Відео

DeepSkyStacker DSS

Wczoraj miałem okazję porozmawiać jeszcze z dr Henrykiem Brancewiczem. Ujął pewne uczucia w bardzo krótkim podsumowaniu. Mamy wiele pięknych planetariów, ale historia tego miejsca i każdego miłośnika który przez dłuższy bądź krótszy czas je odwiedzał, potęguje myśl i przekonanie, że każdy następny przyjazd można porównać jakbyśmy wracali do swojego domu. W pełni się pod tym podpisuję.

Cześć. Nie ma powiązania pomiędzy przelotem komet a rozbłyskami. Biorąc pod uwagę dużą liczbę przelotów komet w pobliżu Słońca w tym tych większych wyróżniających się podczas przelotu w zdecydowanej większości rozbłysków ani koronalnych wyrzutów masy nie zaobserwowano. Popatrzmy na wspominane komety z grupy Kreutza - ich rozmiary to najczęściej 20-40 metrów średnicy do około 50-100 metrów dla największych odkrywanych przez SOHO (duże superfragmenty takie jak C/2011 W3 Lovejoy, kometa Ikeya-Seki to obiekty od kilkuset metrów- kilku kilometrów średnicy ale one odkrywane były najczęściej na nocnym niebie). Tak małe obiekty w momencie gdy zbliżają się do Słońca rozrywane są przez siły pływowe a następnie dodatkowe oddziaływania (termiczne, duże ciśnienie wiatru słonecznego) powodują że wyparowują, zanim dotrą do peryhelium. Co więcej peryhelium w 99% przypadków wypada jednak ponad powierzchnią Słońca (fotosferą). Pamiętam jak zastanawiano się, czy takie oddziaływania kometa-Słońce mogą istnieć. Uznaje się jednak, jest to po prostu częsty zbieg okoliczności. :) Dobrym przykładem może też być ten film, gdzie widać że komety odpowiedno wcześniej wyparowały zanim doszło do koronalnego wyrzutu: ua-cam.com/video/bPBfmiOVWzo/v-deo.html

@@komeciarzpl Myślę, że kometa Lovejoy'a była znacznie większa - na pewno nie 100, 200, 300 metrów, tylko jakiś kilometr, może dwa. Tak małe ciało by nie przeżyło peryhelium. Jakoś ciężko mi jest wyobrazić sobie 100 metrową kulkę lodu i skał, która ciągnie za sobą tak jasny i wielki ogon ;)