Відео

Tak sobie słucham wypowiedzi Macieja Musiałowskiego który z ogromną radością i ciekawością szukał mieszkania w Łodzi do wynajęcia. Mnie na studia wystarczy tylko pokój. Ja nie mam nic. Uczyłem się Biologii i czytałem książkę. Nie mam pojęcia czy zdawać maturę w tym roku. Paradoksalnie nie byłem gotowy na życie ograniczone do spania, leżenia oraz brania leków mimo że sam mało robię. Czuję ogromny ból psychiczny. Jednak muszę walczyć bo nic się z niczego nie weźmie. Mam wrażenie, że nigdy w życiu nie przeczytałem żadnej książki i zastanawiam się czemu w wieku dwunastu lat było mi bardzo ciężko przeczytać "Hobbita" pod koniec roku szkolnego. Mam wrażenie, że przestałem się uczyć po 11 roku życia. Tak bardzo chciałbym dostać się na Fizykę i zacząć wreszcie normalnie żyć. Może ja byłem na tyle głupi, że myślałem że to życie przeżyje się samo? Nie wiem jak pogodzę publiczną rehabilitację z wolnym słuchaniem Fizyki na UW, niestety prawdopodobnie wcale. Ja nawet nigdy nie prałem, obiad zrobiłem tylko raz a dwa razy w życiu kupiłem sobie ubrania. Nigdy nie miałem poczucia samostanowienia o sobie. Kolejny poniedziałek a ja znowu nie poszedłem na uczelnię. Nigdy nie uprawiałem seksu ani nigdy nie miałem dziewczyny, pewnie szybko bym zerwał aby mieć jakąś byłą. Zmarnowałem swoje całe dotychczasowe życie. Ja sobie na nic nie zapracowałem. Nadal nie odszumiłem swojego pierwszego wywiadu w życiu, który zrobiłem pięć lat temu ani nie zmontowałem materiałów z premiery "Córki Trenera" i ",Wiedźmina". Dlaczego nie potrafię dorosnąć i dojrzeć? Wstać z łóżka, pójść na uczelnię, poszukać pracy. Dziś wstałem o 6:00 i prawie bym poszedł na uczelnię czy siłownię i gdzieś jeszcze, ale zostawiłem telefon w mieszkaniu rodziców, poszedłem na spacer do Biblioteki PW i wróciłem się na audycję. Niestety nie pamiętam tras, uczę się na pamięć, piszę na kartce, sprawdzam w telefonie. Mam problem z pamięcią fotograficzną i orientacją w terenie. Często nawet nie czuję, że mieszkam u rodziców, ostatnio dostałem ochrzan za zbyt późne kąpiele. Mieszkając z nimi czuję się jak szesnastolatek bo tak ogólnie się czuję, ja i tak jestem zwykłym gównem i nie mam zupełnie nic. Chciałbym znależć pracę, zdać maturę, chodzić na Fizykę, realizować inne pasje, wstąpić do harcerstwa. Uczyłem się Biologii, Polskiego , Geografii, Fizyki, czytałem książkę, spróbowałem umówić się z dziewczynami na seks. Chciałbym normalnie żyć i podróżować, przepłakuje całe dni. Nie wiem co robić. Nie wyszedłem dziś z domu. Nadal nie wiem czy zdawać maturę, jest sobota więc powinienem się kochać. Rodzice nigdy nie pukają mi do pokoju. Nie mam pojęcia ile jest opłat w życiu dorosłego człowieka. Gdy moja siostra już się wyprowadzi to będę musiał podjąć próbę samobójczą. Nigdy nie byłem u nikogo na imprezie ani nigdy u nikogo nie nocowałem. Nigdy nie przyszedł do mnie nawet kolega czy koleżanka z prezentem w urodziny. To kolejna sobota kiedy leżę i ryczę. Pamiętam jak pewien człowiek, który nie okazał się moim kolegą powiedział, że nigdy nie mógł zatrzymać się u niego na noc, zabolało. Na pytanie czemu zainwestowałem w niego czas i pięć lat życia, stwierdził, że nie wie. Tak bardzo zazdrościłem każdemu kto u niego spał, ja jednak jestem gorszy. Nigdy nie robiłem prania ani nie prasowałem. Czuję się jak kompletne gówno bo tak wielu rzeczy nie przeżyłem do 26 roku życia. Nie mam po prostu nic. Nigdy nie byłem samemu zagranicą i nigdy niczego w życiu nie doświadczyłem, mam dość. Mój tata bardzo chce żeby coś się w moim życiu zmieniło, ale na stwierdzenie, że chcę zdawać maturę, pracować i wynieść się na studia do Łodzi reaguje szokiem. Okropnie jest mieć tatę, który twierdzi, że jestem przyspawany do mieszkania z własną rodziną. Gdy miałem 13 lat i walczyłem o każdy spacer to gdy poszedłem na most przez rzekę przy wjeździe do następnego miasta, tata twierdził: "za daleko !". A widzę dziesięciolatki same w autobusach. Co on robił mając trzynaście lat? To, że mam mózgowe porażenie dziecięce i nieprawidłowo wykształconą osobowość nie ma mnie zwalniać z życia czy mi go odbierać. Tata w mojej sytuacji emocjonalnej także nie dałby sobie rady w mieszkaniu.

Sport topka! Brawo Domino

Chyba kazdy tak ma z bieganiem, moze poprostu do biegania trzeba dojrzeć 🤔 fajny film pozdrawiam 😉

Totalnie utożsamiam się z twoimi przemyśleniami ❤

Dobry materiał! Odkrywajcie, ruszajcie się i biegnijcie przez życie z weną

Dzięki :)

Ekstra!!! 😊

Fajny wgląd w siebie biegnąc do wewnątrz ku spełnianiu się. Miłe uczucie!!!🙂🙂🙂

Hej, nospa przed startem i po problemie z kolkami🙂

przepiękne kadry, pozdrawiam serdecznie!

Gratuluję wyniku! Przed i po warszawskim maratonie u szwagra pochłonąłem książkę "Urodzeni biegacze" , ciekawa lektura o maratonach w USA, więc wiem i rozumiem Twoje zaangażowanie, a radość całym sercem podzielam. 💚💚💚

fajnie

Świetny filmik! Podoba mi się Twoje podejście i kreatywność, którą wprowadzasz do treści 😊

Z jakiego aparatu korzystasz do nagrywania odcinków? 📷

Miło sekundować Twoim przemyśleniom.!!!🙂🙂🙂

Bardzo dobre filmy, mam podobne przemyslenia wiec tez sie utożsamiam. Nie mam pojęcia czemu UA-cam nie pokazuje twoich filmów dalej ale oby za jakis czas sie to zmieniło a ty się nie poddawaj, swietna robota

Dzięki :>

Babcia ciesząca się z bamboszków ❤️🥹

💕💕

bmth na ręce, szacunek

Bardzo dobra robota 💘 1:06 spoko etui na telefon xd myślę że może być dobrym pomysłem zakupić atrapę telefonu do takich scen ;)

Bardzo poruszający film naprawdę zmusza do refleksji aczkolwiek to też ma drugą stronę medalu i uważam też że jest twoim największym wrogiem co tworzy nam dość trudny paradoks

Cudownie, że to odkryłeś w sobie🙂🙂🙂

Podoba mi sie ze poruszyles prawdziwy "kryzys torzsamosci" mlodych ludzi. Mam podobny problem bycia rozdartym miedzy tym czego chce a tym co powinienem. Ale czy napewno powinienem? Albo moze jednak powinienem by byc bardziej wartosciowym czlowiekiem?

Piękne doceniam twoją pracę

mądry z ciebie ziomek

Nigdy jeszcze nie obejrzałam takiego filmu z którym tak bardzo się utożsamiam jak z tym chyba potrzebowałam usłyszeć tego od kogoś innego że nie tylko ja się tak czuję

Miło usłyszeć, że ktoś kto jest w podobnym wieku czuje podobnie i że to coś normalnego

utozsamiam sie mocno z tym

Mam nauczanie zdalne od roku, i wlasnie od niego odrodzilam sie na nowo, jak inna osoba. Inny wyglad inne pasje ogrom hobby zainteresowan, rozwala mnie to ze nie bede mogla odkryć czegos lub nie zdążę sie dowiedziec na pewne tematy wystarczająco informacji bo zycie jest "krótkie" lecz powoli zaczynam to robic lecz nie wiem czy nie jestem na to za mloda, nawet nie skaczylam podstawowki a rozmyslam na rozne tematy ktorymi osoby w moim wieku ani razu by jeszcze nie pomyśleli, przez co przejmuje sie tym co bedzie przez co sie blokuje, a moje zdrowie psychiczne jeszcze mi nie pozwala za bardzo isc dalej, chcialabym byc od razu ze wszystkiego dobra i presja ktora na mnie naciska zniecheca mnie przed wykonaniem tej czynnosci, proboje z tym walczyc bo przeciez potrzebuje na to wszystko czasu....czasu? Przeciez mam go tak malo.. moglabym go spedzac na wychodzeniu ze znajomymj poznawaniu nowych ludzi ale z jednem strony wystarcza mi ludzie ktorzy mnie otaczaja, a nie chce oddawac zycia na to co robia osoby w moim wieku bo bede czula ze marnuje swoj czas na "niepotrzebne " rzeczy...- wybieram to co kocham by rozwijac to swoje ja.. czerpiesz frajde z mlodosci wlasnie tym co robisz trzeba robic duzo rzeczy i laczyc to wszystko razem

poprostu boli mnie to ze straciłem siebie kilka lat temu przez wiele myśli->decyzji->zdarzeń nigdy juz nie bedzie tak samo i nie potrafie z tego powodu aktualnie znalezc swojego miejsca czwarty rok to samo, dzien za dniem, totalna obojętnosc i brak zainteresowania czymkolwiek :((

Zapowiada się dobry kanał

Też mam ten sam problem niby dopiero 17 lat ale czuje że coraz mniej wiem co robić z każdym dniem, testuje niby nowe rzeczy ale ogranicza mnie zdrowie

świetny film, zarówno treściowo jak i wizualnie<# trochę z innej beczki, czym kręcisz?

Potrzebowałam takiego filmu. Dzięki

W dzisiejszym świecie brak jest podstawowych wartości, ludzie nie potrafią odnaleźć moralności i przez to cierpią lecz nie rozumieją powodu bólu

Tożsamość nie istnieje, jeżeli to istnieje w twojej głowie to jedynie zaburzenie w każdym przypadku

Od kogoś 2 lata starszego kto mierzył się z tym samym problemem; masz cele w życiu które jak powiedziałeś mają cię zdefiniować, ale z drugiej strony lepiej cieszyć się chwilą co też wspomniałeś. Zamiast utożsamiać to z wyborem którą drogę wybrać, naucz się dążyć do swoich celów i cieszyć się drogą do nich - przeżywać ją w pełni świadomie z uśmiechem na ustach że robisz coś, co cię gdzieś zaprowadzi i daje ci radość - wtedy zobaczysz że ten problem się rozwiąże. I celowo napisałem tu "naucz się", bo to wcale łatwe nie jest, wręcz przeciwnie ale gdy już się nauczysz to życie jest piękne. Powodzenia!

Dzięki wielkie za ten materiał, świetna twórczość! mam takie same dylematy ostatnio szczególnie w sprawach muzycznych i szukaniu siebie... Rób swoje 3maj się :D

Check yourself before you Shrek yourself

Znam twoją twórczość od dłuższego czasu, ale nie spodziewałem się filmu o takiej tematyce kiedy sam przechodzę przez swojego rodzaju kryzys tożsamości.

O połoninka ❤

dobrze mówisz

mocny przekaz 💪🏻tak trzymaj!

Fajny kanał

Fajny montaż 💪 trochę audio popraw domyślam się że to celowy zabieg montażu ale trochę daje po uszach ;) Dzięki za filmik czekamy na kolejne

Ja od dziecka wiedziałem, co chcę robić, ale AI zabrało mi robotę po roku XD

Miło mi być obserwatorem Twego wewnętrznego wzrostu.🙂🙂

Wartościowe treści ! Dzięki, że jesteś 💪🔥

fajne, daje lajka