Відео

Nee, ik werk samen met de boer. Ik luister naar zijn wensen maar vul die op mijn eigen wijze in. Dat kan omdat ik zelf alles betaal. De boer wilde hier struiken. En een paadje. Dat heb ik gedaan. Vertrouwen in elkaar is hierin belangrijk. Volgend jaar komt (o.a. daarover) mijn nieuwe boek uit. "De heilige traagheid der dingen."

Kijk ook hier even naar. groeneverhalen.nl/2023/03/01/aflevering-25-maart-2023/

Ik ga een cursus doen op een plek waar je zeisen op maat kan kopen en aambeelden en gereedschapsonderhoud erbij.

Jacob Hein Faber, die deed het een paar x voor, een leuke swung krijg je er dan in, hij deed dan het onderhoud van het materiaal daar... En verkoopt het ook, mooi blinkend materiaal, stond een x met zijn waar op de oogstmarkt in snakkerburen

Ach, gecondoleerd!

@@Alowieke dank je wel Alowieke ik mis Maya heel erg ze leek erg op je alleen w conde ze op een boot was ook erg avontuur lijk

Even wat verder gebladerd. Dit is wel een goed artikel denk ik. Er wordt hier onderscheid gemaakt in verschillende gradaties van off grid leven. "Volledig off grid" wordt hier beschreven als ook met moestuin. www.extremesurvival.nl/technieken-bij-survival/zelfvoorzienend-leven/living-off-grid/154-living-off-grid-voorbeelden-brazilie

Spannend, veel geluk Gea!

@@Alowieke ik weet niet precies hoe ik kan reageren. Maar ik ben op weg naar het moederland van mijn geliefde die alweer 1 en een half jaar geleden is gestorven. Op weg naar Istanbul om nog een keer zijn moederland te voelen en omarmen. Vertrokken in Wenen. Duitsland lukte niet door de overstromingen. De bagage in een trailer achter mij aan. Ik voel me vrij en sta open voor wat ik tegenkom. Nu door náar Servië. Helaas nog maar 2 weken te gaan en dan met de trein terug. Ben blij met m'n reis en heb het idee dat mijn geliefde over mijn schouder meekijkt. Wanneer je verstrengeld bent in twee culturen is Nederland niet genoeg. Dus loop ik naar het moederland van mijn geliefde om ook daar afscheid te nemen van zijn aarde en zijn bloemen. Te voet met al mijn benodigdheden om te overleven in een trailer achter mij aan

@@atuzkapan Wat een bijzondere queeste. Anderhalf jaar geleden vind ik nog niet zo lang. Ik kan me voorstellen dat hij dichtbij je is nu je naar zijn bloemen loopt. Ik voelde dat ook, hij was erbij, in mijn jaren aan het roer, de plek waar hij altijd zat. .

Zeker, alles heeft tijd nodig.Deze vragen ook. En ik moet zeggen , al kan ik er soms even somber van worden, het verlamt me nooit. Het gaat steeds sneller. Zodra ik in een tunnel kom zie ik de uitgang alweer!

Maar daarmee is de vraag niet opgelost. De mensen die vitaal zijn vliegen heen en weer. Degenen waar wat mee is, blijven en daar kan je niet echt mee werken. Er moeten méér boeren komen. En zaaiers. Standvastige enthousiaste aardemensen. Dat is niet zomaar veranderd. Dat kost wél veel tijd.

Ha, ik ben gewoon een wandeling gaan maken. Benen strekken, frisse wind erin. Toen ben ik eens naar It Wiel gelopen. Het zijn maar een paar huizen, niet ver van hier. Er stond een straatbiebje en honing te koop. Ik neuzen in die kast, vond een mooi boek over Afrika. Komt er een man die vraagt of het wat is. Van het één komt het ander. Blijkt er daar achter een fabriek te zijn met allemaal kleine bedrijfjes! Zo leuk! Ik rondkijken, en allerlei mensen gesproken. Henk met zijn hond, die graag anders zou leven, Arnold tussen de boten, een meubelmaker, een geluidsstudio.....Kwam Nynke Laverman en haar muzikale vriend ook nog tegen. En bovendien alle materialen om een stevig ponton te bouwen. Dat was precies wat ik wilde, om een solide verbinding te maken, de Zwette over, naar dat leuke fietspad wat daar loopt. De plek waar ik woon is namelijk een dood punt. De weg is 2 km ver en als je hier niet hoeft te zijn, dan kom je er niet. Daar wilde ik aan werken. Je hoeft maar te vragen of het nodige wordt in de schoot geworpen.

@@Alowieke Zo zie je maar weer👍👍

Nee, het heeft niks met corona te maken. Alhoewel, misschien ook wel, en is corona een symptoom van wat er mis is. Het gaat erom dat mensen geen rust in hun kont hebben, alles overal vandaan moeten halen, en ik als gewortelde nomade wél op dezelfde plek blijf, werk aan het landschap en verhalen, praat met een enkele dorpeling die een wandeling maakt, eet van de lokale markt en poep voor de composthoop. En dat weinigen begrijpen hoe belangrijk dat is. Wortelen. Een boom vliegt niet. Een boom staat. Zo zie ik het. Dit is heel moeilijk duidelijk te maken, dat heb ik ook al in interviews gemerkt. Het web van leven vraagt om rust, alleen dan kunnen de draden groeien. Dat is de uitdaging van onze tijd.

Je bedoeld dat het ook wel een manchette genoemd wordt? Dat ben ik nog nergens tegen gekomen. Is het Vlaams? Ik heb gemerkt dat namen voor gereedschappen nog steeds heel plaatsgebonden kunnen zijn. Wel kent iedereen de sikkel, natuurlijk. "Een sikkel wordt gebruikt om gras en graan mee te maaien. Het is een van de oudste gereedschappen van de mens." Lees ik in de enceclopedie

@@Alowieke ja dat bedoelde ik ;) 😉

nl.wikipedia.org/wiki/Kapmes

Zo is het👍

Nee, ik ken mijn pad niet. Ik help het maken en ik heb geen idee waar het toe leidt.

Beluister of lees dit verhaal. alowieke.blog/2021/06/09/9710/ ,,,,,,, Verhalen in de mist van tijd

@@Alowieke Zo is het Alowieke (Ik heb mijn reactie wat aangepast). Je hebt voeling met de dingen, met de natuur, met het leven, dan ben je al een heel eind op pad .

Ha! Bijna goed. Ik maak mijn pad maar zoek niet. Het is waar ik nu ben.

Het is geweldig. Met heel weinig hout houd ik het hartstikke warm. Zit vaak in mijn hemdje. Lekker!

@@Alowieke Ah...dat vind ik fijn voor je. 😊 Het ziet er ook zo knus en gezellig uit: al dat zachte materiaal om je heen. 💚👌

19 juni. Volg alowieke.blog/

Precies 🎈🎈🎈🎈

Ja zo is her precies! :) Wat maf dat jij ook al begint over Engeland. Daar ben ik juist over na aan het denken.

@@Alowieke Ha, nu ik opnieuw dit filmpje bekijk, met verlangen naar een huisje in Engeland waar ik niet heen kan zonder testen en vaccinatie bewijs, eventjes mijn hart ophalen of zoiets, kan ik over het maatschappelijk welzijn daar, op dit moment, wel zeggen dat het niet al te best gesteld is. De regering is in rep en roer omdat Boris Johnson stout is geweest en er is een enorme fraude ontdekt in het beleid van de pandemie-steungelden. Daarbij, de bevolking op het platteland (veel ouderen) neemt goeddeels alles blindelings aan van "Edelman, bedelman, dokter pastoor, koning, keizer, schutter, majoor" Vergeleken met het Europees continent is het figuurlijk gesproken echt een eiland. Vaak terug in de tijd ook, zoals de Cotswolds, een streek waar het decennia terug gaat in de tijd, wel heel traditioneel vaak in mening en hoe het hoort. Zelf vind ik terug in de tijd wel fijn, als er aan de kust geen torenhoge hotels, een casino en gokhal met zo'n groot rad op het strand is en veel lawaai, toeristisch. Niets voor mij, geef mij maar een ansichtkaart dorpje met oude huisjes, een havenplaatsje aan zee, historie zichtbaar in architectuur, bruggen en wegen of lang bestaande parken met grote oude eiken en landelijk groen, van velden, riviertjes waar het water klatert, met rotsen erin en het aller- aller liefst de zee met zicht erop vlakbij mijn huisje. Als dat nog eens mag gebeuren, dan spring ik een gat in de lucht. Wel blijf ik met 2 voeten aan de Hollandse en Engelse kust staan. Mijn huis in Utrecht hou ik altijd aan. Met een medebewoner die de huur betaald en ik lange periodes aan de overkant van de sloot. Het land zelf, het gesteente erin, de heel oude nationale parken die zoveel weidser zicht en wandelplezier bieden, alles zoveel groter dan in Holland. Engeland is 6 x groter dan Holland en kent een grote variatie aan landschappen. Bergen, heuvels, veengebieden op Dartmoor in Devon, waar ik bijna 5 jaar woonde totdat de pandemie kwam aangewaaid, meren, riviertjes, vele riviermonden met charmante plaatsjes, een openbaar voetpaden network dat toegang geeft tot heel veel moois en een kustpad overal rondom dat mooie eiland. Nu ja, je merkt wel, het is een mix van jubel en klaagzang, vooral jubel. Maar dat gaat minder richting de bevolking en meer naar de oeroude vertrouwd geworfen bodem van Engeland dat vroeger Albion heette. Wit eiland betekent dat. De naamgever zag de witte kliffen van Dover vanaf de boot, zo is het gekomen. Ik raad je zeker aan om eens een reis te maken door Engeland en zo e.e.a. te ervaren. Het jeugdherberg systeem is daar heel goed, met prijzen rond de 20BP per nacht en vaak zijn de grotere uitgerust met een self-catering keuken plus een eetruimte, een winkeltje plus koffie-service, en een grote woonkamer (lounge) met tv en boeken, plus een grote tuin, waar je de hele dag kan verblijven bij slecht weer. Er is meestal een grote keuken waar maaltijden worden gemaakt voor gasten die dat erbij boeken. Beter zelf koken denk ik.