De 18e eeuw was voor Nederland een tijd van verandering. De rijkdom en macht van de Gouden Eeuw verminderden. Oorlogen zoals de Oostenrijkse Successieoorlog en de Zevenjarige Oorlog kostten veel geld en brachten economische problemen.
Nederland werd in 1795 bezet door Frankrijk onder leiding van Napoleon. Nederland werd eerst de Bataafse Republiek en daarna het Koninkrijk Holland met Lodewijk Napoleon als koning. In 1810 werd Nederland een deel van het Franse Keizerrijk.
Tijdens deze periode veranderde de samenleving. De Verlichting was een belangrijke intellectuele beweging. Mensen dachten meer aan gelijkheid en vrijheid, wat leidde tot nieuwe ideeën en instellingen.
De handel en economie waren niet zo sterk als in de Gouden Eeuw, maar er waren nog steeds belangrijke ontwikkelingen. De industrie begon te groeien en er werden nieuwe wegen en kanalen aangelegd. Nederland bleef ook actief in zijn koloniën, zoals in Nederlands-Indië en Suriname.
In de late 18e eeuw was er de Patriottentijd, een periode van politieke onrust. De patriotten wilden meer democratie en minder macht voor de stadhouder, wat leidde tot conflicten.
In 1813 werd Nederland bevrijd van de Franse bezetting. Willem I werd de eerste koning van het nieuwe Koninkrijk der Nederlanden in 1815. Nederland begon zich langzaam te herstellen en zich aan te passen aan de nieuwe tijd.
De 18e eeuw was een tijd van overgang voor Nederland, met veel uitdagingen maar ook belangrijke veranderingen die het land voorbereidden op de moderne tijd.