Відео

Bardzo fajna rozmowa. Dziekuje i pozdrawiam z USA.

Pierwszym kierownikiem szkoły nr 16 został polonista Stanisław Gałan, było to w latach od 1954 roku do lat 60. Mieszkał w szkole z rodziną i był polonistą, bardzo wymagającym wiedzy oraz dyscypliny od uczniów, co się bardzo przydało w dalszej nauce. Mówiący przedstawia piekarnię jako cukiernia...

Z Banderą,nawet niech nie marzą o jakiejś zgodzie

Synagoga - dawniej kino 'Robotnik' z piecem kaflowym. Faktycznie kino głównie dla mieszkańców, a wśród nich nierzadko kwiat Fordonu, bywalcy baru Mostowego i restauracji Nadwiślańska. Prawdę mówiąc poza kinem nie było innych rozrywek. Może jeszcze 1 maja i 22 lipca nad Wisłą odbywały się festyny z występem gwiazdy muzycznej (rodzina Tata..ch). W części północnej Rynku pod nr. 6 mieściła się Gromadzka Rada Narodowa i posterunek milicji z motocylkem WSK jako pojazd dużurny.

Świetny odcinek bardzo interesujący a szczególnie o Babiej Wsi i pętli przy adrji, tyle razy wysiadało się do kina a nikt nie mówił co się znajduje podspodem. Pozdrawiam 👍😁

I nie mam więcej pytań. Tylko Bydgoszcz!!!

Odpowiedziałem pierwszy pod filmem na pytanie i książki ni ma :)

Mój dziadek pracował w FOD 45 lat. Całe życie. Dziś to rzadkość. Świetny materiał. Jary to moja ukochana dzielnica. Spokój a jednocześnie wszędzie blisko.

Dzień dobry! 😊 Świetny materiał, ogląda się z ogromną przyjemnością! Mam pytanie nawiązujące do mojego filmu "Dziki Tor Kolejowy 🌵🚂 Sahara - Ruiny w Piaskach Czasu! Las Gdański" (WwQz6zXAPf0). Czy wie Pan może, dokąd prowadzi ten ślepy tor oraz co to za rowy/wykopy wzdłuż płotu, które tam pokazuję? Będę bardzo wdzięczny za wskazówki! Pozdrawiam serdecznie! 🌲🚂

Świetny nostalgiczny odcinek.

Masz świetną kondycję, pokonałeś trasę w niecałe 20 minut

Są jeszcze Góry Diabelce koło Świecia i Smocza Góra w Puszczy Bydgoskiej. Polecam

Pozdrawiam serdecznie 🙂

Pozdrawiam Pana Mentora i Najlepszego nauczyciela historii i wosu!

Wspaniały odcinek

Klub dziennikarza moja młodość 😢

Ciekawy materiał, jak i pozostałe na Pana kanale. Sprostowałabym jedno - nieistniejący kościół nie był pod wezwaniem ŚWIĘTEGO Marcina Lutra, ponieważ protestanci nigdy "świętym" M.Lutra nie nazywali. To akurat dość istatna kwestia :) Pozdrawiam

Super film, mieszkam za granica juz wiele lat i bardzo fajnie mi sie go ogladalo, dzieki bardzo. Ps. Calkiem zapomnialam o tym supermarkecie Miko!

Bardzo dobry materiał 👍

Chciałabym serdecznie podziękować Panu za film o Polakach ze Stryja! Sama stamtąd pochodzę - właściwie to właśnie tam się urodziłam i spędziłam pierwsze 17 lat życia, zanim przeprowadziłam się do Polski. Dla mnie jest niezmiernie ważne, aby Polacy z Kresów Wschodnich byli reprezentowani we współczesnych polskich mediach. Czasami odnoszę wrażenie, że Polacy urodzeni na terytorium współczesnej RP nawet nie zdają sobie sprawy, że poza nimi (i imigrantami, którzy wyjechali na zachód), istnieją inni przedstawiciele naszej narodowości na świecie. Tyle razy musiałam tłumaczyć się ze swojego imienia i wyjaśniać, jak to się stało, że jestem Polką, ale urodziłam się na Ukrainie. Ten temat jest tak rzadko poruszany w mediach, że przeciętny Polak nie ma nawet pojęcia o istnieniu czegoś takiego jak Karta Polaka, o tym, że na Ukrainie wciąż działają polskie kościoły i ośrodki, takie jak Towarzystwo Kultury Polskiej Ziemi Lwowskiej. Mam wrażenie, że większość ludzi po prostu zakłada, że po wojnie i w czasach PRL-u wszyscy Polacy z tych terenów albo się przeprowadzili, albo zostali represjonowani, albo wręcz w magiczny sposób „zamienili się” w Ukraińców. Nawet w bliższym otoczeniu widzę, jak trudny jest ten temat. Najlepszy przyjaciel mojego taty, pełnokrwisty Polak, od co najmniej 20 lat mieszkający w Polsce, posiadający polskie obywatelstwo oraz polskie imię i nazwisko, wciąż spotyka się z wyzwiskami, że jest „nieprawdziwym Polakiem” albo Ukraińcem. To dla mnie bolesne, powiem szczerze… Dla mojej mamy temat ten jest szczególnie trudny, ponieważ, jak mówi, identyfikuje się jako Polka, ale język i polskie tradycje w naszym mieście zostały niemal całkowicie zatracone w czasach rządów radzieckich. Komuniści zabrali mojej prababci nie tylko dokumenty, ale nawet książkę z przepisami. Jedyne, co jej pozostało - z trójką dzieci i bez męża (którego komuniści również zabrali; do lat 2000 jego córka, moja babcia, nie wiedziała, co się z nim stało i dlaczego po prostu pewnego dnia nie wrócił do domu) - to przetrwanie i patrzenie, jak jej dziedzictwo powoli ginie. Moja mama do dziś ma z tego powodu kompleksy. Czuje się gorsza od innych Polaków, bo pochodzi ze Wschodu i nie mówi idealnie po polsku. Ale czy można twierdzić, że ktoś nie jest Polakiem tylko dlatego, że ma inne obywatelstwo? Jeśli ktoś, mimo że jego dziedzictwo i kultura były przez lata gnębione, nadal stara się przestrzegać polskich tradycji i dąży do tego, by dowiedzieć się więcej o swoim kraju, to jak można uważać go za „nieprawdziwego” Polaka? Dlatego jeszcze raz serdecznie dziękuję za Pana wkład w poszerzanie wiedzy na temat Polaków z Kresów Wschodnich. Jestem pewna, że w dzisiejszych czasach to niezwykle ważne zarówno dla Polaków mieszkających w Polsce, jak i tych na Ukrainie. Moi rodzice, mieszkający w Stryju i będący członkami Polskiego Towarzystwa, również bardzo doceniają Pana wkład w popularyzację naszej historii i przesyłają pozdrowienia. Dziękuję w imieniu każdego Polaka i każdej Polki, których losy ułożyły się w taki sposób, że całe życie muszą udowadniać, z bólem w sercu, że są Polakami - tych, których przodkowie zostali na siłę przesiedleni lub zamordowani, tych, którzy przez lata byli pozbawieni możliwości łączenia się z rodakami i rozwijania w ojczystej kulturze. Dziękujemy! To naprawdę wiele dla nas znaczy.

Jestem ze Śląska Mieszkam tu kilkanaście lat Początki trudne - nie mogłem polubić tego miasta . Dzisiaj już zmieniłem zdanie a pomogła mi goszcząca tu czasem rodzina - ciepło oceniająca Bydgoszcz - inna sprawa to fakt, że miasto zmienia się bardzo pozytywnie.

Juz jak bylam dzieckiem mowilam ze kiedys kupie na sielance ( ulicy) jeden z domow bo tak mi sie podobaly. Moze kiedys mi sie uda.

Chciałabym zobaczyć Lwów, może kiedyś....

Świetny film, wielkie dzięki! Ale jestem w szoku, że cmenatrz i Pulaskiego to Bartodzieje😮 Rzeczywiście, tak jest wg podziału rad osiedli, co właśnie sprawdziłem. Nie ukrywam, ze wolałbym mieszkać na Bielawkach lub Leśnym niz na Bartodziejach, no ale cóż... Myślę, ze ten podział rad osiedli nie odpowiada społecznej świadomości i tożsamości.

Ten gość bardzo lub być na pierwszym planie. Pokazuje coś, ale powinien oszczędzić oglądania go, bo film nie ma sensu.

ciekawa opowieść, szkoda że nie zostało to zobrazowane filmami

Jesteś podobny do aktora Marcina Kowalczyka. Pozdro 5

Świetny Kanał. Brawo dla Pani Danuty za jej pracę.

Bardzo inspirująca rozmowa, szczególnie gdy dzieli się życie na dwa regiony, bydgoski i chojnicki ❤️ Dziękuję i pozdrawiam obydwu Panów 😊

13:34 widoczny za Twoimi plecami mur dawnej fabryki FOD od zawsze mnie intrygował 😀 Za dzieciaka zastanawiałem się, czy to może pozostalości krzyżackiego zamku 😂 Kiedyś to mieli fantazję. Nawet budując fabryki 🙂

Dość długi wywiad, ale ciekawy. Odwiedziłam Grudziądz we wrześniu/październiku tego roku i zobaczyłam grupę turystów na rynku słuchających przewodnika. Posłuchałam trochę, ale ponieważ nie miałam czasu, po prostu poszłam do biura turystycznego. Panie poleciły mi Justynę Malewską, twierdząc jednak, że jest często rezerwowana z wyprzedzeniem. Dali mi jej numer telefonu, ale ponieważ miałam mało czasu, nigdy do niej nie zadzwoniłam. Naprawdę szkoda. Urodziłam się w Grudziądzu i mieszkałam tam aż do emigracji do Kanady w 1969 roku. Szkoda, bo jestem przekonana, że mogłabym się od tej pani wiele nauczyć o moim pięknym mieście 😍

Cudowna rozmowa. Tyle ciekawych wątków. I znowu moja Brda (chociaż dla mnie rowerzysty raczej z perspektywy lądu). A Pana ojciec to niesamowity człowiek. Pozdrawiam

Rozumiem, że tych 8/10 wymienionych mieli takie przychody ze swoich biznesów, ponieważ żyli w najmniej przychylnym im kraju, w którym co rusz musieli obawiać się o swoje życie i majątek zagrożone przez niedobrych mitycznych Polaków.

Panie Dyrektorze w Panu siła - przydało by się odbudować wieżę ratuszową na inowrocławskim rynku. W niej siedzibę przewodników, kameralną kafejkę, całość otoczyć zielenią zamiast wszechobecnego betonu:)

Moją ulubioną bajkową postacią Bydgoszczy jest Pan Twardowski. Często się widujemy na Księżycu. Natomiast Prezydent Barciszewski to mój bliski krewny ze strony mamy. Jego postawa i tragiczna śmierć są mi znane od dzieciństwa. Cieszę się, że jego pomnik pozwoli zachować go bydgoszczanom w pamięci.

Pytanie jeszcze co to były za geszefty.

Zdaje się, że Feliks Więcek należał do BKS Polonia.

Świetny wywiad. Wkręciłem się w turystykę kajakową kilka lat temu. Zrobiłem parę odcinków rzek na Wdzie i Brdzie w Borach oraz na rzece Korytnica w woj. wielkopolskim. Twój tata organizuje jeszcze spływy kajakowe na bardziej wymagających rzekach?

Strzelno jest pięknym miastem ja bardzo lubię to miasto moi rodzice pochodzą ze strzelna

Damianie, miło Ciebie widzieć :) W Wierzenicy skończył się remont gontowego dachu i ścian kościoła.

Podróż do Borów Tucholskich to dla mnie przede wszystkim szansa na bliski kontakt z naturą i chwile pełne spokoju, z dala od zgiełku miast. Zdecydowanie spodziewam się wspaniałych widoków - gęstych lasów, malowniczych jezior i czystych rzek, które zapewnią poczucie wytchnienia. Mam nadzieję na długie spacery po leśnych ścieżkach, w trakcie których będę mógł zanurzyć się w ciszy, przerywaną tylko śpiewem ptaków i szelestem liści. Z emocjonalnego punktu widzenia, Bory Tucholskie kojarzą mi się z poczuciem harmonii i wyciszenia. Jestem pewny, że poczuję tu spokój, który pomoże mi oderwać się od codziennych trosk. Z jednej strony to idealne miejsce, by naładować baterie i skupić się na sobie, z drugiej - w takich miejscach łatwo odnaleźć głębszy sens w prostych czynnościach, takich jak oglądanie zachodu słońca nad jeziorem czy słuchanie natury. Chciałbym również poczuć się zainspirowany przez tradycje tego regionu - może podczas wizyty w lokalnych wioskach uda mi się poznać opowieści mieszkańców o historii i kulturze Borów Tucholskich, a także spróbować regionalnych specjałów. Ciekawi mnie także, jakie historie kryją się w tym miejscu - o dawnych ludziach, którzy tu żyli, o ich zwyczajach, wierzeniach i relacjach z naturą. Wizyta w tym regionie z pewnością przyniesie mi poczucie głębokiej więzi z naturą oraz umożliwi oderwanie się od codziennego rytmu życia. Moje emocje będą oscylować wokół zachwytu, kontemplacji, spokoju i refleksji. Bory Tucholskie to dla mnie przestrzeń, w której mogę się zatrzymać i na nowo odkryć przyjemność z prostych, codziennych rzeczy.

Urodziłem się w Borach Tucholskich i nadal tu mieszkam (kilka kilometrów od Tucholi), ale tak naprawdę zacząłem je odkrywać kilka lat temu, gdy "wkręciłem się" w turystykę rowerową. I słuchając Panów rozmowy uzmysłowiłem sobie, że wszystkie miejsca, o których mówiliście zwiedziłem właśnie na rowerze: Świt i Piekiełko (też kilka kilometrów ode mnie) Fojutowo, Gródek, Żur, Zalew Koronowski, oczywiście Adamkowo i Wzgórze Wilhelma również. I wiele innych: Rezerwat Cisów Staropolskich w Wierzchlesie (niestety obecnie niedostępny dla turystów), nieczynny już most kolejowy nad Zalewem Koronowskim i kilka kilometrów dalej prom, który w sezonie letnim jest niezwykłą atrakcją turystyczną. Ale najważniejsze dla mnie to niezliczone kilometry szlaków rowerowych wśród lasów, pól i łąk, mijając dziesiątki mniejszych i większych jezior i oczywiście Brda, którą uwielbiam. I ogromnie się cieszę, że ten obszar jest tak wielki, i iż mimo dość dużej liczby turystów (także rowerowych), nadal czyje się tu spokój i ciszę. Dziękuję za wspaniałą rozmowę, której wysłuchałem z ogromnym zainteresowaniem. Pozdrawiam

Grudziądz jest pięknym miastem z fajnymi ludźmi, leżącym nad naszą królową rzek, Wisłą. Jestem dumna,że w tym mieście przyszłam na świat i wyrosłam,ale ,życie zawiodło mnie daleko i pozostaje tęsknota.

Byłam kiedyś w Strzelnie, małe ale cudne miasteczko z tzw duszą. Pozdrawiam

Groby megalityczne są znane . Kto się interesuje ten wie 🙂. Zwiedziłem wszystkie. Fakt , nie było żywego ducha , tylko ja 🤷. Strzelno to obowiązkowa wizyta dla tych co nie byli. Panie Damianie pozdrowienia z Bydgoszczy.

mniej angielszczyzny proszę

Bory Tucholskie.... Nie da się opisać w jednym zdaniu emocji które przeżywa się przebywając w Borach Tucholskich. Oczywiście nie mówię tu o miejscowościach gdzie są bazy noclegowe, halas imprezownie, restauracje. Kawę można wypic w termosie w lesie. Żeby poczuć tak naprawdę magię tego miejsca jakim są Bory Tucholskie trzeba poprostu wejść do lasu, zdala od ścieżek, atrakcji które zapewniają w hotelach, noclegowniach itp. A emocje są nie do opisania. Cisza spokój magia przyroda zwierzeta ryby, roślinność. Wsłuchać się w las...jest to coś niesamowitego, przechodzą ciary. Mówicie Panowie o drewnianych domach polecam miejscowość Rzepiczna jedna z miejscowosci gdzie zachowały się drewniane chaty, a takze dla osob ktore latwo sie gubia sciezka piesza w Woziwodzie,Fojutowo Akwedukt, Legąd, Jeziora Kozie i jest tego o wiele więcej. Kolejnym magicznym miejscem są Kręgi Kamienne w Odrach.Polecam w szczególności odwiedzić miejsca gdzie nie ma ośrodków wczasowych odwiedzic male miejscowosci wtedy tak naprawdę poznamy Bory, Borowiaków.. Kto szanuje sobie ciszę spokój odnajdzie to w Borach.... Pamiętajcie wchodząc do lasu ze złym zamiarem Leszy jest i pilnuje tego miejsca.. Pozdrawiam i zapraszam do Borów. Jeżeli chodzi o oczekiwania... Mniej wycinki drzew... zabieranie ze sobą śmieci przez turystów, wędkarzy. Pozdrawiam. 😉.

Brawo Piotrze :)

Pod nazwą ulicy powinno być napisane na jakim osiedlu się znajdujemy tak jak jest to w niektórych miastach. Może nie na każdej tabliczce ale właśnie na ulicach/miejscach "granicznych".

Trochę naiwny wstępniak. Lwów to nie tylko historia. Lwów to także współczesność. Polacy we Lwowie to nie tylko przeszłość. To także teraźniejszość. My Polacy chcemy móc ten Lwów dalej kochać po swojemu, po polsku. Chcemy kontynuować polskie dziedzictwo we Lwowie. Jesteśmy ludźmi kresów. Od setek lat obok nas żyli Rusini, Ukraińcy, Żydzi, Czesi, Niemcy i inne narodowości. Każdy z narodów budował i wspierał swoją kulturę. Mamy polskie szkoły, choć mało ich jest we Lwowie i całym obwodzie. Powinno być więcej bo jest większe zainteresowanie. Mamy gazety, mamy kluby piłkarskie jak odrodzona Pogoń Lwów. Polacy mogą żyć obok Ukraińców we Lwowie i nic złego się nie dzieje. Jeśli kocham polskie dziedzictwo we Lwowie, jeśli wspieram tą część narodu polskiego która dalej żyje we Lwowie, to nie znaczy od razu (bo niby czemu miałoby znaczyć?) że nie lubię Ukraińców. Wspieramy Ukrainę w czasie wojny z Rosją. Chcemy by o historii mówiono prawdziwie, by rozliczono winy. Rzeź wołyńska - o niej należy mówić prawdziwie, należą się ekshumacje, godne pochówki, pomniki, tablice pamiątkowe z wypisaną na nich prawdą. Umierają ostatni świadkowie Rzezi lub osoby, które mogą wiedzieć gdzie znajdują się tzw doły śmierci. Na koniec, tak sobie marzę jakby to było gdyby jedno z moich dzieci urodziło się we Lwowie. Potem miałoby taki wpis w metryce całe życie. A wy chcielibyście by wasze dziecko urodziło się we Lwowie albo Wilnie? PS Kiedy w końcu zbudują Dom Polski we Lwowie?