Title : Dirge
Artists : LOHA
Lyrics : LOHA
Mixed & Mastering : ยังไม่ได้ MIXฟังแบบนี้ไปก่อน
ลิ๊งค์ BEAT ua-cam.com/video/X-1KEIqaohE/v-deo.html
เนื้อเพลง 4 มุมห้อง
นั่งกอดเข่าอยู่กลางห้อง
กับสีหน้าที่กำลังอมทุกข์
เหมือนโดนบาปที่เคยก่อรุมจ้อง
กลายเป็นความกดดันจากทั้ง4มุมห้อง
นั่งกอดเข่าอยู่กลางห้อง
กับสีหน้าที่กำลังอมทุกข์
เหมือนโดนบาปที่เคยก่อรุมจ้อง
กลายเป็นความกดดันจากทั้ง4มุมห้อง
มุมห้องที่หนึ่ง
มุมมองจากอีกด้านนึง มาจากร่างนึง
ต่อให้ขายวิญญานหรือเสียปอดไปซักข้างนึง
เพชรก็ยังเป็นเพชรต่อให้กูเกิดอีกซักชาตินึง
ขอบคุณกับความตายที่ยังดูอยู่จากอีกฝากนึง
ก่อนที่ความเป็นจริงนั้นมันจะวิ่งมากระชากมึง
มึงไม่ได้วาดฝัน แต่ฝันต่างหากที่จะวาดมึง
ให้ใจเป็นลำต้น ให้ความอดทนกลายเป็นรากมึง
แค่กอดตัวเองให้แน่น ในวันที่ไร้คนข้างๆมึง
มุมห้องที่สอง มันจ้องมองถึงความพยาบาด
สัมผัสถึงปีศาจใกล้ๆ เหมือนมันสถิตในอากาศ
แค้นแต่โชคชะตา แค้นเวลา ที่มอบการลาจาก
แค้นและกูก็แค้นจนกลายเป็นตราบาป
แค้นบางคน ที่กูทำได้แค่แค้น แม่งตอนเวลากราบ
แค้นที่ไม่ถนัดวางตัว
แค้นสิ่งที่ศรัทธา จนมันมาสลักตามตัว
แค้นถึงอดีต ที่กูเคยทำผิดพลาด
เครียดแค้นถึงอำนาจ ที่ถูกประดับตามตัว
แค้นถึงชีวิต ที่กล้ากระทำเรื่องบ้า
แค้นเวลา ที่แววตา ที่กูถูกสลักความกลัว
เสียงที่กระซิบตอนกูหลับ
บอกได้เวลาที่ต้องเลือก
สัญดานดิบ ยัง Still in my blood
บางคืนตากูไม่หลับ
กูสลักมันด้วยเลือด
กูจะตายไปกับบาป
กูจะจมไปกับมัน
ก่อนตะหนักความจริง
มันไม่ได้เปลี่ยนความเชื่อ
ก่อนศรัทธาที่มี จะแตกเป็นเพียงแค่เสษความเชื่อ
แต่เราไม่อาจ ปฏิเสธ ว่าเราไม่มีทางเลือก
"ถ้านั่นมันคือทางรอด"
นั่งกอดเข่าอยู่กลางห้อง
กับสีหน้าที่กำลังอมทุกข์
เหมือนโดนบาปที่เคยก่อรุมจ้อง
กลายเป็นความกดดันจากทั้ง4มุมห้อง
นั่งกอดเข่าอยู่กลางห้อง
กับสีหน้าที่กำลังอมทุกข์
เหมือนโดนบาปที่เคยก่อรุมจ้อง
กลายเป็นความกดดันจากทั้ง4มุมห้อง
มุมห้องที่สาม ถามถึงเป้าหมายในชีวิตที่กูยังตามหา
ถามถึงบางสิ่งที่ตัดสิน ทั้งที่ไม่รู้บางหนา
ถามถึงขาที่เคย RUN
ถามความคิดที่เกยกัน
ถามถึงเพลง ที่เคยฟัง
แต่ก็ไม่รู้ความหมาย
ถามหัวใจที่แตกสลาย ที่เคยโดนแทงกลางหลัง
แผลเป็นจากอดีตที่มันไม่เคยจางหาย
เป็นความหมาย ของชีวิตจนวันที่กายถูกฝัง
( จนบางคนต้องจบชีวิตไปทั้งที่ยังไม่รู้คำตอบของคำถามถึงความหมายในการดำรงอยู่และต่อให้กูตายโลกก็ไม่ได้หยุดหมุน จะมีกี่คนที่ขอพรจะมีกี่คนที่ร้องไห้ เวลาเราลงหลุม )
บาปแห่งคำถาม ถาเข้าเหมือน มรสุม
ทุกคำที่พูด ไปไม่กลับเหมือนกระสุน
จะยิ่งตกลงมาเจ็บ ถ้ายิ่งบินขึ้นไปสูง
มุมห้องที่ 4 มงกุฎหนาม
บาปแห่งการทิ่มแทงตน
เอาร่างกายขึ้นมาตรึง
คำด่า มันยังทิ่มแทงตัว
กูเขียนเพลงไม่เคยเสร็จ
แค่เอาไว้เก็บความกลัว
เคยหวังให้ตะกั่ว พรากชีวิตซะ
ฝืนสู้ทนจากสว่างจนอาทิตย์ลับ
คิดซะคิด ทำไมปาก...กูยังSpit RAP
ต่อให้เจอมรสุม จากกี่ทิศซัด
ถามตัวเองจะอยู่ทำไมถ้าเกิดว่าไร้รัก
จะมีชีวิตทำไมถ้าเกิดว่าไม่ใช้วะ
กูเขียนFlowเป็นรูปภาพก่อนแปลงเป็นลายลักษ์
ใช้พระอาทิตย์ที่โคจรมาร่างเป็นลายสัก
เป็นสัญลักษ์ที่ทรงพลังในวันที่เด็ดเดี่ยว
นายต้องเก็บเกี่ยวประสบการณ์จนวันที่นายดับ
ต้องให้ใจหรือกายนายจะแตกเป็น7เสี่ยง
แต่เสียงที่ผ่านสำเนียงจะพานายรอดแม้อันตรายสัส