...Po wojnie Braunsteiner pracowała przez 3 miesiące na farmie w Bawarii, a w październiku 1945 roku wróciła do swojej matki w Wiedniu, gdzie pracowała jako gosposia do stycznia 1946 roku.
6 maja 1946 r. austriacka policja aresztowała Braunsteiner i przekazała ją brytyjskim wojskowym władzom okupacyjnym. Była przetrzymywana w różnych obozach jenieckich do 18 kwietnia 1947 r., kiedy to została zwolniona. 7 kwietnia 1948 r. Braunsteiner została ponownie aresztowana przez austriackie władze w związku z jej działalnością jako kierowniczki obozu w Ravensbrück.
22 listopada Braunsteiner została skazana za znęcanie się nad więźniarkami oraz za naruszenie człowieczeństwa i godności w Ravensbrück, jednakże uniewinniono ją od zarzutu popełnienia zbrodni na Majdanku z powodu braku świadków. Braunsteiner została skazana tylko na trzy lata więzienia, a jej majątek został skonfiskowany. W związku z tym, że w więzieniu znajdował się oddział dla internowanych i areszt śledczy, odbywała karę tylko do kwietnia 1950 r., kiedy to została zwolniona.
Następnie pracowała na niskich stanowiskach do połowy lat 50-tych, kiedy poznała Russela Ryana, z którym wyemigrowała do Kanady w 1958 roku. Pobrali się, a Braunsteiner przyjęła nazwisko męża - Ryan. Przeprowadzili się do Stanów Zjednoczonych i zamieszkali w Nowym Jorku, gdzie Russel pracował jako mechanik precyzyjny, a Hermine w fabryce dżerseju. O swojej pracy w obozach koncentracyjnych nie powiedziała ani mężowi, ani władzom amerykańskim. W styczniu 1963 r. Hermine Braunsteiner-Ryan otrzymała obywatelstwo amerykańskie, tracąc jednocześnie austriackie.
Rok później została jednak namierzona przez Simona Wiesenthala - austriackiego Żyda ocalałego z Holokaustu i łowcę nazistów. Pojawiła się pierwsza informacja prasowa o Hermine jako nadzorczyni Ravensbrück i Majdanka.
Ponieważ nie zawarła tej informacji we wniosku o obywatelstwo amerykańskie, Urząd ds. Obywatelstwa i Imigracji wszczął postępowanie pozbawiające ją amerykańskiego obywatelstwa. We wrześniu 1971 r. Hermine zrzekła się amerykańskiego obywatelstwa.
Kiedy w 1973 roku została aresztowana i wydalona do Niemiec, Russel Ryan, mąż Hermine, powiedział reporterowi: "Nie ma bardziej przyzwoitej osoby na tej ziemi niż moja żona. Nie skrzywdziłaby muchy".
Hermine Braunsteiner-Ryan była sądzona podczas Trzeciego Procesu załogi Majdanka, który trwał od listopada 1975 roku do czerwca 1981 roku.
Podczas procesu przeżyła dwa załamania psychiczne, a nawet pojawiły się doniesienia, że podczas procesu rozwiązywała krzyżówkę.
Podczas zeznań uderzała rękami w stół i krzyczała na jednego ze świadków: "Ta kobieta powinna mówić prawdę. Nie zastrzeliłam żadnego chłopca". Następnie podczas przerwy obraziła innego świadka mówiąc: " Ty kłamco, powinieneś mówić prawdę".
Braunsteiner próbowała umniejszyć swoją rolę w obozach i powołać się na to, że była jedynie małym trybikiem w wielkim kole bardzo potężnego państwowego aparatu zbrodni.
Podczas procesu napisała do swojej przyjaciółki: " Moja droga przyjaciółko, mogę 'podziękować' za to wszystko Żydom i państwu niemieckiemu, którzy uznali za konieczne po 34 latach postawić mnie w stan oskarżenia i którzy żądają mojej ekstradycji, abym mogła zostać ponownie skazana za wszystko, co zostało wówczas zarządzone i przeprowadzone przez państwo niemieckie.".
Braunsteiner powiedziała, że nigdy nie zrobiła nic gorszego niż spoliczkowanie niektórych więźniów w obozie koncentracyjnym Ravensbrück, a na pytanie, czy podczas pobytu w obozach zrobiła cokolwiek, czego by się wstydziła, Hermine Braunsteiner, Kobyła z Majdanka, odpowiedziała po prostu: "Nie".
Została skazana za trzy z dziewięciu zarzucanych jej czynów: zamordowanie 80 osób, podżeganie do zamordowania 102 dzieci i współudział w zamordowaniu 1000 osób. 30 czerwca 1981 roku sąd skazał Hermine Braunsteiner na dożywotnie więzienie.
Jednak z powodu powikłań cukrzycy, w tym amputacji nogi, Braunsteiner została zwolniona w 1996 roku. Po opuszczeniu więzienia mieszkała wraz z mężem Russelem w mieszkaniu w dzielnicy Linden w Bochum. Ostatnie lata spędziła poruszając się na wózku inwalidzkim i cierpiąc na cukrzycę i artretyzm. Miała 79 lat, kiedy zmarła 19 kwietnia 1999 roku.
Zastrzeżenie: Wszystkie poniższe opinie i komentarze pochodzą od widzów i nie odzwierciedlają poglądów kanału World History. Nie akceptujemy promowania przemocy lub nienawiści wobec osób lub grup opartych na takich cechach jak: rasa, narodowość, religia, płeć, pochodzenie, orientacja seksualna. World History ma prawo przeglądać komentarze i usuwać je, jeśli zostaną uznane za nieodpowiednie.
► Kliknij przycisk SUBSKRYBUJ, aby zobaczyć więcej interesujących klipów: ua-cam.com/channels/S6LVHasOtD87LPw_YSGBag.html
#historia
#historiaświata
#holokaust
#ww2