Відео

hoe sigma ben jij??( schaal 1-10)

@@TristanPothof 11 schatje

Dank voor de tip. Ik zal eens kijken of ik daar bij filmpjes in de toekomst eventueel rekening mee kan houden.

Een oplossing van ionen in water is in principe homogeen (zie ook nl.wikipedia.org/wiki/Mengsel). Let wel: aangenomen dat er niet bijvoorbeeld een slecht oplosbaar zout aanwezig is waar de ionen van afkomstig zijn. Dit vaste zout zou het immers een heterogeen systeem maken. Het oplosmiddel wordt regelmatig buiten de evenwichtsvoorwaarde gelaten, niet omdat het om een heterogeen systeem gaat, maar omdat de concentratie van het oplosmiddel constant is (de concentratie van het oplosmiddel is voor en na de instelling van het evenwicht hetzelfde) en dus geen invloed heeft op het evenwicht. Dat is ook de 'truc' die ik verderop gebruik om water uit de concentratiebreuk te verwijderen. Hopelijk is het zo duidelijk. Dank voor je vraag en voor het kijken!

Kort gezegd: K is het algemene symbool voor de evenwichtsconstante in een evenwichtsvoorwaarde. Sommige speciale evenwichten hebben een 'speciaal soort K', zoals bij zuren en basen bijvoorbeeld Kb en Kz (waar overigens de waterconcentratie in verborgen zit, maar dat terzijde) en bij het oplosevenwicht van een zout dus Ks.

@@dhr.verwijmeren5607 oke dankjewel!

Ik vermoed dat de reactie-omstandigheden waarbij een ester (uit een alcoholmolecuul en carbonzuurmolecuul) ontstaat meestal anders zijn dan die waarbij een ether (uit twee alcoholmoleculen) zou kunnen ontstaan. Anderzijds is het inderdaad wel goed om in je achterhoofd te houden dat er uit alcohol een ether zou kunnen ontstaan, als de reactie-omstandigheden daartoe aanleiding geven.

De zaak ligt iets genuanceerder. Kort gezegd zit het als volgt. Als er door een lokale wijziging één ionbinding of H-brug wegvalt en deze wijziging wordt later weer ongedaan gemaakt, dan wil ik best geloven dat die ionbinding of H-brug zich kan herstellen. Vaker zal een wijziging van milieu echter tot het wegvallen van meerdere ionbindingen en H-bruggen binnen een eiwit leiden. Het eiwit verliest dan zijn vouwing, dus zijn specifieke driedimensionale structuur. Die vouwing herstelt niet zomaar spontaan. Denk maar aan een touw of ketting: als je dit op een specifieke manier opgevouwen hebt, en je gaat er daarna mee rommelen, is de kans dat het op precies dezelfde manier opgevouwen raakt, erg klein. Bij het tot stand komen van de juiste vouwing tijdens de synthese van een eiwit zijn heel veel hulpsystemen betrokken. Die zijn niet meer aanwezig op het moment dat het gedenatureerd raakt.

Het effect van straling (zoals zichtbaar licht, maar ook infrarood, röntgen, enz, dus alle soorten elektromagnetische straling) op materie is afhankelijk van de energie/golflengte/frequentie (die zijn alle drie aan elkaar gerelateerd) van deze straling. UV-licht is licht met de juiste energie/golflengte/frequentie voor het verbreken van deze specifieke binding.

@@dhr.verwijmeren5607 is dat dan hetzelfde principe als het foto-elektrisch effect

@@andres-vi1uy In zekere zin wel ja, hoewel het gedrag van elektronen in een metaal wel weer heel anders is dan het gedrag van elektronen in een binding.

Het is in ieder geval wel écht curriculum...

Specifiek bij oplossingen van 1,0 molair onder standaardomstandigheden geloof ik zelfs, maar ik houd het lekker bij het basiscurriculum, de wet van Nernst komt daar niet in voor.

Dank, zo beter?

Mwah.

The world needs me.

wat een grandioze terugkeer na 5 jaar

wolfshadow101 herres

Dat klopt, maar er is iets bijzonders aan de hand. Zowel calciumcarbonaat als ammonium reageren tot een gas. Gassen kunnen uit een oplossing verdwijnen (ontwijken). Daardoor daalt de concentratie van die stof in het evenwichtsmengsel. Daardoor schuift het evenwicht alsmaar die kant op, waardoor de reactie uiteindelijk afloopt.

Joppe Joris lekker koppie