Հայերէնի հնչիւնները եւ հայ լեզուամտածողութեան ակունքները (ՄԱՍ 4)
2014-2015թթ․ Մտքերը հեղինակային են՝ իրաւունքները պաշտպանուած։
⚡️ «Թ» հնչիւնի բնութիւնը, եւ նրա ազդեցութիւնը հայերէնում: Հայոց լեզուի սերուած լեզուամտածողութիւնը։
Քննեմ «թ» հնչիւնով սկսուող հայերէն բառերը (դրանք բազում են՝ կը քննեմ մի քանիսը), որպէսզի տեսնէք հայերէնի սերուած լեզուամտածողութեան համակարգային տրամաբանութիւնը։
✅ [Թ]որել - Ցանկացած նիւթ թորելուց յետոյ թեթեւանում է, եւ թորելով կարող ենք ստանալ լրիւ այլ նիւթ, քանզի տեղի է ունենում նիւթի մասնիկների տրոհում․ այդ տրոհման ցուցիչը՝ «թ» հնչիւնն է։
✅ [Թ]ուք - Թուքը տրոհում է ցանկացած սնունդ՝ բարելաւելով մեր մարսողութիւնը։ Նոյն՝ հայերէն լեզուամտածողութեամբ ստեղծուած բառ է, եւ՝ բնիկ հնդեւրոպական չէ՛։ Թուքը հայերէնի ԲԱՆԱԼԻ բառերից մեկն է։
✅ [Թ]ոյն - Նիւթ, որը կարող է տրոհել՝ մեր մարմնի կենսական ուժերը, կախուած չափաբաժնից՝ կարող ենք մահանալ։ Անգամ եթէ չմահանանք, միեւնոյն է՝ թոյնի ազդեցութիւնից տեղի է ունենում մարմնի կենսական ուժերի տրոհում։ Տրոհման ցուցիչը տուեալ բառի առաջնորդող հնչիւնն է։ Բնիկ հայերէն բառ է։
✅ [Թ]ոք - Բնիկ հնդեւրոպական բառ չէ՛։ Թոքի գործառոյթը հետեւեալն է․ ընդհանուր աւդից առանձնացնել թթուածինը, եւ թոքի հաշուին մենք շնչում ենք։ Թոքը տրոհող մարմին է՝ ընդհանուր աւդից տրոհում է թթուածինը։ Բառի վերջադաս «ք» հնչիւնը ցոյց է տալիս, որ տուեալ մարմինը երկմաս է (ինչպէս՝ աչ[ք], ուն[ք], ձեռ[ք], ոտ[ք]): Որեւէ հնագոյն լեզու չունի այս պարզ լեզուամտածողութեամբ բանաստեղծուած համարժէք բառ։
✅ [Թ]երի - Այն երեւոյթը, որը կատարեալ չէ՝ թերի է, քանզի «տրոհուած» է: Մեր նախնիները՝ հոսող հայերը՝ լեզուամտածողութեան մակարդակում այդպէս են ընկալել «թ» հնչիւնը։ (Չհասկանալով՝ թերագնահատել հանճարի արածը (այսինքն՝ տրոհել իր արժեհամակարգը))։
✅ [Թ]իւր - Իւր, իւրացնել․․․ Թիւր կարծիք՝ թերի իւրացուած կարծիք։ Նոյն՝ բնիկ եւ հայերէն լեզուամտածողութիւնն է։
✅ [Թ]աղանթ, [թ]ափանցիկ, [թ]երթ - Մտքում պատկերացրէք թափանցիկ որեւէ իր, լոյսը թափանցում է, որովհետեւ տուեալ իրի խտութիւնը քիչ է․ այսինքն՝ տեղի է ունեցել թ տրոհում։ Ծաղկի թերթը խիտ չէ, թաղանթը թափանցիկ է։
✅ [Թ]ոյլ - Տրոհուած ուժը թոյլ է։
✅ [Թ]ան, [թ]ու[թ], [թ][թ]ու - Տրոհող սնունդներ են, իսկ բառերը՝ բնիկ հայկական։
✅ [Թ]շուառ - Տրոհուած հոգին է թշուառ։
✅ [Թ]ախ[անձ]ել - Տրոհուած անձն է թախանձում։
📍 Տուեալ լեզուամտածողութիւնն ակնյայտ է։ Ձեզ համար առանձնացրել եմ նաեւ մեկ բառ, որը փոխառեալ է․ թութակ բառը հայերէն չէ եւ չի ստեղծուել այս լեզուամտածողութեամբ։
* Յանկարծ չփորձէք վերլուծել ոչ հայերէն բառերն այս տրամաբանութեամբ՝ կը ստանաք գաղափարական աղբ․ այդպէս վարուում են տհայագէտները եւ տհայերէնագէտները, որոնք գաղափարական աղբանոց են ստեղծել(ում) տգէտների համար։ Նրանք մակերեսային են եւ այսպէս չեն խորանում։
📍 Թշնամի բառն իրանական փոխառութիւն չէ, ունի բնիկ հայկական ծագում, եւ հայերէնում բազում են հնչիւններով կազմուած բառերը․ ժխտել, փռթել․․․ Հայոց լեզուի ձեւաւորման ամենավաղ շրջանում բառերը բանաստեղծել են՝ հնչիւններն իրար միացնելով, բառարմատները եւ երկբարբառներն առաջացել են յետոյ։ Մեր նախնիները՝ ջրային էութիւն են ունեցել, եւ զգացել ցանկացած հնչիւնի բնութիւնը։ «Ժխտել», «փռթել» բառերը պատահականութեան սկզբունքով չեն ստեղծել․ այս բառերը սխալմամբ անտեսել են` ԲԱՆԱԼԻ բառեր են։ [Թ]շնամի բառն էլ փոխառութիւն չէ - թշնամի անուանել ենք՝ մեզ տրոհող ցեղերին, [շ] հնչիւնը՝ շեղ բնութիւն ունի, [ն] հնչիւնը՝ նեղ: [Ամ]-ը մեկ միաւորն է՝ [ամ]անակ (երաժշտական խազ), [ամ]այի, [ամ]անոր, եւ այլն: Թշնամի - մեկ ամբողջութիւնը՝ թուլացնող, շեղող, նեղող ցեղ կամ անհատ։
📌 Տուեալ մտքերի բոլոր հեղինակային իրաւունքները պատկանում են ինձ։ Վերլուծել եմ վաղ երիտասարդական շրջանում, աւելի յստակ՝ 20-21 տարեկան հասակում։ Որեւէ երկրորդ անհատ չունի՛ այս վերլուծութիւնները, որեւէ մեկից լսէք՝ իմացէք՝ գողացուած է։
🔥 Հայ ժողովրդի ներսում [վ][խ][տ]ում են գաղափարագողերը, քանզի ազնիւ չեն։ Գաղափարներս տարածելուց առաջ պարտադիր տուէք յղում, թէ ով է հեղինակը։
💧 Հայերէնի հնչիւնները եւ հայ լեզուամտածողութեան ակունքները (2014-2015թթ․)։
All rights reserved.