τα κότσια να φύγεις θα αρχίσεις να αντιδράς μέσο του παράπονου και της γκρίνιας, διότι είναι η μόνη ισχύς που σου έχει απομείνει μέσο της αδυναμίας σου. Θέλεις να νοιώσεις πάλι βασιλιάς. Θα έδινες τα πάντα γι'αυτό. Οι ρόλοι πλέον έχουν αντιστραφεί. Έχεις αρχίσει να κάνεις λάθη πάνω στην συναισθηματική σου σύγχυση και αυτό είναι κάτι που θα πληρώσεις ακριβά! Το τέλος θα σε βρει να κλαις μπροστά σε μια ταφόπλακα η οποία πάνω της θα γράφει το όνομα του ενόχου, του φονιά αυτής της σχέσης. Το δικό σου όνομα. Θα είσαι απαρηγόρητος για το έγκλημα που διέπραξες. Ωστόσο επρόκειτο για αυτοκτονία.
χρειάζεστε επειγόντως ψυχιατρική βοήθεια με φάρμακα, όλα αυτά που γράφετε αυτό καταδεικνύουν
@@BillyTavoularis Όλα όσα διάβασες στο σχόλιο από το φόρουμ που αντέγραψα, είναι καταστάσεις που ταιριάζουν 100 τοις 100 σε άτομα με οριακή διαταραχή! Κάθε πράξη, λέξη, ακόμη και σειρά των γεγονότων, μου συνέβησαν κι εμένα, με την δυσάρεστη εμπειρία που είχα! Όταν κάποτε διάβασα αυτό το σχόλιο, σοκαρίστηκα τόσο πολύ με την ομοιότητα που διέκρινα σύμφωνα με την δική μου εμπειρία, που νόμιζα πως έγραφε για την ίδια κοπέλα! Οι άνθρωποι αυτοί σύμφωνα πάντα και με το βιβλίο ''Μιλώντας για την οριακή διαταραχή προσωπικότητας'', είναι δύσκολες περιπτώσεις, που δυστυχώς δεν υπάρχει κατάλληλη θεραπεία, και παίρνουν αγωγή εφ' όρου ζωής! Σου εύχομαι να μην ζήσεις πότε μια τέτοια κατάσταση!