"NƏFƏSİMİZ KƏSİLƏNDƏ"
Bəzən yaşamaq da məna kəsb etmir,
Təkcə günah qorxusuyla insan cana qəsd etmir,
Yalandı ki deyirlər,unudulmur insanlar,xatirələr heç getmir,
Adını da itirir insan öldükdən sonra,
Meyid,cəsəd olur xitab,nəfəsimiz kəsiləndə.
Dinləyəndə misraları,deyəcəklər yaşı azdı,
Dövrüylə əlaqədardır düşüncəsi,nə yazdı yazdı.
Lakin mən görürəm,həyat gah dərindi,gah dayazdı
Bəzən zülmət qaranlıq,bəzən parlaq bəyazdı,
Bir bax,bu dünyanın təzadı da tarazdı,
Qaralar bağlanır,amma ağ içində gedirik nəfəsimiz kəsiləndə.
Saxtalaşır insanlar,dünya malı üstünədir, andımız da,əhdimiz də,
Kin güdürük,paxıllıq taxt-tac qurub şərqimizdə,qərbimizdə,
Min duyğunu,min hissi yaşatsaq da qəlbimizdə,
O da dayanır,nəfəs kimi,nəfəsimiz kəsiləndə.
Niyə görən çarə tapmır insanlar,kiçik qorxu seziləndə,
Əvəzində nələrəsə qurşanırlar bu həyatdan beziləndə,
Bərabərlik,haqq adıyla çırpınırlar tapdalanıb əziləndə
O dünyada haqq-ədalət çəkilərmi tərəzidə, nəfəsimiz kəsiləndə?
Sanki dünya qalıbdır,insafsızın insafına,
Zər qədrini zərgər bilər,burax işi sərrafına,
On minlərlə insanı yığsan belə ətrafına,
Heç kim qalmaz yanımızda,nəfəsimiz kəsiləndə.
LEYLA İSGƏNDƏROVA.