„Rodzina chrześcijańska jest komunią osób, znakiem i obrazem komunii Ojca i Syna w Duchu Świętym. Jej działanie w dziedzinie prokreacji i wychowania jest odbiciem stwórczego dzieła Ojca. Jest ona wezwana do uczestnictwa w modlitwie i ofierze Chrystusa. Codzienna modlitwa i czytanie słowa Bożego umacniają w niej miłość. Rodzina chrześcijańska jest powołana do ewangelizacji i misji.” (KKK 2205)
Rodzina jest ewangelizowana, ale też ewangelizuje. Ewangelizacja wielu osobom kojarzy się ze słownym głoszeniem prawdy o Bogu w kościołach, parafiach, na ulicach czy koncertach ewangelizacyjnych. Jednak ewangelizujemy przede wszystkim stylem naszego życia, naszą codziennością. Rzymski historyk, Tytus Liwiusz mówił: Verba docent, exemplatrahunt (słowa uczą, przykłady pociągają). Dotyczy to również ewangelizacji.
PATRON DNIA: Św. Joanna Franciszka Fremyot de Chantal (1572 - 1641)
Doświadczeniami rodzinnych relacji św. Joanny można by obdzielić kilka rodzin. A i tak każde z osobna uznano by za spore przygody.
Urodzona w Dijon jako córka prezydenta Burgundii od 2 roku życia nie znała matki, wychowywała ją niania. Gdy ojciec ożenił się po raz drugi została wysłana na wychowanie do ciotki. Na szczęście małżeństwo z Krzysztofem de Chantal okazało się szczęśliwe; urodziło im się 6 dzieci (2 zmarło przedwcześnie). Po 9 latach małżeństwa straciła męża, zabitego przez nieostrożność na polowaniu. Młoda wdowa źle traktowana przez teścia i jego panią postanowiła odtąd zająć się wyłącznie wychowaniem dzieci i służbą Bożą. Te etapy wyuczyły ją surowego stylu życia, czujności i przezorności.
W 1602 r. wybrała na kierownika duchowego św. Franciszka Salezego, który w duchowym rozwoju odsłonił przed nią duchowość salezjańską - dobroć, życzliwość dla wszystkich, naturalny sposób życia, pamięć o stałej obecności Boga. Z czasem wspólnie założyli domy dla biednych, a z czasem powstał zakon wizytek z nazwą Nawiedzenia Najświętszej Maryi Panny. Gdy Salezy zmarł św. Joanna oddała zakon pod duchową opiekę św. Wincentego a Paulo.
Duchowe dzieło życia trójki świętych Joanny de Chantal, Franciszka Salezego, Wincentego a Paulo (wszystkich zapatrzonych w „Serce Pana Jezusa otoczone koroną cierniową z wyrastającego z niego krzyżem, oraz dwoma mieczami przecinającymi to Serce, wyobrażającymi miłość boga i bliźnich”) stało się naśladowaniem Św. Rodziny z Nazaretu.
„O Przenajświętsza Panno Maryjo, Ty byłaś najznamienitszym naczyniem, najbardziej godnym na świecie, a równocześnie bardziej niż ktokolwiek przepełnionym naczyniem goryczy i trwogi, które Twój ukochany Syn przyjął na ziemi.
Czego przez to chcesz nas nauczyć, jeśli nie przyjmowania zmartwień i dzielenia się nimi z Bogiem Oblubieńcem? O przeczysta Matko, wzywasz słowami: „Przyjdźcie do Mnie, nie wasze serca będą pustymi naczyniami, aby Syn mój wlał w nie rosę, której krople pokrywają Jego głowę, a przemienią się w krople pocieszenia”.
Najświętsza Matko, wyproś mi zatem od tej pory łaskę doświadczenia wszystkich małych upokorzeń, cierpień i odrzucenia, jako kropelek spadających ze świętej głowy Jezusa. Amen.” (św. Joanna de Chantal)