Відео

Dla mojej babci Heli w 7 rocznice smierci

Pour Cédric et Camille

Święty Antoni wyproś łaskę zdrowia dla mnie

Duchu Święty proszę,e o zdrowie dla mnie i mojej siosty

Co znowu nie ma dzisiaj Mszy

❤❤❤

🌻🌻🌻

Czy nie będą nadawane Msze?

" Msza Święta jest Ofiarą, która powstrzymuje Boską sprawiedliwość, która podtrzymuje cały Kościół, która zbawia ." Św. Jan Maria Vianney .

" Mając udział w Ciele i Krwi Chrystusa przemieniamy się w Tego którego pożywamy." Św. Leon Wielki

przepięknie zaśpiewane

Bóg zaplac Ojcze za Słowa Nadziei w tych trudnych czasach!!

Po 3 godzinach transmisji jeden z Ojców odłączył mikrofon. 😢

Szkoda ze koncert na koniec był bez głosu...

Co znowu nie będzie dzisiaj Mszy?

……z intencją pełnego uzdrowienia Mateusza , n/ Wnuka 🙏

❤Pokoj i Dobror🙏

Proszę o wyzdrowie syna Krzysztofa

jezusie spojrz na nas uczyn nas godnymi swej milosci wlej w nas oczyszczajaca milosc niech wypali w sercach naszych obraz twego swietego oblicza

❤❤❤

Jezu Ty wiesz ❤❤🙏🙏

❤🙏💞

Swieta Matko Boza rozwiazujaca wezly co do atakow na Polakow Polske rozwiazujaca wezly na korzysc Polski Polakow zawsze I wszedzie

🎼🌟🎼🙏🥰🎼🌟🙏❄🥰🙏💋

Jezus Jest przyjacielem Marty I Lazarza 3 osob

Panie Boże zapłać ❤

PRAWDZIWOŚĆ GŁOSZONEJ PRZEZ ŚW. PAWŁA EWANGELII Prawdziwa Ewangelia 6 Nadziwić się nie mogę, że od Tego, który was łaską Chrystusa powołał, tak szybko chcecie przejść4 do innej Ewangelii. 7 Innej jednak Ewangelii nie ma: są tylko jacyś ludzie, którzy sieją wśród was zamęt i którzy chcieliby przekręcić Ewangelię Chrystusową. 8 Ale gdybyśmy nawet my lub anioł z nieba głosił wam Ewangelię różną od tej, którą wam głosiliśmy - niech będzie przeklęty! 9 Już to przedtem powiedzieliśmy, a teraz jeszcze mówię: Gdyby wam kto głosił Ewangelię różną od tej, którą [od nas] otrzymaliście - niech będzie przeklęty! katliccy ksieza glosza inna ewangelie i beda przekleci!!!

DOWODY HISTORYCZNE PRAWDZIWOŚCI EWANGELII PAWŁOWEJ Paweł również apostołem Chrystusa 10 A zatem teraz: czy zabiegam o względy ludzi, czy raczej Boga? Czy ludziom staram się przypodobać? Gdybym jeszcze teraz ludziom chciał się przypodobać, nie byłbym sługą Chrystusa. 11 Oświadczam więc wam, bracia, że głoszona przeze mnie Ewangelia nie jest wymysłem ludzkim. 12 Nie otrzymałem jej bowiem ani nie nauczyłem się od jakiegoś człowieka, lecz objawił mi ją Jezus Chrystus. 13 Słyszeliście przecież o moim postępowaniu ongiś, gdy jeszcze wyznawałem judaizm, jak z niezwykłą gorliwością zwalczałem Kościół Boży i usiłowałem go zniszczyć, 14 jak w żarliwości o judaizm przewyższałem wielu moich rówieśników z mego narodu, jak byłem szczególnie wielkim zapaleńcem w zachowywaniu tradycji moich przodków. 15 Gdy jednak spodobało się Temu, który wybrał mnie jeszcze w łonie matki mojej i powołał5 łaską swoją, 16 aby objawić Syna swego we mnie6, bym Ewangelię o Nim głosił poganom, natychmiast, nie radząc się ciała i krwi6 17 ani nie udając się do Jerozolimy, do tych, którzy apostołami stali się pierwej niż ja, skierowałem się do Arabii, a później znowu wróciłem do Damaszku. 18 Następnie, trzy lata później, udałem się do Jerozolimy dla zapoznania się7 z Kefasem, zatrzymując się u niego [tylko] piętnaście dni. 19 Spośród zaś innych, którzy należą do grona Apostołów, widziałem jedynie Jakuba, brata Pańskiego8. 20 A Bóg jest mi świadkiem, że w tym, co tu do was piszę, nie kłamię. 21 Potem udałem się do krain Syrii i Cylicji. 22 Kościołom zaś chrześcijańskim w Judei pozostawałem osobiście nie znany. 23 Docierała do nich jedynie wieść: ten, co dawniej nas prześladował, teraz jako Dobrą Nowinę głosi wiarę, którą ongi usiłował wytępić. 24 I wielbili Boga z mego powodu. «« Ga 1 »»

JANA 14 1Niech się nie trwoży wasze serce. Wierzycie w Boga, wierzcie i we mnie. 2W domu mego Ojca jest wiele mieszkań. Gdyby tak nie było, powiedziałbym wam. Idę, aby wam przygotować miejsce. 3A gdy odejdę i przygotuję wam miejsce, przyjdę znowu i wezmę was do siebie, żebyście, gdzie ja jestem, i wy byli. 4A dokąd ja idę, wiecie i drogę znacie. 5Powiedział do niego Tomasz: Panie, nie wiemy, dokąd idziesz, jakże więc możemy znać drogę? 6Jezus mu odpowiedział: Ja jestem drogą, prawdą i życiem. Nikt nie przychodzi do Ojca jak tylko przeze mnie. 7Gdybyście mnie znali, znalibyście też mego Ojca. I już teraz go znacie, i widzieliście go. 8Powiedział do niego Filip: Panie, pokaż nam Ojca, a to nam wystarczy. 9Jezus mu odpowiedział: Tak długo jestem z wami, a nie poznałeś mnie, Filipie? Kto mnie widzi, widzi i mego Ojca. Jak możesz mówić: Pokaż nam Ojca? 10Nie wierzysz, że ja jestem w Ojcu, a Ojciec we mnie? Słów, które ja do was mówię, nie mówię od samego siebie, lecz Ojciec, który mieszka we mnie, on dokonuje dzieł. 11Wierzcie mi, że ja jestem w Ojcu, a Ojciec we mnie. Przynajmniej z powodu samych dzieł wierzcie mi. 12Zaprawdę, zaprawdę powiadam wam: Kto wierzy we mnie, dzieł, których ja dokonuję, i on będzie dokonywał, i większych od tych dokona, bo ja odchodzę do mego Ojca. 13A o cokolwiek będziecie prosić w moje imię, to uczynię, aby Ojciec był uwielbiony w Synu. 14Jeśli o coś będziecie prosić w moje imię, ja to uczynię. 15Jeśli mnie miłujecie, zachowujcie moje przykazania. 16A ja będę prosił Ojca i da wam innego Pocieszyciela, aby z wami był na wieki; 17Ducha prawdy, którego świat nie może przyjąć, bo go nie widzi ani go nie zna. Wy jednak go znacie, gdyż z wami przebywa i w was będzie. 18Nie zostawię was sierotami, przyjdę do was. 19Jeszcze krótki czas, a świat nie będzie mnie już więcej oglądał, lecz wy będziecie mnie oglądać. Ponieważ ja żyję, wy też będziecie żyć. 20W tym dniu poznacie, że ja jestem w moim Ojcu, a wy we mnie i ja w was. 21Kto ma moje przykazania i zachowuje je, ten mnie miłuje. A kto mnie miłuje, będzie go też miłował mój Ojciec i ja go będę miłował, i objawię mu samego siebie. 22Powiedział mu Judasz, ale nie Iskariota: Panie, cóż to jest, że masz się objawić nam, a nie światu? 23Jezus mu odpowiedział: Jeśli ktoś mnie miłuje, będzie zachowywał moje słowo. I mój Ojciec go umiłuje, i przyjdziemy do niego, i u niego zamieszkamy. 24Kto mnie nie miłuje, nie zachowuje moich słów. A słowo, które słyszycie, nie jest moje, ale tego, który mnie posłał, Ojca. 25To wam powiedziałem, przebywając z wami. 26Lecz Pocieszyciel, Duch Święty, którego Ojciec pośle w moim imieniu, on nauczy was wszystkiego i przypomni wam wszystko, co wam powiedziałem. 27Pokój zostawiam wam, mój pokój daję wam; daję wam nie tak, jak daje świat. Niech się nie trwoży wasze serce ani się nie lęka. 28Słyszeliście, że wam powiedziałem: Odchodzę i znowu przyjdę do was. Gdybyście mnie miłowali, radowalibyście się, ponieważ powiedziałem: Idę do Ojca. Mój Ojciec bowiem jest większy niż ja. 29I teraz wam powiedziałem, zanim to się stanie, żebyście uwierzyli, gdy to się stanie. 30Już nie będę z wami wiele mówił, nadchodzi bowiem władca tego świata, a on we mnie nic nie ma. 31Ale żeby świat poznał, że miłuję Ojca i jak Ojciec mi nakazał, tak czynię. Wstańcie, chodźmy stąd.

JANA 3 1A był pewien człowiek z faryzeuszy, imieniem Nikodem, dostojnik żydowski. 2Przyszedł on do Jezusa w nocy i powiedział: Mistrzu, wiemy, że przyszedłeś od Boga jako nauczyciel. Nikt bowiem nie mógłby czynić tych cudów, które ty czynisz, gdyby Bóg z nim nie był. 3Odpowiedział mu Jezus: Zaprawdę, zaprawdę powiadam ci: Jeśli się ktoś nie narodzi na nowo, nie może ujrzeć królestwa Bożego. 4Nikodem zapytał go: Jakże może się człowiek narodzić, będąc stary? Czy może powtórnie wejść do łona swojej matki i narodzić się? 5Jezus odpowiedział: Zaprawdę, zaprawdę powiadam ci: Jeśli się ktoś nie narodzi z wody i z Ducha, nie może wejść do królestwa Bożego. 6Co się narodziło z ciała, jest ciałem, a co się narodziło z Ducha, jest duchem. 7Nie dziw się, że ci powiedziałem: Musicie się na nowo narodzić. 8Wiatr wieje, gdzie chce, i słyszysz jego głos, ale nie wiesz, skąd przychodzi i dokąd zmierza. Tak jest z każdym, kto się narodził z Ducha. 9Nikodem go zapytał: Jakże się to może stać? 10Odpowiedział mu Jezus: Ty jesteś nauczycielem w Izraelu, a tego nie wiesz? 11Zaprawdę, zaprawdę powiadam ci, że co wiemy, to mówimy, a co widzieliśmy, o tym świadczymy, ale nie przyjmujecie naszego świadectwa. 12Jeśli nie wierzycie, gdy wam mówiłem o ziemskich sprawach, jakże uwierzycie, jeśli będę wam mówił o niebieskich? 13A nikt nie wstąpił do nieba, tylko ten, który zstąpił z nieba, Syn Człowieczy, który jest w niebie. 14A jak Mojżesz wywyższył węża na pustyni, tak musi być wywyższony Syn Człowieczy; 15Aby każdy, kto w niego wierzy, nie zginął, ale miał życie wieczne. 16Tak bowiem Bóg umiłował świat, że dał swego jednorodzonego Syna, aby każdy, kto w niego wierzy, nie zginął, ale miał życie wieczne. 17Bo Bóg nie posłał swego Syna na świat, aby potępił świat, lecz aby świat był przez niego zbawiony. 18Kto wierzy w niego, nie będzie potępiony, ale kto nie wierzy, już jest potępiony, bo nie uwierzył w imię jednorodzonego Syna Bożego. 19A potępienie polega na tym, że światłość przyszła na świat, lecz ludzie umiłowali ciemność bardziej niż światłość, bo ich uczynki były złe. 20Każdy bowiem, kto źle czyni, nienawidzi światłości i nie idzie do światłości, aby jego uczynki nie były zganione. 21Lecz kto czyni prawdę, przychodzi do światłości, aby jego uczynki były jawne, że w Bogu są dokonane. 22Potem Jezus przyszedł wraz ze swymi uczniami do Judei i tam przemieszkiwał z nimi, i chrzcił. 23Także Jan chrzcił w Ainon, blisko Salim, bo było tam wiele wody. A ludzie przychodzili i chrzcili się. 24Jan bowiem jeszcze nie był wtrącony do więzienia. 25Wtedy wszczęła się dyskusja między uczniami Jana i Żydami o oczyszczaniu. 26I przyszli do Jana, i powiedzieli mu: Mistrzu, ten, który był z tobą za Jordanem, o którym ty dałeś świadectwo, oto on chrzci, a wszyscy idą do niego. 27Odpowiedział Jan: Człowiek nie może otrzymać niczego, jeśli mu nie będzie dane z nieba. 28Wy sami jesteście mi świadkami, że powiedziałem: Ja nie jestem Chrystusem, ale jestem posłany przed nim. 29Kto ma oblubienicę, ten jest oblubieńcem, a przyjaciel oblubieńca, który stoi i słucha go, raduje się niezmiernie z powodu głosu oblubieńca. Dlatego ta moja radość stała się pełna. 30On musi wzrastać, a ja stawać się mniejszym. 31Kto przyszedł z góry, jest nad wszystkimi. Kto jest z ziemi, jest ziemski i mówi ziemskie rzeczy. Ten, który przyszedł z nieba, jest nad wszystkimi. 32A świadczy o tym, co widział i słyszał, ale nikt nie przyjmuje jego świadectwa. 33Kto przyjmuje jego świadectwo, ten zapieczętował, że Bóg jest prawdziwy. 34Ten bowiem, którego Bóg posłał, mówi słowa Boże, bo Bóg daje mu Ducha bez miary. 35Ojciec miłuje Syna i wszystko dał w jego ręce. 36Kto wierzy w Syna, ma życie wieczne, ale kto nie wierzy Synowi, nie ujrzy życia, lecz gniew Boży zostaje na nim.

Dziesięć przykazań O Bożych przykazaniach Biblia mówi: „Miłość względem Boga polega na spełnianiu Jego przykazań, a przykazania Jego nie są ciężkie”. 1 J 5,3 (BT). Oto treść Dekalogu według Biblii Tysiąclecia: „Wtedy mówił Bóg wszystkie te słowa: Ja jestem Pan, twój Bóg, który cię wywiódł z ziemi egipskiej, z domu niewoli. Nie będziesz miał cudzych bogów obok Mnie! Nie będziesz czynił żadnej rzeźby ani żadnego obrazu tego, co jest na niebie wysoko, ani tego, co jest na ziemi nisko, ani tego, co jest w wodach pod ziemią! Nie będziesz oddawał im pokłonu i nie będziesz im służył, ponieważ Ja Pan, twój Bóg, jestem Bogiem zazdrosnym, który karze występek ojców na synach do trzeciego i czwartego pokolenia względem tych, którzy Mnie nienawidzą. Okazuję zaś łaskę aż do tysiącznego pokolenia tym, którzy Mnie miłują i przestrzegają moich przykazań. Nie będziesz wzywał imienia Pana, Boga twego, do czczych rzeczy, gdyż Pan nie pozostawi bezkarnie tego, który wzywa Jego imienia do czczych rzeczy. Pamiętaj o dniu szabatu, aby go uświęcić. Sześć dni będziesz pracować i wykonywać wszystkie twe zajęcia. Dzień zaś siódmy jest szabatem ku czci Pana, Boga twego. Nie możesz przeto w dniu tym wykonywać żadnej pracy ani ty sam, ani syn twój, ani twoja córka, ani twój niewolnik, ani twoja niewolnica, ani twoje bydło, ani cudzoziemiec, który mieszka pośród twych bram. W sześciu dniach bowiem uczynił Pan niebo, ziemię, morze oraz wszystko, co jest w nich, w siódmym zaś dniu odpoczął. Dlatego pobłogosławił Pan dzień szabatu i uznał go za święty. Czcij ojca twego i matkę twoją, abyś długo żył na ziemi, którą Pan, Bóg twój, da tobie. Nie będziesz zabijał. Nie będziesz cudzołożył. Nie będziesz kradł. Nie będziesz mówił przeciw bliźniemu twemu kłamstwa jako świadek. Nie będziesz pożądał domu bliźniego twego. Nie będziesz pożądał żony bliźniego twego, ani jego niewolnika, ani jego niewolnicy, ani jego wołu, ani jego osła, ani żadnej rzeczy, która należy do bliźniego twego”. Wj 20, 1-17 (BT). Mimo iż Biblia mówi: „Zaprawdę, bowiem powiadam wam: Dopóki niebo i ziemia nie przeminą, ani jedna jota, ani jedna kreska nie zmieni się w Prawie, aż się wszystko spełni”. Mt 5,18 (BT), to Dekalog nauczany jest z pominięciem niektórych fragmentów oraz z pewnymi zmianami: Zostało całkowicie usunięte drugie przykazanie: „Nie będziesz czynił żadnej rzeźby ani żadnego obrazu tego, co jest na niebie wysoko, ani tego, co jest na ziemi nisko, ani tego, co jest w wodach pod ziemią!”. Wj 20, 4-6 (BT). Nastąpiła zmiana numeracji. I choć w tekście biblijnym numeracja nie występuje, można ją łatwo ustalić, gdyż Dekalog porusza 10 problemów, stanowiących odrębne dla siebie całości. Więc po zmianie, tam, gdzie było przykazanie drugie, jest treść przykazania trzeciego. Rozdzielono przykazanie dziesiąte na dwie części i utworzono w ten sposób przykazanie dziewiąte i dziesiąte, celem zachowania liczby 10. W przykazaniu czwartym zmieniono nakaz święcenia soboty (ze stosownym komentarzem) na ogólny nakaz święcenia „dnia świętego”, czyli niedzieli. Jak traktować dokonane zmiany? Biblia mówi: „nieodmienne są wszystkie przykazania Jego”. Ps 111,7 (BG) oraz „Lepiej bowiem byłoby im nie znać drogi sprawiedliwości, aniżeli poznawszy ją odwrócić się od podanego im świętego przykazania”. 2 P 2,21 (BT). Przypomnijmy sobie wprowadzenie do Dekalogu: „Wtedy mówił Bóg wszystkie te słowa…”. Wj 20,1 (BT), a Biblia mówił, że „Trzeba bardziej słuchać Boga niż ludzi”. Dz 5,29 (BW), ponieważ „Każde słowo Boga w ogniu wypróbowane, tarczą jest dla tych, co Doń się uciekają. Do słów Jego nic nie dodawaj, by cię nie skarał”. Prz 30,5.6 (BT). Podsumowanie. Choć Dekalog był przekazany Izraelitom pod górą Synaj, gdy Mojżesz „obwieścił ludowi wszystkie słowa Pana i wszystkie Jego zlecenia”. Wj 24,3 (BT), to musimy wiedzieć, że istniał on od czasów stworzenia. Wtedy to Adamowi i Ewie nadane zostało przykazanie święcenia szabatu: „A gdy Bóg ukończył w dniu szóstym swe dzieło, nad którym pracował, odpoczął dnia siódmego po całym swym trudzie, jaki podjął. Wtedy Bóg pobłogosławił ów siódmy dzień i uczynił go świętym; w tym bowiem dniu odpoczął po całej swej pracy, którą wykonał, stwarzając”. Rdz 2,2-3 (BT). Po upadku pierwszych ludzi, przykazanie to nie zostało zmienione - do niego dodano pozostałe. Dowodem tego jest fakt, iż Kain nie mógłby być potępiony za zabicie brata, gdyby nie wiedział, że zabójstwo jest grzechem, o czym mówi szóste przykazanie: „Nie będziesz zabijał”. Wj 20,13 (BT). Nie jest więc prawdą, że Dekalog obowiązywał tylko Izraelitów. Obowiązuje nas wszystkich w niezmienionej formie, ponieważ przestrzegając go, nie wpadniemy w sidła szatana. Biblia mówi: „Staczaj dobry bój wiary, uchwyć się żywota wiecznego, do którego też zostałeś powołany... Nakazuję ci… abyś zachował przykazanie bez skazy i bez nagany aż do przyjścia Pana naszego Jezusa Chrystusa”. 1 Tm 6,12-14 (BW).

dnośnie braci Jezusa, Biblia wspomina w kilku fragmentach: „Gdy jeszcze przemawiał do tłumów, oto Jego Matka i bracia stanęli na dworze i chcieli z Nim mówić.” - Ew Mateusza 12:46 „Wtedy przyszli do Niego Jego Matka i bracia, lecz nie mogli dostać się do Niego z powodu tłumu.” - Ew Łukasza 8:19 „Tymczasem nadeszła Jego Matka i bracia i stojąc na dworze, posłali po Niego, aby Go przywołać.” - Ew Marka 3:21 Wszystkie te fragmenty wspominają, że matka oraz bracia Jezusa przyszli aby się z Nim zobaczyć. Biblia mówi nam, że Jezus miał czterech braci: Jakuba, Józefa, Szymona i Juda. „Czyż nie jest On synem cieśli? Czy Jego Matce nie jest na imię Mariam, a Jego braciom Jakub, Józef, Szymon i Juda?” - Ew Mateusza 13:55 Słowo Boże, także dodaje, że Jezus miał siostry, ale zarówno ich imion jak i dokładnej liczby nie znamy: „Także Jego siostry czy nie żyją wszystkie u nas? Skądże więc ma to wszystko?” - Ew Mateusza 13:56 We fragmencie Ew. Jana 7.1-10, Jego bracia udają się na obchody święta namiotów, a Jezus pozostaje na miejscu. „Rzekli więc Jego bracia do Niego: Wyjdź stąd i idź do Judei, aby i uczniowie Twoi ujrzeli czyny, których dokonujesz.” - Ew Jana 7:3 W Dziejach Apostolskich 1.14, Jego bracia i matka trwają w modlitwie z innymi uczniami. „Wszyscy oni trwali jednomyślnie na modlitwie razem z niewiastami, Maryją, Matką Jezusa, i braćmi Jego.” - Dzieje Ap 1:14 Fragment z Galacjan 1.19 wspomina, że Jakub był bratem Jezusa. „Spośród zaś innych, którzy należą do grona Apostołów, widziałem jedynie Jakuba, brata Pańskiego.” - List do Galacjan 1Ø19 Wniosek Fragmenty te potwierdzają, że Jezus naprawdę miał rodzeństwo. Inne niebiblijne wytłumaczenia Niektórzy twierdzą, że ci „bracia” byli kuzynami Jezusa. Aczkolwiek w każdym z tych fragmentów użyte jest słowo, które w Grece oznacza „brata.” „adelfós” - Słowo to może odwoływać się do innego pokrewieństwa, ale w naturalnym, literalnym tłumaczeniu chodzi o brata. Istniało w Grece słowo, które używano do określenia „kuzyna” „exádelfos” - kuzyn - Ale nie zostało ono użyte w tych fragmentach. Pytanie zasadniczne - gdyby to byli KUZYNI, z jakiego powodu tak często pojawiali by się przy matce Jezusa? Z kontekstu jasno wynika, że gdy matka i bracia przyszli Go zobaczyć, to dotyczy to Jego braci (spokrewnionych krwią). Kolejnym kłamliwym argumentem na to że być może byli to jego bracią jest wyjaśnienie, - że bracia i siostry Jezusa pochodzą z pierwszego małżeństwa Józefa. Cała teoria, jakoby Józef był zdecydowanie starszy od Marii, wcześniej żonaty, z gromadką dzieci, a potem wdowcem, który ponownie ożenił się z Marią są stworzone bez jakichkolwiek, biblijnych podstaw. Biblia nie daje żadnych wskazówek by przypuszczać, że Józef był żonaty i miał dzieci, zanim poślubił Marię. Argumenty przeciw tej teorii Gdyby nawet Józef posiadałby sześcioro dzieci zanim poślubił Marię, to dlaczego nie znajdujemy o tym żadnej wzmianki gdy Józef i Maria podróżowali do Betlejem (Ew. Łukasza 2.4-7) albo do Egiptu (Ew. Mateusza 2.13-15) czy też podczas ich drogi powrotnej do Nazaretu (Ew. Mateusza 2.20-23)? Nie ma żadnych biblijnych podstaw by wierzyć, iż to rodzeństwo jest w innej relacji pokrewieństwa, jak tej że są dziećmi Józefa i Marii. Ci, którzy nie zgadzają się z faktem, iż Jezus miał rodzeństwo- braci i siostry, nie czynią tego na podstawie czytania Pisma Świętego, lecz dlatego że przyjęli wstępne założenie o wiecznym dziewictwie Marii, które bez wątpienia nie jest biblijne: „Lecz nie współżył (Józef) z nią AŻ do narodzin Syna, któremu dał na imię Jezus.” Jezus miał rodzeństwo (braci i siostry), będące dziećmi Józefa i Marii. To jest zrozumiałe, jednoznaczne nauczanie wynikające ze Słowa Bożego.

Zasadę twierdzącą, że wszelka chwała należna jest jedynie Bogu nazywamy „Soli Deo gloria” (Tylko Bogu chwała!). Źródłem radości i celem życia chrześcijanina jest życie Bogu na chwałę. Oddawanie czci komukolwiek innemu, przez przypisywanie mu cech bądź praktykowanie form uwielbienia zarezerwowanych tylko dla Boga, jest grzechem bałwochwalstwa. „Panu, swojemu Bogu, będziesz oddawał pokłon i służył jedynie Jemu” (Mat. 4:10b). „Tylko Bogu chwała” to najwspanialsza ze wszystkich zasad. Mówi ona o tym, że człowiek został stworzony, aby wszelką chwałę oddawać tylko Panu Bogu. Bóg jedynie jest właściwym obiektem czci dla człowieka. Człowiek, żyjąc dla Boga, żyjąc, aby Jemu się podobać i traktując Boga z należną czcią i szacunkiem, a jednocześnie wdzięcznością i radością za dar łaski Bożej, znajduje swe spełnienie. Jest to życie pełne chwały, radości i satysfakcji. A wszystko dlatego, że nie jest przeżywane dla siebie, ale dla Boga, bez którego wszystkie wartości są tylko pozorne. Chrześcijanin choć obdarza szacunkiem zgodnym z Pismem Świętym wyznaczone przez Boga autorytety (rodziców, przywódców chrześcijańskich i urzędników państwowych), nie chce żyć pod władzą kogokolwiek innego i oddawać komukolwiek innemu należną cześć jak tylko Panu Bogu: „Abyśmy żyli dla jeszcze większej Jego chwały - my, którzy już wcześniej złożyliśmy nadzieję w Chrystusie” (Efez. 1:12). Zasada „Tylko Bogu chwała!” opiera się w głównej mierze na pierwszym i drugim przykazaniu Dekalogu: „Ja jestem PAN, twój Bóg, który cię wyprowadził z ziemi egipskiej, z domu niewoli. Nie oddawaj czci innym bogom obok Mnie. miał innych bogów obok mnie. Nie rzeźb sobie bóstw ani nie czyń żadnych wyobrażeń czegokolwiek, co jest wysoko na niebie, albo nisko na ziemi, albo w dole głęboko w wodzie. Nie składaj temu pokłonów ani nie oddawaj czci, ponieważ Ja, PAN, twój Bóg, jestem Bogiem zazdrosnym. Dochodzę winy ojców na synach do trzeciego i czwartego pokolenia tych, którzy mnie odrzucają, a okazuję łaskę tysięcznym pokoleniom tych, którzy Mnie kochają i przestrzegają moich przykazań” (2 Mojż. 20:2-6). Zasadę tę wyraża także wiele innych tekstów Pisma Świętego, między innymi: „Ja, PAN, a takie jest moje imię, swej chwały nie przekażę nikomu, mojej czci nie oddam bożyszczom!” (Izaj. 42:8). Człowiek w swej grzesznej naturze ma tendencję do szukania sobie obiektów kultu poza Bogiem, lub obok Boga. Pismo Święte wyraźnie uczy nas, że nikomu ani niczemu poza Panem Bogiem nie powinniśmy oddawać chwały, ani czci. Chodzi tu zarówno o obiekty kultu, jak i o osoby, którym można bezkrytycznie oddawać chwałę zamiast Bogu. W Piśmie Świętym spotykamy przykłady przestróg, kiedy w dobrej wierze jakiś człowiek złożył pokłon słudze Bożemu lub aniołowi. Apostoł Jan dwukrotnie popełnił ten błąd, kłaniając się aniołowi: „On jednak mnie powstrzymał: Nie rób tego! - powiedział. Jestem współsługą twoim i twoich braci, proroków oraz tych, którzy trzymają się słów zapisanych w tym zwoju. Pokłon oddaj Bogu!” (Obj. Jana 22:9) Korneliusz zafascynowany objawieniem, jakie otrzymał od Pana Boga, złożył pokłon Piotrowi, co wywołało natychmiastowy sprzeciw apostoła: „Kiedy Piotr się zbliżał, Korneliusz wyszedł mu naprzeciw i w pokłonie upadł mu do stóp. Piotr podniósł go i powiedział: Wstań, ja też jestem człowiekiem” (Dz. AP. 10:25-26). Biblijna zasada „Tylko Bogu chwała” ma dzisiaj jeszcze głębsze znaczenie. Żyjemy w czasach, kiedy panującą koncepcją filozoficzną i wyznacznikiem w relacjach społecznych i kulturowych stał się humanizm, polegający na wstawianiu człowieka w centrum. Ludzkie prawa, a nie Boże, zajmują wtedy główne miejsce w życiu społecznym. Ważniejsze stało się to, co przyniesie korzyść ekonomiczną człowiekowi i to, co wywyższy człowieka, a nie to, co przyniesie chwałę Bogu. Zasada „Tylko Bogu chwała” jest wyrazem teocentryzmu. Uwydatnia ona prawdę, że to Pan Bóg jest suwerenny i to On panuje nad wszystkim. Wszystkie sfery ludzkiej działalności muszą podlegać Panu Bogu. On, a nie jakiś człowiek ma przyjmować chwałę. To Boże prawa, a nie ludzkie mają określać i regulować nasze życie. Bóg ma prawo sprawować władzę, zarówno w życiu społecznym, jak i osobistym człowieka. Zasada „Tylko Bogu chwała” dobitnie określa miejsce Pana Boga w życiu wierzącego. Egoistyczna natura ludzka upomina się ciągle o chwałę dla siebie. Nasze ego chce objąć władzę nad naszym życiem pomimo że władza należy do Pana Boga. Zasada „Tylko Bogu chwała” wyraża biblijną ideę, że to nie człowiek ma być panem dla siebie, ale Sam Pan Bóg. To Pan Bóg musi zajmować najważniejsze miejsce w naszym życiu. Prawdziwe szczęście można znaleźć tylko w uwielbianiu Boga i szukaniu Jego chwały. W oddawaniu Bogu czci całym swoim życiem i to nie tylko przez modlitwę czy przez udział w nabożeństwach, czytanie czy słuchanie Słowa Bożego, ale poprzez codzienną, uczciwą pracę i przez chrześcijańską postawę. Pismo Święte zachęca: „A zatem cokolwiek jecie lub pijecie, albo cokolwiek czynicie, wszystko to czyńcie na chwałę Boga” (1 Kor. 10:31). Chrześcijanin ma radość w tym, że może nareszcie oddać Panu Bogu należne miejsce. Może swoją wolę poddać Bożej woli: „Nie nas, PANIE, nie nas, Ale swoje imię otocz chwałą - Ze względu na Twoją łaskę, Ze względu na Twoją wierność!” (Psalm 115:1). Jakiego rodzaju uwielbianie przyjmuje Bóg? Uwielbianie, które jest osadzone na Słowie Bożym Bóg przyjmuje uwielbianie, które jest oparte na prawdzie: „Bóg jest duchem, dlatego ci, którzy Go czczą, powinni to czynić w duchu i w prawdzie” (Jan 4:24). Prawda to treść objawiona w Piśmie Świętym. Prawdziwe uwielbianie musi być więc osadzone na Objawieniu Bożym. Formy uwielbiania, które mijają się z nauczaniem Słowa Bożego, bez względu na stopień gorliwości i szczerości uwielbiających, nie powinny być praktykowane przez chrześcijan. Przykładowo: ofiary z ludzi, otaczanie czcią bożków, oddawanie czci komuś innemu oprócz Boga, prostytucja sakralna. Bóg w Swoim Słowie objawił jakiego uwielbiania oczekuje. Prawda Słowa Bożego to podstawa uwielbiania Boga. Uwielbianie nie ma sensu, jeżeli nie jest osadzone na wskazówkach Bożego Słowa. Uwielbianie, które koncentruje się na Bogu „Nie będziesz oddawał czci innemu bogu! PAN bowiem, który ma na imię Zazdrosny, jest rzeczywiście zazdrosnym Bogiem” (2 Mojż. 34:14). Zasada „Tylko Bogu chwała” jest zwrotem w kierunku uwielbiania Boga. Pismo Święte wyraźnie przeciwstawia się politeizmowi czy henoteizmowi. Bóg nienawidzi i jednego i drugiego. Politeizm to przekonanie o istnieniu wielu bóstw, henoteizm to kult wielu istot, z których jedna jest ponad pozostałymi. Uwielbianie czegokolwiek lub kogokolwiek oprócz Pana Boga, jest dla Boga nie do przyjęcia. Prawdziwe uwielbianie koncentruje się na Bogu. Uwielbianie, które pochłania całą naszą istotę „A On mu odpowiedział: Masz kochać Pana, swojego Boga, całym swoim sercem, z całej swojej duszy i każdą swoją myślą” (Mat. 22:37). Nasz umysł i nasze uczucia muszą w uwielbianiu być skoncentrowane na Panu Bogu, który jest obiektem naszej miłości. Bezmyślne i pozbawione uczucia puste słowa, nawet te wyrażone w pieśni, nie są uwielbianiem Boga. Uwielbianie musi być wolne od wszelkiej obłudy. Bóg nienawidzi udawania i obłudy w jakiejkolwiek formie. Uwielbianie obejmuje nasze siły i nasze ciało. Apostoł Paweł pisze: „Zachęcam was zatem, bracia, powołując się na miłosierdzie Boga, abyście oddali swe ciała na ofiarę żywą, świętą i miłą Bogu - na dowód, że Mu służycie z pełnym przekonaniem” (Rzym. 12:1). Niczego na ziemi nie jesteśmy w stanie osiągnąć bez naszego ciała. Dlatego Bóg chce, aby w nasze uwielbianie było zaangażowane ciało. Nasz język ciała wyraża przywiązanie do Boga.

Dziesięć przykazań O Bożych przykazaniach Biblia mówi: „Miłość względem Boga polega na spełnianiu Jego przykazań, a przykazania Jego nie są ciężkie”. 1 J 5,3 (BT). Oto treść Dekalogu według Biblii Tysiąclecia: „Wtedy mówił Bóg wszystkie te słowa: Ja jestem Pan, twój Bóg, który cię wywiódł z ziemi egipskiej, z domu niewoli. Nie będziesz miał cudzych bogów obok Mnie! Nie będziesz czynił żadnej rzeźby ani żadnego obrazu tego, co jest na niebie wysoko, ani tego, co jest na ziemi nisko, ani tego, co jest w wodach pod ziemią! Nie będziesz oddawał im pokłonu i nie będziesz im służył, ponieważ Ja Pan, twój Bóg, jestem Bogiem zazdrosnym, który karze występek ojców na synach do trzeciego i czwartego pokolenia względem tych, którzy Mnie nienawidzą. Okazuję zaś łaskę aż do tysiącznego pokolenia tym, którzy Mnie miłują i przestrzegają moich przykazań. Nie będziesz wzywał imienia Pana, Boga twego, do czczych rzeczy, gdyż Pan nie pozostawi bezkarnie tego, który wzywa Jego imienia do czczych rzeczy. Pamiętaj o dniu szabatu, aby go uświęcić. Sześć dni będziesz pracować i wykonywać wszystkie twe zajęcia. Dzień zaś siódmy jest szabatem ku czci Pana, Boga twego. Nie możesz przeto w dniu tym wykonywać żadnej pracy ani ty sam, ani syn twój, ani twoja córka, ani twój niewolnik, ani twoja niewolnica, ani twoje bydło, ani cudzoziemiec, który mieszka pośród twych bram. W sześciu dniach bowiem uczynił Pan niebo, ziemię, morze oraz wszystko, co jest w nich, w siódmym zaś dniu odpoczął. Dlatego pobłogosławił Pan dzień szabatu i uznał go za święty. Czcij ojca twego i matkę twoją, abyś długo żył na ziemi, którą Pan, Bóg twój, da tobie. Nie będziesz zabijał. Nie będziesz cudzołożył. Nie będziesz kradł. Nie będziesz mówił przeciw bliźniemu twemu kłamstwa jako świadek. Nie będziesz pożądał domu bliźniego twego. Nie będziesz pożądał żony bliźniego twego, ani jego niewolnika, ani jego niewolnicy, ani jego wołu, ani jego osła, ani żadnej rzeczy, która należy do bliźniego twego”. Wj 20, 1-17 (BT). Mimo iż Biblia mówi: „Zaprawdę, bowiem powiadam wam: Dopóki niebo i ziemia nie przeminą, ani jedna jota, ani jedna kreska nie zmieni się w Prawie, aż się wszystko spełni”. Mt 5,18 (BT), to Dekalog nauczany jest z pominięciem niektórych fragmentów oraz z pewnymi zmianami: Zostało całkowicie usunięte drugie przykazanie: „Nie będziesz czynił żadnej rzeźby ani żadnego obrazu tego, co jest na niebie wysoko, ani tego, co jest na ziemi nisko, ani tego, co jest w wodach pod ziemią!”. Wj 20, 4-6 (BT). Nastąpiła zmiana numeracji. I choć w tekście biblijnym numeracja nie występuje, można ją łatwo ustalić, gdyż Dekalog porusza 10 problemów, stanowiących odrębne dla siebie całości. Więc po zmianie, tam, gdzie było przykazanie drugie, jest treść przykazania trzeciego. Rozdzielono przykazanie dziesiąte na dwie części i utworzono w ten sposób przykazanie dziewiąte i dziesiąte, celem zachowania liczby 10. W przykazaniu czwartym zmieniono nakaz święcenia soboty (ze stosownym komentarzem) na ogólny nakaz święcenia „dnia świętego”, czyli niedzieli. Jak traktować dokonane zmiany? Biblia mówi: „nieodmienne są wszystkie przykazania Jego”. Ps 111,7 (BG) oraz „Lepiej bowiem byłoby im nie znać drogi sprawiedliwości, aniżeli poznawszy ją odwrócić się od podanego im świętego przykazania”. 2 P 2,21 (BT). Przypomnijmy sobie wprowadzenie do Dekalogu: „Wtedy mówił Bóg wszystkie te słowa…”. Wj 20,1 (BT), a Biblia mówił, że „Trzeba bardziej słuchać Boga niż ludzi”. Dz 5,29 (BW), ponieważ „Każde słowo Boga w ogniu wypróbowane, tarczą jest dla tych, co Doń się uciekają. Do słów Jego nic nie dodawaj, by cię nie skarał”. Prz 30,5.6 (BT). Podsumowanie. Choć Dekalog był przekazany Izraelitom pod górą Synaj, gdy Mojżesz „obwieścił ludowi wszystkie słowa Pana i wszystkie Jego zlecenia”. Wj 24,3 (BT), to musimy wiedzieć, że istniał on od czasów stworzenia. Wtedy to Adamowi i Ewie nadane zostało przykazanie święcenia szabatu: „A gdy Bóg ukończył w dniu szóstym swe dzieło, nad którym pracował, odpoczął dnia siódmego po całym swym trudzie, jaki podjął. Wtedy Bóg pobłogosławił ów siódmy dzień i uczynił go świętym; w tym bowiem dniu odpoczął po całej swej pracy, którą wykonał, stwarzając”. Rdz 2,2-3 (BT). Po upadku pierwszych ludzi, przykazanie to nie zostało zmienione - do niego dodano pozostałe. Dowodem tego jest fakt, iż Kain nie mógłby być potępiony za zabicie brata, gdyby nie wiedział, że zabójstwo jest grzechem, o czym mówi szóste przykazanie: „Nie będziesz zabijał”. Wj 20,13 (BT). Nie jest więc prawdą, że Dekalog obowiązywał tylko Izraelitów. Obowiązuje nas wszystkich w niezmienionej formie, ponieważ przestrzegając go, nie wpadniemy w sidła szatana. Biblia mówi: „Staczaj dobry bój wiary, uchwyć się żywota wiecznego, do którego też zostałeś powołany... Nakazuję ci… abyś zachował przykazanie bez skazy i bez nagany aż do przyjścia Pana naszego Jezusa Chrystusa”. 1 Tm 6,12-14 (BW).

Maria - matka Jezusa Szczegóły Rafał Zbieć Opublikowano: 20 sierpień 2017 Artykuł z 2010 r., teraz nieznacznie uszczegółowiony i dostępny także w wersji audio/wideo. Jest wiele postaci opisanych na kartach Biblii, które mogą i powinny być dla każdego wierzącego człowieka wzorem do naśladowania. Jednymi z wielu są na pewno Mojżesz, Abraham, Daniel, Noe, Dawid, czy też apostołowie Piotr, Paweł, Jan.... Takim wzorem jest też w wielu aspektach matka Jezusa - Maria. Dlaczego te postaci można postawić za wzór do naśladowania? Pomimo, że byli grzesznikami, jak wszyscy inni ludzie urodzeni już po grzechu Adama i Ewy w Edenie, to jednak ich życie charakteryzowało się wiarą w Boga oraz ufnością i posłuszeństwem wobec Stworzyciela Nieba i Ziemi. W tym artykule chciałbym przybliżyć jedną z tych postaci - Marię z Nazaretu, która znalazła łaskę u Boga i została wybrana do poczęcia Jezusa. Już od chwili, gdy nawiedził ją anioł i oznajmił jej tę wspaniałą nowinę, okazała ona pokorę i posłuszeństwo wobec Boga. Rzekła bowiem aniołowi: Oto ja służebnica Pańska, niech mi się stanie według słowa twego. (Ew. Łukasza 1:38) Maria jest również przykładem uniżenia i posłuszeństwa Jezusowi. Gdy na weselu w Kanie Galilejskiej zabrakło wina, Maria powiedziała o tym Jezusowi, a po dość szorstkiej Jego odpowiedzi rzekła do sług, aby czynili wszystko to, co On powie. A gdy zabrakło wina, rzekła matka Jezusa do niego: Wina nie mają. I rzekł do niej Jezus: Czego chcesz ode mnie, niewiasto? Jeszcze nie nadeszła godzina moja. Rzekła matka jego do sług: Co wam powie, czyńcie! (Ew. Jana 2:3-5) Zdecydowanie jest to postawa godna naśladowania. Tak jak Maria mamy być posłuszni Jezusowi, zwracać się do Niego z naszymi troskami oraz zwracać uwagę wszystkich ludzi właśnie na Jezusa Chrystusa. Maria w Biblii nigdy nie zwraca uwagi ludzi na siebie, lecz tylko na Boga. Maria została wybrana przez Boga do unikalnego zadania - urodzenia Mesjasza. Dlatego też została nazwana błogosławioną między niewiastami. To, co jednak łączy ją z wszystkimi innymi ludźmi, to fakt, że sama potrzebowała Zbawiciela, będąc świadomą swojej grzeszności. Tylko grzeszny człowiek potrzebuje bowiem Zbawiciela... Jej własne słowa to potwierdzają: I rzekła Maria: Wielbi dusza moja Pana, i rozradował się duch mój w Bogu, Zbawicielu moim, bo wejrzał na uniżoność służebnicy swojej. (Ew. Łukasza 1:45-48) Jednocześnie warto zauważyć, że Maria wraz z Józefem nie wszystko od razu rozumieli, dziwiąc się na przykład słowom Symeona o Jezusie, wypowiedzianymi w świątyni: Temu Duch Święty objawił, iż nie ujrzy śmierci, zanim by nie oglądał Chrystusa Pana. Przyszedł więc z natchnienia Ducha do świątyni, a gdy rodzice wnosili dziecię Jezus, by wypełnić przepisy zakonu co do niego, on wziął je na ręce swoje i wielbił Boga, mówiąc: Teraz puszczasz sługę swego, Panie, według słowa swego w pokoju, gdyż oczy moje widziały zbawienie twoje, które przygotowałeś przed obliczem wszystkich ludów: Światłość, która oświeci pogan, i chwałę ludu twego izraelskiego. A ojciec jego i matka dziwili się temu, co mówiono o nim. (Ew. Łukasza 2:26-32) Co sam Jezus Chrystus mówił o swojej matce? Czy traktował ją jakoś szczególnie? A gdy On to mówił, pewna niewiasta z tłumu, podniósłszy swój głos, rzekła do niego: Błogosławione łono, które cię nosiło, i piersi, które ssałeś. On zaś rzekł: Błogosławieni są raczej ci, którzy słuchają Słowa Bożego i strzegą go. (Ew. Łukasza 11:27-28) A gdy On jeszcze mówił do tłumów, oto matka i bracia jego stanęli na dworze, chcąc z nim mówić. I rzekł mu ktoś: Oto matka twoja i bracia twoi stoją na dworze i chcą z tobą mówić. A On, odpowiadając, rzekł temu, co mu to powiedział: Któż jest moją matką? I kto to bracia moi? I wyciągnąwszy rękę ku uczniom swoim, rzekł: Oto matka moja i bracia moi! Albowiem ktokolwiek czyni wolę Ojca mojego, który jest w niebie, ten jest moim bratem i siostrą, i matką. (Ew. Mateusza 12:46-50) W powyższych wersetach widać wyraźnie, że Jezus zwraca naszą uwagę na każdego, kto słucha Boga i jest mu posłuszny. W żaden sposób nie wyróżnia tutaj swojej matki. Niektórzy uważają, że słowa Jezusa wypowiedziane na krzyżu, dają podstawę do ogłoszenia Marii matką narodów, której Jezus powierzył jakieś szczególne zadanie. A stały pod krzyżem Jezusa matka jego i siostra matki jego, Maria, żona Kleofasa, i Maria Magdalena. A gdy Jezus ujrzał matkę i ucznia, którego miłował, stojącego przy niej, rzekł do matki: Niewiasto, oto syn twój! Potem rzekł do ucznia: Oto matka twoja! I od owej godziny wziął ją ów uczeń do siebie. (Ew. Jana 19:25-27) Gdyby tak faktycznie było, to Jan, uczeń, którego Jezus miłował, okazałby się bardzo nieposłuszny, gdyż "tylko" wziął Marię do siebie. Nic więcej. Również apostołowie Paweł i Piotr w swoich listach w żaden sposób nie zwracają uwagi na Marię, a tylko na Jezusa Chrystusa, jedynego pośrednika. Albowiem jeden jest Bóg, jeden też pośrednik między Bogiem a ludźmi, człowiek Chrystus Jezus, który siebie samego złożył jako okup za wszystkich, aby o tym świadczono we właściwym czasie. (1 List do Tymoteusza 2:5-6) Kościół rzymskokatolicki na przestrzeni wielu wieków ustanowił następujące dogmaty maryjne: - „O Bożym Macierzyństwie Maryi” - dogmat ogłoszony w 431 r. Maria została nazwana Matką Bożą, choć nie dała początku Jezusowi-Bogu, który jako Bóg istnieje od zawsze, nie ma matki, nie ma początku i końca, a dała początek Jezusowi-człowiekowi. - „O Maryi zawsze Dziewicy” - dogmat ogłoszony w 649 r. Biblia wyraźnie wspomina o braciach i siostrach Jezusa. Stwierdza też, że Józef „nie obcował z nią, dopóki nie powiła syna” - Ew. Mat. 1:25, co nam wyraźnie sugeruje, że po urodzeniu Jezusa Józef współżył z Marią, tak jak każde inne małżeństwo. W Biblii nie ma również żadnej wzmianki o tym, że poród Jezusa odbył się w jakikolwiek inny sposób, niż naturalny, co musiało skutkować utratą dziewictwa przez Marię. Więcej o tym dogmacie można przeczytać w artykule „Czy zawsze-dziewictwo Marii jest Biblijne?” - „O Niepokalanym Poczęciu Maryi” - dogmat ogłoszony dopiero w 1854 r. Niewiele osób wie, co właściwie oznacza ten dogmat, błędnie odnosząc go do poczęcia Jezusa przez Marię. Natomiast w tym dogmacie chodzi o to, że to Maria została ponoć poczęta inaczej niż inni ludzie, bez przekleństwa grzechu. I choć nie czas i miejsce, aby mówić tutaj o "grzechu pierworodnym", to jednak warto zauważyć, iż ten dogmat musiał zaistnieć z uwagi na doktrynę, że Maria była przez całe życie bezgrzeszną niewiastą. Więcej o niepokalanym poczęciu Marii znajdziesz tutaj „Co to jest niepokalane poczęcie?” - „O wniebowzięciu Najświętszej Maryi Panny” - dogmat ogłoszony dopiero w 1950 r. Oczywiście i o tym próżno szukać choćby najmniejszej wzmianki w Biblii !!! Jest on konsekwencją ustanowienia poprzednich dogmatów. Więcej o tym w artykule „Czym jest wniebowzięcie Marii?” Więcej o wszystkich dogmatach maryjnych i ich niezgodności z Pismem Świętym można przeczytać w artykule „W pułapce dogmatu”. Co jeszcze bardziej niepokojące, w „kolejce” czeka kolejny dogmat maryjny: o Maryi Współodkupicielce, Pośredniczce i Orędowniczce. Szacuje się, że od czasu narodzin ruchu na rzecz tzw. piątego dogmatu maryjnego pod petycją w tej sprawie do kolejnych papieży podpisało się przynajmniej 800 biskupów, w tym ok. 50 kardynałów, i ponad 7 mln wiernych (źródło). Wydaje się jednak, ze obecny papież nie jest tak gorącym zwolennikiem piątego dogmatu, jak jego poprzednik. Wystarczy jednak zajrzeć na stronę taką jak ta, żeby zobaczyć jak wielkie „nadzieje” łączą niektórzy z Maryją Współodkupicielką... Gdyby kiedyś piąty dogmat maryjny został ogłoszony, wówczas rola Maryi w zbawczym dziele dla ludzkości zostałaby co najmniej zrównana z dziełem Jezusa Chrystusa.

Wróćmy teraz do Biblii. Sprawdziłem, ile razy w Dziejach Apostolskich pojawia się postać Marii. Wydaje się, że gdyby prawdą było powierzenie Marii przez Boga dalszych roli, innych niż urodzenie Jezusa, wówczas już w Dziejach Apostolskich powinno to być widoczne. Faktem jest jednak to, że Maria pojawia się tam tylko jeden raz, w tym wersecie: Ci wszyscy trwali jednomyślnie w modlitwie wraz z niewiastami i z Marią, matką Jezusa, i z braćmi jego. (Dzieje Apostolskie 1:14) Czy sensowne jest twierdzić, że apostołowie głoszący Ewangelię i piszący listy, które znalazły się w Piśmie Świętym, nie wiedzieliby nic o Marii współodkupicielce, pośredniczce, czy orędowniczce, gdyby taka była wola Boga dotycząca matki Jezusa? Nie, prawdą jest Słowo Boże spisane i zawarte w Biblii, z którego jasno wynika, że Maria jest błogosławioną niewiastą, która urodziła Jezusa, wypełniając w ten sposób wolę Bożą. Niczego więcej Bóg od niej nie oczekiwał, ani też Maria niczego więcej nie czyniła, będąc posłuszną Bogu. Nasz Pan, Jezus Chrystus, jest jedynym pośrednikiem, orędownikiem u Ojca i jedynym odkupicielem. Twierdzić cokolwiek innego, to negować Słowo Boże. Lecz Chrystus, który się zjawił jako arcykapłan dóbr przyszłych, wszedł przez większy i doskonalszy przybytek, nie ręką zbudowany, to jest nie z tego stworzonego świata pochodzący, wszedł raz na zawsze do świątyni nie z krwią kozłów i cielców, ale z własną krwią swoją, dokonawszy wiecznego odkupienia. (List do Hebrajczyków 9:11-12) Dzieci moje, to wam piszę, abyście nie grzeszyli. A jeśliby kto zgrzeszył, mamy orędownika u Ojca, Jezusa Chrystusa, który jest sprawiedliwy. On ci jest ubłaganiem za grzechy nasze, a nie tylko za nasze, lecz i za grzechy całego świata. (1 List Jana 2:1-2) Bardzo cenię Marię, matkę Jezusa, jest osobą błogosławioną, jest wzorem do naśladowania dla mnie i dla każdego wierzącego w wielu aspektach. Zgadzam się ze wszystkim, co dotyczy Marii i co jest zapisane w Biblii. Stanowczo odrzucam jednak wszelkie objawienia i dogmaty, które stawiają Marię w świetle zupełnie innym, niż wynika to ze Słowa Bożego. Czy skromna i uniżona wobec Boga Maria to ta sama osoba, która ponoć objawia się ludziom na całym świecie, twierdząc, że jest pośredniczką, orędowniczką, pocieszycielką i współodkupicielką? Oczywiście, że nie. W Piśmie Świętym NIGDZIE nie znajdziemy żadnych wersetów, sugerujących nadanie takich tytułów matce Jezusa. Kto zatem stoi za tymi objawieniami? Polecam każdemu obejrzenie znakomitego filmu „Objawienia maryjne”, który w bardzo rzetelny sposób przedstawia i porównuje Maryję z objawień z Marią - matką Jezusa. Czytelniku! Jeśli w jakikolwiek sposób czcisz Maryję, jeśli modlisz się do niej i uważasz, że jest to zgodne z Biblią, koniecznie obejrzyj wspomniany powyżej film. Weź również do ręki Pismo Święte i sam się przekonaj, że kult maryjny nie ma żadnych podstaw w Słowie Bożym. Zachęcam w tym miejscu do przeczytania interesującego artykułu dot. kultu maryjnego: Kult Marii - historia rozwoju kultu Maryja z objawień nazywa siebie także Królową Niebios. Porównując ten tytuł z 7 rozdziałem Księgi Jeremiasza, widzimy wyraźnie, kto już dawno temu posługiwał się takim tytułem i co o tym mówił Bóg: Czy sam nie widzisz, co oni robią w miastach judzkich i na ulicach Jeruzalemu? Dzieci zbierają drwa, a ojcowie rozniecają ogień; kobiety ugniatają ciasto, aby wypiekać placki dla królowej niebios, cudzym bogom wylewa się ofiary z płynów, aby mnie obrażać. Czy mnie tym obrażają - mówi Pan - czy nie raczej samych siebie ku zawstydzeniu własnemu? Dlatego tak mówi Wszechmocny Pan: Oto mój gniew zawzięty wyleje się na to miejsce, na ludzi i na bydło, na drzewa polne i na płody rolne - płonąć będzie i nie zgaśnie. (Ks. Jeremiasza 7:17-20) Czcić Maryję z objawień to obrażać Boga ku własnemu zawstydzeniu... Celem napisania niniejszego artykułu nie było obrażenie czyichkolwiek uczuć religijnych. Celem było jedynie przedstawienie Marii - matki Jezusa i tego, co o niej jest zapisane w Biblii. Dokonałem też przedstawienia innych tytułów, które przypisywane są Marii, i porównałem to ze Słowem Bożym. Wnioski z powyższego zostawiam czytelniku Tobie. I jak zawsze zachęcam do czytania Pisma Świętego, gdzie wszystko można samemu zweryfikować. I nie ma w nikim innym zbawienia; albowiem nie ma żadnego innego imienia pod niebem, danego ludziom, przez które moglibyśmy być zbawieni. (Dzieje Apostolskie 4:12) Dziękuję Ci, Panie Jezu. Rafał Zbieć

co za idiota to mowi??????biblie wez do reki i nie klam ludziom bo ich wiedziesz prosciutka droga do piekla!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!11 o mówi Biblia na temat Dziewicy Marii? ODPOWIEDŹ Maria, matka Jezusa była kobietą, która została nazwana przez Boga „pełną łaski” (Ew. Łukasza 1:28). Słowa „pełna łaski” pochodzi od słowa greckiego, które znaczy „wiele łaski”. Wielu otrzymało łaskę Bożą. Łaska oznacza, że otrzymujemy, pomimo że na to nie zasługujemy. Maria potrzebowała łaski Bożej, tak samo jak każdy z nas. Maria sama rozumiała ten fakt, jak deklaruje w Ew. Łukasza 1:47 „…raduje się duch mój w Bogu, moim Zbawcy…” Maria wiedziała, że musi zostać zbawiona, że potrzebuje Boga, jako swojego Zbawiciela. Biblia nigdzie nie podaje, że Maria była kimś więcej niż zwykłą kobietą, którą Bóg wybrał, aby użyć w niezwykły sposób. Tak, Maria była prawą kobietą, i ubłogoslawioną przez Boga (Ew. Łukasza 1:27-28). Była jednak też grzeszną istotą ludzką, tak samo jak każdy z nas - która potrzebowała Jezusa Chrystusa jako swojego Zbawiciela, tak samo jak wszyscy inni (Ks. Koheleta 7:20; List do Rzymian 3:23; 6:3; 1 List Jana 1:8). Maria nie została poczęta w “niepokalany sposób” - nie ma żadnych biblijnych podstaw do tego, aby uważać, iż narodziny Marii były czymś innym niż zwykłe narodziny ludzkiej istoty. Maria była dziewicą, kiedy narodził się Jezus (Ew. Łukasza 1:34-38), lecz idea „wiecznego dziewictwa” Marii jest niebiblijna. Ewangelia św. Mateusza 1:25, mówiąc o Józefie, podaje „lecz nie zbliżał się do Niej, AŻ porodziła Syna, któremu nadał imię Jezus.” Słowo „aż” jasno wskazuje na seksualne zbliżenie Józefa i Marii po tym, jak narodził się Jezus. Jezus miał czterech „pół-braci”: Jakuba, Józefa, Szymona i Judasza (Ew. Mateusza 13:55). Jezus miał również „pół-siostry”, lecz nie znamy ich imion czy liczby (Ew. Mateusza 13:55-56). Bóg ubłogosławił Marię, dając jej kilkoro dzieci, co w tamtej kulturze było jasnym wyznacznikiem, błogosławieństwa Bożego, spoczywającego na kobiecie. Pewnego razu, kiedy Jezus przemawiał, kobieta w tłumie powiedziała “Błogosławione łono, które Cię nosiło, i piersi, które ssałeś.” (Ew. Łukasza 11:27) Nigdy nie było lepszej okazji dla Jezusa, aby zadeklarował, że Maria rzeczywiście była godna chwały i adorowania. Jaka była odpowiedź Jezusa? „On zaś rzekł: Błogosławieni są raczej ci, którzy słuchają Słowa Bożego i strzegą go.” (Ew. Łukasz 11:28) Dla Jezusa, posłuszeństwo względem Bożego Słowa było WAŻNIEJSZE niż bycie kobietą, z która go zrodziła. Nigdzie w Piśmie Świętym Jezus, czy ktokolwiek inny, nie kieruje uwielbienia czy adoracji w kierunku Marii. Elżbieta, krewna Marii, chwali Marię w Ew. Łukasza 1:42-44, ale bazuje to na fakcie, że Maria narodzi Jezusa. Nie było to spowodowane żadną nieodłączną chwałą, która byłaby zawarta w Marii. Maria znajdowała się pod krzyżem, kiedy Jezus zmarł (Ew. Jana 19:25). Maria była z apostołami w Dzień Zielonych Świąt (Dz. Apostolskie 1:14). Jednakże, Maria nigdy nie została ponownie wymieniona po Dziejach Apostolskich, w rozdziale 1. Apostołowie nigdy nie przyznali Marii wyróżniającej roli. W Biblii nie znajdziemy wzmianki na temat śmierci Marii. Nie ma nic powiedzianego na temat Marii wstępującej do Nieba czy mającej jakąkolwiek wyróżniającą ją rolę w Niebie. Maria powinna być traktowana z szacunkiem, jako ziemska matka Jezusa, ale nie powinniśmy jej czcić czy adorować. Biblia nigdzie nie podaje, że Maria może słyszeć nasze modlitwy czy że może być naszą mediatorką przed Bogiem. Jezus jest naszym jedynym mediatorem, pośrednikiem w Niebie (1 List do Tymoteusza 2:5). Jeśli chodzi o ofiarowywanie chwały, uwielbienia, adoracji i modlitw, Maria powiedziałaby to samo, co aniołowie: „Uwielbiajcie Boga!”. (Apokalipsa św. Jana 19:10; 22:9). Maria sama ustanawia dla nas przykład, kiedy kieruje swoje uwielbienie, adorację i chwałę samemu Bogu „Wielbi dusza moja Pana, i rozradował się duch mój w Bogu, Zbawicielu moim, bo wejrzał na uniżoność służebnicy swojej. Oto bowiem odtąd błogosławioną zwać mnie będą wszystkie pokolenia. Bo wielkie rzeczy uczynił mi Wszechmocny, i święte jest imię jego.” (Ew. Łukasza 1:46-49).

+

Dzięki o. Andrzeju za ta homilie. Ostatnio słuchałam o tym ze małe w=W a ty w homili mówiłeś o woli Bożej. Może apostołowie nie wzięli na poważnie słów Jezusa o rozpowiadaniu tego co widzieli. .. może pomyśleli. .. cóż może złego się stać jeśli komuś powiemy (?) Może jeszcze nie zrozumieli wartości słowa posłuszeństwa i byli nie dojrzali dlatego Jezus jeszcze nie chciał się ujawniać. .. ze względu na nich. .. może chciał aby dojrzeli... dlatego działał w ukryciu a to była próba. Pokój i dobro.

+

This hymn is the best hymn of 2022! The more I sing it, the more I love it!

I super organista gra!!!

Tego nam trzeba Piotr!

Wszystko przepięknie wykonane i muzycznie i natchnione obecnością Boza.

💎❤️🙏 Niesamowita kompozycja. Pozdrawiam Piotra.

Piękna harmonia 👏

Pięknie!

Niech Pan błogosławi Ukrainę, niech rozbroi serce Rosji i błogosławi

Awesome!

Do głębi poruszający utwór. Oby do głębi poruszał serca modlących się czy to śpiewem czy słuchaniem. Niech ta modlitwa poruszy też Najświętsze Serce Pana Jezusa przez wstawiennictwo Niepokalanego Serca Maryi, aby zmiłował się nad światem i udzielił nam pokoju.