Відео

Allah razı olsun Hocam

Allah bizleri rasulünün ahlakıyla ahlaklandırsın.

Allah razı olsun kardeşim selam ve dua

Allah razı olsun, yaralarımızı göstermiş hocam dermanını da söylemiş...... rabbim âmil eylesin inşaallah

KURANı.KERİMİ ANLAMAK İçin müsteşriklerin usûlüne ya da onların geliştirdikleri anlambilime hem ihtiyacımız yok, hem de kullanmamız durumunda Allah’ın muradına aykırı manalar ortaya çıkar. Bu nasıl olabilir ki ?! Arapça’yı Arap gibi bilmeyenlerden Arapça inen Kur’ân-ı Kerim’i anlamanın usulünü nasıl alabiliriz ?! Müsteşrikler kısmen Arapça konuşabilirler; fakat ibarenin mantûk ve mefhumunu Arap gibi anlayamazlar. Bu durum, benim “ben Türkçe’nin felsefesini sizin kadar iyi bilirim” dememe benzer. Kur’ân-ı Kerim, ilahi bir nur olarak indi. Nitekim Allah Teâlâ “Biz size apaçık bir nur (Kur’an) indirdik.” (Nisa: 174) buyurmaktadır. Bu yüzden O’nu anlayacak kişinin kalbinde nur olması gerekir. Nur olacak ki, nur olan Kur’ân-ı Kerim’i anlayabilsin. Kalbinde zulmet olan ya da küfür ve fısk içinde yüzen kişiler Kur’an’ı doğru bir şekilde anlayamazlar. Çünkü Cenâb-ı Hakk böyle bir kalbi Kur’an’ı anlayacak şekilde açmaz. Allah Teâlâ şöyle buyuruyor: “Yeryüzünde haksız yere büyüklük taslayanları ayetlerimden uzaklaştıracağım. (Onlar) her ayeti görseler de ona iman etmezler. Doğru yolu görseler de onu yol edinmezler. Ama sapıklık yolunu görseler onu hemen yol edinirler. Bu onların ayetlerimizi yalanlamaları ve onlardan gafil olmaları sebebiyledir.” (A’raf: 146) Bu ayet göstermektedir ki, asilerin ya da fasıkların son nebi Muhammed aleyhisselam’a indirilen ve nur olan Kur’an-ı anlamaları mümkün değildir. Buna göre müsteşriklerin dar akılları ve yetersiz dil bilgileri ile Allah’ın ayetlerini anlamaları nasıl mümkün olabilir?! Allah fasıkları, nurunu anlamaktan mahrum ederken kafirlere nasıl bu imkanı verebilir?! Bu durumdaki kişilerin anlambilimlerini kullanmak sadece Kur’an’ın anlamını tahrif etmeye yarar. Bu, batıl bir davadır. Kur’an’ı Kerim, ihatası imkansız bir deniz gibidir. Lügat ve belagat bilmeyenler O’nun anlamlarını bulup çıkaramazlar. Müfessirlere bakın; her biri lügat, usul ve fesahatta zirve şahıslardır. Buna rağmen takrib yoluyla Allah’ın muradını anladılar. Kesin bir şekilde anladıklarını belirtmediler. Herkes nasibi nisbetinde Kur’an’dan istifade etmiştir. Onlar bu halde iken açıklamalarının altına “her şeyin en doğrusunu Allah Teala bilir.” kaydını düşmekten imtina etmediler. Âma olanlar, gören kişilere yol gösteremezler. Müsteşrikler ulemaya nisbetle âmadırlar. Bu kişilerin Kur’an’ın anlaşılmasında referans kabul edilmeleri ya da görüşlerine itibar edilmesi âmanın görenlere yol göstermesine benzer. Müsteşrikler nasipsiz olmaları cihetiyle âmadırlar. Prof. Dr. Muhammed Ali Sâbûnî(rh.a.)

HAYATINIZ ÇELİŞKİ Mü’minler, âyetlerin mutlak bağlayıcılığına iman ederler. Müslüman olmak zaten bunu gerektirir. Bu anlamda vahye bütüncül bakarlar. Bir tek âyeti inkâr etmenin tüm vahyi inkâr etmek anlamına geldiğini bilirler. Hayatlarına vahiyle anlam verirler. Geçmiş vahiy sahiplerinin yaptıkları gibi kitaplarını parçalamazlar.[1] Vahye ekleme ve çıkarma yaparak dinde aşırılığa gitmezler.[2] Rasûlullah’a iman edip sünnetini ve hadislerini inkâr etmezler. İman alanını alıp siyaseti vahiy dışında aramazlar. İbadetleri yerine getirip iktisadi alanı ideolojilere teslim etmezler. Ahlâkı tercih edip ceza hukukunda beşerî olana teslim olmazlar. Adalete âşık olup zulme iktidar yolunu açmazlar. Cahiliyeyi yaşayıp dini eğitimden bahsetmezler. Eğitimde kendilerine model olarak küfür ehlini ve ideolojilerini almazlar. Fakirlik edebiyatı yapıp Kârun gibi semirmezler. Çıplak gezip tesettür istismarı yapmazlar. Adaletten bahsedip akrabalara sermaye yığmazlar. Liyakatı kitap aralarında bırakıp ümmeti kâfir velayetina mahkûm etmezler. Dicle’nin kenarındaki kuzudan dem vurup koyun sürülerini aşırmazlar. Vahiy bağlayıcıdır deyip hevalarını tanrılaştırmazlar. Müslümanları sevip kâfirleri velayet makamına getirmezler. Küfrü tercih edip halkın önünde Müslüman ritüelleriyle milleti kandırmazlar. Aşırı yorumla veya verili siyasetle çatıştığunda tağutların önünü açmak için âyetleri tahrif etmezler veya aşırı yorumla vahyi tarihe mumyalamazlar. Velhâsıl Müslümanlar her hâlükârda vahye teslim olurlar ve hayatlarının tüm boyutlarında onu yaşarlar. Bir tek âyeti dahi bilerek yaşamamanın dünyanın en büyük kaybı olduğuna inanırlar. Konuyla ilgili rivayet kitaplarında Huzeyfe b. Yeman’dan şöyle bir olay nakledilir. Hz. Huzeyfe’nin rivayetini çok önemsiyoruz. Kibâr-ı sahabeden olduğu için Hz. Peygamberin bakışını yansıtması; söyleminin hadis olması muhtemeldir. Zaten bu nedenle olay hadis kitaplarında yer almıştır. Şöyle ki; “Huzeyfe (r.)’ın yanında Mâide sûresinin 44. âyetiyle ilgili bir görüş beyan edilmiş ve ayetin sonundaki; “وَمَنْ لَمْ يَحْكُمْ بِمَٓا اَنْزَلَ اللّٰهُ فَاُو۬لٰٓئِكَ هُمُ الْكَافِرُونَ” “Kim Allah’ın indirdiği hükümlerle amel etmezse onlar kâfirdirler” buyruğuna gelince orada bulunanlardan birisi; “Bu âyet Yahudiler hakkında indi” demiştir. Bunun üzerine Hz. Huzeyfe (r.), ‘Bu İsrail oğulları sizin ne güzel kardeşleriniz. Kur’an’dan güzel bir şey/müjde nazil olursa size; herhangi bir uyarı/tehdit nazil olursa onlara. Bu âyet bizler hakkında inmiştir. Hayır! Allah’a yemin ederim ki ayak bağlarınıza kadar onlara benzeyeceksiniz” [3] veya “Tıpa tıp onlara teşebbüh edip taklit edeceksiniz.”[4] buyurmuştur. Hz. Huzeyfe’nin uyarısı şöyledir: Aynı durumlar sizin aranızda da meydana geldiğinde ayetteki hükümler sizin için de geçerlidir. Âyetin ifade ettiği hüküm, illetler aynı olduktan sonra neticenin herkesi bağlayacağıdır. Kısacası Huzeyfe (r.), âyetin ifade ettiği hükmü işletmek istemeyip tek bir olayla ayeti dondurmak arzusundaki kişinin kötü niyetini sezip yukarıdaki açıklamayı yapmıştır. Böylece âyetleri tarihe hapsetmenin, hayata katmamanın ve evrensel hükümler çıkarmamanın, vahyi parçalamanın, içtihada kaynak yapmamanın doğuracağı yanlış sonuçları, bir sahabi olarak ortadan kaldırmaya çalışmıştır. Anlatmış olduğumuz bu olay aynı zamanda sahabenin âyetleri yaşama ve bağlayıcılığına iman etme yönündeki bakışlarını da yansıtmaktadır. Kısacası günümüz Müslümanlarının da sahabe nesli gibi tek bir ayetin hükmünü yaşamamanın veya ayetleri hayata katmamanın sonuçlarına duyarlı olup vahye mutlak bağlanmaları; moderniteyi hayat tarzı ve inanç olarak benimsememeleri gerekir. Siyaset, hayatın tüm boyutlarında İslâm’ın kabulü ve modernitenin reddi üzerine inşa edilmelidir. İnsanın Kur’an’a iman ettiğini iddia edip evinin en mutena köşesinde onu saklaması fakat hayata vahiyle anlam vermemesi şu ayetin tehdit alanına girmez mi? “وَقَالَ الرَّسُولُ يَا رَبِّ إِنَّ قَوْمِي اتَّخَذُوا هَذَا الْقُرْآنَ مَهْجُورًا ” “Derken, (kendilerine şefaat edeceğini umdukları) Peygamber (veya onun yolunu izleyerek toplumunu hak dine çağıran İslâm dâvetçisi) “Ey Rabb’im!” diyecek, “Benim halkım(dan Müslüman olduğunu iddia eden bazı kimseler) bu Kur’an’ı (tozlu raflar içine hapsederek) terk ettiler. (Kimileri onu anlamak ve uygulamak niyeti taşımaksızın okudu; ölülerin ruhlarına üfledi; kimileri onun yerine, başka eserleri başucu kitabı hâline getirdi; kimileri onu, üzerinde çalışmalar yapmaya yarayan akademik bir malzemeden ibaret gördü; kimileri de onun bu çağda geçerliliğini yitirmiş bir kitap olduğunu ileri sürerek hayatın dışına itti; bunların yaptıklarından şikâyetçiyim yâ Rab!”) diyecek.”[5] Bu âyetin muhtevasına ve isteğine fert ve ümmet çapındaki bakışımız, vahiy anlayışımızın tam karşılığıdır. [1] Bak: Hicr 15/90-92 [2] Bak: Nisa 4/171; Maide 5/77 [3] Taberi, Camiu’l-Beyan, c.IV, s.593. [4] Hakim, Müstedrek, h. no: 3218, c.II, s. 342. [5] Furkan 25/30 MEHMET SÜRMELİ

Hocam Allah razı olsun, Elbistandan saygılar sevgiler ..

❤

Allah razı olsun hocam. Albistanada bekleriz

nasıl güzel söyledi❣💖

Amin

Hayyataki tanıma fırsatı veren allahutealaya hamsolsun

Allah razı olsun